Rankiem 11 września 2001 roku cztery amerykańskie samoloty pasażerskie zostały porwane przez członków Al-Kaidy. Dwa z nich trafiły w bliźniacze wieże nowojorskiego World Trade Centre. Kolejny uderzył w budynek Pentagonu w Waszyngtonie. Czwarty miał trafić w jeden z symboli amerykańskiej demokracji - Biały Dom lub Kapitol. Gdy prezydent George W. Bush przemieszczał się nad Stanami Zjednoczonymi w niezawodnym Air Force One, pasażerowie Boeinga 757-222 linii United Airlines, lot 93, podjęli heroiczną walkę z porywaczami. Samolot rozbił się tuż po godzinie 10:00 na pustym polu niedaleko Shanksville w Pensylwanii.

"Lot 93" to majstersztyk sztuki filmowej. Już od pierwszych scen widz trzymany jest w nieustannym napięciu. Z ekranu emanuje strach i determinacja będące udziałem pasażerów, stewardes oraz porywaczy. Wartka akcja lotem nurkowym prowadzi ku nieuchronnej katastrofie. Reżyser Paul Greengrass przy pomocy prostych środków - rozedrganych obrazów zarejestrowanych kamerą z ręki, zbliżeń twarzy aktorów, szybkiego montażu, braku znanych nazwisk wśród odtwórców ról - podkreśla autentyzm postaci i zdarzeń.

Paul Greengrass, reżyser i scenarzysta "Lotu 93", obierając za cel przedstawienie historii pasażerów i załogi jednego z porwanych samolotów, postawił przed sobą karkołomne zadanie: nie zanudzić widza. Wywiązał się z tego, by tak rzec, bombowo.