Rzecz dzieje się w Tokio, w nawiedzonym domu. Nie tylko mieszkańcy posesji, ale także każdy, kto tylko znajdzie się na jej terenie umiera w tajemniczych okolicznościach. Zagadkę próbuje rozwikłać amerykańska studentka, która przypadkowo trafia do opętanego miejsca. Dziewczyna mimo traumatycznych przeżyć, stara się przezwyciężyć klątwę.

Film jest efektem koprodukcji japońsko-amerykańskiej i niestety koloryt rodem z USA jest miejscami zbyt silny. Można zatem dość szybko wydedukować, jakie są przyczyny klątwy, co powoduje delikatne rozczarowanie. Najsłabszym fragmentem jest jednak finałowa scena w domu, kiedy niemal wszelkie kolejne ruchy bohaterów stają się irytująco przewidywalne. Ponadto niektóre początkowe zdjęcia są niczym kalka z filmu "Między słowami".

"Klątwa" ma jednak mocne strony. Sprytnym rozwiązaniem twórców było "posztakowanie" fabuły. Porzucono tradycyjny linearno - chronologiczny porządek akcji, na rzecz przeskoków pomiędzy sytuacją teraźniejszą, a wydarzeniami z przeszłości. W ten sposób widz zmuszony jest do większej koncentracji w celu powiązania wszystkich wątków i zależności między bohaterami. Znakomite są także animacje oraz chrobotliwo-skrzypiące dźwięki towarzyszące "nieznanemu".

Najważniejsze jest jednak to, ze film trzyma w napięciu. Widz nie znajduje się co prawda w nieustannym stanie przedzawałowym, jednak co mniej odporni muszą co chwila przymykać oczy, a nawet ci najtwardsi kilka razy poczują przyjemny dreszczyk.