Hotel Marigold (2011)

Evelyn (Judi Dench)

Stan cywilny : wdowa

Sytuacja finansowa : mąż zostawił jej w spadku długi, o których nie wiedziała

Czego szuka w Indiach : pracy i niezależności

Evelyn myślała, że ma idealne życie, ale po nagłej śmierci męża odkryła, że zostawił po sobie horrendalne długi. Evelyn zaczęła zastanawiać się nad przeszłością, a także przyszłością, która nie maluje się w różowych barwach… Syn zaproponował, żeby się do niego wprowadziła, ale Evelyn nie chce znów być od kogoś zależna. Postanawia nauczyć się obsługi komputera i surfując po Internecie natrafia na stronę indyjskiego Hotelu Marigold. Chociaż życie w Indiach będzie się bardzo różnić od życia w Londynie, bohaterka postanawia skoczyć na głęboką wodę. Obiecuje synowi, że będzie regularnie do niego pisać i pakuje walizki.W Evelyn wcieliła się Judi Dench : nagrodzona Oscarem brytyjska aktorka światowej klasy, która grała już u Johna Maddena w „Zakochanym Szekspirze” i „Jej Wysokości Pani Brown”.

„Evelyn postanawia przejąć całkowitą kontrolę nad swoim życiem, czego nigdy wcześniej nie robiła.” – mówi o tej bohaterce reżyser, a producent Graham Broadbendt dodaje : „To ciepła, wzbudzająca natychmiastową sympatię kobieta. Judi idealnie pasuje do tej roli.”

„Znalazła się na takim etapie życia, że nie ma nic do stracenia. Owdowiała, została bez pieniędzy i planów na przyszłość. Indie dają jej energię do działania. Nietrudno to zrozumieć : to niesamowity kraj, o którym chce się wiedzieć jak najwięcej.” – mówi aktorka i dodaje : „Z przyjemnością zaangażowałam się w ten projekt. To opowieść o ludziach, którzy mimo zaawansowanego wieku postanawiają zmienić swoje życie. Wspaniale było współpracować z takimi artystami jak Maggie Smith, Bill Nighy czy Tom Wilkinson. Cieszę się, że zrobiliśmy ten film.”

Muriel (Maggie Smith)

Sytuacja życiowa : gospodyni domowa

Sytuacja finansowa : zależy jej tylko na zoperowaniu biodra

Czego szuka : ucieczki z Indii

Muriel to charakterna starsza pani, która przez całe pracowała jako gospodyni domowa. Najchętniej nie ruszałaby się z Wielkiej Brytanii, ale niestety musi jechać do Indii, żeby zoperować biodro.

W Muriel wcieliła się jedna z najznakomitszych brytyjskich aktorek – kilkakrotna zdobywczyni Oscara, Maggie Smith. Kiedy scenarzysta Ol Parker dowiedział się, że właśnie ona zagra Muriel, rozbudował postać. „Współpraca z Magie Smith to ogromny zaszczyt i wspaniałe doświadczenie. Muriel ma trudny charakter i nie znosi podróżować, więc wyjazd do Indii od początku był dla niej koszmarem, ale na miejscu sytuacja zmieniła się o sto osiemdziesiąt stopni.”

„Muriel jest zamknięta na świat, wręcz trochę ksenofobiczna. Z siedmiorga bohaterów, ona przechodzi największą metamorfozę, bo wyjazd do Indii był w jej przypadku koniecznością.” – mówi reżyser.

Producent Graham Broadbent podkreśla, że Maggie Smith fenomenalnie pokazała, że pozornie chłodna i antypatyczna Muriel jest w głębi ducha ciepłą i ciekawą świata osobą. „Widzowie na pewno będą się z nią identyfikować. Szybko dostrzegą w Muriel mądrą i zabawną kobietę.” – zapewnia Broadbent.

Graham (Tom Wilkinson)

Stan cywilny : kawaler

Sytuacja finansowa : bogaty, ale kosztem szczęścia osobistego

Czego szuka : straconych lat

Graham to jedyny gość Hotelu Marigold, który był już w Indiach. Ma za sobą udaną karierę zawodową (był sędzią Sądu Najwyższego) i na stare lata postanawia wrócić do kraju, o którym nie może zapomnieć przez wydarzenie sprzed lat. Pragnie naprawić błąd, który popełnił.

Grahama zagrał Tom Wilkinson, aktor nominowany do Oscara za role w filmach „Michael Clayton” i „Za dzwiami sypialni”.

„Graham chce zamknąć pewien rozdział swojego życia. Ma dość pracy i dochodzi do wniosku, że wróci do Indii, żeby odnaleźć siebie, odkryć tajemnice przeszłości. To ciekawa rola, która była wyzwaniem, bo niełatwo połączyć humor z trudnymi, przykrymi emocjami.” - mówi aktor.

W przeciwieństwie do swojego bohatera, Wilkinson nigdy nie był w Indiach. Aktor przyznaje, że to było wielkie przeżycie : „Indie są niesamowite. To przepiękny kraj, ale jednocześnie panuje w nim straszliwa bieda. To kraj kontrastów. Przypomina Grahamowi młode lata, dawne przyjaźnie, a nawet miłość.”

Johna Madden pracował z Wilkinsonem przy swoich poprzednich filmach. „Graham dochodzi do takiego momentu w swoim życiu, że chce zerwać z codziennością. Ma dość pracy. Jedzie do Indii, żeby odnaleźć osobę, którą znał jako młody chłopak. Tylko w ten sposób znajdzie spokój ducha. To człowiek o złożonej osobowości i trudnej przeszłości.”

„Tom zagrał świetnie. Bardzo wczuł się w rolę i pokazał skomplikowany charakter Grahama.” – mówi producent.

Douglas (Bill Nighy)

Stan cywilny : mąż i ojciec

Sytuacja finansowa : pożyczył córce oszczędności odkładane na emeryturę

Czego szuka : sposobu na udobruchanie żony i zmian

Douglas to szary urzędnik, tłamszony przez żonę mąż i biedak, który pożyczył córce oszczędności życia… ale w Indiach staje się innym człowiekiem.

W rolę wcielił się Bill Nighy, brytyjski aktor, który zyskał międzynarodową sławę wcielając się w niepokornego rockmana w filmie „To właśnie miłość”.

„Traktuje wyjazd jako szanse na zmianę życia. W Anglii wykonuje pracę, której nie lubi, użera się z żoną, która ciągle ma do niego pretensje. Indie dają mu siłę do działania, otwierają go. Zaczyna cieszyć się życiem i uświadamia sobie, że nie chce wracać do dawnej egzystencji.” – mówi aktor.

Douglas szybko zaprzyjaźnia się z Evelyn, bo oboje pozbywają się zahamowań i nieufności do świata. Przyjaźń przeradza się w coś więcej, ale oboje walczą z uczuciem, choć nie kończy się to najlepiej… „Evelyn śmieje się z dowcipów Douglasa, a to niezawodny sposób na zdobycie serca mężczyzny.” – mówi aktor i dodaje : „Uwielbiam życiowe komedie, w których humor dotyczy codziennych sytuacjach. Nie ma nic lepszego niż realistyczne komedie, a „Hotel Marigold” to jedna z nich.”

Producent Graham Broadbent jest pod wrażeniem talentu Billa Nighy’ego : „Ma niezwykłą charyzmę i gra z lekkością. Wypadł świetnie i bardzo naturalnie.”

Aktora chwali też scenarzysta, Ol Parker : „Kiedy patrzyłem jak gra, miałem wrażenie, że po raz pierwszy słyszę wypowiadane przez niego kwestie, chociaż sam je napisałem. Natychmiast uwierzyłem, że po prostu jest Douglasem.”

Jean (Penelope Wilton)

Stan cywilny : marudna żona Douglasa

Sytuacja finansowa : nie wyobraża sobie życia w tanim domu spokojnej opieki

Czego szuka w Indiach : czegoś, co jej nie rozczaruje

Jean jedzie do Indii, bo mimo iż nie jest bogata, marzy jej się życie w luksusie. Niestety ani Indie, ani Hotel Marigold, ani jej mąż nie spełniają jej wygórowanych wymagań.

Aktorka Penelope Wilton znana z takich filmów jak „Dziewczyny z kalendarza” czy „Wysyp żywych trupów” przyznaje, że Jean wzbudza w niej sympatię, bo chociaż ma niełatwy charakter, to wyjazd bardzo ją zmienia.

„Ma stereotypowe wyobrażenie o Indiach. Kiedy przyjeżdża na miejsce, nie potrafi się odnaleźć w tak egzotycznym kraju. Nie potrafi przywyknąć do innej kultury i do upału. Do tego pogłębia się kryzys w jej małżeństwie. Wyjazd miał być okazją do zmiany, ale Jean jest rozczarowana.” – mówi aktorka.

Jej odczucia i przeżycia znacząco różnią się od przeżyć Douglasa. On nabiera energii i cieszy się każdą sekundą, a ona załamuje się i w ogóle nie chce wychodzić z hotelu. Czuje się samotna – podobnie jak Graham, z którym się zaprzyjaźnia.

Rola Jean jest najtrudniejsza ze wszystkich, bo ta bohaterka zamyka się w sobie, podczas gdy pozostali otwierają się i na nowo odkrywają radość życia.

„Jean ma trudny charakter i może budzić niechęć, ale dzięki Penelope współczujemy jej i próbujemy ją zrozumieć. Pięknie zagrała tę postać.” – mówi producent.

Madge (Celia Imrie)

Stan cywilny : kilkakrotnie rozwiedziona, szuka kolejnego męża

Sytuacja finansowa : nie ma dużo, ale cieszy się życiem

Czego szuka : miłości, ale nie ma szczęścia

Madge pojechała do Indii nie tylko po to, żeby odpocząć, ale też po to, żeby znaleźć męża. Od razu rzuca się w wir randkowania i odwiedza miejscowe kluby.

Rozkochaną w miłości Madge zagrała znana z „Dziewczyn z kalendarza” Celia Imrie.

„Od razu się w niej zakochałam. Laurencje Olivier mawiał, że trzeba kochać postaci, które się gra. Ja pokochałam Madge całym sercem. To wspaniała babka. Miała kilku mężów, kilku cudzych pewnie też. Jest spontaniczna i żyje chwilą. Uwielbia się bawić i robi to póki może.” – mówi aktorka i dodaje : „Goście Hotelu Marigold przyjechali do Indii z różnych powodów i każdy przeżywa coś innego. Dla niektórych to cudowne doświadczenie, pozostali się męczą. Mieliśmy szczęście, że znamy się prywatnie, co pomogło nam wcielić się w role i oddać więź łączącą naszych bohaterów.”

Norman (Ronald Pickup)

Stan cywilny : singiel

Sytuacja finansowa : pieniądze szczęścia nie dają

Czego szuka : utraconych namiętności

Norman pojechał do Indii w nadziei, że trafi mu się przygoda życia – najlepiej erotyczna. Po wielu latach samotności i udawania kogoś kim nie jest, Norman ma tylko jedno w głowie, ale w Indiach spotyka go wielka niespodzianka…

Normana zagrał Ronald Pickup, który współpracował z Johnem Maddenem w teatrze. „Nie znałam go z wcześniejszych ról, ale wypadł świetnie. Niełatwo zagrać Normana, bo to facet o wielkim libido. Ronaldowi udało się nie przerysować tej postaci.” – mówi Broadbent.

„Samotność bardzo mu doskwiera. Norman maskuje to ekstrawaganckim zachowaniem, jest podrywaczem. Nie znalazł w życiu szczęścia, więc jedzie do Indii z nadzieją, że spotka go coś niezwykłego. I spotyka.” – mówi reżyser.

Pickup z radością przyjął rolę mężczyzny, który szuka prawdziwego szczęścia. „Z jednej strony jest prosty i wydaje się być płytki, a z drugiej przez całe życie szuka bratniej duszy.” – mówi aktor, który miał okazję pracować z większością obsady już wcześniej : „Wiem, że zabrzmi to banalnie, ale praca z nimi była zaszczytem i przyjemnością.”

Kiedy bohaterowie przyjeżdżają do Hotelu Marigold, wita ich sympatyczna, ale nieco przerażona obsługa. Na zdjęciach hotel prezentował się jak pałac, ale na miejscu okazuje się, że to niewykończony skromny budynek, którym zarządza młody i naiwny Sonny Kapoor.

Twórcy filmu wiedzieli, że postać Sonny’ego jest kluczowa. Ten optymistycznie nastawiony do życia chłopak ma w sobie coś, co sprawia, że goście hotelu nie wyjeżdżają z krzykiem.

Reżyser szukał charyzmatycznego aktora o talencie komediowym. Wybrał Deva Patela, który zdobył popularność rolą w nagrodzonym Oscarem „Slumdog : milioner z ulicy”. „Dev jest bardzo zdolny. Idealnie sprawdza się w komedii, ma dar. To zabawny, przystojny aktor z niezwykłymi predyspozycjami.” – mówi Madden.

„To urodzony komik. Mimo młodego wieku gra z dojrzałością i pewnością siebie. Bardzo nam zaimponował.” – dodaje Judi Dench.

Patel zdradza, co skłoniło go do przyjęcia roli Sonny’ego : „To najbardziej chaotyczny człowiek na Ziemi. Stworzył folder, w którym umieścił nieprawdziwe zdjęcia hotelu, bo wierzy, że pewnego dnia hotel będzie luksusowy i piękny. Jednocześnie próbuje przekonać matkę, że nie jest nieudacznikiem i odniesie sukces. No i zakochał się w nowoczesnej dziewczynie, której nie akceptuje rodzicielka.”

Chłopak jest zmotywowany do działania i nie brakuje mu chęci do pracy, bo odziedziczył hotel po ojcu, któremu nie udało się spełnić marzenia o prowadzeniu własnego interesu. Sonny pragnie oddać ojcu hołd, dlatego tak bardzo zależy mu na Hotelu Marigold. „Chce prowadzić wspaniały dom spokojnej starości i nie traci zapału, mimo że minie sporo czasu, zanim zrealizuje swoje marzenie.” – mówi Patel i dodaje : „Moja mama przez wiele lat była opiekunką osób starszych, więc historia jest mi bliska. Kiedy przeczytałem scenariusz, zachwyciłem się bohaterami. To inteligentni ludzie o sarkastycznym poczuciu humoru. Natychmiast ich polubiłem.”

„Praca z takimi aktorami jak Judi Dench czy Tom Wilkinson to coś fenomenalnego. Na początku się stresowałem, że wystąpię u boku takich artystów, ale John dodał mi pewności siebie.” – mówi Patel i dodaje : „Przyjemnością było też granie u boku hinduskich aktorów – między innymi Lillete Dubey i Teny Desae”.

Dubey jest znaną aktorką teatralną i telewizyjną. „Dev trochę się jej bał, co pomogło mu wczuć się w rolę Sonny’ego, który ciągle próbuje zaimponować matce.” – śmieje się reżyser.

Z kolei Tena Desae po raz pierwszy miała okazję wystąpić w filmie anglojęzycznym. Zagrała ukochaną Sonny’ego – młodą nowoczesną Hinduskę. „Kiedy spojrzy się na Tenę i Devę od razu zaczyna się kibicować im jako parze.” – zapewnia Madden.

Zdjęcia kręcono w Radżasthanie – jednym z najbardziej malowniczych rejonów Indii, w którym nie brakuje pięknych świątyń, zamków, pałaców. To niezwykłe, magiczne miejsce – zwłaszcza dla Europejczyków, dla których Indie są bardzo egzotycznym miejscem.

Ol Parker napisał scenariusz z myślą o tym, że Indie w pewnym sensie zmuszą bohaterów do zmiany sposoby bycia i myślenia. Jak powiedział E.M Foster: „Jeśli pojedziesz do Indii, twoje życie już nigdy nie będzie takie same.”

„Większość z nas nigdy tam nie była, podobnie jak nasi bohaterowie. Największe wrażenie zrobiła na mnie niezwykła gościnność Hindusów. Fantastycznie nas tam przyjęto.” – opowiada Bill Nighy, a Judi Dench dodaje : „To kraj cudownych niespodzianek i cudownych wrażeń. Nie każdy może powiedzieć, że kiedy pracuje, mijają go słonie.”

Celia Imrie zwiedziła Indie 20 lat temu : „Wspaniale było tam wrócić. Chłonęłam każdą chwilę. To magiczne miejsce pełne kontrastów. Pulsuje energią i radością.”

„Judi Dench powiedziała piękne słowa : Indie atakują wszystkie zmysły i sprawiają, że odkrywamy świat na nowo. Przyjazd do Indii to najbardziej niezwykłe doświadczenie mojego życia.” – wyznaje Ronald Pickup.

Autorem zdjęć do filmu jest Ben Davis, który pracował z Johnem Maddenem przy filmie „Dług”. Obaj twórcy zgodnie uznali, że nie chcę pokazać widzom filmowej pocztówki tylko realistyczny obraz Indii.

„Takie kraje kojarzą nam się z folderami biur podróży. My pragnęliśmy uchwycić tamtejszy styl życia. Pokazać widzom jak to jest, gdy człowiek po raz pierwszy ma styczność z tamtejszą kulturą. Uderza nas chaos, kolory, zapachy. W Indiach człowiek czuje, że żyje.” – mówi reżyser.

Tytułowy hotel znajduje się w Dżajpurze. „Znalezienie tego obiektu było jak obsadzenie roli. Przeszukaliśmy różne rejony Indii i byliśmy całkowicie oszołomieni. Feeria barw i cała ta egzotyka są jak narkotyk. Zwłaszcza dla kogoś, dla kogo codziennością jest angielska pogoda.” – śmieje się Graham Broadbent.

W końcu padło na Ravla Khempur – dawny pałac przerobiony na hotel. „To piękny budynek z malowniczym podwórzem i wieżyczkami. Jest po prostu magiczny i niezwykle urokliwy. Jest w nim coś wyjątkowego i od razu poczuliśmy, że to idealne miejsce.” – mówi Madden.

Scenografię powierzono Alanowi MacDonaldowi, który ma na swoim koncie współpracę m.in. ze Stephenem Frearsem (jest autorem scenografii do filmów „Królowa” i „Cheri”. „Sonny to wieczny marzyciel. Kiedy się to zrozumie, można sobie wyobrazić hotel jego marzeń. To nietypowe, nieco dziwne miejsce. Wybuchowa mieszanka, zderzenie dwóch kultur. Meble kolonialne połączone z zachodnimi plastikowymi elementami wystroju.” – mówi MacDonald.

Właściciel Ravla Khempur był zachwycony pracą scenografa, który stworzył między innymi pokoje na balkonie (mieszkały w nich Madge i Evelyn) oraz gniazdko Normana mieszczące się na balkonie. A także bazar wokół hotelu. „Powstał od zera. Musieliśmy zrobić nawet drogę.” – mówi MacDonald i dodaje : „Będąc w Indiach nauczyłem się, że wszystko w tym kraju jest mieszanką. Połączyłem różne kolory, tekstury i style. Wydaje się chaotyczne, ale w jakiś dziwny sposób tworzy spójną całość.”

Kręcono też w samym Dżajpurze, w centrum miasta, a także w forcie Kanota. Film powstawał w okresie, w którym wypada wiele hinduskim świąt. Przed rozpoczęciem zdjęć cała ekipa, a także sprzęt, zostały poświęcone przez miejscowego kapłana.

Wszyscy zgodnie przyznają, że ulice Dżajpuru były dla nich ogromnym źródłem inspiracji. „Indie wywierają na człowieka ogromny wpływ. Praca nad tym filmem była najbardziej niezwykłym doświadczeniem w moim życiu. Poznałem cudownych ludzi, którzy zachowują optymizm mimo trudnych warunków życia. To kraj skrajności. Mam nadzieję, że udało nam się pokazać realistyczny obraz Indii.” - mówi Madden.

Mówiąc o Indiach nie można zapomnieć o tamtejszej muzyce. Ścieżkę dźwiękową do filmu skomponował Thomas Newman.

„Nigdy wcześniej nie pracowałem w Indiach, ale miałem pomysł na muzykę do tej produkcji. Od lat interesuję się hinduskimi instrumentami muzycznymi. Postanowiłem skomponować utwory oddające radość i energię kraju.” – mówi kompozytor.

Scenarzysta Ol Parker dodaje : „Podróż do Indii zmieniła życie bohaterów filmu, ale i nasze. Od niejednej osoby usłyszałem, że to przygoda jej życia. I o to chodziło : żeby pomóc ludziom uwierzyć, że nigdy nie jest za późno na zmiany i szczęście.”

JUDI DENCH (Evelyn Greenslade) zagrała ponad pięćdziesiąt lat temu Ofelię na deskach teatru Old Vic i od tamtej pory zdobyła światową sławę dzięki karierze wypełnionej znakomitymi kreacjami w rolach klasycznych i współczesnych, a przede wszystkim wszechstronności, obejmującej role teatralne, telewizyjne i kinowe. Zdobyła wiele nagród – m.in. BAFTA czy Laurence Oliveir Award.

W 1970 roku została odznaczona OBE (Order of the British Empire – Orderem Imperium Brytyjskiego) za zasługi dla teatru, zaś w roku 1998 otrzymała tytuł DBE (Dame of the British Empire). W roku 2005 uhonorowano ją orderem Companion of Honour.

Aktorka zdobyła Oscara i nagrodę BAFTA za rolę w filmie Johna Maddena „Zakochany Szekspir”, a ponadto została uhonorowana przez Society of Film Critics. Jej poprzednia współpraca z reżyserem przy filmie „Jej wysokość Pani Brown”, przyniosła aktorce Złoty Glob, BAFTĘ oraz nominację do Oscara.

Otrzymała też nominacje do Oscara i Złotego Globu za rolę w filmie „Czekolada” Lasse Hallströma (która przyniosła jej nagrodę Screen Actors Guild Award); „Pani Henderson” Stephena Frearsa oraz „Iris” Richarda Eyre (który przyniósł jej nagrodę BAFTA), a także w kontrowersyjnym „Notatki o skandalu” (za rolę w którym zdobyła nagrodę British Independent Film Award).

Wystąpiła także w filmach „Wetherby” Davida Hare, „Pokój z widokiem” Merchanta Ivory’ego (który przyniósł jej nagrodę BAFTA); „84 Charing Cross Road” Davida Jonesa,”Garść prochu” Charlesa Sturridge’a (który przyniósł jej nagrodę BAFTA); „Henryku V” i „Hamlecie” Kennetha Branagha, „Herbatce z Mussolinim” Franco Zeffirellego, „Kronikach portowych” Lasse Hallströma, „Lawendowym wzgórzu” Charlesa Dance’a, „Dumie i uprzedzeniu” Joe'go Wrighta, „Nine – Dziewięć” Roba Marshalla, sześciu filmach o Bondzie jako szefowa sekcji “M” u boku Pierce'a Brosnana, a następnie Daniela Craiga.

Na swoim koncie ma wiele ról teatralnych. Zdobyła między innymi amerykańską Tony Award i brytyjską Laurence Olivier Award.

BILL NIGHY (Douglas Ainslie) urodził się w 1949 roku w angielskim Caterham. Kształcił się w Guildford School of Acting, a debiutował na deskach Newbury’s Watermill Theatre. W Liverpoolu założył trupę teatralną (wraz z Julie Walters i Peterem Postlethwaite’em). W Londynie zadebiutował w „Comings and Goings” w 1978 roku (w Hampstead Theatre).

W latach osiemdziesiątych zaczął współpracę z Davidem Hare’em – zagrał w jego „Dreams of Leaving” dla BBC. Następnie wystąpił w „Map Of The World wystawianym w National Theatre w Londynie. Gdy Sir David został poproszony przez Petera Halla o stworzenie i kierowanie trupą aktorską, jej członkami zostali między innymi Bill Nighy i Anthony Hopkins. Pierwszą sztuką wystawianą przez tę trupę była „Prawda” – satyra napisana przez Hare’a i Howarda Bretona. Hopkins i Nighy spotkali się ponownie przy inscenizacji „Króla Leara”. Dziesięć lat później Nighy zagrał w „Skyline” Sir Davida, za co nagrodzono go Barclay’s Theatre Award.

Bill często grywa w National Theatre. W 1993 roku zagrał w „Arkadii” Toma Stopparda w reżyserii Trevora Nunna, a w 2000 roku w „Blue/Orange” Joe Penhalla w reżyserii Rogera Mitchella. Jego rola została świetnie przyjęta przez krytykę, nominowano go także do Olivier Award. Zagrał w dwóch sztukach Harolda Pintera - “Betrayal” i “A Kind of Alaska.” Wystąpił także u boku Judi Dench w „Seagull” Czechowa. Pracował z nią już przy „Absolute Hell” dla BBC oraz „Notatkach o skandalu” („Notes on a Skandal”) Richarde Eyre’a.

Na małym ekranie można było go oglądać między innymi w „The Men’s Room”, otrzymał także nagrodę BAFTA dla najlepszego aktora za rolę w „Rozgrywkach” („State of Play”). Zagrał w dwóch filmach telewizyjnych Stephena Poliakoffa – „Nieznanym księciu” („The Lost Prince”) i „Gideon’s Daughter”. Za rolę Lawrence’a w „Dziewczynie w kawiarni” („The Girl In the Cafe”) dla HBO nominowano go do Złotego Globu.

Jego pierwsze role filmowe przyszły w latach osiemdziesiątych – zagrał między innymi w „Małej doboszce” („The Little Drummer Girl”). W 2005 roku wystąpił w „Wiernym ogrodniku” („The Constant Gardener”), za co nagrodzono go British Independent Film Award. Za rolę Raya Simmsa w komedii „Szalona kapela” („Still Crazy”) otrzymał Peter Sellers Award przyznawaną przez „London Evening Standard”. Tę samą nagrodę otrzymał za rolę Billy’ego Macka w „To właśnie miłość” („Love, Actually”) – zdobył za nią także nagrodę od London Film Critics i BAFTA.

Na koncie ma role w takich filmach, jak „Underworld” i „Underworld 2: Ewolucje”, „Wysyp żywych trupów” („Shaun of the Dead”), „Hot fuzz – ostre psy” („Hot fuzz”), czy „Przetrzymać tę miłość” („Enduring Love”). W 2003 roku The L.A. Film Critics Association nagrodziło jego role w filmach „Spryciarz, kłamstwa podobne są do życzeń” („AKA”), „Nie oddam zamku” („I Capture the Castle”) i „To właśnie miłość” („Love, Actually”). Dużą popularność przyniosła mu rola Davy’ego Jonesa w „Piratach z Karaibów: skrzyni umarlaka” („Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest”) i „Piratach z Karaibów: na krańcu świata” („Pirates of the Caribbean: At World’s End”) – nominowano go za nią do Teen Choice Awards.

Ostatnio występował na Broadwayu – u boku Juliane Moore w „Vertical Hor” Davida Hare’a. Najnowsze filmy z jego udziałem, to „G-force”, „Underworld: Rise of the Lycans” i „ The Boat That Rocked” Richarda Curtisa.

TOM WILKINSON (Graham Dashwood) ma na koncie nominacje do Oscara, Złotego Globu, SAG, czy nagrody BAFTA – wszystko za sprawą roli w „Michaelu Claytonie”. Jest laureatem tegorocznej nagrody Emmy za występ w „Johnie Adamsie”, nominowano go także za „Recount” dla HBO.

W 2001 roku zagrał w „Za drzwiami sypialni” („In The Bedroom”), za co nominowano do Oscara; z kolei za udział w „Goło i wesoło” („The Full Monty”) otrzymał nagrodę BAFTA. Za rolę w „Normalnym” („Normal”) dla stacji HBO otrzymał nominacje do nagrody Emmy i Złotego Globu. Ma na koncie udział w takich filmach, jak „Zakochany Szekspir” („Shakespeare in Love”),”Batman – początek”(„Batman Begins”, „Zakochany bez pamięci” („Eternal Sunshine of the Spotless Mind”),”Królowa sceny”(„Stage Beauty”),”Dziewczyna z perłą”(„Girl with a Pearl Earring”), „Oskar i Lucinda”(„Oscar and Lucinda”), „Wilde”, „Guwernantka”(„The Governess”), „Patriota” („The Patriot”),”Rozważna i romantyczna”(„Sense and Sensibility”),”Porządna kobieta” („A Good Woman”), czy „Egzorcyzmy Emily Rose” („The Exorcism of Emily Rose”).

PENELOPE WILTON (Jean Ainslie) ukończyła londyńskie Drama Center i jej największą miłością jest teatr. Dwukrotnie zdobyła London’s Critics Circle Award. Na swoim koncie ma udział w takich filmach jak „Iris” czy „Dziewczyny z kalendarza”.

DEV PATEL (Sonny Kapoor) to młody aktor, który zdobył popularność rolą w nagrodzonym ośmioma Oscarami filmowi „Slumdog : milioner z ulicy”. To była jego druga rola w życiu : pierwszą zagrał w popularnym brytyjskim serialu „Skins”.

Na swoim koncie ma role w takich produkcjach jak „Ostatni władca wiatru” i „Cherry”.

CELIA IMRIE (Madge Hardcastle) jest znana z ról w popularnych brytyjskich serialach „Acorn Antiques”, „Dinnerladies” i „Absolutnie fantastyczne”. Na dużym ekranie można było ją oglądać w takich produkcjach jak „Dziewczyny z kalendarza”, „Dziennik Bridget Jones”, „Niania”, „Burzliwy czas” czy „Poznasz przystojnego bruneta”.

RONALD PICKUP (Norman Cousins) urodził się w Chester w 1940 roku. Studiował na Leeds University, a także w Royal Academy of Dramatic Art.

Na deskach teatralnych zadebiutował w 1964 roku. Przez siedem lat należał do zespołu National Theatre, którego dyrektorem był sir Laurence Olivier.

Ma na swoim koncie dziesiątki ról teatralnych. Na dużym ekranie można było go oglądać w takich filmach jak „Trzy siostry”, „Lolita”, „Chłopiec z piór”, „Morderca ze wschodu” czy „Supernowa”.

Na małym ekranie można było go zobaczyć w takich produkcjach jak „Detektyw Foyle”, „Lata koszmaru”, „Koleje wojny”, „Scarlett”, „Budząc zmarłych” czy „Szpital Holby City”.

MAGGIE SMITH (Muriel Donnelly) to jedna z najbardziej uznanych brytyjskich aktorek. W ostatnich latach największą popularność przyniosła jej rola profesor MacGonagall w serii filmów o Harrym Potterze.

Na swoim koncie ma udział w takich filmach jak „Tajemniczy ogród”, „Ryszard III”, „Herbatka z Mussolinim”, „Pokój z widokiem”, „Trzeba grać”, „Śmierć na Nilu”, „Oh! Co za urocza wojenka”, „Lawendowe wzgórze”, „Wszystko zostaje w rodzinie”, „Zakochana Jane”, „Gosford Park” czy „Boskie sekrety siostrzanego stowarzyszenia Ya-Ya”.

OHN MADDEN (reżyseria) kształcił się w Clinton College i Cambridge. Zaczynał karierę zawodową od bycia kierownikiem artystycznym w Oxford I Cambridge Shakespeare Company, potem pracował w BBC.

W 1975 roku przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych. Reżyserował w teatrach, między innymi na Broadwayu.

W 1984 roku zaczął pracować w branży filmowej. W międzyczasie wrócił do Anglii, ale w 1990 roku wrócił do Stanów, a w 1993 roku wyreżyserował swój pierwszy film – „Ethan Fromm” z Liamem Neesonem.

Nakręcił takie filmy jak „Złote wrota”, „Gra o życie”, „Meat:” czy „Kapitan Corelli”.

Największą popularność przyniosły mu produkcje „Zakochany Szekspir” (Oscar dla najlepszego filmu) oraz „Jej wysokość, pani Brown”.

OL PARKER (scenariusz) pracuje obecnie nad filmem „Now Is Good”, który reżyseruje. Debiutował jako reżyser w 2005 roku produkcją „Gry weselne”.

Napisał scenariusze do takich filmów jak „In Your Dreams”, „To był wypadek” oraz serialu „Grange Hill”.

Studiował w Cambridge University. Często pracuje nad ekranizacjami książek – między innymi „Birdsong” Sebastiana Faulkesa czy „The Eye In the Door” Jonathana Demme’a.

GRAHAM BROADBENT (produkcja) zaczął karierę od wyprodukowania „Witamy w Sarajewie” Michaela Winterbottoma. Jest producentem takich filmów jak „Gladiator w spódnicy”, „Milionerzy”, „Pogrzeb w Teksasie”, „Duża mała Ania” czy „Mroźny wiatr”.

Najnowsze filmy jakie wyprodukował to „Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj” i „Zakochana Jane”.

Obecnie pracuje nad „Now Is Good” Ola Parkera.

PETE CZERNIN (produkcja) przez dziesięć lat pracował z wytwórniami filmowymi znajdującymi się w Los Angeles, m.in. z Warner Brothers.

Od 2005 roku współpracuje z Grahamem Broadbentem. Wyprodukowali razem takie filmy jak „Mroźny wiatr” czy „Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj”.

JEFF SKOLL (produkcja wykonawcza) od lat zajmuje się działalnością charytatywną. Jest założycielem i prezesem Skoll Foundation, Particpant Media i Skoll Globar Threats Fund.

Był pierwszym prezesem eBaya – portalu, który stał się największym internetowym serwisem aukcyjnym na świecie.

Wyprodukował kilkadziesiąt filmów, które zdobyły w sumie 4 Oscary i 18 nominacji do tej nagrody : to takie produkcje jak „Good Night and Good Luck”, „Syriana”, „Niewygodna prawda”, „Wojna Charliego Wilsona” czy „Chłopiec z latawcem”.

Skoll angażuje się w produkcje filmów o ważnym przesłaniu społecznym czy politycznym.

Ukończył inżynierię na University of Toronto, ma też dyplom MBA uzyskany na Stanford Graduate School of Business.

RICKY STRAUSS (produkcja wykonawcza) dołączył w 2005 roku do Participant Media, którego jest prezesem.

W 2011 roku wyprodukował takie filmy jak „Służce” i „Contagion : epidemia strachu”.

Ponieważ od lat współpracuje z Jeffem Skollem, wyprodukowali razem takie filmy jak Good Night and Good Luck”, „Syriana”, „Niewygodna prawda”, „Wojna Charliego Wilsona” czy „Chłopiec z latawcem”.

Wydał dwie książki, które trafiły na listę bestsellerów „New York Timesa” – „Ford Inc” oraz „Waiting for „Superman”.

Zanim dołączył do Participant Media prowadził swoją wytwórnię telewizyjną Ricochet Entertainemnt – wyprodukował między inny „Ostrożnie z dziewczynami”, w którym zagrała Cameron Diaz.

Od wielu lat angażuje się w działalność charytatywną – pomaga między innymi bezdomnym i chorym na AIDS. Zasiada też w radzie Yhe Trevor Project – organizacji prowadzącej telefon zaufania dla osób homoseksualnych.

JONATHAN KING (produkcja wykonawcza) kieruje działem produkcji filmowej w Participant Media.

Wcześniej pracował w takich wytwórniach jak Focus Features, Mark Productions i Miramax Films.

Wyprodukował takie filmy jak „Pocałunek Judasza”, „Contagiom : epidemia strachu”, „Szukając siebie” czy „Bruno”.

Zasiada w radzie Outfest Legacy Project, która razem z UCLA Film and Television Archive dba o zachowanie filmów kina queer.

SARAH HARVEY (produkcja wykonawcza) pracuje w Blueprint Pictures razem z Grahamem Broadbentem i Peterem Czerninem. Wyprodukowała takie filmy jak „Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj” czy „Now Is Good”.

CAROLINE HEWITT (koprodukcja) od lat pracuje w produkcji filmowej i telewizyjnej. Wyprodukowała takie filmy jak „Autostopem przez galaktykę”, „Warrior”, „Wakacje Jasia Fasoli”, „Jaśniejsza od gwiazd”, „Nędznicy” czy „Heart Song”.

BEN DAVIS (zdjęcia) to brytyjski twórca, który ma na swoim koncie współpracę z takimi artystami jak Matthew Vaughn, Peter Weber czy Jonathan Liebsman.

Jest autorem zdjęć „Rytuał”, „Tamara i mężczyźni”, „Gry weselne” czy „Przekładaniec”.

ALAN MACDONALD (scenografia) to brytyjski artysta mający na swoim koncie nominacje do takich nagród jak British Independent Film Awards czy Art Directors Guild Award.

Jest autorem zdjęć do takich filmów jak „Kozaczki z pieprzykiem”, „Królowa”, „Obłęd” czy „Cheri”

. CHRIS GILL (montaż) to nominowany do nagrody BAFTA twórca, który współpracował z takimi twórcami jak Danny Boyle, Julian Jarrold czy Ricky Gervais.

Zmontował takie filmy jak „28 dni później”, „Było sobie kłamstwo”, „Powrót do Brideshead” czy „Diabelskie igraszki”

THOMAS NEWMAN (muzyka) to jeden z najlepszych współczesnych kompozytorów muzyki filmowej, który stworzył muzykę do ponad 50 produkcji , był nominowany do 10 Oscarów i zgarnął 5 nagród Grammy.

Jest synem Alfreda Newmana, który przez wiele lat był kierownikiem muzycznym w wytwórni 20th Century Fox.

Studiował na Yale University, a jego mentorem był legendarny broadwayowski kompozytor, Stephen Sondheim.

Punktem zwrotnym w jego karierze był 1984 rok, kiedy to został asystentem kompozytora filmu „Na oślep”. Mając 27 lat skomponował samodzielnie pierwszą ścieżkę dźwiękową do filmu.

Jest autorem muzyki do takich filmów jak „Człowiek w czerwonym bucie”, „Rozpaczliwie poszukując Susan”, „Real Genius”, „Mniej niż zero”, „The Lost Boys”, „Cookie”, „Mężczyźni nie odchodzą”, „Zapach kobiety”, „Miejski obłęd”, „Skandalista Lary Flint”, „Skrawki życia”, „Namiętności”, „Zaklinacz koni”, „Droga do zatracenia”, „Jarhead – żołnierz piechoty morskiej” czy „Żelazna dama”.