5.4 
Zaloguj się, aby dodawać filmy do ulubionych lub polecać je innym użytkownikom.
Widowiskowa koprodukcja polsko-słowacka rzuca zupełnie nowe światło na historię człowieka, który posiadł niezwykłą wiedzę, wykraczającą poza horyzonty ówczesnych uczonych.
XVIII wiek, słowackie Pieniny przy dzisiejszej granicy z Polską. W ukrytym w górach i owianym mrocznymi legendami Czerwonym Klasztorze pustelniczy żywot wiodą mnisi kamedulscy, nieświadomi dramatycznych zmian, jakie przeżywa targana wojnami i rewolucjami Europa. Pewnego dnia u wrót klasztoru odnajdują zakrwawionego, bezimiennego mężczyznę. Ratują półżywego nieznajomego, a z czasem postanawiają przyjąć go w swoje szeregi, nadając mu przydomek Cyprian. Wiele lat później tajemniczy zakonnik noszący to imię wsławi się wielkimi odkryciami z dziedziny medycyny i alchemii, a także wynalezieniem machiny, która pozwoliła mu wzbić się w niebo!
Charyzmatyczny, zauważony w hollywoodzkich hitach „Za linią wroga” i „Hannibal. Po drugiej stronie maski” słowacki gwiazdor Marko Igonda ukazuje nieznane oblicze legendarnego Cypriana, którego enigmatyczne pojawienie się w Czerwonym Klasztorze było dopiero początkiem historii wyzwolenia od grzechów namiętnej i krwawej przeszłości. Klucz do zagadki brata Cypriana skrywają barwni bohaterowie, których zagrali polscy aktorzy – Paweł Małaszyński, Jerzy Nowak, Mirosław Zbrojewicz, Bartłomiej Firlet i Karolina Kominek, a także najsłynniejszy rosyjski aktor w naszym kraju, niezapomniany Bohun z superprodukcji Jerzego Hoffmana „Ogniem i mieczem” - Aleksandr Domogarow.
Oto historia Cypriana, który żył w XVIII wieku, w magicznym miejscu zwanym Czerwonym Klasztorem. Kamedulscy eremici wiodą tam swoje ciche, typowe mnisie życie nieświadomi zmian zachodzących w otaczającym ich świecie. Pewnego dnia znajdują pod drzwiami umierającego człowieka. Odratowują go, a on postanawia do nich dołączyć. Przyjmuje imię Cyprian.
Kim jest ten małomówny młodzieniec z krwią na rękach, którego tajemnicza przeszłość, znaczona miłością i śmiercią, doprowadziła go do miejsca, gdzie tylko cud może obmyć człowieka z grzechów?
Cyprian był XVIII – wiecznym mnichem z Zakonu Kamedułów, mieszkającym w klastorze Červený Kláštor (Czerwony Klasztor). Monastyr istnieje do dziś, jest położony na Słowacji, niedaleko polskiej granicy, na skraju Pienin, w pobliżu rzeki Dunajec. Kameduli przybyli na terytorium dzisiejszej Słowacji (wówczas Królestwa Węgier, po słowacku: Uhorsko) w 1720 r., a opuścili je w 1782, w którym Józef II wydał dekret nakazujący rozwiązanie wszystkich zakonów kontemplacyjnych w królestwie. Brat Cyprian, którego świeckie imię brzmiało Franz Ignatz Jaisge, przybył do Czerwonego Klasztoru w 1756 r. z Polkowic, swej rodzinnej wioski na Śląsku. Złożył śluby na górze Zobor, w Nitrze, 13 Września 1753 r.
Cyprian studiował we Wrocławiu, ale mieszkał też w Nitrze, Brnie, Częstochowie, i, najprawdopodobniej, we Włoszech. Zdobył imponującą wiedzę w dziedzinie medycyny, biologii, farmacji, alchemii i botaniki. Pisał traktaty naukowe i utwory literackie, a także zbierał i kompilował podania ludowe. Jego największym dziełem był zielnik, który powstał pomiędzy 1765 a 1771 rokiem.
Czasy Cypriana charakteryzowały się głębokimi zmianami społecznymi i kulturalnymi zachodzącymi w całej Europie, i które nie ominęły królestwa Węgier. W naszej opowieści Cyprian jest postacią mocno niezwykłą, ale też człowiekiem z krwi i kości. Takim, który cierpi, kocha, zmaga się z bólem, ale i potrafi cieszyć prawdziwym szczęściem. Człowiekiem poszukującym swego miejsca w nowym, powstającym dopiero świecie. Jego pełna emocji historia jest istotna przede wszystkim dla mieszkańców krajów Europy Środkowej. W czasach europejskiego Oświecenia mieszkaniec ówczesnego królestwa Węgier bardzo różnił się w poglądach od dzisiejszego Słowaka. Tak jak Cyprian i jemu współcześni szukali swego miejsca w zmieniającym się świecie, walcząc o zachowanie własnej tożsamości, tak mieszkańcy Europy środkowej próbowali w bliższych nam czasach określić swoją rolę w historii i przyszłości Europy. Wierzymy, że nasza historia, doświadczenie i świadomość wszystkiego, przez co przeszliśmy w naszych dziejach ma głębokie znaczenie dla jednostki, dla Europy i dla świata. Głęboko wierzymy, że nasz film trzeba było nakręcić, i że odpowie on na potrzeby publiczności.
