Wielki rok (2011)

Twórcy zgodnie twierdzą, że to nie jest film o obserwowaniu ptaków tylko o ważnych życiowych przejściach i decyzjach. „Kręcąc ten film sami czuliśmy, że to nasz wielki rok. Obserwatorzy ptaków poświęcają dni, a nawet tygodnie na obserwację, ale nie zawsze wypatrzą wyczekiwane ptaki. Z filmowcami jest podobnie : próbujemy upolować scenę, którą mamy w głowach i czasem wymaga to trochę pracy. To historia o tym, że nie liczy się cel, a dążenie do niego.” – mówi reżyser.

Powstało 270 scen, które kręcono w 100 różnych miejscach podczas 55 dni zdjęciowych. „Pracowaliśmy przy minus 20 stopniach w Jukonie i niemal 40 stopniach na Florydzie. To było niezwykłe doświadczenie.” ¬ - mówi producentka Karen Rosenfelt.

Najbardziej egzotyczny był Jukon graniczący z Alaską i Kolumbią Brytyjską. Przewiezienie tam sprzętu z Vancouver trwało cztery dni, a ekipa przetransportowała się samolotem co zajęło im dwie i pół godziny. Potem czekała ich sześciogodzinna podróż autobusem – jechali do Dawson City, które stało się sławne pod koniec XIX wieku podczas Gorączki Złota.

Do filmu powstało ponad sto scenografii, a dni zdjęciowych było tylko pięćdziesiąt pięć. „Mieliśmy twardy orzech do zgryzienia. Były dni, kiedy ponad osiemdziesiąt osób pracowało na pięciu planach.” – mówi scenograf Brent Thomas.

Zdjęcia powstawały w Kanadzie (m.in. w Kolumbii Brytyjskiej i Osoyoos), a także Arizonie, Kalifornii, Nowym Jorku i na Florydzie.

STEVE MARTIN (Stu Preissler) to aktor, komik, pisarz, autor sztuk teatralnych, producent, muzyk oraz członek The American Academy of Arts and Science.

Zaczynał karierę jako komik, był gwiazdą kultowego programu „Saturday Night Live”, który gości na antenie stacji NBC od niemal czterdziestu lat. Prócz kina i telewizji kocha muzykę – z powodzeniem nagrywa muzykę bluegrass, gra na bandżo.

Jest autorem dwóch książek dla dzieci, pisze również dla dorosłych. Prowadził rozdanie Oscarów w 2001, 2003 i 2010 roku, w tym samych roku otrzymał nagrodę Grammy za płytę „The Crow / New Songs For The Five-String Banjo”.

Najnowsze filmy z jego udziałem to „One Big Happy”, „Różowa pantera 2”, „To skomplikowane” i „Baby Mama”.

Urodził się w Teksasie, dorastał w południowej Kalifornii. Jego kariera zaczęła się w latach sześćdziesiątych. Na swoim koncie ma występy w programie ‘The Tonight Show” prowadzonym przez Johnny’ego Carsona.

Jego pierwszym filmem było krótkometrażowe „The Absent-Minded Walter”, do którego napisał scenariusz i w którym wystąpił. Otrzymał za niego nominację do Oscara w 1977 roku.

Na przełomie lat 70 i 80 jego kariera filmowa nabrała rozpędu. Wystąpił w takich produkcjach jak „Umarli nie potrzebują pledu”, „Człowiek z dwoma mózgami”, „Trzej Amigos” czy „Roxanne”.

W 1993 roku na deskach chicagowskiego Steppenwolf Theatre miała miejsce premiera pierwszej sztuki Martina – „Picasso At the Lapin Agile”, które grano potem na Off-Broadwayu.

W 1996 roku American Film Institute uhonorowało go retrospektywą podczas US Comedy Arts Festival.

W 2000 roku zorganizowano w Las Vegas wystawę, na której pokazano obrazy z jego obszernej kolekcji.

WYBRANA FILMOGRAFIA:

2009 To skomplikowane (It’s Complicated)

2006 Różowa Pantera (Pink Panter)

2003 Wszystko się wali (Burning Down the House)

2001 Nowokaina (Novocaine)

1996 Sierżant Bilko (Sgt Bilko)

1991 Ojciec panny młodej (Father of the Bride)

1987 Roxanne

1984 Dwoje we mnie (All of Me)

1983 Człowiek z dwoma mózgami( Man with Two Brains, The)

1982 Umarli nie potrzebują pledu (Dead Men Don't Wear Plaid)

JACK BLACK (Brad Harris) zagrał w ostatnim czasie w trzech filmach, które wejdą do kin w 2011 roku. Udzielił głosu Po – tytułowemu bohaterowi drugiej części „Kung Fu Pandy”, wystąpił w „The Big Year” ze Steve’em Martinem i Owenem Wilsonem. Jednym z nowszych filmów z jego udziałem jest „Bernie” Richarda Linklatera, w którym zagrali też Matthew McConaughey, Rip Torn i Shirley MacLaine.

Ostatnie lata były dla niego bardzo pracowite. Wystąpił w takich filmach jak „Jaja w tropikach” Bena Stillera z Robertem Downeyem Jr i Tomem Cruise’em, „Szkole rocka” czy „Nacho Libre” wyprodukowanym prze założoną przez niego wytwórnię „Black and White”. Użyczył też głosu Eddie’emu Riggsowi – bohaterowi gry „Brutal Legend”.

W 2005 roku wystąpił w „King Kongu” Petera Jacksona . Film był wielkim hitem i zarobił ponad 540 milionów dolarów.

Jest nie tylko aktorem, ale i muzykiem. Razem z kumplem, Kyle’em Gassem założył zespół Tenacious D. Pierwszy album wydali w 2001 roku, pokrył się złotem. W 2006 roku powstał film „ Tenacious D: Kostka Przeznaczenia”, powstały też dwa filmy dokumentalne o zespole.

Jack mieszka w Los Angeles z żoną i dwoma synami.

WYBRANA FILMOGRAFIA:

2009 Rok Pierwszy (Year One)

2008 Jaja w tropikach (Tropic Thunder)

2006 Tenacious D: Kostka Przeznaczenia (Tenacious D in The Pick of Destiny)

2006 Nacho Libre

2005 King Kong

2003 Szkoła Rocka (The School of Rock)

2001 Płytki facet (Shallow Hal)

2000 Przeboje i podboje (High Fidelity)

1998 Koszmar następnego lata (I Still Know What You Did Last Summer)

1996 Marsjanie atakują! (Mars Attacks!)

1996 Eko-jaja (Bio-Dome)

1993 Człowiek demolka (Demolition Man)

OWEN WILSON (Kenny Bostick) to nie tylko aktor, ale i scenarzysta. Pochodzi z Teksasu, obecnie mieszka w Los Angeles.

Do najnowszych filmów z jego udziałem należy „Drillbit Taylor” Stevena Brilla wyprodukowany przez Judda Apatowa, a także „Pociąg do Darjeeling” („The Darjeeling Limited”) z Adrianem Brodym i Jasonem Schwartzmanem oraz „Noc w muzeum” Shawna Levy’ego z Benem Stillerem i Robinem Williamsem.

W 2006 roku wystąpił w hicie „Polowanie na druhny” („Wedding Crashers”) z Vince’em Vaughnem, a dwa lata wcześniej w „Podwodnym życiu ze Steve’em Zissou („The Life Aquatic with Steve Zissou”) Wesa Andersona. Pracował już z Andersonem przy „Genialnym klanie” („Rogal Tannenbaums”), do którego obaj napisali scenariusz (nominacja do Oscara), a także „Trzech facetach z Teksasu” („Bottle Rocket”) i „Rushmore” (zagrał w nich i był współtwórcą scenariusza). Był także koproducentem nagrodzonego Oscarem „Lepiej być nie może” („As Good As It Gets”).

Na koncie ma udział w takich filmach, jak „Telemaniak” („Cable Guy”), „Armagedon”, „The Minus Man”, „Kowboj z Szanghaju” („Shanghai Noon”), „Poznaj mojego tatę” („Meet The Parents”), „Zoolander”, „Za linią wroga” („Behind Enemy Lines”), „Ja, szpieg” („I Spy”), „Rycerze z Szanghaju”(„Shanghai Knights”), czy „Starsky & Hutch

ANJELICA HUSTON (Annie Auklet) to nagrodzona Oscarem aktorka i reżyserka kontynuuje rodzinną tradycję – jej dziadek (Walter) był słynnym aktorem, a ojciec (John) reżyserem.

Ostatnio mogliśmy ją oglądać w „Pociągu do Darjeeling” („The Darjeeling Limited”) Wesa Andersona, w którym zagrali także Adrien Brody, Owen Wilson i Jason Schwartzman.

Trwają zdjęcia do „When In Rome”, gdzie grają także Jose Duhamel, Danny Devito i Kristen Bell. To historia kuratorki sztuki, która wykrada monety z rzymskiej fontanny, po czym nie może opędzić się od mężczyzn.

Anjelicę Huston nagrodzono dwudziestoma dziewięcioma statuetkami przyznanymi między innymi przez National Society of Film Critics; dwoma Independent Spirit Awards i Los Angeles and New York Film Critics Awards. Zdobyła także Oscara za najlepszą drugoplanową rolę żeńską w „Honorze Prizzich”, w którym zagrała zrazem z Jackiem Nicholsonem i Kathleen Turner. W 2005 roku nagrodzono ją Złotym Globem za rolę w „Niezłomnych” („Iron Jawed Angels”), gdzie wystąpiły także Hilary Swank i Julia Ormond.

W pamięć widzów zapadły także jej role w „Rodzinie Adamsów” („Adams Family”), „Naciągaczach” („The Grifters”) Stephena Frearsa, „Genialnym klanie” („The Royal Tenenbaums”) i „Podwodnym życiu ze Steve’em Zissou” („The life aquatic with Steve Zissou”) Wesa Andersona, „Wiedźmach” Nicholasa Rega, „Tajemnicy morderstwa na Manhattanie” i „Zbrodniach i wykroczeniach” („Crimes and misdeameanors”) Woody’ego Allena, „Wrogach” („Enemies: a love story”) Paula Mazursky’ego, „Obsesji” („The crossing guard”) Seana Penna, „Kamiennych ogrodach” („Gardens of stone”) Francesa Forda Coppoli, „Rodzinie Perezów” („The Perez Family”) Miry Nair, a także ostatnim filmie swego ojca – „Zmarłych” („The Dead”)

Zadebiutowała jako reżyserka, filmem na podstawie powieści Dorothy Allison – „Bękartem z Karoliny” („Bastard Out of Karolina”). Nominowano ją za to do nagrody Emmy i Director’s Guild Award. Wyreżyserowała, wyprodukowała i zagrała w „Agnes Browne”, którą prezentowano na festiwalu filmowym w Cannes w 2000 roku.

Zagrała też w „Długo i szczęśliwie” („Ever after”), „Krwi za krew” („Seraphim falls”), „Złotej” („Golden Bowl”), „Garści prochu” („Handful of dust”), „Panu North” („Mr. North”), „Oko w oko z życiem” („Buffalo ‘66”), „Akademii tajemniczych sztuk pięknych” („Art. School confidential”) oraz „Krwawej profesji” („Blood work”) Clinta Eastwooda.

Na małym ekranie można ją było oglądać w „Programie Hadesa” („Covert One: The Hades Factor”) Roberta Ludluma, a także emitowanym przez Showtime serialu „Huff”, gdzie partnerowała Hankowi Azarii,. Kilkukrotnie nominowano ją do nagrody Emmy, między innymi za rolę w „Dziewczynach z Dzikiego Zachodu” („Buffalo girls”), „Na południe od Brazos” („Lonesome Dove”), czy „Mgłach Avalonu” („The Mists of Avalon”). Ostatnio zagrała w serialu „Medium” u boku Patricii Arquette

DAVID FRANKEL (reżyseria) wyreżyserował przebojowy film „Diabeł ubiera się u Prady” („The Devil Wears Prada”) z Meryl Streep i Anne Hathaway. Współpracuje z HBO, dla którego reżyseruje serial „Ekipa” („Entourage”), za co w 2005 roku nominowano go do nagrody Emmy. Dla HBO reżyserował też seriale „Seks w wielkim mieście” („Sex and the City”) i „Kompanię braci” („Band of Brothers”). Za ten drugi zdobył statuetkę Emmy.

Jest nie tylko reżyserem, ale i scenarzystą. Pisał i produkował dla telewizji jeszcze zanim zajął się reżyserią. Debiutował „Rapsodią Miami” („Miami Rapsody”) w 1995 roku z Sarah Jessicą Parker.

Jest synem Maxa Frankela, chciał zostać humorystą i pisać o polityce. Studiował na Harvardzie, a jego pierwszym zleceniem było napisanie artykułu do „Esquire” – sylwetki tenisisty, Johna McEnroe’a.

Współpracę z telewizją zaczynał od „The Ellen Burstyn Show” w 1986 roku. Razem z Normanem Steinbergiem reżyserował, produkował i pisał scenariusz do „Doctor, Doctor” z Maxem Frewerem. Serial opowiadał o ekscentrycznym lekarzy i zdobył uznanie krytyki, choć nie cieszył się dużą popularnością wśród widzów. W 1991 roku Frankel i Steinberg stworzyli „Teech” – sitcom z Phillem Lewisem, który przez krótki czas gościł na antenie CBS. Frankel wyreżyserował też i napisał scenariusz do „Grapevine” (CBS) świetnie przyjętego przez krytykę.

W 1990 roku Frankel i Steinberg napisali scenariusz do „Miłość to nie żart” („Funny About Love”) z Gene’em Wilderem. W 1993 roku napisał „Nervous Ticks” o bagażowym z lotniska. Trzy lata później napisał pilotażowy odcinek „Dear Diary” – sitcomu z Bebe Neuwirth, który dystrybuowano później jako film krótkometrażowy i nagrodzono Oscarem.

HOWARD DRANKLIN (scenarzysta) jest autorem lub współ-autorem scenariuszy do takich filmów jak „Łatwy szmal”, „Reporter” czy „Konspiracja.com”.

KAREN ROSENFELT (produkcja) od piętnastu lat pracuje w Paramount Pictures, ma też podpisane kontrakty z Fox 2000 Pictures i Twentieth Century Fox.

Wyprodukowała między innymi „Diabeł ubiera się u Prady” („Devil Wears Prada”), „Co zdarzyło się w Vegas” („What Happens In Vegas”) i „Alvina i wiewiórki” („Alvin and the Chipmunks”).

Specjalizuje się w filmach skierowanych do młodzieży i rodzin. Współpracowała przy takich produkcjach, jak „W rytmie hip hopu” („Save the Last Dance”), „Trener Carter” („Coach Carter”), „Wredne dziewczyny” („Mean Girls”), czy „Lemony Snicket” Seria niefortunnych zdarzeń”) („Lemony Snicket’s Series of Unfortunate Events”).

Kierowała współpracą Paramountu z Nickelodeon Movies, w ramach której powstały adaptacje filmowe kreskówek Nickelodeona – „The Rugrats Movie: Gdzie jest bobas?” („the Rugrats”) i „SpongeBob Kanciastoporty” („SpongeBob SquarePants”). Powstały też „Jimmy Neutron,” „Dzień bałwana” (“Snow Day”) i „Harriet szpieg” (“Harriet the Spy”).

Zaczynała karierę od współpracy z Sue Mengers. Pracowała w Jerry Weintraub Productions i MGM. Ma na swoim koncie współpracę przy takich filmach, jak „Zmowa pierwszych żon” („The First Wives Club”), „Niemoralna propozycja” („Indecent Proposal”), „Uciekająca panna młoda” (“Runaway Bride”) i „Córka generała” („The General’s Daughter.”)

BEN STILLER (producent) to nie tylko aktor, ale i reżyser, producent i scenarzysta, który pracował dla kina, telewizja i teatrów.

W zeszłym roku wyreżyserował „Jaja w tropikach” („Tropic Thunder”), w których wystąpił u boku Robert Downey Jr, Jack Black i Tom Cruise. Był również współscenarzystą i producentem filmu. „Jaja w tropikach” otrzymały Broadcast Film Critics Circle Award, Downey został nominowany do Złotego Globu i Oscara, a Cruise do pierwszej z tych nagród.

Jego reżyserskim debiutem było „Orbitowanie bez cukru” („Realisty Bites”) z 1994 roku, później wyreżyserował „Telemaniaka”(„The Cable Guy”; 1996) z Jimem Careyem i „Zoolandera” w 2001 roku.

Wystąpił w wielu hitach, między innymi w „Igraszkach z losem” („Flirting with Disaster”) Davida O. Russella, „Poznaj mojego tatę”(„Meet the Parents”) i „Poznaj moich rodziców”(„Meet the Fockers”), „Genialnym klanie”(„The Royal Tenenbaums”), „Sposobie na blondynkę”(„ There’s Something About Mary”), „Zabawach z piłką”(„ Dodgeball: A True Underdog Story”). Podłożył głos w „Madagaskarze” i „Madagaskarze 2”( Madagascar: Escape 2 Africa”), a ostatnio można było go oglądać w „Nocy w muzeum”(„Night At the Museum”).

W 1998 roku Stiller wcieił się w Jerry’ego Stahla (uzależnionego od heroiny komika) w filmie biograficznym „Wieczna północ”(„Permanent Midnight”). W tym samym roku wystąpił w „Kochankach z sąsiedztwa”(„ Your Friends and Neighbors”) Neila LaBute’a.

Jako producent ma na swoim koncie „Zoolandera”, „Starsky’ego i Hutcha”, „Zabawy z piłką” („Dodgeball: A True Underdog Story”), „Ruiny” („The Ruins”), a także „Ostrza chwały” („Blade sof Glory”) z Willem Ferrellem.

Nagrodzono go nagrodą Emmy za scenariusze do „The Ben Stiller Show”. Wystąpił gościnnie w brytyjskich „Statystach”(„Extra”) Ricky’ego Gervaisa, a także w broadwayowskim „The House of Blue Leaves” Johna Guare’a i „This Is How It Goes” Neila LaBute’a wystawianym na off-Broadwayu.

BRENT THOMAS (scenografia) pracuje obecnie na planie filmu „Ramona and Beezus”. Stworzył scenografie do „Skoku na kasę”, „Złów i wypuść”, Wyścig marzeń” czy „Z podniesionym czołem”.

Jest laureatem nagród przyznawanych na Houston Internartional Film Festival i Columbus International Film Festival za scenografię do filmu „Passage”.

MARK LIVOLSI (montaż) pracował przy takich filmach, jak „Diabeł ubiera się u Prady” („The Devil Wears Prada”), „Vanilla Sky”, „Elizabethtown”, „U progu sławy” („Almost Famous”), „Wizyta u April” („Piece sof April”), „Dziewczyna z sąsiedztwa” („The Girl Next Door”), „Mark and Grace”, czy „Spin the Bottle”. Asystował przy takich produkcjach, jak „Zbrodnie i wykroczenia” („Crimes & Misdemeanors”), „Afera Thomasa Crowna” (“The Thomas Crown Affair”), „Dotyk miłości”(“At First Sight”), „Pomiędzy niebem, a ziemią” (“Heaven & Earth”), „Joe Black” („Meet Joe Black”), „Przejrzeć Harry’ego” (“Deconstructing Harry”),”Pokój Marvina” (“Marvin's Room”), „Dotyk”(“Touch”), „Cienie we mgle” (“Shadows and Fog”) “Alice”, „Francuski pocałunek”(“French Kiss”), czy „Dzika rzeka” (“The River Wild”).

THEODORE SHAPIRO (muzyka) skomponował muzykę do takich filmów jak „Diabeł ubiera się u Prady” („The Devil Wears Prada”), „Jaja w tropikach” („Tropic Thunder”), „Semi-Pro: Drużyna marzeń” („Semi-Pro”), „Ja, ty i on” („You, Me and Dupree”), czy „Ostrza chwały” („Blades of Glory”).

Skomponował muzykę między innymi do „Idiokracji” („Idiocracy”), „Zabaw z piłką”(“Dodgeball: A True Underdog Story”), „Zabawy z Dickiem i Jane”(“Fun with Dick and Jane”), „Nieudacznika”(“The Baxter”), “Starsky’ego i Hutcha”, czy „Nadchodzi Polly”(“Along Came Polly”).

Nagrodzono go BMI Music Award za muzykę do “Diabeł ubiera sie u Prady” (“The Devil Wears Prada”), „Ja, ty i on” („You, Me and Dupree”), „Zabaw z piłką”(“Dodgeball: A True Underdog Story”), “Starsky’ego i Hutcha”, “Nadchodzi Polly”(“Along Came Polly”) i „Ostrzy chwały” („Blades of Glory”).

Zajmuje się nie tylko muzyką filmową. Jego utwory były grane między innymi przez Los Angeles Philharmonic i Seattle Symphony.