Animacja "Dom" opowiada o kosmitach, którzy - przegnani ze swej ojczystej planety przez złego Gorga - najeżdżają Ziemię i przesiedlają wszystkich w jedno miejsce. Sami zajmują resztę globu. Pewnej dziewczynce, Tip, udaje się jednak zostać w domu. Z pomocą niesfornego ufoludka Oh bohaterka postanawia odnaleźć mamę.

Może oglądam za dużo wiadomości i doniesień ze sztabów wyborczych. Może wszechogarniający cynizm, znieczulica, niezadowolenie i powszechna powierzchowność sprawiały, że blisko dwie godziny spędzone z produkcją DreamWorks były najpiękniejszymi w ostatnim tygodniu. Naprawdę miło czasem z ekranu usłyszeć, że kłamstwo jest złe, a bliskich się nie zostawia. Naprawdę dobrze, kiedy przypomina nam się, jak ważni są przyjaciele i rodzina, że lepiej jest dawać niż brać, że kiedy jesteśmy sami, jesteśmy smutno-źli.

"Dom" to oczywiście nie tylko te wszystkie ważne i potrzebne przesłania. To też świetne kino akcji, delikatny kryminał i jeszcze rasowe science fiction. Humor dopasowano nie tylko do dzieciaków, które beztrosko będą chichotać na widok zmiennokolorowych, niekoniecznie supersprytnych kosmitów i ich dziwacznego sposobu wysławiania się (brawa dla tłumaczy!), ale i dorosłych, którzy docenią zmyślne dialogi czy odniesienia do współczesnych technologii. Wyśmienity scenariusz, niepozbawiony zwrotów akcji i niespodzianek, dopełnia fantastyczna strona wizualna. Pomysłowość rodem z Jetsonów, rozmach jak z "Igrzysk śmierci" i co najmniej tyle barw co w "Rio", z tym że w pastelowych odcieniach. Nawet soundtrack, a w szczególności piosenka Rihanny "Towards The Sun", sprawdzają się znakomicie. No i jeszcze jest kot Świniak.

"Dom" na bank spodoba się dzieciom. Animacja ma absolutnie wszystko, czego im trzeba - dziwaczne ludziki, latające samochody i bańki mydlane. Ten film powinni jednak przede wszystkim obejrzeć dorośli.