Zaczarowana (2007)

Scenarzysta Billy Kelly wspominał, że praca nad scenariuszem zaczęła się od prostej, ale wyrazistej idei: zderzenia bajkowej wręcz niewinności z cynicznym nowojorskim światem. Największą trudnością było to, by bohaterka wydawała się wiarygodna, zamiast budzić tylko politowanie. Pewnego dnia wpadłem na pomysł, by była ona po prostu animowaną postacią. To rozwiązanie dodało mi skrzydeł i ułatwiło dalszą pracę, nadało jej nowy kierunek - mówił Kelly. Producent Barry Josephson wyznał, że właśnie ten ostatni pomysł najbardziej go zaintrygował. Zderzenie świata disnejowskich kreskówek z nowojorską rzeczywistością bardzo przemówiło do jego wyobraźni. Ze scenariuszem zapoznał się też wkrótce reżyser Kevin Lima, wielbiciel i kontynuator wielkiej disnejowskiej tradycji, gotowy jednak potraktować ją z pewnym dystansem, ze współczesnej perspektywy. Pomyślałem sobie, że to dla mnie rzecz wręcz wymarzona. Zaczynałem pracę jako animator, potem zająłem się reżyserią kreskówek. Mam ten świat we krwi, znam go na wylot i kocham go - tłumaczył.

Wkrótce, z błogosławieństwem producentów, Lima i Kelly rozpoczęli wspólną dalszą pracę nad doskonaleniem scenariusza. Pomysłem Limy było to, żeby w pewnej chwili oba światy zaczęły się przenikać. Było to wielkie wyzwanie techniczne i jednocześnie ryzyko artystyczne.

Producent wykonawczy Chris Chase rozumiał to ryzyko, ale był pewien, że właściwi ludzie znaleźli się na właściwym miejscu. Jestem przekonany, że tylko ktoś taki jak Kevin, z wielkim doświadczeniem w pracy nad animacją oraz szacunkiem dla dziedzictwa Disneya, mógł poważyć się na połączenie z sukcesem tych obu światów i osiągnąć tak naturalny rezultat. Sam reżyser tak tłumaczył koncepcję filmu: Opowieść zaczyna się w typowym świecie animacji ze szkoły Disneya. To swoista kondensacja disnejowskich produkcji w starym dobrym stylu. Podczas dziesięciominutowego prologu mamy do czynienia z disnejowskimi ikonami, a potem trafiamy do realnego świata. Sercem filmu, nawet biorąc pod uwagę początek, jest film aktorski. Postaci z kreskówki stają się normalnymi ludźmi, z ich prawdziwymi dylematami, które muszą jakoś, na miarę swych sił i możliwości, rozwikłać. A rozwiązania, które były możliwe w baśniowym świecie, okazują się tu całkowicie nieprzydatne.

Kelly wspominał: Kevin pomógł w pełni wydobyć ideę, która jest motorem filmu: zderzenie umownych postaci z wielkomiejskim, współczesnym otoczeniem. Jest to źródłem nieustającego humoru, ale i refleksji. Cały czas musieliśmy myśleć o tym, by nie stracić równowagi: nie popaść w cynizm, ani też nie ulec naiwnemu sentymentalizmowi. Lima podkreślał wagę postaci Giselle: Trafia do Nowego Jorku uzbrojona w swą niewinność. Bierze wszystko takim, jakim jest, wprost. I ta jej prostota i radość życia udzielają się ludziom, których spotyka. To jest właśnie owe tytułowe zaczarowanie.

Tworząc postać Giselle, filmowcy postanowili połączyć najważniejsze cechy takich klasycznych bohaterek, jak Królewna Śnieżka, Piękna z "Pięknej i bestii", Śpiąca Królewna oraz Kopciuszek. Gdy świat ją rozczarowuje i gdy nie potrafi nawiązać z nim kontaktu, Giselle (jak jej poprzedniczki) śpiewa, by go obłaskawić. Śpiewem wyraża swą tęsknotę za idealnym życiowym partnerem - wymarzonym księciem, dla którego ma dar nie do przecenienia: pierwszy dziewiczy pocałunek. Książę słyszy śpiew i wskakuje natychmiast na konia. Pięknie zapowiadający się duet zakłóca troll, który zwabiony głosem Giselle, przybywa na miejsce pierwszy. Ale książę stacza z nim walkę i rzecz jasna wygrywa. Wspólny śpiew i planowany ślub to już tylko kwestia czasu. Niestety, królowa Narissa nie pragnie wcale szczęśliwego małżeństwa księcia, bo ceni sobie przede wszystkim władzę, którą by wtedy straciła. Udaje więc żebraczkę i pod pretekstem wróżby zamienia Giselle w zwykłą kobietę i wysyła precz z Andalazji. Gdy Morgan przygarnia zagubioną Giselle na jedną noc, jej ojciec, prawnik Robert, stopniowo odkrywa urok niewinności w swym cynicznym świecie - jest przecież specjalistą od spraw rozwodowych i w niewinność dawno już przestał wierzyć. Lima wyjaśniał: Temu człowiekowi początkowo w głowie się nie mieści, że "żyli długo i szczęśliwie" oraz "miłość na zawsze" mogą coś naprawdę znaczyć i że ktoś takie rzeczy może traktować serio. Ma powody: żona opuściła go lata temu. On sam wychowuje córkę tak, by nie pozwoliła się zranić. Jest do bólu praktyczny, stąpa mocno, aż za mocno po ziemi. I tego też wymaga od innych. Ale z czasem, niepostrzeżenie, naiwność i niewinność Giselle zaczną kruszyć jego twarde przekonania.

Lima doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że pomimo swego entuzjazmu dla projektu stąpa po cienkim lodzie. Łączenie tak wielu odmiennych tonacji i gatunków filmowych mogło zakończyć się przecież widowiskową katastrofą. Hollywood jest co chwila świadkiem takich - czasem zgoła niepięknych - filmowych kataklizmów.

Kevin zawsze otacza się najbardziej utalentowanymi ludźmi w branży - komentował producent Chase. - I chodzi mu nie tylko o to, by byli mistrzami w swoim fachu, nienaganni pod względem technicznym. Takich speców w Hollywood nie brakuje. On jednak szuka osób z prawdziwie twórczą wyobraźnią, które mogą być dla niego partnerami. Oczekuje od nich dyskusji i pomysłów. Cały czas pamięta, że film to praca zespołowa. Właśnie z tego względu Lima przykładał zawsze ogromną wagę do skompletowania doskonale rozumiejącej się ekipy. W tym przypadku jego szczególną troską był dobór aktorów, którzy sprostaliby jego wymaganiom i byli w stanie płynnie i z wyczuciem konwencji zmieniać sposób gry. Zorganizowano zatem przesłuchania do kluczowych ról. Na pierwszy ogień poszła rola Giselle. Podczas przesłuchań Lima był akurat chory i miał wysoką gorączkę. Ale nie na tyle wysoką, by nie zachwycić się Amy Adams. Zwrócił na nią uwagę, gdy zagrała główną rolę w doskonale przyjętym filmie obyczajowym "Junebug" Phila Morrisona z 2005 roku. Jego opinia potwierdziła się całkowicie podczas przesłuchania, które z piętnastu minut wkrótce rozrosło się do czterdziestu pięciu i zakończyło zaangażowaniem aktorki. Reżyser był pod wrażeniem jej naturalności. Podkreślał, że właśnie takiego wcielenia czystości i naiwności szukał.

Aktorka tak komentowała pracę z Limą: Kevin, jak wiadomo, przybył ze świata animacji, który zna i rozumie bardzo dobrze. Dawał mi więc dużo pożytecznych wskazówek co do tego, jak wyobraża sobie Giselle. Ale słuchał też moich sugestii. Wychowałam się w prowincjonalnym Colorado, od dzieciństwa oglądałam klasyczne produkcje disnejowskie, więc wczułam się w postać bohaterki bez większych trudności. Jako dziewczynka chciałam być księżniczką. Teraz wiem, że o wiele łatwiej być księżniczką animowaną: nie trzeba wykonywać numerów kaskaderskich, tańczyć ani śpiewać. A to doprawdy dość ciężka robota. Chociaż z drugiej strony, nie aż tak ciężka, by nie sprawiała ogromnej radości. Adams podkreślała, że będąc dzieckiem i nastolatką, często występowała w musicalach i widowiskach muzycznych. Tak więc udział w filmie był dla niej w pewnym sensie powrotem do korzeni, odkurzeniem nieco zapomnianych ostatnio umiejętności. Aktorka zwracała jednocześnie uwagę, że rola Giselle ma także bez wątpienia walor dramatyczny. Jest to przecież także opowieść o dziewczynie, która stopniowo przekonuje się, że życie nie układa się jak w bajkach i że nie zawsze można liczyć na słodkie, szczęśliwe zakończenie. W pewnym sensie jest to więc rzecz o zdobywaniu dojrzałości oraz wiedzy o tym, co jest w życiu naprawdę cenne - podkreślała aktorka. Producent Barry Josephson był zachwycony, obserwując Adams podczas pracy. Tak o niej mówił: Amy w każdym momencie była ściśle emocjonalnie związana z postacią, starając się oddać każdy niuans jej zachowania. Zdarza się, że aktorzy mają z tym trudności, zwłaszcza gdy muszą śpiewać i tańczyć. Ale to nie jej przypadek. Ona bez ustanku, w każdym kręconym ujęciu dawała nam wciąż coś nowego.

Do roli Roberta Philipa wybrano Patricka Dempseya, popularnego ostatnio zwłaszcza dzięki roli doktora Shepherda z serialu "Chirurdzy". Zdaniem aktora, Robert to postać, która początkowo zupełnie nie pojmuje zwrotu, jaki następuje w jej życiu. Trudno zresztą go za to winić. Nie jest łatwo uwierzyć, że ma się do czynienia z baśniową księżniczką. Oczywiście nasz bohater jest przekonany, że ona cierpi na jakąś formę obłędu - mówił aktor. - Najtrudniejsze w tej roli wydawało mi się to, by publiczność uwierzyła, że ten mocno stąpający po ziemi i ciężko doświadczony, nieco zgorzkniały facet zakochuje się w postaci z krainy fantazji. To nie mogło być mechaniczne, musiało być psychologicznie uzasadnione. Na szczęście doskonale rozumieli to twórcy scenariusza. Bo jeśli nie uwierzymy w to uczucie, nie uwierzymy w cały film. Moim zdaniem, są dwie kluczowe kwestie w postaci Roberta: po pierwsze, myśli on zawsze przede wszystkim o dobru swej córki, a po drugie, należało pamiętać o tym, że jest niejako wysłannikiem sceptycznej widowni do fantastycznego świata. Śledząc jego perypetie, powinniśmy identyfikować się z nim i z dużą częścią jego reakcji. Dempsey mocno podkreślał zalety scenariusza. Myślę, że zachowano świetne proporcje. Jest to film o ucieczce (właściwie wymuszonej) ze świata fantazji. Jest współczesny i zabawny, a jednocześnie uroczo staroświecki. I te elementy są utrzymywane cały czas w koniecznej, ale jakże trudnej równowadze.

James Marsden (ostatnio zdobył uznanie w cyklu "X-Men") był podobnego zdania, co jego kolega po fachu. Mam sześcioletniego synka i dwuletnią córkę. Nie mogę ich zabierać na filmy ze swoim udziałem. W ogóle rzadko chodzimy do kina. A tym razem dzieciaki będą mogły zobaczyć tatę i obejrzeć inteligentne widowisko familijne. Jeśli chodzi o moją postać, ma ona wielki komediowy potencjał. Książę czołowo zderza się z wielkomiejskim, cynicznym światem. Największą trudnością była świadomość, że gram postać z kreskówki. Nie można było przeszarżować. Książę czuje się na Manhattanie jak przybysz z innego wymiaru, jest zapatrzony w siebie w sposób zabawny i niewinny zarazem. Zdaniem Limy, zamysł Marsdena powiódł się w stu procentach. Podobnie jak wcześniej Adams, aktor podbił go swą interpretacją postaci już podczas przesłuchania. Lima tak komplementował Marsdena: James nadał tej postaci większej niż życie prawdziwy urok i ciepło. Potraktował ją w sposób teatralny, ale było to właściwe i wydobyło jej ważne cechy, bez zniszczenia wiarygodności.

Wybitnego brytyjskiego aktora Timothy'ego Spalla (m.in. "Wszystko albo nic" Mike'a Leigh) pozyskano do roli komicznego "czarnego charakteru" wysługującego się Narissie i w niej zakochanego. Nie zdaje on sobie sprawy, że królowa lekceważy go i uważa za bufona. Występowałem w filmach familijnych, ale ten scenariusz ujął mnie od razu inteligentnym połączeniem pastiszu, komizmu i powagi. Byłem pewny, że to będzie świetna rozrywka, więc zgodziłem się bez wahania - mówił aktor.

Udało się także zaangażować słynną nowojorską aktorkę, wielką gwiazdę z Broadwayu, laureatkę prestiżowej nagrody Tony, Idinę Menzel, do roli Nancy. Gram bliską mi bohaterkę - mówiła. - Nancy to prawdziwa mieszkanka Nowego Jorku, choć w niektórych punktach jest to obraz celowo i zabawnie przerysowany. Nowy Jork przedstawiany jest w filmach często jako bezlitosne i mroczne miejsce, gdzie ludzie postępują bezwzględnie i za wszelką cenę chcą się wydać cool. To nie jest oczywiście cała prawda. Nancy też udaje twardszą niż jest i chociaż koncentruje się na karierze, to jest to tylko zewnętrzna powłoka, pod którą kryje się romantyczna dusza. To prawda o niej i o moim mieście.

Oczywiście żadna opowieść o niewinnej księżniczce nie może obejść się bez prawdziwie groźnego "czarnego charakteru" . W filmie Limy jest to żądna władzy królowa. Zgodziła się ją zagrać jedna z najwybitniejszych obecnie amerykańskich aktorek filmowych, Susan Sarandon. Tak tłumaczyła motywy swej decyzji: Spodobało mi się w tej historii zwłaszcza to, że księżniczka nie jest bezradna, choć na początku jej naiwność nie ulega wątpliwości. Ale ma energię i siłę i to ona w końcu ratuje księcia, a nie on ją. Poza tym, pomysł, by spojrzeć na nowo na klasyczne postaci z tradycji Disneya wydał mi się naprawdę oryginalny, ożywczy i dobrze przeprowadzony. A nie oszukujmy się - w Hollywood nie ma nowych, naprawdę oryginalnych konceptów zbyt wiele.

Lima entuzjastycznie wypowiadał się o grze Sarandon. Jako królowa naprawdę potrafi przerazić, mam na myśli zwłaszcza spojrzenie jej oczu. Susan potrafiła wygrać też doskonale postarzającą ją charakteryzację oraz nadać każdemu pojawieniu się swojej postaci charakter pełnego grozy teatru. Postaraliśmy się jednak, by królowa miała pewne wielce oryginalne cechy, których nie uświadczycie w dawnych filmach Disneya.

Natomiast Rachel Covey, grająca Morgan, była najmłodszą członkinią obsady. Morgan jest naprawdę miła i słodka. Całkiem podobna do mnie - wyznała rozbrajająco. - Różnimy się tylko jednym: ona w filmie ma sześć lat, a ja, gdy ją grałam, miałam już osiem.

Lima, pracując nad scenariuszem, postanowił w nim zawrzeć wiele zawoalowanych aluzji do dawnych produkcji Disneya. Sytuacje fabularne, a czasem nazwiska i fragmenty dialogów przywodzące na myśl, często nie wprost, sceny z "Królewny Śnieżki" czy innych produkcji, nazwali wraz z Kelly "chwilami księżniczki". Byli pewni, że ich tropienie dodatkowo rozbawi tych, którzy wychowali się na filmach Disneya. Postanowili posunąć się o krok dalej, obsadzając w filmie aktorki, których głosy są związane nierozłącznie z animacjami spod tego znaku. I tak Jodi Benson, czyli głos Małej Syrenki, wystąpiła jako Sam, asystentka Roberta, a Paige O' Hara - Piękna z "Pięknej i Bestii", wcieliła się w postać Trish, aktorki z opery mydlanej.

Lima opowiadał, że na pomysł wprowadzenia do akcji wiewiórki Pipa wpadł już podczas pracy nad filmem. Miała to być postać łącząca dwa światy, swoim zachowaniem niejako komentująca postępowanie bohaterów i przez większą część filmu z uporem milcząca. Mówi za nią jej zachowanie. To hołd dla dawnych animatorów Disneya, którzy tego typu pełne ekspresji zwierzęce postaci doprowadzili do perfekcji. A dzisiaj mamy do dyspozycji niesamowite komputerowe możliwości techniczne. Więc zabraliśmy się za Pipa - mówił reżyser.

Animowana kraina Andalazji (na ekranie około dziesięciu minut) zaczęła powstawać na dziewięć miesięcy przed zdjęciami do aktorskiej części filmu. Użyto przede wszystkim tradycyjnych, w wielkiej mierze zarzuconych już technik ręcznie malowanej animacji. James Baxter, legendarny animator ze studia Disneya (pracował przy pięciu pełnometrażowych filmach i wielu krótkich), zajął się na prośbę Limy koordynacją prac i tworzeniem storyboardów. Celem było uzyskanie wspomnianego efektu "skondensowanego stylu Disneya". Po wielu dyskusjach Baxter i Lima doszli do wniosku, że kluczowe będą odwołania do stylu Art Nouveau, który odcisnął silne piętno na plastycznym myśleniu twórców disnejowskich kreskówek. Ważnym elementem było podpatrywanie ruchów i ekspresji ciała aktorów, co czynili rysownicy. Chodziło o to, by aktorzy i ich rysowane odpowiedniki tworzyły niejako jedną osobowość. Także kostiumy ze świata Andalazji i te z Nowego Jorku (zwłaszcza księcia) miały być swoimi możliwie dokładnymi replikami. Baxter mówił, że czuł się wzruszony. To, co ujęło mnie w tym projekcie, to wrażenie nostalgii, ale bez mazgajstwa. Animowany świat traktujemy jako (w pewnym sensie) całkowicie realny, z szacunkiem dla reguł, które w nim panują. Bo jest realny - zamieszkał na stałe w wyobraźni milionów ludzi. Pokazujemy coś nowego, a jednocześnie nie tracimy kontaktu z klasyką.

Przejście z baśniowego świata do realnego miało być szokiem dla Giselle i widzowie też mieli to mocno odczuć. Dlatego Lima zrezygnował z początkowej koncepcji, by księżniczka pojawiała się w Central Parku. Zamiast tego wyekspediował ją w sam środek Times Square. Lubię porównywać ten moment filmu do chwili, kiedy Królewna Śnieżka trafia do mrocznego lasu - mówił reżyser. - Z drugiej strony takie jest zetknięcie przybyszów z prowincji z Nowym Jorkiem: przerażające i ekscytujące zarazem. Ogromne budynki, tłum ludzi, wielki pośpiech. Można poczuć się zagubionym - i takie wrażenie chcieliśmy oddać jak najwierniej. Kręcono w tak słynnych miejscach, jak Central Park, Woolworth Building czy Most Brooklyński (ten ostatni niemal całkowicie zamknięto na czas zdjęć), a także w Steiner Studios na Brooklynie. W scenach zbiorowych pojawiło się ponad 150 statystów i tancerzy. Wielką wagę przykładano do musicalowych partii filmu, muzyki i nowych piosenek, które napisał słynny duet Alan Menken - Stephen Schwartz, wielokrotni zdobywcy Oscarów. Postanowiliśmy cofnąć się do czasów "Królewny Śnieżki" i "Kopciuszka" i oddać na swój sposób hołd utworom z tamtego okresu animacji. No i oczywiście wtrącić jednak coś od siebie - mówił Menken.

Lima bez fałszywej skromności stwierdził, że zarówno on, jak i zapewne większość zespołu czuła się podczas pracy tak, jakby wytyczali nowe horyzonty disnejowskiej tradycji. Myślę, że wkraczaliśmy śmiało na nowe ścieżki, tak jak kiedyś czynili to twórcy "Mary Poppins" i może dlatego praca nad filmem była tak ekscytująca. Naprawdę dało się to odczuć!

Amy Adams (Giselle)

Urodziła się 20 sierpnia 1974 r., w bazie wojskowej w Vicenza, we Włoszech, w rodzinie wojskowego, który występował jako aktor-amator. Amy swe pierwsze kroki w aktorstwie stawiała, występując w sztukach granych w restauracjach, najpierw w Colorado, a potem w Chanhassen Diner Theater w Minnesocie. Przełomowym momentem w jej karierze była główna rola w filmie "Junebug" w 2005 roku.

Filmografia:

1999 - Drop Dead Gorgeous (TVN; Zabójcza piękność), 2000 - Psycho Beach Party, That '70 Show (serial TV, odc. Burning Down the House), Charmed (serial TV, odc. Murphy's Luck), The Chromium Hook, Zoe, Duncan, Jack and Jane (serial TV, odc. Tall, Dark and the Duncan's Boss), Providence (odc. The Good Doctor), Buffy the Vampire Slayer (serial TV, Polsat: Buffy, pogromca wampirów, odc. Family), Cruel Intentions 2 (V), 2001 - Smalville (serial TV, Polsat: Tajemnice Smalville, odc. Craving), 2002 - The Slaughter Rule (TV), Pumpkin, Serving Sara, West Wing (serial TV, odc. 20: Hour in America, Part 1), Złap mnie, jeśli potrafisz (Catch Me If You Can), 2004 - The Last Run, King of the Hill (animowany serial TV, tylko głos, odc. My Hair Lady, odc. Cheer Factor), Dr. Vegas (odc. Advantage Play), 2005 - The Wedding Date, Junebug, Standing Still, The Office (odc. Hot Girl, odc. The Fire, odc. Booze Cruise), 2006 - Mononlight Serenade, Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby, Tenacious D in the Pick of Destiny, Fast Track, 2007 - Underdog (tylko głos), Zaczarowana (Enchanted), Charlie Wilson's War (w realizacji), Miss Pettigrew Live for a Day (w realizacji), Sunshine Cleaning ( w realizacji)

Susan Sarandon (królowa Narissa)

Właśc. Susan Abigail Tomalin. Wybitna i wyjątkowo wszechstronna amerykańska aktorka. Urodziła się 4.10.1946 roku w Nowym Jorku. Dorastała w katolickiej rodzinie irlandzko-włoskiej. Podczas studiów poznała początkującego aktora Chrisa Sarandona (była jego żoną w latach 1968-1979) i także rozpoczęła studia aktorskie. Przełomem w jej karierze był udział w słynnej skandalizującej obyczajowo produkcji "The Rocky Horror Picture Show". W latach 80. i 90. stworzyła wiele wybitnych kreacji. Zdobyła cztery nominacje do Oscara. Statuetkę otrzymała w 1996 roku za rolę w filmie "Dead Man Walking - Przed egzekucją", który wyreżyserował jej wieloletni partner, Tim Robbins. Sarandon jest znaną aktywistką polityczną (wspiera demokratów), działa na rzecz ochrony środowiska, wspiera walkę z AIDS.

Filmografia:

1970 - Joe, A World Apart (serial TV, występy w latach 1970-1971), 1971 - Mortadella (La mortadella), Fleur bleue, Owen Marshall: Counselor at Law (serial TV, odc. Burden of Proof), 1972 - Search of Tomorrow (serial TV), 1973 - Wide World Mystery (serial TV, odc. The Haunting of Rosalind), 1974 - F. Scoot Fitzgerald and the "Last of the Belles"(TV), The Satan Murders (TV), June Moon (TV), The Rimers of Eldritch (TV), Lovin' Molly (TVP: Zakochani w Molly), The Front Page (TVP: Strona tytułowa), The Whirlwind (TV), 1975 - The Great Waldo Pepper (TVP: Wielki Waldo Pepper), The Rocky Horror Picture Show (wideo, Polsat: The Rocky Horror Picture Show), 1976 - Dragonfly, 1977 - Checkered Flag or Crash, The Other Side of Midnight (TVP: Po drugiej stronie ciemności), The Last of the Cowboys (TVP: Kowboj za kółkiem), 1978 - Pretty Baby (TVP: Pretty Baby), Król Cyganów (The King of the Gypsies), 1979 - Something Short of Paradise (wideo: Prawie jak w raju), 1980 - Atlantic City (TVP, Polsat: Atlantic City), Loving Couples (wideo: Nieoczekiwany romans), 1982 - Who Am I This Time (TV), Tempest (wideo, TVP: Burza), 1983 - Zagadka nieśmiertelności (The Hunger), 1984 - Oxbridge Blues (mini serial TV), The Buddy System (wideo: Kumplowskie układy), Faerie Tale Theatre (serial TV, odc. Beauty and The Beast), 1985 - A. D. (serial TV), Mussolini and I (TV, TVP: Mussolini i ja), Compromising Positions, 1986 - Women of Valor (TV, DVD: Waleczne kobiety), 1987 - Czarownice z Eastwick (Witches of Eastwick), 1988 - Bull Durham (wideo, TVP: Bull Durham), Sweet Hearts Dance (wideo, TVP: Taniec zakochanych), 1989 - January Man (wideo, DVD: Styczniowy człowiek), A Dry White Season (TVP: Tylko dla białych), 1990 - White Palace (wideo, TVP: Biały pałac), 1991 - Thelma i Louise (Thelma & Louise), 1992 - Light Sleeper (Polsat: Bezsenny), Bob Roberts (wideo, TVP: Bob Roberts), Gracz (The Player), Olej Lorenza (Lorenzo's Oil), 1994 - School of the American Assassins (kr.m, narracja), Klient (The Client), Małe kobietki (Little Women), Safe Passage (wideo: Bezpieczne przejście), 1995 - The Simpsons (serial TV, odc. Homer vs. Patty & Selma), Dead Man Walking - Przed egzekucją (Dead Man Walking), 1996 - James and the Giant Peach (tylko głos), 1997 - The Need To Know (dok.), 1998 - Półmrok (Twilight), Illuminata (DVD: Illuminata), Mamuśka (Stepmom), 1999 - For Love of Julian (dok., narrator), TV), Our Friend, Martin (dok., tylko głos), Earthly Possessions (TV), Cradle Will Rock, Anywhere But Here (DVD: Wszędzie, byle nie tu), 2000 - Joe Gould's Secret, Rugrats in Paris: The Movie - Rugrats II (tylko głos), Friends (serial TV, odc. The One with Joey's New Brain), 2001 - Cats & Dogs (tylko głos), 2002 - Malcolm in the Middle (serial TV, odc. Company Picnic, Part I, odc. Company Picnic, Part 2), Igby Goes Down, Siostrzyczki (The Banger Sisters), Moonlight Mile (DVD: Mila księżycowego światła), Little Miss Spider (animowany, kr. m, narrator), Freedom: History of Us (serial dokumentalny, częściowo inscenizowany, odc. Working for Freedom, odc. Revolution), 2003 - Children of Dune (mini serial TV, DVD: Dzieci Diuny), Ice Bound (TV), 2004 - Noel, Shall We Dance, Alfie DVD: Alfie), 2005 - The Exonerated (TV), Elizabethtown, (Elizabethtown), Romance & Cigarettes (Romance & Cigarettes), 2006 - Irresistible, Rescue (serial TV, odc. Discovery, odc. Torture, odc. Sparks, odc. Chlamydia, odc. Solo), 2007 - In the Valley of Elah, Mr. Woodcock, Emotional Arithmetic, Bernard and Doris, Zaczarowana (Enchanted), Middle of Nowhere (w realizacji), Speed Racer (w realizacji), The Lovely Bones (w realizacji)

Patrick Dempsey (Robert Philip)

Właśc. Patrick Galen Dempsey. Urodził się 13.01.1966 roku w Lewiston, stan Maine, w rodzinie pochodzenia irlandzkiego. Jego ojciec był agentem ubezpieczeniowym. Dempsey już jako dziecko interesował się teatrem. Od siódmego roku życia pobierał lekcje tańca. Występował w cyrkach (m.in. odbył tournee z Vaudeville Circuit) jako komik, magik i żongler. W tej ostatniej dziedzinie zdobył kilka znaczących nagród. Z powodzeniem występował w teatrze, między innymi w inscenizacjach "Torch Song Trilogy", "Brighton Beach Memories", "On Golden Pond" oraz "The Subject Was Roses". Ostatnio wielką popularność przyniosła mu rola doktora Dereka Shepherda w serialu "Chirurdzy".

Filmografia:

1985 - Heaven Help Us (DVD: Grzeszni chłopcy), The Stuff (DVD: Substancja), 1986 - Fast Times (serial TV), A Fighting Choice (TV), Meatballs III: Summer Job (wideo, DVD: Pulpety III), 1987 - Can't Buy Me Love (wideo: Nie kupisz miłości), Kochaj mnie, dzieciaku (In the Mood), 1988 - In a Shallow Grave, Some Girls, 1989 - Kochaś (Loverboy), Happy Toghere, The Super Mario Bros. Supershow! (serial TV, odc. Super Plant), 1990 - Coupe de Ville, 1991 - Merry Christmas, Baby (TV), Run, Mobsters (wideo, DVD: Gangsterzy), 1993 - For Better and for Worse (TV, TVP: Ślub stulecia), Face the Music TVP: Melodia miłości), J.F.K.: Reckless Youth (TV, TVP: J.F.K. - młode lata), Bank Robber, 1994 - Ava's Magical Adventure, With Honors (wideo, TVP: Z honorami), 1995 - Bloodknot, Epidemia (Outbreak), 1996 - The Right to Remain Silent (TV), A Season in Purgatory (TV), 1997 - Odd Jobs (TV), The Escape (TV), The Player (TV), 20.000 Leagues Under the Sea (TV, wideo, DVD: 20 000 mil podmorskiej żeglugi), Hugo Pool (TVP, wideo: Hugo Pool), 1998 - Denial (wideo: Numerek na boku), The Treat, Crime and Punishment (TV, Hallmark, DVD: Zbrodnia i kara), There's No Fish Food in Heaven, Jeremiah (TV), 1999 - Me and Will, 2000 - Krzyk 3 (Scream 3), Once and Again (serial TV, odc. Strangers and Brothers, odc. Feast or Famine, odc. Aaron's Getting Better, odc. Aaron's List of Dreams), 2001 - Chestnut Hill (TV), Will & Grace (serial TV, odc. Love Plus One, odc. Crazy in Love, odc. Brothers, a Love Story), Blonde (TV, Canal+: Blondynka), 2002 - Corsairs (TV), Rebellion, The Emperor's Club (DVD: Klub imperatora), Dziewczyna z Alabamy (Sweet Home Alabama), 2003 - About a Boy (TV), Lucky 7 (TV, TVP: Do siedmiu razy sztuka), Karen Sisco (serial TV, odc. Blown Away) 2004 - Iron Jawed Angels (TV, Cinemax, Cinemax 2: Niezłomne), The Practice (serial TV, odc. Coming Home, odc. Pre-Trial Blues, odc. Mr. Shore Goes to Town), 2005 - Chirurdzy (Grey's Anatomy) (serial TV, 64 odc. w latach 2005-2007), 2006 - Shade, Brother Bear 2 (V, tylko głos), Cattle Call (DVD: Lewy casting), 2007 - Freedom Writers (DVD: Wolność słowa), Zaczarowana (Enchanted), Made of Honor ( w realizacji)

Kevin Lima

Urodził się w 1962 roku w Pawtucket, Rhode Island. Animacja zafascynowała go, gdy miał zaledwie pięć lat. Współpracował z profesjonalnym teatrem lalkowym The Puppet Workshop z Providence. Studiował aktorstwo i scenografię teatralną w Emerson College, a następnie animację w California Institute. Początkowo pracował jako animator przy produkcjach niezależnych, w 1987 roku związał się z wytwórnią Disneya, w 1992 wyreżyserował tam swój pierwszy pełnometrażowy film.

Filmografia (jako reżyser)

1995 - A Goofy Movie (DVD: Goofy na wakacjach), 1996 - Tarzan (Tarzan), 2000 - 102 dalmatyńczyki (102 Dalmatians), 2001-2002 - The Legend of Tarzan (TVP: Tarzan), 2003 - Eloise at the Plaza (TVP: Eloise z hotelu Plaza), Eloise at Christmastime (TVP: Gwiazdka Eloizy), 2007 - Zaczarowana (Enchanted)