Mała matura 1947 (2010)

Ludwik (Adam Wróblewski), repatriant ze Lwowa, przyjeżdża z rodzicami do Krakowa, gdzie rozpoczyna naukę w jednym z renomowanych gimnazjów. Jako "nowy" pragnie zyskać uznanie i akceptację nie tylko kolegów, ale i nauczycieli. W chłopcu narasta fala sprzecznych emocji. Pierwsze, miłosne zauroczenia przeplatają się z podziwem dla starszych kolegów i buntem przeciw niesprawiedliwej, karmiącej naród kłamstwem władzy. Szkolna codzienność staje się ostoją zwyczajności w tych trudnych, powojennych czasach. Nauczyciele pomni swej roli, skutecznie tłumią sztubackie żarty uczniów, sami nie pozostając im dłużni.
Przy okazji zamieszek, w czasie wizyty Stanisława Mikołajczyka w Krakowie, Ludwik zostaje zatrzymany i spędza noc w milicyjnym areszcie. Zdarzenie to przynosi mu powszechne uznanie wśród kolegów. Równolegle z przemianami, jakie wymusza sytuacja polityczna, w chłopcach buzują hormony. Zainteresowanie płcią przeciwną i jej walorami fizycznymi daje swój wyraz w czasie akademii szkolnej z udziałem koleżanek z żeńskiego gimnazjum. Ich obecność skupia na sobie uwagę kolegów, pobudzając zmysły i fantazje kłębiące sie w głowach dorastających chłopców. Erotyczne fascynacje głównego bohatera znajdują też upust w czasie wizyt u Mecenasowej Halberowej - młodej, atrakcyjnej mężatki, która poza zdolnym korepetytorem dostrzega w Ludwiku również przystojnego młodzieńca. Idolem Ludwika staje się Marek, starszy o dwa lata kolega, uciekinier z Warszawy, uczestnik Powstania. Fascynacja i podziw dla starszego kolegi rorpoczyna się podczas akademii szkolnej, gdzie Marek wygłasza błyskotliwy odczyt, poświecony Konstytucji 3 Maja. Kierowany patriotycznymi pobudkami Marek, wraz ze swym przyjacielem Bogdanem, postanawiają założyć tajną organizację opozycyjną, która ma na celu krzewienie prawdy o przeszłości i historii Polski, przeciwstawiającej się kłamstwom komunistów, sterowanych przez Moskwę. Podczas przypadkowej akcji rannemu Markowi udaje się uciec, a ukrywający się Bogdan, ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Marek wpada w ręce milicji i staje przed sądem wojskowym. Oskarżony o najcięższe zbrodnie przeciwko Polsce, zostaje skazany na śmierć. Ludwik dowiaduje się o tym w dniu, w którym zdaje maturę.

REŻYSER O FILMIE

"Historia ta opowiada o pierwszych trzech powojennych latach 1945-1947, kiedy to główny bohater Ludwik żyje życiem swojej klasy w krakowskim gimnazjum, jednym z najstarszych i najlepszych w mieście. Okres pomiędzy 14-tym a 16-tym rokiem życia to tak zwany 'cielęcy wiek', przepoczwarzanie się dziecięcości w dorosłość, okres sztubackich wybryków i głupawek, pierwszych zmagań z Erosem i pierwszych dylematów moralnych, okres, który wspominamy potem całe życie. Dla tych chłopców przypadł on w burzliwych czasach powojennych, kiedy sprawy błahe ocierały się o poważne i tragiczne.
Temat filmu jest więc uniwersalny, odwieczny i zrozumiały dla każdego, kto właśnie dorasta, a i dla tego, który już dawno dorósł, ale ten okres życia zachował w pamięci na zawsze, jako bazę i fundament osobowości.
Ludwik jest humanistą, dużo czyta, fascynuje go krakowskie życie literackie i teatralne. Jednocześnie do głosu dochodzi biologia, chłopak przeżywa pierwsze wtajemniczenia seksualne. Osobnym aspektem scenariusza jest edukacja bohatera. Poznaje on życie przez obserwację otaczających ludzi. Najpierw jest to najbliższa rodzina: matka, ojciec, siostra, potem pojawiają się się inni, cała galeria postaci w gimnazjum w Krakowie - koledzy i nauczyciele. To partytura dla najlepszych aktorów i najlepszych młodych amatorów wybranych w castingu. Mam nadzieję, że film trafi zarówno do dorosłych, jak i młodych widzów, rówieśników głównych bohaterów."
Janusz Majewski

SCENOGRAF O FILMIE

"Mała matura 1947" w reżyserii Janusza Majewskiego, to była nie praca ale czysta przyjemność. Podobnie jak poprzednie wspólne produkcje, a było ich sporo; od serialu "Królowa Bona" poczynając, poprzez "C.K. Dezerterzy", "Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny" "Słona róża", "Mrzonka" , "Diabelska edukacja" o pomniejszych filmach i Teatrach Telewizji nie wspominając. Długa była przerwa w naszej współpracy - moja ponad 10-letnia emigracja, "złe języki ludzi życzliwych" etc…. nie warto o tym pamiętać.
W "Małej maturze 1947" mogłem znowu z wielką przyjemnością pracować z reżyserem, który nie tylko zapisał się, obok Wojciecha J. Hasa i Jerzego Hoffmana, złotymi zgłoskami w moim sercu, ale i spędzić sporo czasu w moim rodzinnym Krakowie, jakże innym od nielubianej przeze mnie Warszawy. Czy przy Januszu można się w ogóle zmęczyć pracą jeżeli codziennie towarzyszy na planie uśmiech, bystre oko żartownisia i kawalarza? Jedynie w takiej atmosferze powstają filmy piękne i wartościowe. Tzw. "męka twórcza" na obliczach wielu reżyserów jest jedynie oznaką słabości, braku wiedzy, poczucia humoru i innych jeszcze innych słabostek.
Podejrzewam, że w doborze ekipy, w jakiejś mierze instynkt podpowiadał Krakusów z prawdziwego zdarzenia - a to nacja specjalna - do tego stopnia, że drugi reżyser Andrzej Kotkowski kończył to samo gimnazjum co Janusz Majewski, główne miejsce akcji naszego filmu. "Bycia Krakusem wyuczyć się nie da. Trzeba się nim urodzić" - mawiał mój wielki mentor Wojciech Has i myślę, że Janusz przyzna mi rację.
Akcja "Małej Matury 1947" jak tytuł wskazuje rozgrywa się tuż po wojnie i pomimo tego, że niezniszczony Kraków nie zmienił się tak bardzo jak inne miasta, to jednak nasza grupa scenograficzna musiała dokonać wielu adaptacji zarówno ulicznych jak i nawet w samym Gimnazjum im Jana Sobieskiego. Szkoła została albowiem tak "zmodernizowana" przez te kilkadziesiąt lat że salę wykładową i gabinety musieliśmy zbudować na hali zdjęciowej. Chyba się udało skoro nawet pani montażystka długo się nie zorientowała co jest obiektem naturalnym a co dekoracją.
Mam nadzieję, iż to nie koniec naszych wspaniałych chwil na planie i że może jeszcze kiedyś popracujemy razem, smakując krakowskie bajgle….

SCENARIUSZ i REŻYSERIA
Janusz Majewski - Profesor nadzwyczajny sztuki filmowej - wykładający w Polsce i za granicą. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i Wydziału Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Twórca wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych festiwalach m.in. w San Francisco, Buffalo, Vancouver, Cork, Mannheim, Pradze oraz w kraju. Autor ponad 15 filmów fabularnych, w tym m.in. "Po sezonie" (2005), "Złoto Dezerterów"(1998), "C.K. Dezerterzy"(1985) ,"Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny"(1982), "Lekcja martwego języka" (1979), "Sprawa Gorgonowej"(1977), "Zazdrość i medycyna"(1975), "Zaklęte rewiry"(1975), "Lokis.Rękopis profesora Wittembacha"(1970), "Sublokator" (1966).
Janusz Majewski wraz z Andrzejem Wajdą pełnią zaszczytną funkcję Prezesów Honorowych Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

ZDJĘCIA
Adam Bajerski - Operator filmowy, absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTViT w Łodzi (1992). Autor zdjęć do wielu filmów fabularnych, dokumentalnych i reklamowych. Zadebiutował wielokrotnie nagradzanym filmem fabularnym "Zmruż oczy" (2002) - wspólnie z Pawłem Śmietanką), za który, wraz z Pawłem Śmietanką został wyróżniony nagrodą za zdjęcia na 28 FPFF w Gdyni, nagrodą specjalną na MFF "Camerimage" w Łodzi, Festiwalu "Prowincjonalia" we Wrześni, Nagrodą im. A. Munka oraz Tarnowską Nagrodą Filmową. Za film "Sztuczki"(2007) otrzymał nagrodę z zdjęcia na 32 FPFF w Gdyni oraz na MFF Camerimage nagrodę za najlepszy polski film 2007.

SCENOGRAFIA
Andrzej Haliński - urodzony 25.08. 1945 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Wybitny scenograf filmowy, pracował w USA i Kanadzie, Opracował scenografie do ponad 50-ciu filmów fabularnych, seriali i filmów telewizyjnych, spektakli teatrów TV oraz spotów reklamowych. W jego dorobku są miedzy innymi takie filmy jak: "Bitwa Warszawska 1920 roku"(2011); "Randka w ciemno"(2010); "Kobieta w Berlinie"(2008); "Czyngis Chan"(2005); "Poza Zasięgiem"(2004); "Stara Baśń.Kiedy Słońce było Bogiem"(2003); "Ogniem i Mieczem"(1994); "Aimee i Jaguar"(1994); "C.K. Dezerterzy"(1985); "Ziemia Obiecana"(1974); "Sanatorium pod Klepsydrą"(1973)

MUZYKA
Tomasz Stańko - Ukończył PWSM w Krakowie. Światowej sławy muzyk reprezentujący nurt free jazzu. W 1962 grał z Adamem Makowiczem i jego "Jazz Darings" (wraz z nimi grali Jacek Ostaszewski i Wiktor Perelemutter), a w 1963 w zespole Krzysztofa Komedy. W 1968 stworzył swój słynny kwintet, w którym występowali również skrzypek Zbigniew Seifert, saksofonista Janusz Muniak, basista Bronisław Suchanek i perkusista Janusz Stefański.
W swojej późniejszej karierze grał z wieloma muzykami z całego świata, wśród których wymienić można Cecila Taylora, Dave'a Hollanda, Jana Garbarka, Gary'ego Peacocka, Edwarda Vesalę,Dona Cherry'ego, oraz wielu polskich muzyków, m.in. Tomasza Szukalskiego, Janusza Skowrona, Marcina Wasilewskiego, Sławomira Kurkiewicza, Michała Miśkiewicza. Tworząc własny nastrój i przemawiając absolutnie własnym głosem Stańko przywołuje ducha największych trębaczy, tak żywych jak umarłych.Tomasz Stańko jest organizatorem i dyrektorem festiwalu "Jesień Jazzowa" w Bielsku-Białej.
Od kilkunastu lat po dwudziestoletniej przerwie ponownie współpracuje z wytwórnią ECM.

PRODUKCJA
Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych to producent filmowy z ponad 60letnim doświadczeniem. Najnowsze produkcje fabularne Wytwórni to obsypana nagrodami w tym Złotymi Lwami na 35. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni "Różyczka" Jana Kidawy-Błońskiego, nagrodzona Nagrodą Specjalną Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Nagrodą Publiczności na Międzynarodowym Festiwalu REGIOFUN "Mała matura 1947" Janusza Majewskiego, oraz zdobywca Grand Prix Festiwalu "Młodzi i Film" "Lincz" w reżyserii Krzysztofa Łukaszewicza.Obecnie w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych trwają prace nad najnowszym filmem Barbary Sass-Zdort "W imieniu diabła" oraz nad nowym obrazem Wojciecha Smarzowskiego. W Wytwórni powstaje również oparty na bestselerowej powieści Rafała Kosika film "Felix Net i Nika…". Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych przy Chełmskiej 21 w Warszawie to nowoczesny ośrodek technologiczny, świadczący pełen zakres usług produkcyjnych, począwszy od metody tradycyjnej, po najnowocześniejsze technologie. WFDiF to ponad 30 obiektów, wśród których znajdują się profesjonalne hale zdjęciowe, studia do obróbki i nagrań dźwięku, bardzo nowoczesny sprzęt z zakresu techniki zdjęciowej oraz Laboratorium Obróbki Taśmy na najwyższym światowym poziomie.

KOPRODUKCJA
Krakowskie Biuro Festiwalowe
Krakowska Komisja Filmowa działa w strukturach Krakowskiego Biura Festiwalowego. Wspiera realizacje produkcji filmowych: pomaga przy uzyskiwaniu wszelkich wymaganych zezwoleń, a także dostępie do lokacji publicznych na terenie całego regionu. Koordynuje kontakty producentów z urzędami, policją, strażą miejską, strażą pożarną oraz pogotowiem ratunkowym. Dzięki wypracowanym przez Krakowskie Biuro Festiwalowe procedurom wszystko dzieje się w najszybszym możliwym terminie. KKF pomaga partnerom również na wcześniejszych etapach produkcji m.in. w znalezieniu odpowiednich lokacji filmowych, co ułatwia baza danych prezentująca kilkaset atrakcyjnych lokacji zdjęciowych na terenie całego województwa. Pomaga także w udostępnianiu dla potrzeb ekip filmowych obiektów znajdujących się na terenie miasta. Partnerzy KKF mogą ponadto korzystać ze stale aktualizowanej bazy specjalistów zajmujących się produkcją filmową i telewizyjną oraz doświadczonych firm działających w tej branży.

Dodatkowym atutem Krakowskiego Biura Festiwalowego, jest możliwość dofinansowania produkcji filmowej zlokalizowanej w Małopolsce za pośrednictwem Regionalnego Funduszu Filmowego, którego operatorem jest również Krakowskie Biuro Festiwalowe. Fundusz powstał w 2009 r., dzięki umowie zawartej pomiędzy Urzędem Marszałkowskim Województwa Małopolskiego a Miastem Kraków. W ramach Funduszu, raz do roku ogłaszany jest Konkurs na Wspieranie Produkcji Filmowej. Procedury konkursowe pozwalają na wsparcie projektów fabularnych oraz dokumentalnych a także animacji. "Mała Matura 1947" jest jednym z beneficjentów pierwszej edycji Konkursu." Krakowska Komisja Filmowa wzięła udział w produkcji filmu "Mała matura 1947", zapewniając w Krakowie serwis w postaci usług dotyczący zapewnienia lokacji miejskich służących realizacji planu zdjęciowego, koordynacji pracy służb miejskich zabezpieczających plan (Policji, Straży Miejskiej, Straży Pożarnej, Pogotowia Ratunkwego) projektowanie oraz wprowadzenie zmian w organizacji ruchu na potrzeby planu zdjęciowego. Równocześnie Komisja wskazała lokalne firmy działające w branży filmowej, które dzięki rekomendacji zostały zatrudnione przy produkcji filmu.

Lista ważniejszych lokacji:
- Rynek Główny w Krakowie;
- Wawel;
- Collegium Maius,
- ul. Siemiradzkiego;
- ul. Sobieskiego;
- II L.O. im. Jana III Sobieskiego (Pan Janusz Majewski - reżyser jest absolwentem II L.O. gdzie 60 lat temu zdawał maturę);
- Plac Bawół;
- Planty w okolicach Barbakanu;
- ul. Dajwór i Św. Wawrzyńca;
- ul. Sereno Fenna;
- ul. Dominikańska

LUDWIK
Adam Wróblewski - 17-letni debiutant, syn aktorki Marii Gładkowskiej, uczeń Autorskiego Niepublicznego Liceum ogólnokształcącego nr 42 w Warszawie.

ROMEK
Antoni Królikowski - znany z wielu seriali i filmów młody, urodzony w 1989 roku aktor, syn aktorów Małgorzaty Ostrowskiej-Królikowskiej i Pawła Królikowskiego. Debiutował w wieku 4 lat. Od 2005 roku można go było zobaczyć między innymi w "Dylematu 5", "Twarzą w twarz", "Czas honoru", "Dom nad Rozlewiskiem" oraz w filmach "Lejdis"(2008), "Popiełuszko. Wolność jest w nas"(2009).

MATKA LUDWIKA
Agnieszka Michalska - rozpoczynała swoja karierę w łódzkim teatrze Dziewięciosił. Zagrała między innymi w spektaklach "Basiarek" i "Etiuda 2". W 1995 ukończyła Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi, a w 1996 uzyskała dyplom. Zagrała m.in. w filmie "Tulipany"(2004); "Pestka"(1995) i serialach:,"Lokatorzy"; "Pierwsza miłość"; "Mamuśki"; "Na dobre i na złe", "Odwróceni", "Naznaczony"; "Kryminalni".

OJCIEC LUDWIKA
Artur Żmijewski - aktor teatralny i filmowy, ostatnio związany z Teatrem Narodowym. Wielokrotnie nagradzany Telekamerami, nagrodzony nagrodami im. Zbigniewa Cybulskiego i im. Stefana Treugutta. W 2005 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Grał między innymi w takich filmach jak: "Ucieczka z kina "Wolność"(1990); "Psy"(1992); "Psy II"(1994);"Ekstradycja"(1995);"Demony wojny wg Goi"(1998); "Złoto dezerterów"(1998); "Sfora"; "Nigdy w życiu"(2004);"Tylko mnie kochaj"(2006); "Katyń"(2007); "Odwróceni"(2007); "Świadek koronny"(2007) i wiele innych.

ŁACINNIK
Marek Kondrat - jest jednym z najpopularniejszych aktorów współczesnego polskiego kina. Uwagę krytyków i dziennikarzy zwrócił główną rolą w "Zaklętych rewirach".
Największą popularność przyniosła Kondratowi rola Kani w "C.K. Dezerterach", a potem Olgierda Halskiego w telewizyjnym serialu "Ekstradycja". Aktor cieszy się powszechną sympatią widzów i krytyki. Świadczą o tym przyznane mu liczne nagrody. Otrzymał m.in. Złotą Kaczkę dla najlepszego aktora 1996 r. Jest on również trzykrotnym laureatem Wiktora i Super Wiktora'97. W 1999 r. na ul. Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto jego gwiazdę w Alei Sław. W 2002 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Znany między innymi z takich filmów jak: "Wszyscy jesteśmy Chrystusami"(2006), "Dzień świra"(2002), "Weiser"(2000), "Prawo ojca",(1999), "Operacja samum"(1999), "Złoto Dezerterów"(1998), "Pułkownik Kwiatkowski"(1995), "C. K. Dezerterzy" (1986), "Lekcja martwego języka" (1979), "Sprawa Gorgonowej" (1977).
2007 roku ogłosił koniec kariery aktorskiej. W filmie "Mała Matura 1947" zagrał wyjątkowo na prośbę reżysera.

MATEMATYK
Wiktor Zborowski - aktor teatralny, filmowy. Od 1987 roku związany z Teatrem Ateneum. Znany jest zarówno z ról serialowych jak i filmowych. Grał między innymi w takich filmach jak: "Śluby Panieńskie"(2010)"Mniejsze zło"(2009), "Ryś"(2007), "Ogniem i mieczem"(1999), "Złoto dezerterów"(1998), "Galimatias czyli Kogel-Mogel II"(1989), "Kogel-Mogel"(1988), "C.K Dezerterzy"(1985), "Miś"(1980), i wielu innych.

MAJOR TRZASKA
Wojciech Pszoniak - wybitny aktor teatralny i filmowy. W 1968 roku ukończył PWST w Krakowie. Aktor teatrów: Starego w Krakowie (1968-72), Narodowego (1972-74) i Powszechnego w Warszawie (1974-80). Od 1978 grywał także w teatrach francuskich. W latach 80-tych wyjechał do Francji, gdzie kontynuował karierę aktorską. W latach 90-tych - nadal pracując i mieszkając we Francji - zaczął ponownie grać w polskich filmach.
Znany przede wszystkim ze znakomitych ról w filmach: "Korczak"(1990), "Danton"(1982), "Sprawa Gorgonowej"(1977) "Wesele"(1972), "Ziemia obiecana",(1974), oraz z filmów francuskich.

MECENASOWA
Sonia Bohosiewicz - aktorka filmowa i teatralna. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Związana z teatrami Starym i Słowackiego w Krakowie. Najbardziej znana z takich filmów jak "Wojna polsko-ruska"(2009), "Jeszcze nie wieczór"(2008), "Jak żyć?"(2008) "Rezerwat"(2007) a także z seriali telewizyjnych "39 i pół" i "Usta usta". Dwukrotnie nominowana do Orła - Polskiej Nagrody Filmowej, za role kobiece w filmach "Rezerwat" oraz "Wojna polsko-ruska". Otrzymała tę nagrodę w kategorii Odkrycie Roku.

DYREKTOR SZKOŁY
Olgierd Łukaszewicz - aktor filmowy i teatralny od 1968 roku związany z wieloma scenami w Polsce i w Niemczech, gdzie między innymi przez 2 sezony pracował w Miejskim Teatrze w Bonn. Od 2003 roku związany z Teatrem Polskim. W latach 2002-2005 prezes Związku Artystów Scen Polskich. Wielokrotnie nagradzany zarówno za role filmowe jak i teatralne. W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zagrał między innymi w filmach: "Generał Nil"(2009), "Kobieta w Berlinie"(2008), "Katyń"(2007), "Karol-człowiek który został papieżem"(2005), "Jańcio wodnik"(1993), "Dekalog II"(1988), "Dekalog V"(1988, "Kingsajz"(1987), "Krtki film o zabijaniu"(1987), "C.K Dezerterzy"(1985), "Seksmisja"(1983), "Dolina Issy"(1982), "Lekcja martwego języka" (1979), "Dzieje grzechu"(1975), "Noce i dnie"(1975), "Perła w koronie"(1971), "Sól ziemi czarnej"(1969).

GERMANISTA
Marian Opania - aktor filmowy i teatralny. Związany z teatrem Ateneum w Warszawie.
Widzowie pamiętają jego kreacje w "Pajęczarkach"(1993), "Rozmowach kontrolowanych"(1991) czy "Piłkarskim pokerze"(1988). W 1970 roku za role w filmach "Skok" i "Sąsiedzi" otrzymał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego dla najlepszego młodego aktora roku, przyznawaną przez tygodnik "Ekran". Jego najwybitniejsze role to monodram "Moskwa-Pietuszki" Wienedikta Jerofiejewa i rola redaktora w "Człowieku z żelaza"(1981), Andrzeja Wajdy. Zagrał także między innymi w filmach fabularnych: "Śluby Panieńskie" (2010), "Piksele"(2009), "Komornik"(2005), "Chopin.Pragnienie miłości"(2002), "Matka królów"(1982), "Dreszcze"(1981).

HISTORYCZKA
Dorota Segda - aktorka Starego Teatru w Krakowie i Narodowego w Warszawie. W 1988 roku ukończyła PWST w Krakowie. Jej teatralne role szybko zyskały uznanie. W 1995 roku została uhonorowana nagrodą im. Zbigniewa Cybulskiego za rewelacyjną rolę w filmie "Tato". W tym samym roku otrzymała także Złotą Kaczkę od czytelników miesięcznika FILM. Zagrała między innymi w filmach: "Futro"(2007), "Wstyd"(2006) "Zakochany Anioł"(2005), "Show"(2003), "Tato"(1995).

CHEMIK
Tomasz Dedek - od ponad 20 lat związany z Teatrem Ateneum. W 1981 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie. Obecnie występuje w filmach i serialach telewizyjnych, ostatnio w "Rodzinie zastępczej plus" w roli Jędruli Kossoń.
Zagrał miedzy innymi w takich filmach jak: "Generał Nil"(2009), "Siedem grzechów popkultury"(2004), "Poranek kojota"(2001), "Wielkie rzeczy"(2000), "Sztos"(1997), "Nocne graffiti"(1996), "Les Milles"(1995), "Lista Schindlera"(1993), "Psy"(1992), "Dorastanie"(1987), "Wielki bieg"(1981).

PORUCZNIK, INSTRUKTOR WF
Piotr Grabowski - polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. W 1991 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Występował w teatrach krakowskich: im. Juliusza Słowackiego, Narodowym Starym im. Heleny Modrzejewskiej, Ludowym, na Scenie Fundacji Starego Teatru. Grał także w Teatrze Współczesnym oraz im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie. Od 2008 aktor Teatru Dramatycznego w Warszawie.
Na dużym ekranie zadebiutował w melodramacie komediowym Waldemara Szarka Oczy niebieskie (1994) u boku Gustawa Holoubka. Później występował głównie w serialach w tym m.in w "Barwach szczęścia"(2010), "Domu nad rozlewiskiem"(2009), "Egzaminie z życia"(2008-2007), "Tajemnicy twierdzy szyfrów"(2007), "Odwróconych"(2007), "Kryminalnych"(2005), "M jak miłość"(2005-2004) i innych.

Powieść MAŁA MATURA Janusza Majewskiego wydana przez wydawnictwo MARGINESY miała premierę na Targach Książki w Krakowie w listopadzie 2010 roku. Książka odniosła ogromny sukces, została KSIĄŻKĄ MIESIĄCA w MAGAZYNIE LITERACKIM KSIĄŻKI a dziennik RZECZPOSPOLITA uznał ją za jedną z trzech najlepszych książek 2010 roku. Wiele recenzji i spotkań w mediach z autorem powieści spowodowało, że pierwszy pięciotysięczny nakład sprzedał się natychmiast.
Powieść jest pełną ciepła i humoru opowieścią o dorastaniu w beztroskim Lwowie i losach rodziny Taschke podczas wojennej tułaczki. Trzecia, sfilmowana część powieści to historia Ludwika - gimnazjalisty w powojennym już Krakowie. W nowym gimnazjum chłopiec toczy boje o akceptację uczniów i nauczycieli, zmaga się z rodzącymi się uczuciami wobec dziewcząt, podziwem dla starszych kolegów i odrazą wobec konstytuującej się kłamliwej władzy ludowej. Sprawdzianowi z dojrzałości zostaje poddany zanim przystąpi do tytułowej małej matury, egzaminu kończącego gimnazjum.
MAŁA MATURA to powieść niezwykła; bez względu na wiek czytelnika uwodzi i wciąga, zachwyca opisem niezapomnianych miejsc, ludzi, przedmiotów wielokulturowego Lwowa.
W tej chwili na księgarskim rynku jest już dodruk powieści z obwolutą na której zaprezentowano zdjęcia i fotosy z filmu MAŁA MATURA 1947 oraz prezentacją wielu nagród, które zdobył film i reżyser.

"Napisał ją prozą pełną życia, klasycznie prostą i należnie melancholijną, bez śladów literackiej mistyfikacji"
Stanisław Kasprzysiak, tłumacz literatury włoskiej, autor nowego przekładu "Lamparta" Giuseppe Tomasi di Lampedusy.

"Mała matura" opowiada o upadku świata mieszczan, którzy w międzywojniu jeździli latem do kurortu Zaleszczyki, przez który we wrześniu '39 przewalał się tłum uciekinierów do Rumunii. Później bohaterowie przeżywają kolejne najazdy - do Lwowa wchodzą a to Niemcy, a to Rosjanie. Reżyser Majewski uchwycił to wszystko w dystyngowanej prozie, jaką uprawiało się do I połowy XX w., trochę ją tylko modyfikując. Modyfikacja dotyczy ironii, angielskiej z ducha.
Jacek Szczerba, GAZETA WYBORCZA

Majewski odtwarza miasto z precyzją kartografa i z emocją naznaczaną stratą. Nie tylko dzieciństwa, ale miejsca, w którym ono biegło, mimo trzech okupacji, beztrosko. Wśród kochających się rodziców, ekscentrycznych ciotek i wujów, wyjątkowych znajomych, nad klaserem ze znaczkami lub z nosem w książkach z przygodami Winnetou. Czyż nie taki wyidealizowany obraz swego miasta noszą w sobie cały czas lwowiacy? Kto chce myśleć o pogromach? O szpiclach, których wszędzie było pełno? O gettach ławkowych?
Majewski nie potrafi pogodzić się ze stratą swojej arkadii, ona wyziera z każdej strony jego książki. Jestem przekonana, że kresowiacy będą czytać "Małą maturę" ze ściśniętym sercem.
Dorota Wodecka, Gazeta Wyborcza - Wrocław

"Mała matura" jest powieścią staroświecką, w dobrym znaczeniu tego słowa. Utrzymana w konwencji realistycznej, opowiada o dzieciństwie i dorastaniu chłopca z inteligenckiego domu. O kształtowaniu się jego osobowości pod wpływem rodziny, szkoły i rówieśników, ale również pod wpływem dramatycznych przeżyć podczas II wojny światowej. Narracja nieśpieszna, język staranny, niekiedy odrobinę trącący myszką. Podróż w przeszłość, sentymentalna, niekryjąca wzruszeń.
Elżbieta Sawicka, culture.pl