David Wozniak (Vaughn) niespełniony w rodzinnym biznesie, próbujący dorobić (nielegalnie) na boku, niepewny uczuć do swej dziewczyny, pewnego dnia dowiaduje się, iż jest biologicznym ojcem 533 dzieci (efekt częstego zasilania banku spermy przed 20 laty). Okazuje się, że ponad 100 z jego potomków chce poznać jego tożsamość, przed czym David broni się z pomocą swego najlepszego przyjaciela - dość marnego adwokata pochłoniętego obowiązkami ojcowskimi. Przy okazji jednak postanawia sam, incognito, zbliżyć się do synów i córek, i zostać ich aniołem stróżem.

Niemal wszystkie decyzje, które podejmuje David Wozniak są złe i brzemienne (także dosłownie) w skutki. Do geniuszy nie należy, nierzadko rozczarowuje bliskich, ale intencje ma dobre i nie sposób go nie lubić. "Wykapany ojciec" to pełna absurdów, nieprawdopodobnych sytuacji historia skrywająca wiele życiowych prawd. Pod płaszczykiem niemożliwości kryją się zwyczajne dylematy. Problemy Woźniaka, choć w wersji makro i wariancie niewiarygodnym, tak naprawdę niewiele różnią się od tego, z czym zmagamy się codziennie. Nie ma w tym wielkiej filozofii, ani szczególnej głębi, raczej szara rzeczywistość w lekko wypaczonym wydaniu.

Film Kena Scotta jest prosty i naiwny, ale tak jak jego bohater sympatyczny. Reżyser w banalny, ale okraszony lekkim humorem sposób mówi o odpowiedzialności, dorosłości i życzliwości, a czasem warto o tym przypomnieć. Dodatkową atrakcję stanowią pojawiające się tu i ówdzie miłe polskie akcenty.