Książka Gregory, jak i scenariusz Petera Morgana, koncentruje się na ukazaniu relacji między dwoma siostrami Boleyn. Starsza, Anna, została drugą żoną Henryka VIII. Młodsza, Maria, oczarowała go jednak wcześniej i urodziła mu syna. Król jednak był już wówczas pod wpływem Anny i nie uznał dziedzica. Pozostawił jednak miejsce w sercu dla młodszej panny Boleyn.

Dla Morgana nie jest to pierwszy demaskatorski scenariusz. Nominowany do Oscara za pracę przy "Królowej" oraz uhonorowany nagrodą BAFTA za "Ostatniego króla Szkocji", doskonale wie, iż historię należy czytać między wierszami. Stąd w "Kochanicach króla" teza, iż dworem Henryka VIII rządziły intrygi, a seks był narzędziem, dzięki któremu bogaciły się kolejne rody. Dostanie się do monarszego łoża było przywilejem, a nie hańbą. Ambicja osiągnięcia statusu królewskiej nałożnicy była w stanie podzielić nawet zżyte ze sobą siostry. W emocjonalnym pojedynku oraz intrygach snutych przez rodzeństwo Boleyn jest jednak coś więcej. To portret kobiety, która pożądana przez mężczyznę, za kilka chwil - upokorzona przez niego, odchodzi w zapomnienie. Odmalowując ten portret Morgan dokłada jeszcze wątek cierpiącej matki, która musi przyglądać się jak jej dzieci traktowane są przez dworskich oficjeli niczym pionki. To mocniejsza strona filmu. Słabszą są dialogi oscylujące wokół intymności głównych bohaterów. Ich archaizm miejscami śmieszy, podobnie zresztą jak Scarlett Johansson próbująca przekonać widza w pierwszych minutach filmu o swoim lęku przed pierwszym stosunkiem. Tym razem blond-muza Woody'ego Allena zostaje zdystansowana przez Natalie Portman, która w roli ambitnej i przebiegłej królewskiej faworyty, świetnie mieści się w kostiumie socjopatki z XVI wieku.

Debiutujący na dużym ekranie reżyser telewizyjny Justin Chadwick ze smakiem, z ukrycia, stawiając kamerę często z boku, za kurtynami, obserwuje knowania na dworze Henryka VIII. W znaczący sposób wpływa to na piękno obrazu. I takim pozostaje - ładnym, acz pustym obrazkiem.