6.3 
Zaloguj się, aby dodawać filmy do ulubionych lub polecać je innym użytkownikom.
Jeden z dwóch (obok „Placu Zbawiciela”) najlepiej przyjętych filmów tegorocznego festiwalu w Gdyni. Zdobywca m. in. drugiej, po Złotych Lwach, najbardziej prestiżowej nagrody na tym festiwalu – Nagrody Specjalnej Jury, a także Nagrody za Najlepszy Dźwięk.
Spośród filmów tegorocznego festiwalu w Gdyni „Co słonko widziało” ma również największe szanse na międzynarodową dystrybucję: Nagroda Organizatorów Festiwali i Przeglądów Filmu Polskiego Za Granicą oraz Wyróżnienie Międzynarodowej Kapituły CANAL+. Film, jako jedyny z Polski został także zakwalifikowany do konkursu prestiżowego festiwalu w Pusan (2006)
Upalny lipiec. Duże miasto. W nim trójka nie znających się ludzi: mały Sebastian, nastoletnia Marta i Józef. Los sprawia, że każde z nich, musi szybko zdobyć niewielką, ale będącą poza zasięgiem, sumę pieniędzy, by nie utracić godności, by zmienić swoje życie, by zachować radość i marzenia.
Przeplatające się wątki trójki bohaterów opowiadają o zmaganiu z codziennością, uśmiechach i troskach, o odwadze i pasji, z jaką próbują dojść do celu, o tym, jak wspólna droga ich łączy.
Czwartym, równie ważnym bohaterem opowieści jest pełne sprzeczności miasto. Bezładne i piękne zarazem, biedne, jednocześnie pełne bogatych ludzi, okrutne, jednak dające schronienie potrzebującym.
To, co było w Gdyni najczęściej podkreślanym atutem filmu „Co słonko widziało”, to zawarta w nim wiara w ludzi i pozytywna, optymistyczna wymowa zawarta w finale.
„‘Co słonko widziało’ to mądre społeczne kino.”
Stopklatka.pl
„Złożona wizja moralitetu Michała Rosy boleśnie kontrastuje z naiwnym tytułem „Co słonko widziało”. (…) To wielowątkowa kompozycja zmierzająca ku apokaliptycznemu finałowi, trochę jak z „Magnolii”, czy „Na skróty”.”
Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza
Zawsze robiłem filmy o ludziach, których zwykle mijamy bez zachwytu, zainteresowania, czy nawet z lekkim strachem. Żyjących niby zwyczajnie, a przecież gdzieś poza granicą wzroku, poza naszym doświadczeniem. „Gorący czwartek” opowiadał o trójce małych złodziei, „Farba” o radykalnej nastolatce. Takie kino nie wchodzi na salony, nie bywa na rautach, lecz z perspektywy urzędnika, robotnika, gospodyni domowej, śledzi zmagania człowieka z życiem. Jak pisał profesor Elzenberg: „Życie jest nieustanną opresją, a mistrzem jest ten, kto pomoże przejść drugiemu człowiekowi, przejść przez nie z godnością”.
„Słonko…” jest przypowieścią o ludziach, którzy nie mieli szczęścia spotkać w swym życiu mistrza. A przecież próbowali.
Historie Sebastiana, Marty i Józefa nie są autentyczne – ale słowo fikcja, w tym przypadku, nie jest określeniem najlepszym. Budowałem ten scenariusz z setek drobnych wyczytanych w gazetach notatek, z zasłyszanych opowieści, policyjnych relacji, podpatrzonych scen i strzępów dialogów. Budowałem z materii codziennego życia.
To się nie zdarzyło. To mogło się zdarzyć. Chciałbym, żeby się zdarzyło. Na ekranie.
MICHAŁ ROSA
Urodzony w 1963 roku w Zabrzu. Ukończył Architekturę na Politechnice Śląskiej i Reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Od połowy lat dziewięćdziesiątych pracuje jako wykładowca na macierzystym Wydziale.
FILMOGRAFIA:
GRY I ZABAWY WOJSKOWE - etiuda fabularna 1991, 15 min
- szkolna nominacja do studenckiego Oskara - Los Angeles 1991
- selekcja: Oberhausen 1991, Kraków 1991
GORĄCY CZWARTEK - film fabularny 1994, 54 min
- nagroda za debiut - Brązowe Lwy Gdańskie - Gdynia 1994
- selekcja: Karlowe Vary 1995, Łagów 1995
FARBA - film fabularny 1997, 84 min
- nagroda Federacji Klubów Filmowych - Gdynia 1997
- Brązowe Grono – Łagów 1998
- selekcja: Alpe Adria Cinema - Triest 1998, Sztrasburg 1998
CISZA - film fabularny 2001, 90 min
- nagroda indywidualna za reżyserię - Gdynia 2001
- nagroda Jury Ekumenicznego – Karlowe Vary 2002
Sześciokrotna nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej za film „Farba” - 1999
Trzykrotna nominacja do Paszportu Polityki za reżyserię filmu „Farba” - 1998
Złota Kaczka - nagroda czytelników miesięcznika Film dla Agnieszki Krukówny za rolę w filmie „Farba” - 1998.
Złota Kaczka - nagroda czytelników miesięcznika Film dla Kingi Preis, za rolę w filmie „Cisza” - 2002
SCENARIUSZE:
MAJ - 1993, scenariusz na motywach opowiadań Idy Fink, 54 min; zakupiony przez S.F. „Dom”
GORĄCY CZWARTEK - 1993, scenariusz autorski, 54 min; zakupiony przez TVP; zrealizowany
ELF - 1995, scenariusz na motywach opowiadania Vladimira Nabokova, 100 min; zakupiony przez Agencję Scenariuszową i S.F. „Dom”
FARBA - 1996, scenariusz autorski, 90 min; zakupiony przez TVP; zrealizowany
SMUTEK - 1998, scenariusz wraz z Krzysztofem Piesiewiczem, 90 min
CZYSTOŚĆ SERCA - 1999, scenariusz wraz z Krzysztofem Piesiewiczem, 90 min
CISZA - 2000, scenariusz wraz z Krzysztofem Piesiewiczem, 90 min; zakupiony przez S.F. „Zebra”; zrealizowany
