Paryż - Manhattan (2012)

Najbardziej „allenowska” ze wszystkich komedii, w których wystąpił Woody Allen! Mistrz ciętej riposty i absurdalnego poczucia humoru, który twierdzi, że o związkach damsko – męskich wie wszystko, powraca w rewelacyjnej komedii „Paryż- Manhattan”. Niezawodny Woody Allen, tym razem doradza, szukającej idealnego mężczyzny (niekoniecznie przystojnego bruneta) – romantycznej Alice. Dzięki zabawnym spostrzeżeniom Allena, Alice zrozumie, że prawdziwa miłość, mimo że jest wieczna, to wieki czekać nie będzie! Tak romantycznej komedii, z najlepszymi tekstami Woody’ego Allena, jeszcze w kinach nie było!

„Mam fantastyczne poczucie humoru. Gdyby wszyscy takie mieli, to świat wyglądałby zupełnie inaczej” (Woody Allen)

Komedia nie jest łatwym gatunkiem, a jednak to to ona najbardziej przemawia do reżyserki filmu Sophie Lellouche. „Wszyscy reżyserzy, których podziwiam, czy to Ernst Lubitsch (Sklep na rogu, Niebiosa mogą zaczekać), Billy Wilder (Pół żartem, pół serio; Garsoniera) czy Frank Capra (Ich noce, Arszenik i stare koronki), a także Claude Lelouch (Kobieta i mężczyzna, Szczęśliwego Nowego Roku) czy Jean-Paul Rappeneau (Cyrano de Bergerac, Kochankowie roku drugiego) mają pewną wspólną cechę, wszyscy potrafią opisać głębokie relacje międzyludzkie za pomocą komedii.

W swoim filmie Lellouche wprowadziła nie tylko Woody’ego Allena, ale cały jego świat wraz jego poczuciem humoru, który sama bardzo ceni. Wg reżyserki, Allen „potrafi osiągnąć głębię dzięki humorowi, poezji i magii”.

Woody Allen w swoich filmach mówi o wszystkim, co jest częścią życia, o miłości, śmierci, stosunku do Boga. „Każdy z jego filmów stanowi kolejną odsłonę natury ludzkiej” – mówi Lellouche.

„Właśnie poznałam wspaniałego mężczyznę! Jest postacią fikcyjną, ale przecież nikt nie jest doskonały” (Woody Allen)

W romantycznym i idealizowanym świecie Alice, pojawia się Victor (Patrick Bruel). Choć Alice wcale na niego nie czekała, on zjawia się ze swoją otwartością i zwyczajnością. „To ktoś bardzo szlachetny” mówi reżyserka. „Wyobrażałam go sobie jako kogoś dojrzałego, doświadczonego, a jednak poczucie wolności tej młodej kobiety, bardzo go porusza” dodaje Lellouche.

Reżyserka dobierając aktorów do filmu nie szukała gwiazd, ale osobowości (choć ci wybrani przez nią są we Francji doskonale znani). Alice Taglioni emanuje niesamowitą energią, a jej promienna uroda sprawia, że para bohaterów staje się bardziej ‘glamour’. Poczucie humoru z urodą dało Taglioni możliwość zagrania w uroczej i inteligentnej komedii romantycznej. Z kolei Patrick Bruel to niezwykle popularny piosenkarz, kompozytor i aktor (Sabrina, Tajemnica), pod którego urokiem Lellouche była od dawna. Według reżyserki „Patrick i Alice tworzę parę jak z marzeń”.

„Nie uspokajaj mnie. Jestem światowej sławy klaustrofobem” (Woody Allen)

„Odnajduję się w pewnym cytacie z Woody’ego Allena, który nawiasem mówiąc włączyłam do mojego filmu: „Talent to przypadek. Tak naprawdę w życiu liczy się odwaga.” – mówi reżyserka filmu. Praca nad pierwszym filmem pełnometrażowym była dla Lellouche wielką przyjemnością. „Jestem zachwycona tym, co dali z siebie aktorzy, co odkrywam na ekranie, a co nie należy już do mnie. Mają w sobie człowieczeństwo, szlachetność, delikatność, jaką wyobraziłam sobie u moich postaci. Dają się lubić. Nawiasem mówiąc, Alice i Patrick nie musieli specjalnie się trudzić, by przekazać takie właśnie uczucia, gdyż sami są takimi ludźmi. Aktorzy w pełni oddali się swoim postaciom, nadając im własny ton. Miałoby się ochotę wpaść do nich z wizytą, a ja pierwsza!” – dodaje ze śmiechem Sophie.

„Seks rozładowuje napięcie, miłość je potęguje”

Celem twórców było pokazanie lekkiej historii o poważnych sprawach, o nietypowym spotkaniu, aby po wyjściu z kina widzowie mieli ochotę się zakochać. „Chciałabym poczuć te same emocje co bohaterowie” mówi Lellouche.

Dzięki temu, że obie postacie mają charakter, mówią dużo, a dialogi są dość ostre, nie są to jednak konfrontacje. Alice jest pełna energii i spontaniczności, podczas gdy Victor jest bardzo logiczny i zawsze znajduje właściwe słowo we właściwym momencie. Wg Alice Taglioni spotkanie Alice i Victora jest szczególne z tego względu, że „nie próbują się uwodzić; na początku wzajemnie się prowokują, a w efekcie oboje się rozwijają, uświadamiając sobie głęboko skrywane uczucie”. By jednak mogło się to zdarzyć, Alice będzie musiała porzucić swój dotychczasowy rodzaj filozofii, pozostając jednak w duchu Allena.