Aż po grób (2009)

Specjalne pokazy „Aż po grób” odbyły się na wielu prestiżowych festiwalach filmowych na całym świecie, m.in: Toronto International Film Festival, San Sebastian Film Festival, Plus Camerimage w Łodzi, Sundance Film Festival w Utah, Southwest Film Festival w Teksasie, San Francisco Film Festival oraz na festiwalu filmowym Tribeca w Nowym Jorku.

Za swoje kreacje Robert Duvall oraz Bill Murray wspólnie zostali uhonorowani nagrodą dla najlepszego aktora na festiwalu w Turynie.

***

- Duvall może spodziewać się kolejnej nominacji do Oscara. Wall Street Journal, John Anderson

- Robert Duvall to skarb narodowy. Wall Street Journal, Stephen Landes

- Nie przegapcie „Aż po grób”! New York Observer, Rex Reed

- Robert Duvall i Bill Murray są w czołówce aktorów, których oglądamy z prawdziwą przyjemnością. Arizona Republic, Bill Goodykoontz

- Tylko dureń może przegapić ten film. (…) Pojedynek Murraya z Duvallem to sama przyjemność. (…) Duvall nie marnuje ani jednego słowa, jest zniewalający. (…) Zabawny, wzruszający i przenikliwy film. Rolling Stone, Peter Travers

- Spokojny, ale pełen emocji. Na pewno zobaczę go drugi raz. Chicago Tribune, Michael Phillips

- Oglądanie „Aż po grób” to czysta radość. Jest kojący i czysty jak woda z najgłębszej studni. Washington Post, Ann Hornaday

- Doskonale zagrany, ani na chwilę nie traci swojego uroku. The New Yorker, Anthony Lane

- Oglądanie „Aż po grób” to czysta rozkosz. Village Voice, Chuck Wilson

- „Aż po grób” to kino najlepszej próby. imdb.com, Lee Eisenberg

- Warto obejrzeć dla samej roli Duvalla. hollywoodchicago.com, Brian Tallerico

- „Aż po grób” to solidne, fajnie zagrane i dobrze opowiedziane kino, osadzone gdzieś pomiędzy „Wątpliwością” i „Prostą historią”. Jego największa siła tkwi w dążeniu do poznania prawdy. Onet.pl, Dagmara Romanowska

- Solidny komediodramat o winie i odkupieniu, którego najmocniejszą stroną jest rzetelny scenariusz i czarujący klimat amerykańskiego południa. Stopklatka.pl, Darek Kuźma

74-letni Felix „Bush” Breazeale z małego miasteczka Roane zaplanował swoje uroczystości pogrzebowe na 26 czerwca 1938 roku, aby, jak twierdził, „móc cieszyć się tym wydarzeniem”. Lokalna prasa pomogła mu w zaproszeniu jak największej ilości osób. Szybko jednak okazało się, że to niezwykłe wydarzenie przyciągnęło uwagę nie tylko okolicznych mieszkańców. Informacje o planowanym pogrzebie podały największe agencje prasowe, a sama uroczystość przyciągnęła dużą liczbę reporterów i fotoreporterów, m.in. z prestiżowego magazynu „Life”. Pogrzeb okazał się niezwykle sprawnie zorganizowanym spektaklem. W tym niecodziennym wydarzeniu uczestniczyło 12 tysięcy osób, które przybyły z około 14 stanów. Samochody gości zaparkowane były na długości ponad dwóch mil. Uroczystości pogrzebowe miały rozpocząć się o godzinie 14, jednak z powodu niezwykłego ruchu na drodze kondukt pogrzebowy nie zdołał przybyć na czas. Kiedy już dotarł na miejsce, zgromadzonym żałobnikom ukazał się niezwykły widok. Felix Bush, żywy i pełen humoru zajął swe miejsce w ręcznie robionej, drewnianej trumnie. Miał na sobie nowy garnitur, koszulę oraz krawat i bardzo chętnie pozował do zdjęć, ciesząc się z wrażenia, jakie wywiera.

Ceremonię poprowadził pastor Charles E. Jackson z Illinois, muzyczną oprawę zapewnił chór z lokalnego kościoła. Po uroczystości Felix długo ściskał ręce obecnym żałobnikom, dziękując im za przybycie, a także składał swoje autografy na wydrukowanych programach. Na koniec Bush powiedział: To była najwspanialsza ceremonia pogrzebowa, w jakiej dane mi było uczestniczyć i nie chcę drugiego pogrzebu, kiedy umrę już naprawdę.

Felix „Bush” Breazeale urodził się 29 czerwca w 1864 roku w miejscowości Roane. Był jednym z ośmiorga dzieci Sary i Drury’ego Breazeale. Mieszkał z rodzicami aż do ich śmierci. Prowadził proste życie farmera. Pytany, dlaczego nigdy się nie ożenił odpowiadał lakonicznie: Nie mogłem mieć tej jedynej, którą kochałem, a tych, które mnie kochały, nie chciałem.

Chris Provenzano (scenarzysta):

Od samego początku niezwykłe było dla mnie to, że ta wyśmienita historia o ludzkich losach, która wydarzyła się naprawdę, nigdy wcześniej nie ujrzała światła dziennego – istniała jedynie w formie opowieści dla wtajemniczonych. W taki też sposób, właściwie przez przypadek, dotarła do mnie. Mój przyjaciel opowiedział mi ją w czasie obiadu podczas Świąt Dziękczynienia. Od tego czasu nie mogłem zapomnieć o tej historii. Nurtowały mnie pytania o motywy działania tego człowieka: co sprawiło, że samotny Felix Bush postanowił wyprawić swój pogrzeb jeszcze za życia?

Dean Zanuck (producent):

Scenariusz Chrisa Provenzano urzekł mnie swą prostotą i oryginalnością. Subtelnie poprowadzony, ale chwytający za serce motyw poszukiwania przebaczenia i odkupienia win w historii Felixa, sprawił, że poświęciłem osiem lat życia, aby zrealizować ten film.

Aaron Schneider (reżyser):

W tej historii niezwykle poruszyło mnie to, jak ogromna personalna strata bohatera, której kiedyś doświadczył , stała się dla niego bolącą raną, która nigdy się nie zagoiła i której on nigdy nie chciał wyleczyć. Wydaje mi się, że „Aż po grób” niesienie uniwersalne dla świata przesłanie, odkrywając przed widzami prostą prawdę: życie człowieka jest pełne tylko wtedy, kiedy zaakceptuje on świat i ludzi wokół siebie i kiedy przyjmie tę miłość i przebaczenie, które ludzie chcą mu ofiarować.

Dariusz Gąsiorowski (producent TVN):

Jesteśmy bardzo dumni, że wzięliśmy udział w tej produkcji. Od pierwszej chwili, kiedy scenariusz trafił do naszego działu i kiedy nie wiedzieliśmy jeszcze, kto w nim zagra, czuliśmy, że to film, jaki chcielibyśmy zrobić. Ważny temat, uniwersalne przesłanie, niezwykle bogate, także w elementy komediowe, kreacje Duvalla i Murraya oraz piękna muzyka Jana A. P. Kaczmarka, sprawiają, że jest to film dla każdego, kto szuka w kinie humoru, wzruszenia, wartościowego przeżycia.

FELIX BUSH (Robert Duvall)

Tajemniczy pustelnik, prawdziwa legenda Tennessee. Niewielu ludzi w jego rodzinnym miasteczku pamięta go takim, jakim był kiedyś: młodym, przystojnym, odważnym mężczyzną z marzeniami o podboju świata. Dlaczego wybrał samotne życie z dala od niego? Prawdę poznamy dopiero na jego pogrzebie...

FRANK QUINN (Bill Murray)

Sprzedawca z krwi i kości. Właściciel domu pogrzebowego, który z zapałem bierze na siebie zadanie zorganizowania tej nietypowej uroczystości. Frank od lat pracuje w usługach pogrzebowych, twierdząc, że śmierć to jedyny biznes, który nigdy nie splajtuje.

BUDDY (Lucas Black)

Współpracownik Franka. Mąż i świeżo upieczony ojciec. Wrażliwy, dobroduszny idealista.

MATTIE DARROW (Sissy Spacek)

Wdowa, niedawno powróciła w rodzinne strony. Kiedyś przyjaźniła się z Felixem Bushem. Spotkanie go po latach i sekrety, które Felix wyjawi, sprawią, że Mattie zacznie wątpić w to, czy naprawdę znała bliskich sobie ludzi.