Opowieści na dobranoc (2008)

Adam Sandler, poszukując kolejnego scenariusza, przyjął specyficzne założenie. Niedawno po raz pierwszy został ojcem i pomyślał, że chciałby nakręcić film, który jego dziecko mogłoby z radością obejrzeć w przyszłości. Natrafił na tekst "Opowieści na dobranoc" i doszedł do wniosku, że to właśnie to, o co mu chodziło. Zdaniem gwiazdora, elementy fantastyki w disnejowskim stylu łączą się tu w świetnych proporcjach z komediowym tonem. Aktor mówił też, że tekst nasunął mu osobiste wspomnienia z dzieciństwa, kiedy to, po przenosinach rodziny z New Hampshire do Nowego Jorku, mieszkał jakiś czas w jednym pokoju hotelowym wraz z piątką rodzeństwa. To był najlepszy czas w moim życiu – mówił z rozrzewnieniem.

Bohater filmu przeżywa ciężkie chwile. Jego ojciec był właścicielem hotelu, ale musiał go sprzedać. Nowy właściciel obiecał, że Skeeter będzie zarządzał hotelem, ale stanowisko, pomimo harówki Skeetera, dostał ktoś inny. W dodatku Skeeter musi się zająć dziećmi swej siostry, która szuka pracy – szkoła, której była dyrektorką, została zamknięta. Przyjaciółka Wendy, Jill, opiekuje się dziećmi, gdy Skeeter pracuje. Wkrótce staje się częścią jego opowieści i zostaje wciągnięta w serię niezwykłych przygód. Obdarzony bogatą wyobraźnią Skeeter wraz z dzieciakami wymyśla niesamowite historie, które rozgrywają się w średniowieczu, starożytności czy na Dzikim Zachodzie. A w bohaterów wcielają się dzieci, on sam i Jill. Reżyser Shankman uznał scenariuszowe pomysły za bardzo inspirujące. Główny pomysł polegał na tym, że następnego dnia wieczorem opowieści stają się prawdą. Te światy zaczynają się przenikać. To naprawdę doskonały sposób na familijną rozrywkę – entuzjazmował się realizator.

Shankman doskonale zdawał sobie sprawę, że by osiągnąć sukces i wciągnąć publiczność w wir fantazyjnej zabawy musi odpowiednio dobrać aktorów, którzy będą w stanie wiarygodnie wcielić się w różnorakie postaci, nie tracąc przy tym cech osobowości swych "realnych" bohaterów. Reżyser nie miał wątpliwości, że pod tym względem nie zawiedzie go Kerri Russell, która miała za zadanie wcielić się po kolei w królową wróżek, kruka i syrenkę. Aktorka z entuzjazmem odniosła się do tych zadań. Do udziału w filmie namówił ją osobiście Sandler. Ucieszyła się także ze względu na to, że przypominało to początki jej kariery. W latach 1991–1994 występowała w bardzo popularnym disnejowskim programie telewizyjnym "Klub Myszki Mickey", gdzie zabawa polegała na czymś podobnym. W pewnym sensie udział w filmie był więc dla niej podróżą sentymentalną, choć rozegraną na innych zasadach – teraz miała do czynienia z wielką produkcją filmową. Shankman komentował: Powiem szczerze – udział Kerri to dla nas prawdziwe błogosławieństwo. Została wybrana także i z tego powodu, że doskonale rozumiała i dopełniała się z Adamem, gdyż mają podobne poczucie humoru. Prowokowali się do śmiechu nie raz – na planie i poza planem. Sandler dodawał: Publiczność, a z czasem mój bohater muszą polubić Jill. Początkowo ona i Skeeter nie darzą się zbytnią sympatią, ale stopniowo to się zmienia. To, jak niechęć przeradza się w sympatię, Kerri potrafiła oddać z wyczuciem i wielką naturalnością. Aktorka tak mówiła o przemianach swej bohaterki: Nie da się ukryć, że na początku jest – delikatnie mówiąc – pełna dystansu do brata swej przyjaciółki. Uważa go za człowieka irytującego i mocno nieodpowiedzialnego. Ale gdy spędza z nim więcej czasu, zaczyna go doceniać, zwłaszcza jego zaangażowanie w opiekę nad dziećmi. A on z kolei zaczyna ją czarować… Najbardziej ucieszyło mnie, że mogłam stać się syrenką – śmiała się.

Debiutanci Jonathan Heit oraz Laura Ann Kesling wystąpili w niełatwych dziecięcych rolach. Sandler komplementował młodziutkich aktorów: Pracowali ciężko jak profesjonaliści. A Laura co i rusz budziła uśmiech na twarzach całej ekipy. Heit wspominał: Patrząc na Adama Sandlera, który grał mojego wujka, nie zawsze trzeba było grać. Można się było po prostu śmiać z jego wyczynów! Tak było chociażby w scenie, gdy Skeeter przystępuje do opowiadania, a na jego głowie pojawia się świnka morska Bugsy, grana w filmie przez dwa zwierzątka o imionach Stitches i Thimbles.

W obsadzie znalazła się Courtney Cox, pamiętna chociażby z serialu "Przyjaciele" i cyklu horrorów "Krzyk". Nie mogłam odmówić, Adam jest tak zabawny... A pełen przygód scenariusz po prostu mnie urzekł – wyznała. Wszechstronny Guy Pearce ("Tajemnice Los Angeles", "Memento") zgodził się wystąpić w roli zarządzającego hotelem Duncana Kendalla, który nie przepuszcza żadnej okazji, by przypomnieć głównemu bohaterowi, że jest skazanym na klęskę nieudacznikiem. Nic więc dziwnego, że w opowieściach Skeetera odgrywa rolę czarnego charakteru. Shankman tak komentował swój wybór: Większość ludzi pamięta Guya z ról dramatycznych. Ja pierwszy raz zobaczyłem go w komedii z mocnymi dramatycznymi akcentami, czyli w "Priscilli, królowej pustyni" i nabrałem przekonania, że ma wielkie komediowe możliwości. Nie pomyliłem się! Pearce może i miał lekkie obawy przed zmianą repertuaru, ale gładko je przezwyciężył. Powody? Oczywiście chęć sprawdzenia się w roli groteskowego łajdaka o wielu twarzach, próżnego i zabawnego. A także fakt, że śledził ponoć pilnie kariery Shankmana i Sandlera i zalicza się – jak twierdzi – do grona ich fanów.

O zagranie roli Mickeya, najbliższego przyjaciela Skeetera, a także jego towarzysza w fantastycznych podróżach, poproszono cenionego angielskiego komika, Russella Branda ("The Russell Brand Show"), którego Sandler wypatrzył podczas pobytu w Londynie. Łączy nas z Adamem wspólna metoda pracy: zamiłowanie do improwizacji – komentował Brand.

Wybitny angielski aktor teatralny i filmowy Richard Griffiths (Vernon Dursley w cyklu przygód Harry’ego Pottera, "Nadzieja i chwała") zagrał chorobliwie ambitnego właściciela hotelu, Barry’ego Nottinghama. Poczułem się jak w niebie – zachwycał się reżyser. – Richard wnosił do każdej sceny ogromny ładunek komizmu, wcale nie starając się być zabawnym. Zawsze robił coś zaskakującego, niekonwencjonalnego. I nigdy się nie mylił. Niedojrzałą "córeczkę tatusia", przedmiot zainteresowania paparazzich, uwielbiającą balangi Violet zagrała australijska aktorka Teresa Palmer ("Klątwa 2"). Jest zabawna, pełna życia, uwielbia się stroić i tańczyć… – aktorka nie oceniła swej bohaterki zbyt surowo. A Sandler komplementował partnerkę. Jest tak śliczna, że aż mnie onieśmielała. W dodatku grana przez nią bohaterka przy wszystkich swych wadach naprawdę da się lubić – twierdził. Obsady dopełniała Lucy Lawless (serial "Xena, wojownicza księżniczka") jako Aspen, ekscentryczna recepcjonistka, wspierająca aktywnie i z wielkim oddaniem Kendalla w pogrążaniu Skeetera. W sekwencjach fantastycznych przypadły jej wielce niesympatyczne postaci, wymagające potężnej charakteryzacji i używania zaawansowanych efektów specjalnych, co jednak było dla niej źródłem wielkiej zabawy.

Opowieści Skeetera i dzieciaków bazują na wyobrażeniach zaczerpniętych z książek i filmów z silnymi odniesieniami do sytuacji bohatera. Dlatego opowieść, która rozgrywa się w średniowieczu, opowiada o wieśniaku, gnębionym przez króla. Wieśniakiem jest oczywiście Skeeter, królem – Nottingham. A Jill przypada najpierw (za sugestią dzieci) rola pięknej wróżki, potem Skeeter zamienia ją w kruka, a w końcu dzieciaki robią z niej syrenkę. Natomiast w historii z Dzikiego Zachodu Skeeter to wieśniak Jeremiah Skeets, który ma marnego konia, ale chce zdobyć wspaniałego rumaka, czerwonego jak Ferrari, o którym marzy Skeeter. Dzieci sugerują, by ratował śliczną kobietę – jej wzorcem jest Violet. Tym razem Skeeter przyznaje rację dzieciakom. By zagrać w tej sekwencji, Sandler musiał przezwyciężyć swój lęk przed jazdą konną, którego się nabawił w dzieciństwie. Udało się.

W historii, która rozgrywa się w starożytności, mamy do czynienia z mistrzem wyścigów rydwanami, Skeetcusem, a wyścigi przypominają raczej motocross. Natomiast w ostatniej historii, rozegranej w kosmosie, mamy do czynienia z walką pomiędzy bohaterami Skeeto i Kendallo – z zaskakującym finałem.

Kluczową postacią w powoływaniu do życia fantastycznych światów była scenografka Linda DeScenna, która pracowała z Shankmanem już dwukrotnie – przy "Wszystko się wali" i "Pacyfikatorze". Jej założeniem była spójność i powtarzalność pewnych elementów. A pierwsze ważne decyzje dotyczyły tego, jakie dekoracje trzeba wybudować, a co można i należy stworzyć w komputerze.

John Andrew Berton junior, odpowiedzialny za efekty specjalne, opowiadał, że wysiłek twórców filmu szedł w tym kierunku, by sceny fantastyczne wyglądały nie jak z komputera, ale całkowicie realnie. Posłużono się specjalną techniką "cyber scanning". Polegało to na tym, że w pamięci komputerów stworzono niezwykle dokładne sobowtóry aktorów i kopie strojów, tak by najbardziej fantastyczne i niebezpieczne ewolucje mogli wykonywać wirtualni zastępcy – ale tylko w momentach, kiedy było to absolutnie konieczne. Wyrafinowana animacja posłużyła temu, by dołożyć pewne elementy – jak chociażby syreni ogon. Nie obyło się jednak bez wytężonej pracy tradycyjnych kaskaderów – Shankman uznał, że sceny wyścigu rydwanów i gonitw motocyklowych nie mogą się bez nich obejść. Stworzone jedynie za pomocą komputera wyglądałyby jak gra komputerowa i raziły sztucznością.

W filmie wystąpiły też liczne zwierzęta, a zwłaszcza konie. Najtrudniejsza była scena popłochu wśród koni z sekwencji na Dzikim Zachodzie. Sceny z udziałem aktorów i rozpędzonego końskiego tabunu zrealizowano (ze względów bezpieczeństwa) oddzielnie, a potem połączono w jeden obraz za pomocą zaawansowanych komputerowych technik. Steve Berens, treser zwierząt, opowiadał jednak, że najtrudniejsza była praca ze świnkami morskimi. Aż trzy tygodnie były potrzebne, by przekonać zwierzaki do biegania na życzenie i wykonywania pożądanych ewolucji, na przykład skoków do łóżka i uderzania w dzwonek do snu. W tym trudnym zadaniu okazała się pomocna duża ilość marchewki. Tylko wyraz oczu świnki wygenerowano komputerowo.

Nad kostiumami pracowała Rita Ryack ("Po godzinach", "Lakier do włosów"). Przestudiowała mnóstwo książek na temat Zachodu, starożytności czy średniowiecza. Ale rzecz jasna, to był tylko punkt wyjścia. Ponieważ mamy do czynienia z fantazjami bohatera, kostiumy po części nawiązują do starych epickich filmów, ale jest w nich także wiele współczesnych elementów, co uwypukla akcenty humorystyczne. Najwięcej radości sprawiło jej ubieranie "czarnych charakterów" – Richarda Griffithsa i Guya Pearce’a. Chodziło o to, że ich styl ubierania się, poważny i groźny, demaskowany jest jako napuszony i głupkowaty. Duży ubaw miała też przy tworzeniu kostiumu Skeetera jako wieśniaka. Najtrudniejszy był natomiast złoty kostium robota dla Russella Branda w sekwencji kosmicznej.

Adam Sandler (Skeeter Bronson)

Urodził się 9.09.1966 roku w Nowym Jorku. Jeden z najpopularniejszych współczesnych komików amerykańskich, także scenarzysta i producent. Nagrodzony "People's Choice Award" i uznany za najlepszego aktora komediowego roku 2001. Już w szkole wiedział, co chce robić w przyszłości. Lubił występować i rozśmieszać kolegów, regularnie prezentował się publiczności w klubach studenckich. W 1991 roku ukończył studia na kierunku sztuki piękne, a zaraz po tym w jednym z klubów w Los Angeles został odkryty przez łowcę talentów Dennisa Millera. Sandler zdobył popularność cyklem skeczów, w których parodiował znanych ludzi, np. Eddie'go Veddera, Bruce'a Springsteena czy Axla Rose'a. W 1993 roku odniósł sukces swym pierwszym telewizyjnym programem komediowym "They're All Gonna Laugh At You", który przez wiele miesięcy bił rekordy popularności. Wielką sławę przyniosły mu również role w takich filmach, jak: "Wariackie święta" (1994), "Billy Madison" (1995), którego był także współscenarzystą, "Farciarz Gilmore" (1996) czy "Super tata" ("Big Daddy", 1999). Nie zawsze doceniany przez krytykę, zdobył jednak jej uznanie występem w "Lewym sercowym" Thomasa Paula Andersona. Jego żoną jest aktorka Jacqueline Samantha Titone (obecnie Sandler), z którą ma dwoje dzieci.

Filmografia:

1987 – Bill Cosby Show (serial TV, TVP: Bill Cosby Show), 1989 – Going Overboard, 1990 – The Marshall Chronicles (serial TV), ABC Afterschool Specials (serial TV), Saturday Night Live 1991 – Shakes the Clown, 1993 – Coneheads (wideo, DVD: Stożkogłowi), 1994 – Odlotowcy (Airheads), Mixed Nuts (TVP: Wariackie święta), 1995 – Billy Madison (DVD: Billy Madison), 1996 – Happy Gilmore (DVD: Farciarz Gilmore), Bulletproof (DVD, TVN: Kuloodporni), 1998 – Od wesela do wesela (The Wedding Singer), Dirty Work (TVP: Brudna robota), Late Night with Conan O’Brien: 5th Anniversary Special (TV), Kariera frajera (The Waterboy), 1999 – Super tata (Big Daddy), 2000 – Mały Nicky (Little Nicky), 2001 – Zwierzak (The Animal), 2002 – Punch – Drunk Love (DVD: Lewy sercowy), Mr. Deeds – Milioner z przypadku (Mr. Deeds), Eight Crazy Nights (DVD: Osiem szalonych nocy, tylko głos), Gorąca laska (The Hot Chick), A Day with a Meatball (kr.m.), 2003 – Dwóch gniewnych ludzi (Anger Management), Blossoms & Blood (V, kr.m.), Pauly Shore is Dead (Canal+: Pauly Shore nie żyje), Couch (TV, kr. m.), Stupidity (dok.), 2004 – 50 pierwszych randek (50 First Dates), Spanglish (DVD: Trudne słówka), 2005 – The Longest Yard (DVD: Wykiwać klawisza), Deuce Bigalow: European Gigolo, 2006 – Klik: I robisz co chcesz (Click), 2007 – Reign Over Me, The King of Queens (serial TV), Państwo młodzi: Chuck i Larry (I Now Pronounce You Chuck & Larry), 2008 – Night of Too Many Stars: An Overbooked Concert for Autism Education (TV, dok.), 2008 – Nie zadzieraj z fryzjerem (You Don’t Mess with the Zohan), Opowieści na dobranoc (Bedtime Stories), Funny People (w realizacji)

Keri Russell (Jill)

Właśc. Kerri Lynn Russell. Urodziła się 23.03.1976 roku w Fountain Valley w Kalifornii. Aktorską karierę zaczynała w "Klubie Myszki Mickey" w 1991 roku. Zdobyła Złoty Glob za rolę w serialu "Felicity" w 1999 roku. Ta seria przyniosła jej wielką popularność. Uznanie krytyki natomiast zdobyła rolą w niezależnym filmie "Kelnerka". Jest mężatką, ma jedno dziecko.

Filmografia:

1992 – Honey I Blew Up the Kid, 1993 – Boy Meets World (serial TV, odc. Grandma Was a Rolling Stone, prem. TV 12. 11.1993), Emerald Cove (serial TV), 1994 – Daddy’s Girls (serial TV, odc. A Month of Sundays, prem. TV , odc. pilotowy, prem. TV 21.09.1994, odc. American in Paris... Cool, prem. TV 28.09. 1994), 1995 – Married with Children (Polsat: Rodzina Bundych, odc. Radio Free Trumaine, prem. TV 7.05.1995), Clerks (TV), 1996 – Malibu Shores (serial TV, 10 odc.), The Lottery (TV), 1997 – Eight Days a Week, When Innocence Is Lost (TV), 7th Heaven (serial TV, TVP: Siódme niebo, odc. 14.04.1997), Roar (serial TV, odc. Pilot, prem. TV 14.07.1997, odc. Banshee, 4.08.1997), 1998 – Dead Man’s Curve, Felicity (serial TV, 84 odc. w latach 1998– 2002), 1999 – Cinderelmo (TV), 2000 – Mad About Mambo, 2002 – Byliśmy żołnierzami (We Were Soldiers), 2005 – The Upside of Anger, The Magic of the Ordinary Days (TV), Into the West (HBO: Na Zachód, miniserial TV), 2006 – Mission: Impossible III (Mission: Impossible III), Rohtenburg, 2007 – Kelnerka (Waitress), Scrubs (serial TV, odc. My Turf War, prem. TV 26.04.2007, odc. My Cold Shower, prem. TV 3.05.2007), The Girl in the Park, August Rush, 2008 – Opowieści na dobranoc (Bedtime Stories), Leaves of Grass (w realizacji), Wonder Woman (tylko głos, V, w realizacji)

Guy Pearce

Urodził się 5.10.1967 roku w Ely, Cambrideshire, Anglia. Gdy miał trzy lata, jego rodzina przeniosła się do Australii. Jest wyjątkowo wszechstronnym i utalentowanym aktorem. Jako nastolatek występował z powodzeniem w szkolnych przedstawieniach teatralnych. Zwrócił uwagę rolą Errolla Flynna w telewizyjnym filmie biograficznym, ale przełomem był brawurowy występ w "Priscilli, królowej pustyni". Znany z bardzo niechętnego ujawniania swego życia prywatnego. Jest związany ze swą sympatią z dzieciństwa, Kate Mestitz, którą poślubił w 1997 roku.

Filmografia:

1987 – Neighbours (TVP: Sąsiedzi, serial TV, odc. 1.07.1987, prem. TV, odc. 1.724, prem. TV 12.05.1988), Home and Away (serial TV), 1990 – Friday on My Mind, Heaven Tonight, 1991 – Hunting, 1992 – The Late Show (serial TV, odc. 1.5, prem. TV 15.08.1992), Bony (serial TV, odc. Late Arrival, prem. TV 5.dce.1992), 1994 – Priscilla, królowa pustyni (The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert), Snowy River: The McGregor Saga (TVP: McGregorowie, serial TV, 16 odc. w latach 1994–1996), Dating the Enemy, 1997 – Halifax f.p.: Déja Vu, The Devil Game (TV), Flynn, Tajemnice Los Angeles (L. A. Confidential), 1998 – Woundings (inny tytuł: Brand New World), 1999 – A Slipping-Down Life, Ravenous (DVD: Drapieżcy), 2000 – Regulamin zabijania (Rules of Engagment), Memento (Memento), 2002 – Hrabia Monte Christo (The Count of Monte Christo), Wehikuł czasu (The Time Machine), The Hard Word, The Human Voices Wake Us, 2004 – Deux freres (DVD: Dwaj bracia), 2005 – Propozycja (The Proposition), 2006 – First Snow (DVD: Pierwszy śnieg), Factory Girl, 2007 – Death Defying Acts, 2008 – Winged Creatures, Traitor, The Hurt Locker, Opowieści na dobranoc (Bedtime Stories), In Her Skin (w realizacji), The Road (w realizacji)

Adam Shankman

Urodził się 27.11.1964 roku w Los Angeles. Od dzieciństwa interesował się teatrem. Po szkole średniej przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie ukończył dwuletni kurs taneczny w słynnej szkole Julliard. Powrócił do rodzinnego miasta i zaczął występować jako tancerz w teledyskach, między innymi Pauli Abdul i Janet Jackson. Tańczył też podczas oscarowej gali w 1989 roku. W wieku 24 lat nawiązał współpracę z cenionym realizatorem wideoklipów, a także reżyserem filmowym ("Absolute Begginers") Julianem Temple. Pracował nad choreografią realizowanych przez niego teledysków, między innymi "I’m Your Baby Tonight" Whitney Houston, wideoklipami takich wykonawców jak The B-52’s, Barry White, Aaron Neville, Chic oraz Stevie Wonder. Stworzył choreografię do ponad 20 filmów. Coraz częściej pełni funkcję producenta. Czasem gra małe role aktorskie. Jest zdeklarowanym gejem, ale oburzyły go gwałtowne ataki aktywistów tejże mniejszości seksualnej na Johna Travoltę za występ w "Lakierze do włosów".

Filmografia:

1998 – Cosmo’s Tale (kr. m.), 2001 – Powiedz tak (The Wedding Planner), 2002 – Szkoła uczuć (A Walk to Remember), Detektyw Monk (Monk, serial TV, odc. Mr. Monk and the Earthquake, prem. TV 4.10.2002 ), 2003 – Bringing Down the House (DVD: Wszystko się wali), Splitsville (TV), 004 – Mystery Girl (kr. m, TV), 2005 – Pacyfikator (The Pacifier), 2006 – Cheaper by the Dozen 2 (DVD: Fałszywa dwunastka 2), Worst Week of My Life (serial TV), 2007 – Lakier do włosów (Hairspray), 2008 – Opowieści na dobranoc (Bedtime Stories)