FILM

Kwiat pustyni (2009)

Desert Flower
Inne tytuły: Wüstenblume

Pressbook

Kiedy w wieku 13. lat Waris (SORAYA OMAR -SCEGO) dowiaduje się, że zgodnie z wolą ojca ma zostać czwartą żoną znacznie od siebie starszego mężczyzny, decyduje się na ucieczkę. W środku nocy żegna się z ukochanym bratem i wykrada się z rodzinnego obozu. Samotnie, bez jedzenia i w sandałach pokonuje kamienistą pustynię, by dotrzeć do Mogadiszu, gdzie żyje rodzina jej matki. Kompletnie wycieńczona, w łachmanach i z poranionymi stopami, dociera do domu babki, cudem odnajdując go w chaotycznym labiryncie stolicy Somalii. By ochronić dziewczynę, krewni wysyłają ją do pracy w somalijskiej ambasadzie w Londynie. Przez kilka lat pracuje tam jako służąca, zupełnie odcięta od świata zewnętrznego.

Kiedy w Somalii wybucha wojna domowa i ambasada w Londynie zostaje zamknięta, Waris(LIYA KEBEDE), już pełnoletniej kobiecie, grozi deportacja. Ucieka więc jeszcze raz i ukrywa się w mieście. Śpi byle gdzie, odżywia się resztkami ze śmietników. Pewnego dnia spotyka pełną życia ekspedientkę Marylin (laureatka Srebrnego Niedźwiedzia, SALLY HAWKINS), która przygarnia ją jako współlokatorkę pokoju w pensjonacie zadziornej Pushpy(MEERA SYAL). Marylin szybko zostaje najlepszą przyjaciółką Waris, która pewnego dnia wyjawia jej swój sekret i tym samym odsłania najbardziej okrutne zdarzenie ze swojego życia. Okazuje się, że mając zaledwie kilka latzostała obrzezana i zaszyta. Ten powszechny, ale także okrutny zwyczaj miał gwarantować, jak wierzono, „czystość” kobiety. To mąż miał być pierwszym mężczyzną, który „otworzy” żonę. Marylin skutecznie namawia Waris na operację, która położy kres jej cierpieniom.

W barze szybkiej obsługi, gdzie Waris znalazła zatrudnienie, zauważa ją sławny fotograf mody - Terry Donaldson (TIMOTHY SPALL). Dziewczyna waha się, czy przyjąć zaproszenie na sesję zdjęciową, ale ostatecznie postanawia spróbować. Od tego momentu, wszystko toczy się jak w bajce: Donaldson otwiera przed nią drzwi do kariery w świecie mody, przedstawiając ją jednej z najlepszych agentek w Londynie. Lucinda (JULIET STEVENSON) wyczuwa w Wariskomercyjny potencjał i zaczyna przygotowywać ją do pracy modelki. Okazuje się jednak, że Somalijka przebywa w Anglii nielegalnie – nie znając języka i nie mając pojęcia o obowiązujących przepisach prawa, po zamknięciu ambasady nie wykorzystała możliwości otrzymania statusu uchodźcy i tym samym pozwolenia na pobyt stały. Zorganizowane, z pomocą Pushpy, fałszywe dokumenty, wydają się być przepustką do wolności. Plan ten jednak skazany jest na niepowodzenie – podróż na fałszywych papierach do Paryża kończy się już na londyńskim lotnisku, gdzie zostaje zatrzymana i przeniesiona do aresztu dla oczekujących na deportację. Z opresji, wpłacając kaucję, wyciąga ją Lucinda, ale jednocześnie oczekuje, że Waris odpracuje tę przysługę.

Ten specyfczny rodzaj „uwięzienia”, jaki powoduje świadomość nielegalnego pobytu w obcym kraju wywołuje u Waris głęboką frustrację. Decyduje się więc na desperacki krok i akceptuje ofertę małżeństwa, jaką składa jej, pracujący w hotelu Pushpy, Neil (CRAIG PARKINSON). Niestety, szybko okazuje się, że propozycja Neila nie jest wyłącznie altruistyczna. Zaczyna domagać się odwzajemnienia miłości, jaką obdarzył ją od pierwszego wejrzenia. Waris marzy jednak o innym mężczyźnie. Jest nim Harold (ANTHONY MACKIE), poznany pewnego wieczoru w dyskotece, którą odwiedziły z Marylin. Od tego spotkania, Waris nie może o nim zapomnieć, a jednocześnie nie potrafi, czy też nie ma odwagi rozwijać tej znajomości. Spięcia z Neilem zdają się pogłębiać, szczególnie przez poranne najścia kontrolne agentów biura imigracyjnego. W końcu jednak urzędnicy wydają pozytywną opinię i Waris dostaje pozwolenie na pobyt w Wielkiej Brytanii. Może dzięki temu pracować również poza granicami Anglii i tym samym zacząć spłacać dług wobec Lucindy.

Od tej pory wszystko zaczyna nabierać tempa: Waris staje się modelką o międzynarodowej sławie. Wszyscy wybitni projektanci chcą z nią współpracować. Prasa zakochuje się w dziewczynie z nomadzkiej rodziny, która rozpoczęła swą podróż na suchych piaskach pustyni somalijskiej, a teraz stąpa po najbardziej znanych wybiegach modowych świata. Rozpoczyna się wreszcie w jej życiu nowy etap. Podejmuje pracę w Nowym Jorku. Postanawia odnaleźć Harolda, nowojorczyka, w którym zakochała się bez pamięci i którego adres nosiła ze sobą jak skarb od czasu ich spotkania w Londynie. Jednak, gdy go odnajduje, okazuje się, że mieszka z pewną kobietą. Waris nie wie, że to jedynie jego współlokatorka. Po raz kolejny Waris i Harold mijają sie w życiu. Waris, smutna i rozczarowana, krąży bezcelowo po ulicach Nowego Jorku, wyrzucając sobie naiwną wiarę w to, że kobieta z jej historią może liczyć na szczęście.Podejmuje decyzję, że nie może dłużej uciekać od przeszłości ani od swojego przeznaczenia.

W trakcie wywiadu dla magazynu „Marie Claire”, Somalijka odmawia opowiadania po raz kolejny o swoim życiu jak o historii Kopciuszka. Zamiast tego, opowiada historię dnia, który na zawsze zmienił jej życie. Dnia jej obrzezania na somalijskiej pustyni, kiedy miała zaledwie pięć lat. Opowieść ta poruszyła i zaszokowała świat, okazał Waris wiele współczucia. Temat, określany kiedyś mianem tabu, został wystawiony na publiczny osąd. Bohaterka tej historii, znana modelka, Waris Dirie, została zaproszona przez ONZ, by wystąpić na forum zgromadzenia ogólnego i przemówić przeciwko oraz w sprawie zakazania tej archaicznej, barbarzyńskiej tradycji, wciąż praktykowanej w wielu krajach na całym świecie. Każdego dnia okaleczanych jest około 6 tysięcy dziewczynek. Waris nie jest sama w wielkim gmachu ONZ. Marylin jest z nią. W ostatnim momencie pojawia się też Harold. Już wie, kim jest tajemnicza piękność, która zniknęła z jego życia już dwukrotnie. Ten dzień zmieni również życie Waris Dirie. Na zawsze.

Waris Dirie urodziła się w 1965 roku w regionie Gallacaio na pustyni Somalijskiej, niedaleko granicy z Etiopią, w rodzinie Nomadów. W wieku pięciu lat została poddana nieludzkiemu zabiegowi obrzezania. To potworne przestępstwo przeciw kobietom jest praktykowane zarówno przez muzułmanów jak i chrześcijan na całym świecie. Zgodnie z danymi ONZ, dziennie, ofarami tego okrucieństwa pada około 6 tysięcy dziewczynek.

W wieku 13 lat, Waris uciekła od narzuconego jej przez rodzinę małżeństwa z mężczyzną, który właściwie mógłby być jej dziadkiem. Po tej, pełnej przygód, ucieczce, trafła do Londynu, gdzie zarabiała na życie najpierw jako służąca, a później jako sprzątaczka w barze Mc Donald’s. Jako osiemnastoletnia dziewczyna została odkryta przez fotografa gwiazd, Terence’a Donovana. Zaczęła pracować jako modelka, zdobywając międzynarodową sławę. Przeprowadziła się z Londynu do Nowego Jorku i została jedną z supermodelek.

Była pierwszą afrykańską modelką, która podpisała kontrakt z frmą kosmetyczną Revlon i ozdobiła okładki wszystkich najważniejszych czasopism o modzie.

Waris Dirie zagrała rolę dziewczyny Bonda u boku Timothy Daltona w flmie „JAMES BOND – W OBLICZU ŚMIERCI”. BBC nakręciło o niej flm dokumentalny pod tytułem „A Nomad in New York” dla serii „The Day, That Changed My Life”.Kiedy amerykańska dziennikarka gwiazd - Barbara Walters dla telewizji NBC i Laura Ziv dla magazynu „Marie Claire” przeprowadzały wywiady z Waris, bohaterka postanowiła opowiedzieć im o okrutnym rytuale obrzezania kobiet, przywołując przy tym swój własny przykład. Wywołało to międzynarodową falę współczucia i protestów. Sekretarz Generalny ONZ, Kof Anan, mianował ją Specjalnym Ambasadorem ONZ.

Obrzezanie kobiet praktykowane jest głównie w Afryce, krajach arabskich i w Azji, ale często, jako element tradycji, występuje również w imigranckich rodzinach mieszkających w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. Jako ambasador ONZ, Waris podróżuje po całym świecie, bierze udział w konferencjach, spotyka się z prezydentami, zdobywcami nagród Nobla, gwiazdami flmowymi, oraz udziela setek wywiadów. Wszystko po to, by skupić uwagę świata na swojej misji i celu, jakim jest walka o zaprzestanie praktyki obrzezania.

W 1997 roku, jej biografa, „Kwiat Pustyni”, została opublikowana w Nowym Jorku i natychmiast stała się światowym bestsellerem (w Niemczech przez kolejne 120 tygodni znajdowała się na szczycie Top Ten Spiegel Booklist). Książkę wydano w ponad 50. licencjonowanych edycjach i w kilku krajach znalazła się na listach bestsellerów. Do dziś sprzedano ponad 19 milionów egzemplarzy.

20 lat po ucieczce, Waris postanowiła odwiedzić rodzinę w Somalii. Pomysł był o tyle odważny, że przez poprzednie 12 lat kraj był wyniszczony wojną domową i głodem. Bohaterka opisuje swoją podróż w drugiej książce, zatytułowanej „Zmierzch Pustyni”, która także stała się międzynarodowym bestsellerem.

W 2002 roku utworzyła Fundację Waris Dirie z siedzibą w Austrii. Fundacja ta zajmuje się organizowaniem i wspieraniem międzynarodowych kampanii na rzecz zaprzestania obrządku obrzezania. Poprzez adres mailowy waris@utanet.at, fundacja oferuje pomoc działaczom, zwolennikom, poszkodowanym oraz mediom. Do dziś, ze strony skorzystało ponad 30 tysięcy osób.

W swojej trzeciej książce,„Dziecko Pustyni” opublikowanej w 2005 roku, Waris Dirie wspomina dzień, w którym przerwała ciszę wokół swojej tajemnicy. Opisuje swoje spotkania z ofarami obrzezania, ale także z tymi, którzy tego obrzezania dokonywali. Opowiada także o swoich badaniach, porażkach i sukcesach. Równocześnie z ukazaniem się tej książki, Dirie rozpoczęłaświatową kampanię przeciwko obrzezaniu kobiet. Spotykała się z najważniejszymi politykami europejskimi, rozmawiała z parlamentarzystami unijnymi.

W 2006 roku, Unia Europejska, po raz pierwszy w historii postawiła na wokandzie sprawę obrzezania kobiet. W lutym 2005 roku, Waris Dirie spotkała się z 25. ministrami z krajów członkowskich na konferencji omawiającej kroki,jakie muszą być podjęte przeciwko obrzezaniu kobiet. Po tej konferencji przepisy w niektórych krajach zostały zaostrzone.

W 2007 r. Waris Dirie rozpoczęła w Wielkiej Brytani kampanię przeciwko obrzezaniu kobiet. Współpracowały z nią Scotland Yard i BBC. „Ludzie muszą zrozumieć – twierdzi Waris - że obrzezanie kobiet nie ma w sobie nic z tradycji, kultury lub religii. Jest to cyniczny sposób znęcania się nad dzieckiem. Wszystkie kraje na świecie muszą przedsięwziąć poważne i skuteczne środki przeciwko tym, którzy popełniają tę zbrodnię.”

W tym samym roku wydana zostaje najnowsza książka Waris Dirie, „List do mojej Matki”. Sama mówi o niej: „Jest to moja najbardziej osobista książka. Są rany, które nigdy się nie zagoją. Moja tęsknota za spotkaniem z matką, oraz wybaczeniem jej są wielkie, ale musiałam pojąć, że miłość i cierpienie są ze sobą związane. Praca nad książką była bolesnym przeżyciem, ale także bardzo życiowym doświadczeniem…!”

Książki Waris Dirie sprawiły, że obrzezanie kobiet stało się przedmiotem światowej dyskusji. W związku z naciskiem międzynarodowej społeczności zaangażowanej w sprawę, 14 Afrykańskich krajów, w tym Kenia,Ghana,Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Republika Afryki Środkowej, Benin oraz Togo w 2007 r. prawnie zabroniły obrzezania kobiet.

Według badań UNICEF’u z 2006 roku, na świecie jest 150 milionów kobiet poszkodowanych przez obrzezanie. Wiele z nich cierpiało i nadal cierpi skutki obrzezania przeprowadzonego na nich przez krewnych lub nieodpowiedzialnych lekarzy w Europie oraz w Stanach Zjednoczonych. W wielu krajach rządy nie interweniowały pomimo świadomości stosowania tej metody i jej konsekwencji. Dla milionów kobiet i dziewczynek na całym świecie, Waris Dirie stała się symbolem nadziei i sprawiedliwości. Dała im twarz, los i imię.

Waris Dirie za swoje prace i książki zdobyła wiele nagród, między innymi: Światową Nagrodę Kobiet od byłego prezydenta Rosji, Michaiła Gorbaczowa (2004), nagrodę magazynu Glamour „Kobieta Roku” (2000), „Nagrodę Afryki” rządu Niemieckiego (1999), a także nagrodę Corine przyznaną przez organizację Parasol za najlepszą książkę niefkcyjną (2002). W roku 2007 prezydent Nicolas Sarkozy odznaczył ją Kawalera Orderu Legii Honorowej, oraz otrzymała nagrodę Prox de Generations przyznaną jej przez Światową Organizację Demografczną w roku 2007.

W 2008 r. Waris Dirie, jako pierwsza kobieta, otrzymała złoty medal Martina Bubera od Fundacji Martina Bubera.

W Styczniu 2009 r.,Waris Dirie, razem z francuskim przedsiębiorcą Francois Henri Pinaultem i jego żoną Salmą Hayek, założyła w Paryżu Fundację ds. Godności i Praw Kobiet.

Pierwsze projekty dobroczynne fnansowane w Pakistanie, Indiach, Kongo, Beninie, Nigerii, Hiszpanii i Francji zostały już zatwierdzone.

Waris Dirie jest obywatelką Austrii oraz matką dwójki chłopców. Jest także koproducentką flmu KWIAT PUSTYNI.

Wszystko zaczęło się od małej, białej, plastikowej torebki.Peter Herrmann, z którym nie znaliśmy się zbyt dobrze, podał mi ją nad stołem. Zadzwoń do mnie i powiedz, czy umiesz znaleźć trzy powody, dla których warto zrobić z tego flm. To była książka. „Kwiat Pustyni”. Nie znałam jej. Miliony innych znało - to była jego prosta odpowiedź.

„Kwiat Pustyni” to niezwykła życiowa podróż. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takimi skrajnościami w historii życia jednej osoby: dziecko pustynnych koczowników – nowojorska top modelka – niepiśmienna sprzątaczka u McDonalds’a – działaczka społeczna w ONZ. Gdyby nie autentyczność tej historii, byłaby to tylko kolejna wersja Kopciuszka. Kim niby jesteście, żeby kręcić moją historię?, zapytała Waris Dirie na naszym pierwszym spotkaniu. Kilka godzin później, kiedy wsiadała do taksówki, zapytała jednak: Kiedy zaczynamy? Już?

Na castingu do roli Waris, pojawiła się 40. letnia kobieta z Mali. Powiedziała: Nie jestem waszą Waris, wiem, jestem o wiele za stara i nie mogę zagrać. Pracuję w fabryce w Glasgow, ale wzięłam dzisiaj wolne i przyjechałam tu pociągiem, by powiedzieć wam, jak ważny dla Afryki jest ten flm.

Podczas mojej pierwszej rozpoznawczej wyprawy do Kenii spotkałam trzy całkowicie zasłonięte kobiety, które miały to samo imię - Amina. Uciekały przed wojną domową. Opowiedziały mi wszystko o obrzezaniu kobiet oraz o własnym dzieciństwie, które wyglądało dokładnie tak samo jak dzieciństwo Waris. Później, w Dżibuti, okazało się, że KWIAT PUSTYNI będzie pierwszym flmem skupiającym się stricte na kulturze Somalii i jej islamskich korzeniach. Filmowaliśmy nomadów, którzy nigdy wcześniej nie widzieli kamery. Podjęliśmy ryzyko, by spróbować znaleźć osobę obrzezaną, która dałaby się sflmować. Wtedy dotarło do mnie, że ten flm będzie moją własną podróżą, ale uwolnioną od osobistych uprzedzeń.

Amatorzy i aktorzy zderzali się ze sobą. W niektórych scenach musiałam wymieniać niektórych Somalijczyków, na przykład ojca Waris, który nagle zniknął z planu. Znalazłam go modlącego się. Po prostu nie obchodziło go to, że czeka na niego wschodzące słońce i 80 osób. Użyliśmy targu w Dżibuti jako scenografi Mogadiszu. Setki policjantów zablokowało okolicę na czas zdjęć, ale wszyscy w jednym momencie po prostu zniknęli. Na plan wdarł się chaos. Członkowie ekipy zostali obrzuceni kamieniami. A policjanci po prostu poszli na lunch. W Londynie wysłałam Liyę Kebede na ulicę. Kręciliśmy ujęcia z ukrytej kamery. Zintegrowała się z bezdomnymi i od razu doświadczyła ich zachowań. Tylko dwóch Somalijczyków żyjących w Londynie, którzy przypadkiem przechodzili, zapytali ją, czy potrzebuje pieniędzy lub jakiegoś miejsca do spania.

Byłam przekonana, że im bardziej historia Waris brzmi jak bajka, tym bardziej jej adaptacja musi być szczera i prawdziwa.

Jamie Leonard, brytyjski scenograf, ustawił angielską scenografę w opuszczonej niemieckiej fabryce gumy. I gdy Sally Hawkins oraz reszta silnej angielskiej obsady zaczęła grać, wszyscy zapomnieli, że jesteśmy w Kolonii. Byliśmy dokładnie w centrum Londynu i staliśm się podróżnikami, kroczącymi pomiędzy Dżibuti, Anglią, Niemcami i Stanami Zjednoczonymi. Nieważne jakie mieliśmy paszporty, wszyscy opowiadaliśmy tę samą historię – historię Waris Dirie, która odważnie wzięła los w swoje ręce.

Dziękuję Peterowi za tę białą, plastikową torebkę.

Scenariusz

Film z Sherry Hormann chciałem zrobić już od dawna. Spotkałem ją latem 2004 roku i dałem jej egzemplarz „Kwiatu Pustyni”. Z początku była trochę niechętna. Po przeczytaniu książki nasze spotkanie było już zupełnie inne. Potrafła dokładnie powiedzieć, co ją zafascynowało. Szybko okazało się, że Sherry nie będzie tylko idealną scenarzystką tego flmu, ale i jego reżyserką. Jej umiejętność głębokiego „wejścia” w tę historię stała się podstawą silnej więzi z Waris Dirie.

Najtrudniejszym dla mnie zadaniem było przeniesienie na ekran czyjegoś życia. Po długich dyskusjach i ustaleniu kilku wersji, postanowiliśmy umieścić plan akcji głównie w Londynie, odsuwając na drugi plan wydarzenia z Afryki i Nowego Jorku. Rozwój scenariusza trwał trzy lata.

Zdjęcia

Dżibuti jest małym krajem Afrykańskim, położonym pomiędzy Somalią, a Etiopią. Kiedyś był on częścią Somalii i właśnie dlatego stanowił idealne miejsce. Miasto Dżibuti bardzo przypomina Mogadiszu sprzed czasów wojny domowej. Parę godzin jazdy samochodem od miasta znajdują się pustynie różnego typu. Zdjęcia rozpoczęliśmy 29 marca 2008 roku. To był ostatni możliwy termin, ponieważ w maju wysokie temperatury uniemożliwiają jakąkolwiek pracę.

20 maja rozpoczęliśmy zdjęcia w Londynie, w czerwcu pracowaliśmy w Niemczech, a w Nowym Jorku w końcu lipca. Wszystkie sceny odbywające się na świeżym powietrzu miały być nakręcone w oryginalnej scenerii. Sceny w budynkach kręciliśmy w studiu w Niemczech lub w przerobionych lokalizacjach Kolonii, Berlina czy Monachium. Tak było przez cały czas pracy nad flmem. W końcu nadszedł ostatni, 52-gi dzień kręcenia - 21 lipca w Nowym Jorku, dokładnie ten, który zaplanowaliśmy w grudniu poprzedniego roku. To było ogromne osiągnięcie działu produkcji.

Obsada

Sukces adaptacji w dużej mierze zależy od tego, jak aktorzy grają swoje pierwowzory. Nasza Waris była obecna w prawie każdym ujęciu, więc potrzebowaliśmy aktorki, która udźwignie taki ciężar. Nie mogliśmy znaleźć sławnej aktorki choć trochę przypominającej kobietę pochodzącą ze wschodniej Afryki. Stało się oczywiste, że musi to być aktorka mniej znana, amatorka, ale nie całkiem nowa w branży. Rozpoczęliśmy międzynarodowy casting, na który zgłaszały się setki młodych kobiet. Castingi odbywały się w Londynie, Paryżu, Kenii, Afryce Południowej, Nowym Jorku i Los Angeles. Po sześciu miesiącach główna rola nadal nie była obsadzona.

Pewnego popołudnia Sherry zadzwoniła do mnie i powiedziała: na drugim DVD, numer 4 to ona. Następnego dnia otrzymaliśmy dodatkowy materiał i dopiero wtedy dowiedzieliśmy się, że Liya jest dobrze znaną amerykańską top modelką. Dowiedzieliśmy się także, że wcześniej grała małe role w flmach, między innymi w DOBRYM AGENCIE Roberta de Niro, oraz w PANU ŻYCIA I ŚMIERCI Andrew Niccola. Zaprosiliśmy ją na próbę zdjęciową, po czym prawie od razu podjęliśmy decyzję. Angażując Liyę w roli głównej, mogliśmy w końcu obsadzić role poboczne, które mieli odegrać Afrykanie i Europejczycy. Było to połączenie aktorów-amatorów afrykańskich, z których większość nigdy nie widziała kamery, z profesjonalną grupą angielskich aktorów. To czysta przyjemność oglądać Sally Hawkins, Craiga Parkinsona, Meerę Syal, Timothy’ego Spalla i Juliet Stevenson w akcji. Nasi aktorzy naprawdę chcieli być częścią tego flmu.

Głównym elementem scenografi zaprojektowanej przez Jamie Leonarda było studio zbudowane w opuszczonej fabryce gumy w Kolonii. Stworzyliśmy tam dwanaście modułów – pomieszczeń grających w flmie.

Z projektantką kostiumów, Gabrielle Binder, Sherry Hormann współpracowała już na planie innych flmów. Pojawił się jednak pewien problem – mimo iż historia Waris dzieje się w latach 90., nie chcieliśmy tworzyć flmu historycznego. Przeciwnie – należało tę historię opisać ponadczasowo, skupiając się na teraźniejszości. Miało to widoczny wpływ na projekty ubiorów, gdyż przez lata styl ubierania się uległ znacznym zmianom. Kostiumolodzy uznali, że dobry strój nie musi koniecznie być wierny historycznie, ponieważ widzowie i tak patrzą nań ze swej współczesnej perspektywy.

Kolejnym powodem, dla którego flm nie ma niemieckiego klimatu, jest udział w projekcie operatora Kena Kelscha.

Kręcił on prawie wszystkie flmy Abela Ferrary, w tym ZŁEGO PORUCZNIKA, więc kiedy spotkałem go po raz pierwszy, miałem dla niego wiele szacunku.Najbardziej lubiłem, gdy Ken pracował z kamerą w ręku. Sherry zdecydowała jednak, że niektóre sceny będą kręcone żurawiem. Sherry i Ken zaproponowali połączenie obu stylów na zasadzie kontrastu. Dostosowywaliśmy się do potrzeb konkretnej sytuacji. Na przykład scena na targu w Mogadiszu zaczyna się od najazdu z żurawia, po czym sceny zbliżeniowe są kręcone z ręki, przez co łatwej pokazać napięcie i dynamikę tłumu. Używanie w takiej sytuacji kamery na statywie dałoby zupełnie inny efekt.

KWIAT PUSTYNI jest moim pierwszym wspólnym przedsięwzięciem z Sherry Hormann. Przez te trzy lata,kiedy pracowaliśmy nad rozwojem scenariusza, nauczyliśmy się rozumieć i doceniać siebie nawzajem. Na tym początkowym etapie, praca nad tekstem jest dość teoretyczna, chociaż tworzy fundament flmu. Scenariusz określa, kto występuje w danej scenie, gdzie się ona dzieje i co mówią aktorzy, ale wszyscy którzy go czytali, rozwijali poszczególne wątki, pomysły i wizje. To ostatecznie reżyser nadaje kształt każdej scenie, decyduje jak ma się ona rozwijać i przebiegać, nadaje jej „ducha” i próbuje wciągnąć widza w akcję tak, by zapomniał o bożym świecie.

Wszyscy byli pod wrażeniem sposobu, w jaki Sherry pracowała z aktorami. Potrafła wskazać każdemu aktorowi jego miejsce. Można by pomyśleć, że prowadzi nowicjuszy za rękę, ale po jakimś czasie mechanizm zaczynał dobrze działać: aktorzy otwierali się i rozkwitali. Bezpieczeństwo i pewność siebie można było wyczuć w powietrzu. Pomysły rozwijały się i nagle sceny zmieniały się nie do poznania.

To czysta przyjemność patrzeć jak kreuje się flm, patrzeć jak efekt końcowy porusza widownię. Potrzeba do tego czegoś więcej niż warsztatu rzemieślnika. Potrzeba prawdziwych umiejętności i talentu.

Liya Kebede wyraziła w jednym z wywiadów nadzieję, że ludzie, którzy obejrzą ten flm wyjdą z kina czując jednocześnie radość i smutek, ale przede wszystkim, że sami zapragną przyczynić się do zmian.To był cel naszej pracy.

Peter Herrmann

Liya Kebede (Waris Dirie)

Międzynarodowa supermodelka, aktorka, flantropka, odgrywa w flmie główną rolę. Jej poprzednie doświadczenia, to role w flmach: PAN ŻYCIA I ŚMIERCI Andrew Niccola wraz z Nicolasem Cage’m i Bridget Moynahan (2006), oraz DOBRY AGENT Roberta de Niro z Mattem Damonem i Angeliną Jolie (2007).

Urodzona i wychowana w Addis Abbebie, Kebede stała się dziewczyną z okładek pism modowych: Vogue’a (wydań amerykańskich, włoskich, niemieckich, japońskich oraz hiszpańskich),V, Elle, Harper’s Bazaar i Time’s Style & Design.

W 2003 roku, jako pierwsza „kolorowa” kobieta, została twarzą kampanii frmy kosmetycznej Estee Lauder. Brała też udział w kampaniach takich domów mody jak: Yves Saint Laurent, Dolce & Gabbana, Louis Vuitton, Tommy Hilfger, Emanuel Ungaro, Tifany & Co., Lanvin, Givenchy, H&M i GAP.

W lutym 2007 roku Kebede otworzyła Lemlem (www.lemlem.com), frmę produkującą unikalne, ręcznie robione ubrania dla dzieci i kobiet. Wszystkie produkty Lemlem są ręcznie szyte w Etiopii, co ma pomóc w rozwoju manufaktury oraz w umożliwieniu planowania niezależnej gospodarki.

Pomysł na markę powstał, gdy wraz z mężem wyruszyw podróż do ojczystej Etiopii. Po odwiedzinach u kolejnych tkaczy, którzy nie mieli żadnego rynku bytu, Kebede postanowiła uchronić ich sztukę przed zaniknięciem, a jednocześnie dać im możliwość pracy. Kolejnym przejawem oddania Liyi w sprawę Afryki jest Fundacja Liyi Kebede(www.theliyakebedefoundation.com), która zajmuje sposobami zapobiegania śmiertelności wśród noworodków i dzieci oraz ogólną poprawą życia matek i dzieci na całym świecie. Jest Dobrowolnym Ambasadorem Światowej Orgnizacji Zdrowia działającej pod ONZ. Kebede wierzy, że poprzez zwrócenie światowej uwagi na tą tematykę przyczyni się do zwiększenia środków w państwowych budżetach przeznaczanych na kwestie zdrowotne.

Sally Hawkins (Marylin)

Gwiazda brytyjskiego kina niezależnego Sally Hawkins, wydaje się być stworzona do roli Marylin. Idealnie uosabia nadaktywną, lecz wrażliwą młodą kobietę, która tak przekonująco potyka się o przeszkody w codziennym życiu, że aż trudno uwierzyć, że może być inna w rzeczywistości. Sally Hawkins tryumfowała w 2008 roku na Berlińskim Festiwalu Filmowym, na którym otrzymała Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszej aktorki. Nagrodę otrzymała za naiwną, kochaną i niepoprawnie optymistyczną Poppy z flmu HAPPY-GO-LUCKY Mike’a Leigha. Kolejną nagrodą był Złoty Glob dla najlepszej aktorki komediowej w 2009 roku.

Ta absolwentka Królewskiej Akademii Sztuki Dramatycznej swój debiut zagrała w 2003 roku w flmie Mike’a Leigha WSZYSTKO ALBO NIC.

Wschodząca gwiazda potrafi zjednać sobie każdą publikę, niezależnie od roli jaką odgrywa, a w jej krótkiej, ale obiecującej karierze było ich wiele. Grała w takich produkcjach jak: PRZEKŁADANIEC Matthew Vaughna (2004) z Danielem Craigiem, REGUŁA W DELTA Z Toma Shanklanda (2007), oraz w ŚNIE KASSANDRY Woody’ego Allena wraz z Ewanem McGregorem i Colinem Farellem. Wystąpiła także z Emmą Thompson w BYŁA SOBIE DZIEWCZYNA (2009).

W 2009 roku, Sally Hawkins pojawi się w HAPPY EVER AFTERS Stephena Burke’a, oraz w KWIECIE PUSTYNI. Obecnie pracuje na planach zdjęciowych do takich flmów jak: NEVER LET ME GO, dramatu reżyserii Marka Romanka z Keirą Knightley i Charlottą Rampling, oraz IT’S A WONDERFUL AFTERLIFE w reżyserii Gurindera Chadha (PODKRĘĆ JAK BECKHAM). Tego lata Hawkins będzie gwiazdą produkcji Nigela Cole’a pod tytułem WE WANT SEX.

Timothy Spall (Donaldson)

Brytyjski aktor urodzony w 1957 roku w Londynie. Obsadzany często w roli człowieka pracy (serial tv „Auf Wiedersehen, Pet” oraz jako flozofujący taksówkarz (Marek Leigh WSZYST-KO ALBO NIC). Niezwykły talent Spalla polega na tym, że każdej najprostszej postaci potraf nadać głębszy sens. Studiował w Królewskiej Akademii Sztuki Dramatycznej w Londynie. Był także członkiem Królewskiego Stowarzyszenia im. Szekspira. Zagrał Petera Pettigrew w czterech częściach HARREGO POTTERA. Wystąpił także w Disney’ow-skiej produkcji ZACZAROWANA (2007) oraz u boku Johnnego Deppa w SWEENY TODD: DEMONICZNY GOLIBRODA Z FLEET STREET (2007) w reżyserii Tima Burtona.

Zagrał kilka ról drugoplanowych w znanych produkcjach: BIAŁY MYŚLIWY, CZARNE SERCE Clinta Eastwooda (1990), POD OSŁONĄ NIEBA Bernardo Bertolucciego (1990), VANILLA SKY (2001) Cameron Crowe, OSTATNI SAMURAJ Edwarda Zwicka, oraz w flmowej adaptacji HAMLETA Kennetha Branagha (1995)

Craig Parkinson (Neil)

Craig właśnie skończył zdjęcia do flmu FOUR LIONS (2009) reżyserowanego przez Chrisa Morrisa. Inne jego role obejmują: Samanthy Morton THE UNLOVED, DEKAMERON Davida Lelanda (2008). Parkinson popularność zdobył, grając w serialach( OUTLAWS, THE WORST WEEK OF MY LIFE, BLACK BOOKS, NO ANGELS), oraz w flmach tv (MRS-IN-BETWEENY, I GREEN).

Anthony Mackie (Harold)

Jeden z najbardziej obiecujących, młodych aktorów. Urodzony w Nowym Orleanie, uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Północej Karolinie i do Center for Creative Arts w Nowym Orleanie. Ukończył także renomowaną Julliard School of Arts. Później grał w sztukach na Broadwayu i Of-Broadwayu. Grał rapera, przeciwnika Eminema w 8 MILI Curtisa Hansona(2002). Został zauważony przez Spike’a Lee, który obsadził go w głównych rolach w flmie tv – SUCKER FREE CITY oraz w flmie kinowym – ONA MNIE NIENAWIDZI (2004). Pojawił się także w thrillerze Roba Sheltona – WYDZIAŁ ZABÓJSTW, HOLLYWOOD z Harrisonem Fordem i Joshem Harnettem, w nagrodzonym Oskarem flmie Eastwooda ZA WSZELKĄ CENĘ (2005).

Niebawem zagra muzyka jazzowego, Buddy’ego Boldena, w flmie BOLDEN!, oraz sławnego atletę, zwycięzcę zimowej olimpiady w 1936 roku - Jesse Owensa. Mackie kilkakrotnie otrzymał nagrodę Black Reel oraz został nominowany do nagrody Independent Spirit.

Więcej o filmie:


https://vod.plus?cid=fAmDJkjC