Pewnego zimowego wieczora mniej więcej trzydziestoletni Barbu (Bogdan Dumitrache), pędząc 160 km/h, zabija 14-letniego chłopca. Zanim policja postawi mu zarzuty, do akcji wkracza matka - Cornelia (Luminita Gheorghiu). Natychmiast przejmuje kontrolę nad sytuacją. Nie zważając na ofiarę i bez chwili wahania wykorzystując swoich wysoko postawionych znajomych, podejmuje zdecydowane kroki, które mają ustrzec Barbu przed więzieniem. Skoro zeznanie nie zostało podpisane, można w nim zmienić istotne informacje. Jeżeli potrzeba zmiany w relacji świadka, można się z nim spotkać i sprawę "omówić". Jeżeli ekspertyza ma być właściwa, można pomóc policjantowi w załatwieniu pozwolenia na budowę…

Calin Peter Netzer z dokumentalną prostotą i z diaboliczną wręcz trafnością przygląda się zepsuciu elity i systemowi, który otwiera pole dla łapówek i przekrętów. Systemowi, w którym pieniądz, buta i odpowiedni status mogą otworzyć odpowiednie drzwi. W opowieść o wynaturzeniach społecznych twórca wplata również wyrazisty portret rodziny dysfunkcyjnej. Barbu dusi się w żelaznych objęciach toksycznej, nadopiekuńczej i kontrolującej matki, ale nie potrafi się z nich wyrwać. Jest ona zarazem jego najmocniejszym wsparciem, ale też i przeszkodą w dojściu do własnych wniosków, w konfrontacji z odpowiedzialnością.

Nie jest to skomplikowany film, ale celny i szczery. Bardzo gorzki i aktualny, szczególnie gdy weźmie się pod uwagę codzienne niemal doniesienia na temat wypadków spowodowanych przez bezmyślnych i aroganckich kierowców. Temat jest na tyle uniwersalny, że szybko zapomina się, że mówi o Rumunii.

Wygląda na to, że rumuńscy artyści znaleźli pomysł na to, jak sprzedać swoje kino na arenie międzynarodowej. Zamiast gonić za fantastycznymi, ale bardzo kosztownymi wzorcami hollywoodzkimi, postawili na mały realizm, kameralne i szczere psychodramy. Potrafią patrzeć na człowieka, słuchać go, dostrzegać jego wnętrze, lęki i słabości. Nie dziwi, że "Pozycja dziecka" zdobyła Złotego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie.