Stefan Malutki (2006)

Byłem ogromnie zaskoczony tym, że latynoamerykański przemysł filmowy nie wyprodukował jeszcze filmu o tak uroczej postaci, jaką jest Stefan Malutki. Jako reżyser, który zajmuje się animacją i filmami dla dzieci, uznałem, że powinienem poradzić sobie z tym tematem. I postanowiłem wprowadzić do kina bohatera jednej z najbardziej popularnych bajek w naszej kulturze.

Wspólnie ze scenarzystą Enrique Cortésem stworzyliśmy opowieść z gatunku komedii familijnych, ponieważ byliśmy zdania, że ta formuła będzie najbliższa rodzinie, a przede wszystkim dziecięcej wyobraźni.

Doprowadziło to do powstania historii, która przedstawia zwykłe życie zderzone z fantastycznym światem, zamieszkiwanym przez Stefana Malutkiego, którego do tej pory nikt nie obdarzył ciałem, twarzą ani głosem.

Największym wyzwaniem była dla nas animacja głównego bohatera, jego mysich przyjaciół oraz ich świata zapełnionego zębami, łódkami i złotymi monetami, a także ich związków z codziennym życiem ludzi. Byłem bardzo szczęśliwy, że mogę współpracować z dwiema wytwórniami, które cieszą się takim uznaniem w swoich krajach – mam na myśli Patagonik Film Group z Argentyny i hiszpański Filmax. Wspierało mnie Bren Entertainment Studio, które obdarzyło mnie zaufaniem niezbędnym, bym mógł zrealizować swoje marzenie o Stefanie Malutkim, który wkracza właśnie na wielki ekran.

Juan Pablo Buscarini – reżyser

Urodził się w Rosario, w Argentynie, w 1962 roku. Studiował na University of Middlesex w Londynie, gdzie otrzymał tytuł magistra sztuk w dziedzinie syntezy obrazu i animacji komputerowej (1993). Pracował w Europie, w technologii 3D, dla londyńskiego „Virtual S” oraz w Narodowym Centrum Komiksu we francuskim Angouleme. Brał też udział w projekcie „Territorio Miro” dla Universidad de las Islas Baleares, w Palma de Mallorca.

Buscarini wrócił do Argentyny w 1994 roku i dołączył do wytwórni Sorin Cine, gdzie tworzył komputerowe animacje oraz pracował w dziale post-produkcji. Aż do 1997 roku robił animacje i efekty specjalne do ponad stu projektów dla kilku wiodących agencji reklamowych w Argentynie oraz dla znanych marek.

W 1997 roku został szefem ekipy zajmującej się efektami specjalnymi w filmie Dibu, a w końcu tego roku – szefem zespołu animacji i efektów specjalnych w filmie Dibu 2: La Veganza de Nasty i serialu telewizyjnego Dibu 98 zrealizowanego dla TELEFE.

Pracował także nad grafiką w multimedialnych grach edukacyjnych w Międzynarodowym Instytucie Multimediów w Paryżu, gdzie był dwukrotnie – w 1995 i 1998 roku.

Był ponadto współreżyserem i producentem filmu Condor Crux (2000), który zdobył nagrodę Srebrnego Kondora dla najlepszej argentyńskiej animacji.

Buscarini był producentem wykonawczym Dibu 3, la gran aventura, Szansy na sukces, Un hijo genial, Patoruzito i Peligrosa Obsesion. Był także producentem efektów specjalnych do Tanga ze śmiercią.

Buscarini jest także założycielem argentyńskiej Akademii Sztuk i Nauk Kinematograficznych oraz członkiem Komisji ds. Animacji i Efektów Specjalnych.

Cezary Żak - Stefan Malutki

Swoją popularność Cezary Żak zawdzięcza głównie udanej kreacji komediowej w serialu „Miodowe lata”. Jest absolwentem PWST we Wrocławiu. Przed kamerami zadebiutował w 1993 roku małą rolą w serialu „Czterdziestolatek - 20 lat później”. Do dnia dzisiejszego ma na swoim koncie role w wielu znanych produkcjach kinowych i telewizyjnych. Cezarego Żaka oglądaliśmy m.in. w „Cwale” Zanussiego, „Pułkowniku Kwiatkowskim” Kutza, „Kilerze” Machulskiego oraz „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” Marka Koterskiego. Cezary Żak jest także aktorem warszawskiego Teatru Powszechnego.

Renata Dancewicz – Basia, matka Zuzi

Renata Dancewicz studiowała na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi tylko 2 lata. Mimo to wielu młodych aktorów mogłoby pozazdrościć jej popularności. Wystąpiła w wielu kasowych filmach i serialach, takich jak „Ekstradycja” i „Pułkownik Kwiatkowski” z Markiem Kondratem, „Tato” z Bogusławem Lindą, „E=mc2” z Cezarym Pazurą i Olafem Lubaszenką, „Gniew” u boku Artura Żmijewskiego.

Szymon Bobrowski – Sebastian, ojciec Zuzi

W 1995 roku ukończył Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi. Po studiach występował w Teatrze Nowym w Poznaniu. Od 1999 roku jest aktorem Teatru Powszechnego w Warszawie. Na małym i dużym ekranie pojawiał się w serialach: „Zaginiona”, „Miasteczko”, „Ekstradycja 3”, „Magda M.” oraz filmach: „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową”, „Pierwszy milion”, „Suplement”, „Samotność w sieci”, „Świadek koronny”.

Ryszard Rynkowski – Don Biba

Piosenkarz, kompozytor, pianista. Studiował na Wydziale Wychowania Muzycznego WSP w Olsztynie. W dzieciństwie uczył się gry na fortepianie w Państwowej Szkole Muzycznej. Potem muzykował w amatorskich zespołach Elbląga, prowadził też licealny kabaret Tak To Bywa, który w 1968 roku na Przeglądzie Zespołów Szkolnych Polski Północnej zdobył II nagrodę. W 1973 roku przeniósł się do Warszawy. Pierwszą jego kompozycją utrwaloną na płycie jest piosenka „W tańcu zaczyna się miłość” (słowa: A. Kreczmar) w wykonaniu Waldemara Koconia. W latach 1977 - 1978 był pianistą grupy Gramine. Później występował z zespołem Victoria Singers, po odejściu Grzegorza Markowskiego, jako wokalista. Z formacji tej powstała, w 1979 roku, grupa VOX, z którą związany był do czerwca 1987 roku, jako wokalista i kompozytor. Od 1987 roku występuje jako solista.

Jarosław Boberek – Pryszcz

Jarosław Boberek jest absolwentem PWST we Wrocławiu. Aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. W latach 1990-93 pracował w Teatrze Studyjnym'83 w Łodzi. Od 1993 roku jest aktorem Teatru Studio w Warszawie. Gościnnie występował też na deskach teatrów: Lubuskiego w Zielonej Górze, Powszechnego w Radomiu, Rozmaitości, Komedia i Powszechnego w Warszawie, a także w filmach („Pułkownik Kwiatkowski”, „Cwał”, „Wirus”, „Pieniądze to nie wszystko”, „Wiedźmin”, „Łowcy skór”), serialach TV („Ekstradycja”, „Rodzina zastępcza”) i spektaklach Teatru Telewizji. Współpracował ze Zbigniewem Brzozą, Ryszardem Bugajskim, Piotrem Cieplakiem, Oskarasem Koršunovasem, Kazimierzem Kutzem, Piotrem Łazarkiewiczem, Juliuszem Machulskim, Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim i Zbigniewem Zapasiewiczem. Obecnie możemy go oglądać na deskach Teatru Nowego Praga w przedstawieniu „Elling” na podstawie bestsellerowej powieści Ingmara Asbjornsena.

Krzysztof Kowalewski – Jubiler Mieczysław

Absolwent warszawskiej PWST. Na dużym ekranie zadebiutował w 1960 roku niewielką rolę w „Krzyżakach” w reżyserii Aleksandra Forda. W latach 1970 - 1973 występował w legendarnym STS-ie. Od 1977 roku jest związany z warszawskim teatrem Współczesnym. Największą popularność przyniosły Kowalewskiemu role komediowe, których w swojej karierze ma całe mnóstwo. 12 lutego 1999 roku na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto gwiazdę aktora w nowo powstałej Alei Gwiazd. Krzysztof Kowalewski jest również długoletnim wykładowcą warszawskiej PWST.

Ostatnio na dużym ekranie mogliśmy podziwiać go m.in. w „Rysiu”, „Ja wam pokażę”, „Dublerach”, „Nigdy w życiu” oraz „Karierze Nikosia Dyzmy”.