Jagodowa miłość (2007)

Wong Kar Wai przywraca melodramatowi poetycką świeżość.
Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza

Magiczny!
Time Magazine

Norah Jones przenosi tu na ekran wokalny talent do okazywania i ukrywania emocji w odpowiednich momentach. Nadzwyczaj udany występ!
The Hollywood Reporter

Amerykański debiut Wong Kar Wai’a to wyjątkowa i wzruszająca historia miłosna.
Shadows on the Wall

Elizabeth (Norah Jones), rozczarowana miłością młoda kobieta, pragnąc oderwać się od swego dotychczasowego życia i zapomnieć o złamanym sercu, wyrusza w podróż po Ameryce. Stopniowo rany zaczynają się zabliźniać, a spotkania z obcymi, bardzo różnymi od siebie ludźmi wprowadzają bohaterkę w nowy rozdział życia. Poczynając od uduchowionego, wiecznie zamyślonego właściciela nocnej kafejki (Jude Law) poprzez zdegenerowanego policjanta (David Strathairn) i jego zbuntowaną żonę (Rachel Weisz), a kończąc na pechowej hazardzistce (Natalie Portman), wszyscy pomagają Elizabeth przedefiniować jej spojrzenie na życie, związki i – ostatecznie – na nowo określić jej własną tożsamość. Kobieta powoli zaczyna oddalać się od przeszłości, odkrywając dla siebie właściwą drogę, prowadzącą wprost ku prawdziwej miłości.

"To zdarzyło się w ciągu jednej nocy." W taki właśnie sposób słynny reżyser opisuje przygotowania prowadzące do produkcji jego pierwszego anglojęzycznego filmu – Jagodowa miłość. Choć zdania tego nie należy oczywiście traktować dosłownie, nietrudno zrozumieć, dlaczego Wong Kar Wai tak właśnie postrzega tę kwestię. Produkcja jego poprzedniego filmu, retro-futurystycznego dramatu 2046, trwała aż pięć lat (!). "W tak długim czasie można zrobić pięć filmów, a ja spędziłem pięć lat na kręceniu jednego" – mówi reżyser.

Początki Jagodowej miłości sięgają 2005 roku, kiedy reżyser przyjechał do Nowego Jorku, szukając inspiracji do innego filmu. Kiedy jednak tamten projekt został porzucony, Wong zdecydował się zrealizować skromniejszy obraz, w rodzaju swoich wcześniejszych, rozgrywających się współcześnie "podróży filmowych" – jak Chungking Express, Happy Together czy Upadłe anioły, które były kręcone niemal "w locie" i wymagały minimalnych przygotowań.

Rezygnując z egzotycznych lokalizacji, Wong postanowił zrobić film – jak sam mówi – spontaniczny i współczesny. "Chciałem również przekonać się, jak określone tematy i wątki można przetłumaczyć na język innej kultury i przenieść w inny pejzaż". Choć spojrzenie reżysera zaprezentowane w Jagodowej miłość tak bardzo odbiega od klimatu 2046, nowy film stanowi jednak dopełnienie chińskiego dzieła. "2046 to film o czasie, a Jagodowa miłość opowiada o dystansie" – wyjaśnia Wong. "Chciałem, aby widoczna była nić łącząca oba te filmy".

Choć "Jagodowa miłość" wydaje się być pożegnaniem z twórczością znanego nam dotąd Wonga Kar Wai’a, i tutaj można odnaleźć kilka elementów, łączących ten obraz z chińskojęzycznymi produkcjami reżysera. Jednym z nich było wykorzystanie aktorów, którzy zagrali w 2046, Upadłych aniołach czy Dniach szaleństwa. To co jest charakterystyczne dla tego projektu, to właśnie fakt, że obsada skupia bardzo różnorodnych artystów, o rozmaitym zapleczu i specyfice – od klasycznych wykonawców scenicznych po idoli nastolatek. Jagodowa miłość stanowi kontynuację długiej drogi, która już trzykrotnie doprowadziła reżysera do nominacji do Oscara, przynosząc mu jedną statuetkę i wiele nagród Grammy.

Biorąc pod uwagę skłonność reżysera do niekonwencjonalnych wyborów i jego poczucie duchowego pokrewieństwa z muzykami, nie powinno dla nikogo być zaskoczeniem, że główną rolę w Jagodowej miłości powierzył on Norah Jones, będącej dla świata muzyki prawdziwym odkryciem.

"Na początku myślałam, że chodzi mu o muzykę" – opowiada o wstępnym spotkaniu z Wong Kar Wai’em Norah Jones. "A on zapytał, czy nie zechciałabym zagrać! Miałam akurat przerwę w koncertach i sporo czasu wolnego. Wiedziałam, że Wong znany jest jako reżyser bardzo niekonwencjonalny. Znałam jego filmy i wydawało mi się po prostu, że to odpowiedni czas, by powiedzieć tak i spróbować czegoś zupełnie innego."

"W jej wyglądzie jest coś klasycznego i naturalnego zarazem" – tłumaczy Wong swoją decyzję o obsadzeniu Jones w filmowej roli. "Chciałem zobaczyć, jak Norah zareaguje na odmienne otoczenie na planie filmowym."

Mając już wokalistkę w ekipie, Wong skontaktował się ze słynną nowojorską specjalistką od obsady, Avy Kaufman (Tajemnica Brokeback Mountain, Capote, Syriana) i poprosił, by pomogła mu znaleźć resztę zespołu. Reżyser wręczył jej listę aktorów, z którymi chciałby pracować, a Kaufman porozumiała się z ich agentami – mimo tego, że nie było jeszcze wówczas gotowego scenariusza, który mogliby przeczytać. Aktorów przyciągała jednak już sama możliwość współpracy z Wong Kar Wai’em. Wyjaśniając, dlaczego scenariusz nie został ukończony przed rozpoczęciem kompletowania obsady do filmu, reżyser powiedział: "Uważam, że pisanie scenariusza jest o wiele bardziej sensowne i produktywne, gdy aktorzy zostaną już obsadzeni. To pomaga uczynić postaci i samą historię o wiele bardziej autentyczną."

Warto podkreślić, że decydującym czynnikiem selekcji były nie tylko aktorskie umiejętności kandydatów. Musieli oni wykazać się również elastycznością i zdolnością dopasowania do stylu i rytmu pracy Wong Kar Wai’a, do jego niekonwencjonalnego sposobu realizacji projektów filmowych. Niemal każdego dnia następowały zmiany w scenariuszu, aktorzy musieli radzić sobie z improwizacją i długimi dniami (a także nocami) zdjęciowymi. I – co najistotniejsze – reżyser wymagał od swojej ekipy absolutnego zaufania.

Po kilku tygodniach negocjacji główne role zostały obsadzone: nominowani do Oscara Jude Law, David Strathairn i Natalie Portman, zdobywczyni nagrody Akademii – Rachel Weisz i oczywiście Norah Jones. Przejęty kwestią obsady, Wong komentuje: "Wszyscy aktorzy grający główne role w Jagodowej miłości to ludzie, z którymi bardzo chciałem pracować już od dawna. Jednak przed rozpoczęciem tego projektu nigdy nie było takiej okazji, bo musieliby nauczyć się mówić po chińsku."

Dwukrotnie nominowany do Oscara Jude Law (Wzgórze nadziei, Utalentowany pan Ripley) zagrał Jeremy'ego, uduchowionego samotnika, który prowadzi całonocną kafejkę gdzieś w Nowym Jorku. "Jude jest kimś, kto ma rzadką cechę – potrafi połączyć talent z refleksyjnością i doświadczeniem" – mówi Wong. "Nie umiałbym wyobrazić sobie nikogo innego w tej roli." Law, który znał już wcześniej filmy Wonga, docenił zaangażowanie i ciekawość reżysera – to właśnie wpłynęło na fakt, że tak szybko przyjął ofertę pracy na planie Jagodowej miłości. Wspominając ich pierwszą rozmowę, Law opowiada: "Wong był w mieście i zapytał, czy moglibyśmy się spotkać. Przedstawił mi swój pomysł na tę postać i ja uznałem go za niezwykle ciekawy. Uścisnęliśmy sobie dłonie, a on powiedział: Świetnie! Zaczynamy w lecie. Zatem, do zobaczenia!"

Nominowany do Oscara David Strathairn (Good Night, and Good Luck) odtwarza postać Arniego, zagubionego policjanta, który nie może zdobyć się na to, by pozwolić odejść swej zawiedzionej ich wspólnym życiem żonie. "David ma w sobie rzadko spotykany dziś w kinie głęboki i jednocześnie bardzo męski spokój" – mówi Wong. "Przypomina mi wielkich bohaterów z klasycznego okresu Hollywood, takich jak chociażby Gary Cooper." Strathairn uważa współpracę z Wongiem za próbę zmierzenia się z czymś nowym i ekscytującym; z kinem posiadającym odmienny, swoisty rytm: "Jest jak tropiący, zdeterminowany myśliwy, chcący upolować coś, co jest bardziej niż nieuchwytne. Jest w tych poszukiwaniach ogromna wrażliwość i uczucie" – twierdzi.

Nominowana do nagrody Akademii Natalie Portman (Bliżej) bardzo emocjonalnie wspomina chwilę, gdy usłyszała o projekcie: "Zadzwonił do mnie mój agent i powiedział, że Kar Wai robi nowy film – nowy film po angielsku! Zawsze mówiłam, że gdyby Kar Wai kręcił cokolwiek po angielsku, to bardzo, bardzo chciałabym, żeby zgodził się mnie zatrudnić, bo jestem wielką fanką jego twórczości. A teraz miałam okazję dołączyć do jego drużyny." Zainteresowanie Natalie współpracą zostało odwzajemnione przez Wonga. "Natalie jest jedną z najbardziej utalentowanych i wszechstronnych młodych aktorek, z jakimi można dzisiaj pracować" – twierdzi reżyser. "Jednak w tym filmie chciałem zobaczyć ją w nieco innym świetle i pokazać publiczności nową twarz tej dziewczyny."

Jagodowa miłość była pierwszym projektem Rachel Weisz od czasu jej nagrodzonej Oscarem dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej roli w Wiernym ogrodniku. "Zadzwoniła moje agentka i powiedziała, że Wong Kar Wai chciałby pracować ze mną nad projektem, który właśnie rozpoczyna" – opowiada aktorka. "Marzyłam, by wystąpić w jego filmie, ale nie sądziłam, że będzie to możliwe, ponieważ nie sądziłam, że kiedykolwiek zrobi film anglojęzyczny." Weisz dostała rolę prowokującej, zbuntowanej kobiety, która tkwi wewnątrz chorego związku, nie mogąc się z niego wyzwolić. "Rachel ma niezwykłą, magnetyczną prezencję na ekranie" – mówi Wong. "Kryje się w niej jakaś cudowna tajemnica, która przykuwa uwagę widza i sprawia, że śledzi on losy jej postaci z zapartym tchem."

Mimo tego, że Wong dobrze zna amerykańskie metropolie, kręcąc Jagodową miłość zainteresowany był wyborem mniej "oczywistych" lokalizacji. Zdecydowany, by znaleźć dla swego projektu wyjątkowe miejsca, reżyser wybrał się w trzy oddzielne podróże po Stanach, za każdym razem wędrując z Nowego Jorku do Los Angeles. Do wypraw dołączyli wieloletni współpracownicy Wonga, montażysta i scenograf William Chang oraz operator Darius Khondji.

W trakcie tych trzech wycieczek znaleźli setki lokalizacji i wykonali mnóstwo zdjęć. Po powrocie do Nowego Jorku Wong wraz ze swą ekipą produkcyjną przejrzał starannie cały materiał, zawężając listę potencjalnych miejsc. Po porównaniu budżetów wszystkich lokalizacji reżyser podjął ostateczną decyzję – jako plany zdjęciowe do Jagodowych nocy wybrane zostały Nowy Jork, Memphis, Ely, Las Vegas i Venice Beach. Od tego momentu do rozpoczęcia zdjęć nie upłynął nawet miesiąc.

Jagodowa miłość została zrealizowana w ciągu siedmiu tygodni. Przygotowania do pracy w każdym mieście trwały przeciętnie dwa tygodnie, a po nakręceniu materiału ekipa przenosiła się na kolejny plan zdjęciowy.

Prócz włączenia do zespołu wieloletniego współpracownika, scenografa i montażysty Williama Changa, Wong zaangażował także kilku innych stałych partnerów z Hongkongu i Stanów Zjednoczonych. Wśród nich znaleźli się producent wykonawczy Chan Ye-Cheng (Spragnieni miłości, Happy Together ), producent Jacky Pang Yee Wah (Chungking Express, Spragnieni miłości) oraz producent liniowy Alice Chan (2046, Eros). Mimo ogromnego doświadczenia całej ekipy, realizowanie po raz pierwszy filmu w Stanach, a więc na nowych zasadach (jak np. uzyskiwanie specjalnych pozwoleń na kręcenie w wybranych lokalizacjach), było dla wszystkich olbrzymim wyzwaniem, które jednak wiele ich nauczyło.

Znany ze spontaniczności i niezwykłego tempa kręcenia zdjęć Wong szybko odkrył, że ten sposób filmowania jest prawie nieznany w amerykańskiej kinematografii, gdzie dni zdjęciowe są starannie planowane i skrupulatnie przygotowywane. "W Hongkongu robimy filmy tak, jakby to był rodzinny interes" – mówi Wong. "W Ameryce wszystko jest mocno sprofesjonalizowane. Dlatego musiałem tłumaczyć ekipie, że mimo, iż staram się przestrzegać tych reguł, to jednak niektóre rzeczy wolę po prostu robić na swój własny sposób."

Wong był mile zaskoczony tym, że aktorzy są tak otwarci na jego styl pracy. "Być może moja reputacja reżysera, który pracuje bez gotowego scenariusza, wyprzedziła moją obecność i dlatego aktorzy byli tak dobrze przygotowani na to, co ich czeka i tak doskonale elastyczni" – mówi reżyser. Wong zwraca również ogromną uwagę na dopracowanie detali. Podczas kręcenia Jagodowej miłości potrafił spędzić cały dzień dopieszczając jakąś scenę albo poświęcić kilka godzin jednemu tylko ujęciu. Na szczęście aktorzy podzielali jego entuzjazm i pieczołowitość.

"Nigdy nic nie było takie samo, każdy kolejny raz oznaczał nowe podejście do problemu, stanowił próbę znalezienia tego czegoś" – mówi David Strathairn. "Nie było ani jednej rzeczy, która przydarzyłaby się dwa razy w taki sam sposób. To było bez wątpienia najtrudniejsze zadanie aktorskie, jakie miałem kiedykolwiek do wykonania."

Dla Rachel Weisz najbardziej zaskakującym aspektem pracy z Wongiem było to jak reżyser pomaga aktorom rozwinąć ich postaci. "Nigdy nie przypuszczałam, że to może wyglądać w taki sposób... Pomysły, jakie miał, były zwięzłe, a zarazem niepowtarzalne. To, w jakim kierunku prowadzi postać, za każdym razem stanowiło zaskoczenie."

"Nieustannie nowe pomysły i zmiany, zmiany, zmiany" – opowiada Natalie Portman. "To była najbardziej ekscytująca sytuacja, w jakiej się kiedykolwiek znalazłam. Z całym tym zespołem niewiarygodnie utalentowanych i pełnych pasji ludzi można było zrobić najlepszą wersję, jaka tylko była możliwa. To była niezwykła współpraca, a odgrywane sceny przepełnione były ogromną spontanicznością."

Po zakończeniu pierwszego etapu realizacji we wrześniu 2006 roku nastąpiła czteromiesięczna przerwa w produkcji, a zdjęcia rozpoczęły się ponownie w Nowym Jorku – chodziło o uchwycenie romantycznej atmosfery nowojorskiej zimy. Po tygodniu cały materiał był gotowy.

Trzy miesiące późnej, na 60. Festiwalu Filmowym w Cannes odbyła się światowa premiera Jagodowej miłości.

PRACA NAD OBRAZEM

Jagodowa miłość to kontynuacja blisko dwudziestoletniej współpracy Wonga z wielokrotnie nagradzanym scenografem i montażystą Williamem Chang. Jako scenograf Chang zdobył międzynarodową sławę za swój wkład w tak urzekające i magnetyczne filmy jak 2046 czy Spragnieni miłości.

By zapewnić obrazowi wiarygodność, scenograf przejrzał tysiące zdjęć zrobionych podczas trzech wypraw przez Stany wraz z Wongiem i operatorem – Dariusem Khondji. Mimo, że używał fotografii jako punktu odniesienia, Chang wprowadził wiele artystycznej swobody do wyjściowego materiału. "William potrafi uszanować autentyzm, ale nie pozwala, by ograniczył on jego kreatywność" – mówi Wong. "Na szczęście jest o wiele bardziej zainteresowany wydobyciem odpowiedniego nastroju sceny niż próbą odtworzenia czegoś, co zobaczył na zdjęciu."

By nadać filmowemu obrazowi szczególny wyraz, Wong zwrócił się do nominowanego do Oscara operatora, Dariusa Khondji. (Siedem, Miasto zaginionych dzieci). Choć Khondji i Wong pracowali już wcześniej razem przy kilku produkcjach telewizyjnych, Jagodowa miłość jest ich pierwszym wspólnym projektem kinowym. Gdy jednak rozpoczęły się zdjęcia, okazało się, że nawet ogromne doświadczenie operatora nie jest dostatecznym przygotowaniem dla nieustannie zmiennego stylu pracy Wonga.

"Nie było żadnej normy" – mówi Khondji, zapytany o to, jak wyglądał typowy dzień na planie. Wspomina, że niektóre sceny kręcone były bardzo szybko, podczas gdy inne wymagały wielu ujęć oraz różnorodnego i zmiennego sposobu pracy kamery. Mimo tego, pozornie niekonsekwentnego rytmu, Khondji twierdzi, że uważa tę pracę za "wyzwalającą", ponieważ kolejne ujęcia kręcone były na bazie minimalnie tylko opracowanej historii i filmowcy bardzo często improwizowali na planie.

Chociaż początkową intencją zarówno reżysera, jak i scenografa było, by Jagodowa miłość miała styl filmu niemal dokumentalnego – używali kamery z ręki i naturalnego oświetlenia, a ekipa była niewielka – to jednak szybko zmienili swój zamiar i zdjęcia stały się bardziej wystylizowane. By nadać odpowiedni nastrój konkretnej scenie, Wong odtwarzał na planie muzykę. Bo jak twierdzi reżyser: "Najlepszym sposobem, by kamera złapała rytm, jest muzyka".

Choć Khondji jest wielbicielem twórczości Wonga, był jednak bardzo uważny. "Musiałem zapomnieć o jego wcześniejszych filmach, które tak dobrze znam. Nie można zacząć pracy myśląc o tym, jak były zrobione poprzednie filmy reżysera. Trzeba po prostu oczyścić umysł z tego wszystkiego, co się wie i pamięta."

NORAH JONES (ELIZABETH)

Norah Jones, utalentowana piosenkarka, autorka tekstów i pianistka, która podbiła świat swym szczególnym stylem, zadebiutowała w 2003 roku albumem Come Away With Me sprzedanym w dwudziestu milionach egzemplarzy na całym świecie. Jones jest zdobywczynią ośmiu nagród Grammy, wliczając w to nagrodę dla albumu roku, dla najlepszej artystki, dla najlepszej wokalistki, dla nagrania roku i dla singla bluesowego Don't Know Why. Jej drugi album, Feels Like Home, wydany rok później, pobił rekordy sprzedaży i zdobył cztery nominacje do Grammy. W 2005 roku Jones została uhonorowana tą nagrodą za duet stworzony z Ray’em Charlesem Here We Go Again, a rok później wraz z zespołem The Little Willies rozpoczęła pracę nad kolejną płytą. Trzeci album ukazał się w roku 2007 i nosił tytuł Not Too Late – płyta odniosła światowy sukces, trafiając na szczyty list przebojów na pięciu kontynentach. Jagodowa miłość jest ekranowym debiutem artystki.

JUDE LAW (JEREMY)

Jude Law jest dzisiaj jednym z najbardziej rozchwytywanych talentów w aktorskim świecie. Pracował w zespole National Youth Theatre i wystąpił w kilku spektaklach na West Endzie w National Theatre. Za swoją rolę w Wilde, gdzie grał wraz ze Stephenem Fry’em i Vanessą Redgrave, aktor otrzymał nagrodę London Film Critics Circle Award oraz Evening Standard Award.

Amerykańskim debiutem Jude'a Law był futurystyczny obraz Gattaca – Szok przyszłości, w którym partnerowali mu Uma Thurman i Ethan Hawke. Inne znane filmy z jego udziałem to Droga do zatracenia Sama Mendesa, eXistenZ Davida Cronenberga, Północ w ogrodzie dobra i zła Clinta Eastwooda oraz epicka opowieść z czasów II wojny światowej Wróg u bram Jean-Jacquesa Annaud.

W 2004 roku Aktor otrzymał nominację do Oscara i Złotego Globu za swą rolę w obrazie Wzgórze nadziei. Law był także nominowany do obu tych nagród w 2000 roku za kreację Dickiego Greenleafa w filmie Utalentowany pan Ripley. W tym samym roku został uhonorowany nagrodą BAFTA. Wśród nowszych filmów z jego udziałem warto wymienić obrazy takie jak Alfie, Wszyscy ludzie króla, Holiday czy Rozstania i powroty Anthony'ego Minghelli oraz Sleuth z Michaelem Cainem w reżyserii Kennetha Branagha.

NATALIE PORTMAN (LESLIE)

Od momentu swego debiutu w wieku jedenastu lat w filmie Luca Bessona Leon zawodowiec Natalie Portman wystąpiła w Pięknych dziewczynach, Wszyscy mówią: kocham cię, Marsjanie atakują!, Wszędzie, byle nie tu, Gdzie serce twoje oraz w scenicznej adaptacji Dziennika Anne Frank.

Po zrobieniu dyplomu z psychologii na Harvardzie aktorka wzięła udział w prequelu Gwiezdnych wojen oraz we Wzgórzu nadziei. Zagrała także w spektaklu Mewa wystawianym przez Public Theater's Central Park (partnerami Portman byli Meryl Streep i Philip Seymour Hoffman) oraz w filmach Powrót do Garden State i Bliżej. Za rolę w tym ostatnim obrazie Natalie Portman nominowana była do Oscara, zdobyła również Złoty Glob dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej.

Niedawno aktorka wystąpiła w produkcji V jak Vendetta oraz w Duchach Goi Milosa Formana. Ostatnio mogliśmy oglądać ją wraz z Dustinem Hoffmanem w filmie Pana Magorium cudowne emporium oraz w filmie Kochanice króla, gdzie wystąpiła obok Scarlett Johannson.

DAVID STRATHAIRN (ARNIE)

David Strathairn obecny jest na ekranach kin od 1979 roku, gdy pojawił się w filmie Return of the Secaucus 7. Był to pierwszy z jego siedmiu wspólnych projektów z reżyserem Johnem Saylesem – wśród pozostałych warto wspomnieć W szachu, Passion Fish czy Spisek ośmiu. Aktor pracował także na planie wielu filmów niezależnych. Zagrał u największych amerykańskich reżyserów, między innymi w Silkwood Mike'a Nicholsa, w Dwóch matkach Stevena Gyllenhaala, w Firmie Sydney’a Pollacka, w Dzikiej rzece Curtisa Hansona, w Dolores Taylora Hackforda, w Ich własnej lidze Penny Marshall, w Bobie Robertsie Tima Robbinsa oraz w Amnezji Philipa Kaufmana. W każdym z tych filmów pojawiał się jednak na drugim planie. Dopiero nominowana do Oscara rola Edwarda R. Morrowa w Good Night, and Good Luck przyniosła mu zasłużony rozgłos. Ostatnio stworzył brawurową rolę w ostatniej odsłonie przygód Jasona Bourne’a – Ultimatum Bourne’a.

RACHEL WEISZ (SUE LYNNE)

Rachel Weisz została uhonorowana Oscarem za swą kreację w Wiernym ogrodniku, wyreżyserowanym przez Fernando Meirellesa (Miasto Boga). Film powstał na podstawie bestsellerowej powieści Johna le Carré. Aktorka otrzymała także nagrodę Screen Actors Guild i Złoty Glob.

Wśród najnowszych projektów Rachel Weisz warto wymienić komedię Fred Claus – Brat Świętego Mikołaja w reżyserii Davida Dobkina (partnerami Weisz są Vince Vaughn i Paul Giamatti ), Definitely Maybe Adama Brookesa oraz międzynarodowy film przygodowy Bracia Bloom Riana Johnsona.

Ostatnio aktorka zaangażowała się w adaptację Nostalgii anioła w reżyserii Petera Jacksona. Weisz gra tutaj Abigail Salmon, kobietę zrozpaczoną po stracie córki, 14-letniej Susie. Dziewczynka została zamordowana, jednak po śmierci nadal obserwuje życie swych bliskich.

Do ważnych filmów z udziałem Rachel Weisz należą także Żródło Darrena Aronofsky'ego (z Hugh Jackmanem), słynny thriller Francisa Lawrence'a Constantine, Ława przysięgłych Gary'ego Fledera, Przekręt doskonały Jamesa Foleya, Był sobie chłopiec Chrisa i Paula Weitzów, Mumia i Mumia powraca Stephena Sommersa, Wróg u bram Jean-Jacques'a Annaud oraz Ukryte pragnienia Bernardo Bertolucciego.