Mamut Maniek i wybranka jego serca spodziewają się kudłatego potomka. Fakt ten doprowadza do rozłamu w stadzie. Szablozęby tygrys zaczyna czuć w kościach nadchodzącą starość i dochodzi do wniosku, iż nie nadaje się na niańkę. W efekcie opuszcza przyjaciół, z czym natomiast nie może pogodzić się wciąż pokryty jakimś glutem leniwiec Sid. Pogrąża się w smutku. Nastrój może poprawić mu jedynie natychmiastowe dochrapanie się własnej rodziny. Jego marzenie szybko staje się jawą za sprawą niecodziennego znaleziska: trzech wielkich jaj.

Sequele kasowych przebojów rzadko dorównują świeżością i lekkością oryginałom. Nie inaczej jest w przypadku "Epoki lodowcowej". Trzecia część już nie zaskakuje, ani nie wzrusza tak bardzo. Miejscami, jak wtedy gdy bohaterowie trafiają do skamieniałego ich zdaniem świata, nawet nuży przewidywalnością. Biorąc pod uwagę, iż film wyświetlany jest w kinach w technice trójwymiarowej, twórcy animacji postawili na widowiskowość przygód postaci. Tak więc zwierzęta latają, pływają, biegają, uciekają przed coraz to nowym niebezpieczeństwem. Jednym słowem sporo akcji. Ale i tak największą zaletą filmu - przede wszystkim dla starszej widowni - pozostają ukazane gdzieś na marginesie głównego wątku, w formie atrakcyjnego przerywnika, losy prehistorycznej wiewiórki. W tej części dzięki jej losom widzowie mają okazję zobaczyć w zabawnej pigułce... prawdziwe oblicze damsko-męskich relacji.

"Epoka lodowcowa" to kolejny pełnometrażowy serial, którego nowe odcinki przyjmuje się z pozytywnym nastawieniem. To wizyta w świecie starych przyjaciół. Zawsze przyjemna, nawet jeśli główne postaci straciły nieco na impecie.