Atrakcyjna, owdowiała kobieta wychowuje samotnie syna. Chłopak ma piętnaście lat i cierpi na ADHD, a od śmierci ojca nie radzi sobie z agresją. Diane i Steve wspólnie próbują związać koniec z końcem i stawić czoła problemom. Nieoczekiwanie w ich życiu pojawia się Kyla, tajemnicza sąsiadka mieszkająca w domu naprzeciwko. Ta nieśmiała, jąkająca się kobieta sprawia, że w życiu matki i syna znowu pojawia się nadzieja.

W najnowszym filmie Xaviera Dolana jest wszystko. Niesamowita, pełna autentycznych emocji historia. A właściwie psychodrama - niezwykle bolesna, wbijająca w fotel, genialna. Taka, po której ciężko wrócić do swojego normalnego życia. Taka, która zostaje w głowie.

Wspaniała u Dolana jest też obsada aktorska. Tym razem przed kamerą nie stanął sam reżyser, jak miał w zwyczaju w swoich poprzednich filmach, ale za to pozwolił nam podziwiać troje zupełnie wyjątkowych aktorów. To znane z jego poprzednich dzieł Anne Dorval i Suzanne Clément oraz siedemnastoletni Antoine-Olivier Pilon, absolutna rewelacja filmu.

Kanadyjczyk jak zwykle zadbał także o warstwę wizualną. "Mamę" ogląda się jak dzieło sztuki. Dolan eksperymentuje z kadrami, z formą, z obiektywem. Pozwala nam poczuć się jak bohater filmu, którego rozpiera energia. Z pewnością po seansie na długo zapamięta się scenę, w której Steve szaleje z wózkiem na parkingu centrum handlowego.

Film dopełnia również nieoczywista ścieżka dźwiękowa. Wyjątkowe jest to, że wszystkie kawałki, które słychać w "Mamie" pochodzą ze składanki, którą nagrał dla Diane jej mąż. Dzięki temu widz może przenieść się jeszcze bardziej do świata bohaterów. Muzyka pozwala nam przypomnieć sobie lata 90. i jest to bardzo przyjemna podróż do ostatnich lat ubiegłego wieku.

"Mama" to arcydzieło. Po takim filmie Dolanowi ciężko będzie nakręcić coś jeszcze lepszego. Ale ten 25-latek już nie raz pokazał, że potrafi zaskakiwać. Nie pozostaje nam więc nic innego, jak czekać na jego kolejne dzieło!