FILM

Incepcja (2010)

Inception

Pressbook

Reżyser, scenarzysta i producent Christopher Nolan zdradza, że pracę nad tworzeniem świata Incepcji zaczął prawie dziesięć lat przed nakręceniem filmu. „Około dziesięć lat temu zafascynował mnie temat snów, związku między życiem na jawie a naszym życiem w snach. Zawsze było dla mnie zaskakujące to, że wszystkie wydarzenia w naszych snach — przerażające, szczęśliwe, niesamowite — powstają w naszych umysłach na bieżąco, a to świadczy o potędze wyobraźni. Zacząłem się zastanawiać, jak można by wykorzystać to w pełnym rozmachu filmie akcji, który pokazywałby, jak sny mogą wpływać na ludzkie życie”.

Film Incepcja opiera się na założeniu, że można dzielić się snami... Snami, które zostały zaprojektowane tak, aby wydawały się zupełnie prawdziwe. Gdy człowiek jest w takim nieświadomym stanie, jego najgłębsze i najcenniejsze sekrety są zupełnie niezabezpieczone. Nolan rozwija myśl — „film opiera się na założeniu, że pomysł jest najbardziej odpornym i potężnym pasożytem. Jego ślad na zawsze pozostanie w ludzkim umyśle... Ukryty w jakimś zakamarku. Myśl, że ktoś byłby w stanie opanować umiejętność wchodzenia do snów, w bardzo fizycznym tego słowa znaczeniu, a następnie podkradania pomysłów — nawet tych najbardziej prywatnych — jest wyjątkowo pociągająca”.

Producentka Emma Thomas zgadza się z przedmówcą i podkreśla, że film miał zachować równowagę między ekscytującą przygodą a przeżyciem na poziomie duchowym. „Są w nim elementy opowieści o grupie osób planujących dużą kradzież, ale tło akcji jest bardziej fantastyczne. Jest dużo scen akcji, ale postacie są skonstruowane tak, że można się z nimi utożsamić. Siłą napędową filmu są emocje, którymi kierują się bohaterowie”.

Emocje kumulują się w centralnej postaci o nazwisku Dom Cobb, którą gra Leonardo DiCaprio. „To właśnie najbardziej pociągało mnie w scenariuszu” — mówi aktor. „To jest naprawdę ciekawy i skomplikowany thriller, w którym wszystko może się zdarzyć, jednak w samym centrum opowieści jest dążenie jednego człowieka do odkrycia długo skrywanej prawdy i powrotu do domu. Ten pomysł jest naprawdę oryginalny. Nie sądzę, by ktoś kiedyś coś takiego przeżył. Bardzo cieszyła mnie perspektywa pracy nad tym projektem, zwłaszcza że miałem współpracować z Chrisem Nolanem. On jest specjalistą od filmów o złożonej fabule, które w prawdziwy i namacalny sposób pokazują widzom skomplikowaną historię”.

Thomas dodaje — „przez ostatnie lata Chris bardzo dużo nauczył się o tworzeniu imponujących filmów i to widać w tym obrazie. Z drugiej strony ten projekt jest bardzo świeży i oryginalny, a do pewnego stopnia także dość osobisty. Dzięki temu reżyser miał dużą dozę swobody”.

Nolan potwierdza, że centralny motyw historii jest zarówno osobisty, jak i uniwersalny — „ponieważ wszyscy śnimy. Wszyscy doświadczamy tego niesamowitego zjawiska, gdy nasz umysł tworzy nowy świat, a jednocześnie już funkcjonuje w tym świecie. Istnieje też pewien nieprawdopodobny kontrast w świecie snów — z jednej strony są tak intymne, a z drugiej mają nieskończone możliwości tworzenia nowych rzeczywistości. Nasze zadanie polegało na tym, by połączyć tę intymność i emocje związane z wydarzeniami w snach oraz potężne możliwości naszych umysłów pod względem wyobraźni. Chciałem, by widzowie mogli doświadczyć tego braku ograniczeń, które możliwe jest tylko w snach”.

„Wiedzieliśmy, że produkcja filmu Incepcja będzie bardzo wymagająca, ponieważ temat opowieści jest dość skomplikowany, w snach wszystko może się wydarzyć” — dodaje Thomas. „Zasięg tego filmu przerasta wszystko to, co robiliśmy do tej pory, chociażby pod względem ilości krajów, w których kręciliśmy zdjęcia”.

Filmowcy tworzący Incepcję objechali cały glob, a główne zdjęcia kręcono w sześciu krajach na czterech kontynentach. Aktorzy i zespół kreatywny musieli zmagać się z ekstremalnymi warunkami pogodowymi, od upałów w Tangerze w Maroku, po wielkie śniegi w Calgary w Kanadzie. Odwiedzili także Tokio, Paryż i Los Angeles, gdzie zespół ds. efektów specjalnych wygenerował ulewny deszcz na potrzeby scen akcji, w których udział brało wiele pojazdów, w tym pociąg towarowy przetaczający się środkiem ulicy.

Nolan powrócił także do Cardington w Anglii, gdzie znajdują się przestronne hangary, w których wcześniej trzymano sterowce. Twórca kręcił tam już zdjęcia do filmu Batman — Początek i do Mrocznego Rycerza. W Cardington samopoczucie aktorów zostało wystawione na próbę, gdy pracowali na planie zdjęciowym skonstruowanym tak, by ograniczał grawitację i mógł obracać o 360 stopni. W przypadku jeszcze innego planu zdjęciowego wykorzystano ogromne zawieszenie kardanowe, które sprawiło, że aktorzy mieli problemy z zachowaniem równowagi i mogli bardziej wiarygodnie odegrać swoje sceny.

„Według mnie fabuła filmu wymagała bardzo złożonego podejścia” — stwierdza Nolan. „Dlatego kręciliśmy zdjęcia w sześciu krajach, budowaliśmy ogromne plany zdjęciowe i staraliśmy się osiągnąć jak najwięcej ciekawych efektów bez uciekania się do tych generowanych komputerowo, o ile tylko było to możliwe”.

„Ciekawe jest to, że umysł ludzki często porównuje się do komputera” — ciągnie reżyser. „Jednak tak naprawdę nie jest to właściwe porównanie, ponieważ ludzki mózg jest o wiele potężniejszy, niż się domyślamy. Film przedstawiający świat snów oferuje widzom niepowtarzalne przeżycia, a dla filmowca jest to idealny materiał, ponieważ nie ma w nim żadnych ograniczeń dla umysłu”.

Film był kręcony na całym świecie, ma też międzynarodową obsadę, w skład której weszli: Leonardo DiCaprio, Joseph Gordon-Levitt, Marion Cotillard, Ellen Page, Tom Hardy, Tom Berenger i Dileep Rao, którzy po raz pierwszy pracowali z Nolanem, oraz Ken Watanabe, Cillian Murphy i Michael Caine, którzy już wcześniej mieli okazję współpracować z reżyserem.

Thomas stwierdza — „w filmie jest kilka wyjątkowych postaci, w które aktorzy świetnie się wcielili, co znacznie ułatwiło cały proces obsadzania ról. Bardzo ucieszył nas tak wysoki poziom gry aktorskiej. Myślę, że aktorom również podobała się współpraca z pozostałymi członkami obsady. Mogli razem stworzyć wspaniały zespół i mieli okazję pracować z Christopherem Nolanem”.

Ellen Page potwierdza — „jestem wielką fanką projektów Chrisa, więc możliwość pracy przy tym filmie bardzo mnie ucieszyła. Bardzo spodobał mi się scenariusz, który nie przypominał innych projektów, z którymi miałam do tej pory do czynienia. Czytanie go całkowicie mnie pochłonęło, a kiedy już go skończyłam, dosłownie nie mogłam się otrząsnąć. Fabuła wydała mi się bardzo nowatorska, a poruszający motyw przewodni opowieści z pewnością umożliwi widzom utożsamienie się z bohaterami. Wspaniale jest pracować z twórcą filmowym, który w wyjątkowy sposób potrafi tworzyć zupełnie nowe światy”.

Ken Watanabe, który wcześniej współpracował z Nolanem przy filmie Batman — Początek, wspomina — „kiedy Chris zadzwonił do mnie i zaproponował mi rolę w nowym filmie, bez wahania się zgodziłem, ponieważ widziałem możliwość ponownej pracy z reżyserem, z którym świetnie się rozumiem. Potem przeczytałem scenariusz i utwierdziłem się w mojej decyzji. Serce i rozum podpowiadały mi, że muszę wziąć udział w tym projekcie”.

„Scenariusz mnie zachwycił, a kiedy Chris powiedział mi, kto jeszcze będzie grał w tym filmie, wiedziałem, że lepiej być nie może” — opowiada Cillian Murphy, którego widzowie mogli wcześniej zobaczyć w filmach Batman — Początek i Mroczny rycerz. „Uważam, że filmy Chrisa są inteligentne i ciekawe, a ten projekt tylko to potwierdza”.

„Chris ma niesamowitą wyobraźnię — stwierdza Marion Cotillard — i właśnie dlatego jest takim wyjątkowym reżyserem i scenarzystą. Przy filmie pełnym niesamowitych sytuacji potrzebny jest reżyser, któremu możesz zaufać. Taki, który weźmie cię za rękę i wszystko wyjaśni, a Chris jest dokładnie taką osobą. Nie tylko mnie inspirował, ale i ułatwił mi zagranie tej roli”.

„Chris jest wyjątkowo utalentowanym twórcą filmowym” — stwierdza DiCaprio. „Ucieszyła mnie też praca z tak niesamowitą obsadą. Prowadziliśmy długie rozmowy o naszych postaciach, ich osobistych doświadczeniach i relacjach. A Chris wspierał nas w tym. Chciał, by każdy aktor niezależnie od tego, jaką rolę grał w filmie, zaangażował się w pracę zespołu i wniósł do opowieści coś własnego”.

Nolan zaś odpowiada — „z fascynacją obserwowałem, jak aktorzy zbliżali się do siebie jako grupa, przypominając w tym odgrywane przez siebie postacie. Dzięki temu ich role stały się jeszcze bardziej znaczące. Scenarzysta zawsze marzy o takiej nici porozumienia między ludźmi, którzy wcielają się w role stworzone przez niego, ale dopiero na planie można zobaczyć, czy aktorzy rzeczywiście to czują i są w stanie pokazać to na ekranie. To jest bardzo ważny element w pracy nad filmem, zwłaszcza przy takim projekcie, a ci aktorzy według mnie spisali się świetnie”.

„Incepcja pokazuje grupę bardzo różnych ludzi, z których każdy posiadł jakąś umiejętność, a którzy teraz mają specjalne zadanie do wykonania” — mówi dalej Nolan. „Jeśli któraś z tych osób zawiedzie, to może oznaczać katastrofę dla całej grupy, więc każdy członek zespołu pełni ważną rolę w osiągnięciu sukcesu. A widzowie dobrze zdają sobie z tego sprawę, gdyż cały czas towarzyszą bohaterom w tej podróży”.

Leonardo DiCaprio gra postać o nazwisku Dom Cobb, mistrza sztuki wydobywania informacji. Aktor opowiada o swoim bohaterze — „Cobb zdobył już tak wielką wiedzę w tym zakresie, że jest dobrze znany na czarnym rynku osób, które zajmują się infiltrowaniem umysłów i wydobywaniem informacji”. „Na początku filmu — opowiada Nolan — dowiadujemy się, że Cobb jest najlepszy w swoim fachu. Wielkie firmy zatrudniają go, by kradł sekrety, do których inaczej nie miałyby dostępu. Wszystko oparte jest na pomyśle, że każda myśl zostaje na zawsze w podświadomości i niemożliwe jest usunięcie jakiejś myśli z umysłu. Na takiej podstawie opiera się praca ekstraktora”. Wydobywanie informacji odbywa się w ramach procesu zwanego dzieleniem snów: najpierw tworzy się świat snów, a następnie wprowadza się do niego osobę, dla której wszystko wydaje się prawdziwe tak długo, jak pozostaje w tym śnie. Jednak wyjątkowe umiejętności Cobba sprawiły, że jest teraz poszukiwanym uciekinierem, który nie może powrócić do własnego domu. Thomas zdradza — „od początku wiemy, że on jest mężczyzną z przeszłością, która nie pozwala mu na powrót do Stanów Zjednoczonych. Tam są jednak jego dzieci, i to jest dla niego największą motywacją do tego, żeby tam kiedyś wrócić. Gotów jest na podjęcie każdego ryzyka, które umożliwi mu powrót do tego, co kocha”. DiCaprio twierdzi, że to właśnie z tego powodu postanowili z Nolanem, że — „niezależnie od tego, jak surrealistyczny wydaje się sen, wszystko w nim musi być jakoś połączone z głównym bohaterem, wszystko musi mieć drugie znaczenie na poziomie emocjonalnym. Dla Cobba stawka jest bardzo wysoka, więc wszystkie jego decyzje, zachowania i układy z ludźmi mają jeden wspólny cel: powrót do dawnego życia”. Nolan objaśnia — „od początku naszej współpracy staraliśmy się z Leo zrozumieć psychikę tej postaci. Jemu bardzo zależało na tym, by to właśnie było trzonem opowieści, który poprowadzi widzów przez tę skomplikowaną fabułę. Takie podejście do filmu wyróżnia wielkich aktorów, a wkład Leo do tego projektu był przeogromny. Uważam go za jednego z najlepszych aktorów, a kreacja stworzona przez niego w tym obrazie jest znakomita”.

Współpracownikiem, którego Cobb zna najdłużej i którego darzy największym zaufaniem, jest Arthur (Joseph Gordon-Levitt). Gdy Cobb układa ogólny plan działania, Arthur czuwa nad szczegółami. Gordon-Levitt przyznaje — „Artur jest lepiej zorganizowany niż Cobb, to on sprawdza, czy wszystko się zgadza. Cobb to artysta, a Arthur zajmuje się wykonaniem. To on zawsze mówi: »Dobrze, ty masz swoją wizję, a ja teraz zajmę się dopracowaniem jej tak, żebyś mógł zrobić to, co do ciebie należy«. Jednak mimo skrupulatności i profesjonalizmu Arthur nie chciał zostać prawnikiem ani lekarzem, ponieważ fascynują go sny. Dla niego to coś więcej niż praca. Wydaje mi się, że od samego początku inspirował go proces dzielenia się snami, dlatego nie robi tego tylko dla pieniędzy. Nie ryzykowałby swoim życiem, gdyby chodziło tylko o dobre wynagrodzenie. On to po prostu kocha”. Gordon-Levitt zdradza, że — tak jak jego postać — interesuje się snami. „Uważam siebie za twórczą osobę, a sny to miejsce, w którym wszyscy jesteśmy artystami. Wszystko co robimy we śnie — co widzimy, co słyszymy, z kim rozmawiamy — tworzymy sami. To pokazuje, jak potężny mógłby być nasz umysł, gdybyśmy mu dali zupełnie wolną rękę, dlatego bardzo chciałem zagrać w filmie o snach. Można ten obraz uważać za film o grupie złodziei, lecz dla mnie to jest bardziej film o oszustach. Nasze postacie to złodzieje, ale i dżentelmeni, a ja mogę się z nimi utożsamić, ponieważ oni też są artystami lub nawet aktorami. Kłamstwo to ich praca, a w zasadzie nawet nie zwyczajne kłamstwo, lecz budowanie prawdy. Oni kreują rzeczywistość, zupełnie jak ja w mojej pracy” — mówi aktor z uśmiechem. „Z Joe wspaniale się pracuje. On jest charyzmatycznym aktorem, który mocno angażuje się w swoją pracę. Ma też spore możliwości fizyczne” — stwierdza Nolan. „To typ osoby, która świetnie odnajduje się na scenie. On nie tylko gra postać pod względem psychologicznym, ale wciela się w swojego bohatera również fizycznie, dobierając odpowiednie gesty i mimikę. Taka fizyczność zdecydowanie sprawiła, że postać Arthura stała się jeszcze ciekawsza i bardziej realistyczna”.

Przy tworzeniu świata snów jedną z najważniejszych osób w zespole jest architekt. Ellen Page gra Ariadne, błyskotliwą studentkę architektury, której Cobb oferuje pracę. Page przyznaje — „ta praca „niekoniecznie jest zgodna z prawem, ale moją postacią kieruje ciekawość, która nakłania ją do wykorzystania tej wyjątkowej szansy”. Ta okazja polega na projektowaniu i budowaniu miejsc, które nie mogłyby istnieć w rzeczywistości. Page opowiada — „gdy Cobb wprowadza Ariadne do swojego świata, ona natychmiast pokazuje swoje możliwości intelektualne, dzięki którym jest w stanie zrobić to, czego Cobb potrzebuje. Z czasem jeszcze bardziej angażuje się w projekt, gdy odkrywa, w jakiej sytuacji naprawdę znajduje się Cobb i nad czym nie ma on kontroli. Jednak mimo obaw Ariadne chce mu pomóc w wykonaniu zadania”. Nolan opowiada — „podczas pisania scenariusza do Incepcji chciałem, by była w nim postać, która widzi ten świat po raz pierwszy i chce się o nim jak najwięcej dowiedzieć. W ten sposób pomyślałem o Ariadne. Istotne też było, by widzowie mogli zobaczyć Cobba oczami Ariadne, co ułatwi im zrozumienie go. Kiedy spotkałem Ellen, spodobało mi się w niej połączenie świeżości i obycia w świecie, jej dojrzałość. Jest uzdolnioną aktorką, która jest bardzo twórcza i ciekawa wszystkiego. W naturalny sposób przekazała te właściwości swojej postaci. Ellen udało się zrównoważyć emocje odczuwane przez Ariadne oraz jej funkcję pośrednika między widzami a światem Incepcji”. „Spodobało mi się to, że Chris napisał rolę dla młodej i inteligentnej kobiety, która dobrze się czuje w swojej skórze. Zostaje wrzucona w środek zupełnie nowej dla niej sytuacji, ale z łatwością się w niej odnajduje. Potrafi znakomicie dotrzymać kroku reszcie, nawet w grupie, w której przeważają mężczyźni” — mówi aktorka z uśmiechem.

W przeciwieństwie do Ariadne Eames ma już sporo doświadczenia w pracy ze snami oraz w pracy z Cobbem, z którym są nie tylko sprzymierzeńcami, ale i rywalami. Eamesa gra w filmie Tom Hardy, który zauważa, że jego postać posiada wyjątkowe umiejętności fałszerskie, które dotyczą nie tylko dokumentów. „W świecie snów Eames potrafi stworzyć postać każdej osoby, więc tak naprawdę fałszuje tożsamość w jej fizycznym przejawie i potrafi przekonać innych, że jest akurat tą osobą, której zespół potrzebuje, aby oszustwo się powiodło. Najbardziej w tej sytuacji interesuje mnie pomysł antybohatera — działania głównych postaci można by uznać za niehonorowe, ale jako widzowie wciąż chcemy, by im się udało. Ta sytuacja nie jest czarno-biała, jest w niej wiele odcieni szarości”. Nolan przyznaje, że Hardy, podobnie jak grana przez niego postać, przypomina kameleona. „Tom to aktor, który może wcielić się w każdą rolę i świetnie ją zagrać. Tak właśnie stało się z rolą Eamesa. Od razu dostrzegł potencjał tej postaci i stworzył z niej zuchwałego bohatera, którego z przyjemnością obserwowałem”. Emma Thomas dodaje, że film zyskał na elementach komicznych wynikających z przekomarzania się Hardy’ego i Gordona-Levitta. „Układy między Eamesem i Arthurem mają nieco komiczny wydźwięk. Panuje między nimi rywalizacja, która zaczęła się przed początkiem naszej opowieści, ale jednocześnie czują dla siebie podziw, do którego nigdy by się nie przyznali. Razem tworzą zabawny duet, który ubarwia fabułę filmu”.

Mal, grana przez Marion Cotillard, jest wielką miłością Cobba. „Trudno opisać Mal, ponieważ ona łączy w sobie wiele cech” — stwierdza tajemniczo aktorka. „Może jednak o to właśnie chodzi, żeby jej nie opisywać, bo ludzie mogą interpretować jej postać na wiele sposobów”. „Mal to kwintesencja femme fatale” — oświadcza Nolan. „Marion przedstawiła jej postać w fascynujący sposób. Wykorzystała do tej roli swoją emocjonalną otwartość, którą widać nawet w jej oczach. Razem z Leo stworzyli wzruszającą parę. Wydaje mi się, że pomimo nacisku na akcję film w znacznym stopniu opiera się na historii miłosnej, a ci aktorzy pokazali to w niezwykły sposób”. „Leo jest bardzo utalentowanym aktorem. Od dawna byłam fanką jego gry aktorskiej, więc ucieszyła mnie możliwość pracy z nim” — mówi Cotillard. „On angażuje się całym sobą, a jego energia nie ma granic. Widać to w jego oczach. Gdy grasz z nim scenę, możesz kompletnie mu zaufać, ponieważ jest bardzo autentyczny w tym, co robi”. DiCaprio równie bardzo chwali swoją filmową partnerkę. „Praca z Marion była wspaniała. Ona potrafi być jednocześnie silna i słaba, pełna nadziei i przygnębiająca, a to idealnie pasowało do jej skomplikowanej postaci”.

Ken Watanabe wciela się w rolę Saita, bogatego i wpływowego magnata, który zleca Cobbowi wykonanie zadania, za które oferuje wynagrodzenie o wiele bardziej wartościowe niż pieniądze. Jeśli Cobb wykona zadanie, Saito umożliwi mu powrót do domu. Jest tylko jeden warunek: Saito chce towarzyszyć zespołowi Cobba, by upewnić się, że zadanie jest wykonywane zgodnie z jego zaleceniami. Thomas wyjaśnia — „nazywamy go »turystą«, ponieważ on nie ma doświadczenia w tej dziedzinie, a do grupy przyłącza się tylko dzięki swoim wpływom”. Watanabe zauważa — „na początku chodzi tylko o zadanie do wykonania, ale wraz z rozwojem sytuacji Saito i Cobb zaczynają się szanować i rodzi się między nimi nić porozumienia. Potrzebują siebie nawzajem”. Nolan mówi, że gdy tworzył rolę Saita, wiedział, że to Watanabe go zagra. „Napisałem tę rolę specjalnie dla Kena, ponieważ chciałem ponownie z nim pracować. Dobrze wspominam współpracę z nim na planie filmu Batman — Początek, ale tam jego rola była mniejsza i nie mieliśmy tak dużo kontaktu. Tym razem chciałem, by jego postać była bardziej znacząca. Ken jest aktorem z wielką charyzmą, prawdziwą gwiazdą filmową. Bardzo angażuje się w pracę i dba o każdy szczegół. Obserwowanie go na planie to czysta przyjemność”.

Celem Saita jest Robert Fischer, który niedługo odziedziczy wielomiliardowy majątek swojego umierającego ojca. Cillian Murphy, który gra Fischera, stwierdza — „pomimo swojego wielkiego majątku Robert pełen jest różnego rodzaju obaw, czego zresztą można się spodziewać po kimś, kto całe życie spędził w cieniu wyjątkowo silnej osobowości. Jego trudne kontakty z ojcem jeszcze pogarszają sytuację. Widzimy więc człowieka, który za chwilę odziedziczy świat i pozornie ma wszystko, a jednak najbardziej marzy o dobrych relacjach z ojcem”. Thomas dodaje — „cieszyła nas ponowna współpraca z Cillianem. On jest wspaniałym aktorem i stworzył tu świetną rolę. Sądzę, że Robert Fischer jest tym bardziej interesujący, że w takim filmie bohater, który jest celem oszustów, zazwyczaj nie ma tak złożonego charakteru. Postać Roberta wzbogaca emocjonalną warstwę filmu”.

Jednym z sekretów powodzenia działań zespołu jest środek odurzający, po zażyciu którego kilka osób może przebywać w jednym śnie. Dileep Rao wciela się w rolę chemika o imieniu Yusuf, którego aktor opisuje jako „awangardowego farmakologa, idealnego pracownika dla Cobba, gdyż chce wykonywać swoją pracę bez nadzoru i zbędnych dokumentów. Nie ma wątpliwości, że celem Yusufa jest zarobek, ale poza tym kieruje nim paląca ciekawość. On od dawna eksperymentował w tej dziedzinie i teraz chce zobaczyć, jak to wszystko wygląda w praktyce”. „Rola chemika jest tym trudniejsza, że trzeba go przedstawić w taki sposób, by nie robił wrażenia handlarza narkotykami. Yusuf na pewno nim nie jest” — mówi współproducent filmu Jordan Goldberg. „On jest w pełni oddany dziedzinie dzielenia się snami i pracuje nad nowymi metodami ulepszenia tej nauki. Chcieliśmy, by Yusuf był zabawny, ciekawy i oczywiście mądry, a Dileep tak go właśnie przedstawił”.

LEONARDO DICAPRIO (Cobb) to trzykrotnie nominowany do Oscara aktor i laureat licznych nagród. Na początku roku wystąpił w thrillerze dramatycznym Wyspa tajemnic, po raz czwarty współpracując z reżyserem Martinem Scorsese’em. Ostatnią nominację do Oscara DiCaprio zdobył w roku 2007 za rolę w dramacie Krwawy diament w reżyserii Edwarda Zwicka. Za tę rolę zdobył także nominacje do Złotego Globu oraz nagród Critics’ Choice Award i SAG Award (Screen Actors Guild Award). W tym samym roku został ponownie nominowany do Złotego Globu oraz nagród BAFTA Award, Critics’ Choice Award i SAG Award za rolę w obrazie Infiltracja w reżyserii Martina Scorsese, nagrodzonym Oscarem dla najlepszego filmu. Jako członek aktorskiej obsady tego filmu DiCaprio był również jednym z nominowanych do SAG Award dla najlepszego filmowego zespołu aktorskiego. Wcześniej otrzymał nominację do Oscara za rolę w cieszącym się uznaniem dramacie biograficznym Aviator (2004), także w reżyserii Martina Scorsese. Rola Howarda Hughesa, w którego DiCaprio wcielił się w tym filmie, przyniosła mu statuetkę Złotego Globu dla najlepszego aktora w dramacie, jak również nominacje do nagród Critics’ Choice Award i BAFTA Award. Został także uhonorowany dwiema nominacjami do SAG Award — dla najlepszego aktora oraz, jako członek obsady aktorskiej, dla najlepszego filmowego zespołu aktorskiego. DiCaprio stworzył również swoją własną wytwórnię Appian Way. Pod szyldem Appian Way aktor pisał, produkował i prowadził powszechnie uznany program dokumentalny o tematyce przyrodniczej zatytułowany The 11th Hour. Wśród pozostałych produkcji Appian Way znajdują się także Wyspa tajemnic, Sierota, Wrogowie publiczni, Gardener of Eden, Aviator i Zabić Prezydenta. Z kolei wśród nadchodzących premier wytwórni znajduje się Red Riding Hood w reżyserii Catherine Hardwicke z Amandą Seyfried w roli głównej. Urodzony w Hollywood w Kalifornii DiCaprio rozpoczął przygodę z aktorstwem w wieku 14 lat. Swoją przełomową rolę zagrał w 1993 roku w filmowej adaptacji dramatu autobiograficznego Tobiasa Wolffa pod tytułem Chłopięcy świat w reżyserii Michaela Caton-Jonesa. W tym samym roku zagrał jedną z głównych ról w Co gryzie Gilberta Grape’a Lassego Hallströma. Rola upośledzonego umysłowo młodego chłopaka przyniosła mu pierwsze w karierze nominacje do Oscara i Złotego Globu. Ponadto otrzymał nagrody National Board of Review Award dla najlepszego aktora drugoplanowego oraz Los Angeles Film Critics Association’s New Generation Award za swoją pracę w tym filmie. W roku 1995 DiCaprio zagrał główne role w trzech bardzo odmiennych stylistycznie filmach, począwszy od westernu Sama Raimiego Szybcy i martwi. Zebrał także pochwały za rolę narkomana Jima Carrolla w przerażającym dramacie Przetrwać w Nowym Jorku oraz za wcielenie się w postać Arthura Rimbauda, zbuntowanego poety o homoseksualnych skłonnościach, w filmie Agnieszki Holland Całkowite zaćmienie. Rok później DiCaprio zagrał pierwszoplanową rolę we współczesnej adaptacji Romea i Julii Williama Shakespeare’a w reżyserii Baza Luhrmanna, za którą przyznano mu nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu w Berlinie. Dołączył także do grona członków gwiazdorskiej obsady filmu Pokój Marvina, za co zdobył grupową nominację do nagrody SAG Award dla najlepszego filmowego zespołu aktorskiego. W roku 1997 DiCaprio zagrał obok Kate Winslet w kasowym przeboju Titanic, za który został nominowany do Złotego Globu. Titanic pobił rekordy kas biletowych na całym świecie, pokonując drogę do zdobycia 11 Oscarów, między innymi w kategorii „najlepszy film”. Następne produkcje z udziałem aktora to Człowiek w żelaznej masce, Niebiańska plaża, Celebrity Woody’ego Allena, Złap mnie, jeśli potrafisz Stevena Spielberga — kolejna nominacja DiCaprio do Złotego Globu, Gangi Nowego Jorku — pierwsze wspólne przedsięwzięcie z reżyserem Martinem Scorsese, W sieci kłamstw Ridleya Scotta i Droga do szczęścia Sama Mendesa — kolejna rola DiCaprio obok Kate Winslet i zarazem siódma nominacja aktora do Złotego Globu. DiCaprio znany jest również ze swoich działań na rzecz ochrony środowiska na całym świecie. Poprzez założenie w 1998 roku własnej fundacji o nazwie DiCaprio Foundation, a następnie portalu LeonardoDiCaprio.org, rozpoczął współpracę z innymi organizacjami w celu podnoszenia świadomości ekologicznej. Na początku roku 2008 fundacja DiCaprio połączyła się z fundacją California Community Foundation (CCF) i znana jest teraz jako Leonardo DiCaprio Fund at CCF. Fundusz ten nadal wspierać będzie działania na rzecz środowiska naturalnego poprzez udzielanie dotacji i aktywne działania. DiCaprio jest także członkiem stowarzyszeń NRDC (Natural Resources Defense Council) i Global Green USA.

KEN WATANABE (Saito) stał się zasłużonym aktorem w swojej ojczystej Japonii, po tym jak zdobył światową sławę dzięki roli zagranej obok Toma Criuse’a w dramacie wojennym w reżyserii Edwarda Zwicka pod tytułem Ostatni samuraj (2003). Dzięki roli wojownika Katsumoto Watanabe otrzymał nominacje do Oscara, SAG Award, Critics’ Choice Award i Złotego Globu, a także zadebiutował w USA. Watanabe po raz pierwszy współpracował z reżyserem Christopherem Nolanem, będąc członkiem obsady przeboju kinowego Batman — Początek (2005) wraz z Christianem Bale’em, Liamem Neesonem, Cillianem Murphym i Michaelem Caine’em. W tym samym roku zagrał w melodramacie Wyznania gejszy, barwnej adaptacji bestsellerowej powieści Arthura Goldena w reżyserii Roba Marshalla. W roku 2006 Watanabe wcielił się w postać odważnego japońskiego generała Tadamichi Kuribayashiego w nagradzanym dramacie wojennym Listy z Iwo Jimy w reżyserii Clinta Eastwooda. Watanabe zagrał także w japońskim filmie własnej produkcji pod tytułem Memories of Tomorrow (2006), za który zdobył wiele nagród dla najlepszego aktora, między innymi od Japońskiej Akademii Filmowej oraz od Hochi Film. W roku 2009 wystąpił w nagradzanym dramacie Shizumano Taiyô (The Unbroken), za który po raz drugi dostał nagrody dla najlepszego aktora od Japońskiej Akademii Filmowej i od Hochi Film. W tym roku Watanabe pojawi się obok Johna Cusacka i Gong Li w dramacie Shanghai w reżyserii Mikaela Hajstroma. Watanabe rozpoczął swoją karierę aktorską w Tokio z grupą teatralną o nazwie En. Swoją główną rolą w spektaklu „Shimoya Mannen-cho Monogatari” w reżyserii Yukio Ninawary przyciągnął uwagę zarówno krytyków, jak i japońskiej widowni. Wystąpił także w międzynarodowym przeboju komediowym zatytułowanym „Tampopo” (1985) w reżyserii Juzo Itamiego. Jego debiut telewizyjny to Michinaru Hanran z 1982 roku. Potem jego doskonała postać w dramatycznej serii o Samurajach Dokuganryu Masamume zapewniła mu dodatkowe role w historycznych seriach Oda Nobunaga i Chushingura oraz w filmie Bakumatsu Junjou Den. Kolejne filmowe osiągnięcia Watanabe to Ikebukuro West Gate Park, Space Travelers, Asystent wampira oraz Oboreru Sakana (Drowning Fish). W roku 2003 Watanabe pojawił się w Shin Jinginaki Tatakai/Bosatsu (Fight Without Loyalty/Murder), nowej wersji popularnej serii filmowej Yakuza.

JOSEPH GORDON-LEVITT (Arthur) wystąpił w zeszłym roku obok Zooey Deschanel w obsypanym nagrodami nieoczekiwanym hicie 500 dni miłości. Za ten film, będący debiutem reżyserskim Marca Webba, Gordon-Levitt dostał nominacje do Złotego Globu, Independent Spirit Award i People’s Choice Award. Następnie aktor wystąpił z Rainnem Wilsonem i Natalie Portman w niezależnym dramacie Hesher, którego premiera odbyła się podczas festiwalu w Sundance 2010. Wśród przyszłych premier z udziałem Gordona-Levitta znajduje się niezatytułowana jeszcze komedia reżyserowana przez Setha Rogana, w której zagrają także Anna Kendrick i Bryce Dallas Howard, a także thriller Premium Rush w reżyserii Davida Koeppa, współtwórcy scenariusza. W jego dorobku filmowym znajdują się także ogólnoświatowy hit akcji G.I. Joe: Czas Kobry w reżyserii Stephena Sommersa, dramat wojenny Cud w wiosce Sant Anna Spike’a Lee, kontrowersyjny dramat Stop-Loss, w którym zagrał z Ryanem Phillippe’em, wyreżyserowany przez Kimberly Peirce, oraz dramat kryminalny Świadek bez pamięci, będący debiutem reżyserskim Scotta Franka. Gordon-Levitt otrzymał także liczne pochwały za role w niezależnych produkcjach takich jak Killshot Johna Maddena z Diane Lane i Mickeyem Rourke, Zawód zabójca Lee Danielsa, Kto ją zabił? — obsypany nagrodami debiutancki obraz Riana Johnsona, Zły dotyk pisarza i reżysera Gregga Arakiego oraz W głąb siebie z Donem Cheadle. Na początku swojej kariery Gordon-Levitt dostał nagrodę Young Artist Award za swoją pierwszą ważną rolę w dramacie Roberta Redforda Rzeka życia. Następnie grał w następujących filmach: Anioły na boisku, Pod presją, Halloween — 20 lat później i Zakochana złośnica. Gordon-Levitt jest także dobrze znany publiczności telewizyjnej dzięki swojej roli w obsypanej nagrodami serii komediowej kanału NBC pod tytułem Trzecia planeta od słońca. Przez sześć sezonów obecności w serialu dwukrotnie zdobył nagrodę Young Star Award oraz trzykrotnie był wraz z innymi nominowany do nagrody SAG Award dla najlepszego zespołu aktorskiego w serialu komediowym. Po zakończeniu pracy nad serialem Gordon-Levitt zrobił sobie krótką przerwę w karierze aktorskiej i uczęszczał na Uniwersytet Columbia. Aktor miał również swój debiut reżyserski w postaci krótkometrażowego filmu Sparks z Carlą Gugino i Erickiem Stoltzem. Film ten, którego premiera odbyła się w 2009 roku podczas konkursu filmów krótkometrażowych na festiwalu w Sundance, był pierwszą oficjalną produkcją, która dała początek grupie hitRECord.org — portalowi internetowemu, który Gordon-Levitt stworzył jako serwis dla aktorów, producentów i reżyserów, aby zrzeszali się i udoskonalali nawzajem swoje prace. Główna prezentacja hitRECord miała miejsce w 2010 roku na festiwalach w Sundance i Southwest, gdzie umieszczono urządzenia oferujące gościom możliwość poznania nieskończonych możliwości tego źródła. W związku z zachęcaniem ambitnych artystów do prezentowania swojej twórczości online poprzez stronę internetową Gordon-Levitt został ostatnio okrzyknięty przez Huffington Post jednym z dziesięciu głównych innowatorów w rozrywce.

MARION COTILLARD (Mal) została nagrodzona Oscarem dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Niczego nie żałuję (2007), stając się tym samym pierwszą aktorką, która otrzymała Oscara za rolę francuskojęzyczną. Za błyskotliwe odegranie postaci legendarnej francuskiej piosenkarki Edith Piaf, głównej bohaterki filmu, Cotillard dostała także nagrody BAFTA Award, Złoty Glob i César Award oraz nominacje do nagród SAG Award i Critics’ Choice Award. Została także okrzyknięta najlepszą aktorką przez rzesze krytyków na całym świecie, łącznie ze stowarzyszeniem Los Angeles Film Critics Association i kołem London Film Critics Circle. Kolejnym filmem z Cotillard będzie Les Petits Mouchoirs (Little White Lies) napisany i wyreżyserowany przez Guillaume’a Caneta, który wejdzie na ekrany kin jesienią. Film opowiada o bogatym właścicielu restauracji i jego żonie o proekologicznych przekonaniach, którzy organizują wypoczynek dla przyjaciół w swojej nadmorskiej posiadłości. Podczas wypoczynku dochodzi do momentu, kiedy atmosfera staje się ciężka, ponieważ bohaterowie zaczynają zwierzać się ze swoich najskrytszych obaw. Tego lata Cotillard rozpoczyna zdjęcia do Midnight in Paris Woody’ego Allena. Zagra obok Rachel McAdams i Owena Wilsona w romantycznej komedii, która zgłębia tajniki ludzkiego przekonania, że życie, które wiodą inni, jest lepsze od naszego. Potem weźmie udział w produkcji zatytułowanej Contagion Stevena Soderbergha obok Jude’a Law, Matta Damona i Kate Winslet. Akcja tego dramatu skoncentrowana jest wokół zagrożenia spowodowanego śmiertelną chorobą i międzynarodowego zespołu lekarzy zatrudnionych przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) do walki z potencjalną globalną epidemią. Cotillard zagra także obok Colina Farrella w thrillerze Davida Cronenberga Cosmopolis, adaptacji powieści Dona DeLillo o multimilionerze odbywającym 24-godzinną podróż po Manhattanie. Pozostałe osiągnięcia Cotillard to popularna francuska seria filmów Taxi stworzona przez Luca Bessona, Miłość na żądanie Yanna Samuella oraz Duża ryba Tima Burtona. Pierwszą nagrodę César Award Cotillard dostała za rolę w obrazie Jean-Pierre Jeuneta Bardzo długie zaręczyny jako najlepsza aktorka drugoplanowa. Następnie grała w filmach Dobry rok Ridleya Scotta, Wrogowie publiczni Michaela Manna i Nin e—Dziewięć Roba Marshalla, będącym filmową adaptacją słynnego musicalu. Rola w Nine — Dziewięć zapewniła jej nominacje do Złotego Globu i Critics’ Choice Award, a także grupową nominację do nagrody SAG Award dla najlepszego filmowego zespołu aktorskiego. W roku 2010 Cotillard uzyskała tytuł Knight of the Order of Arts and Letters za swój wkład we wzbogacanie francuskiej kultury. Urodzona w Paryżu, studiowała aktorstwo w Konserwatorium Sztuki Dramatycznej w Orleanie.

ELLEN PAGE (Ariadne) uhonorowana została nominacją do Oscara i zdobyła nagrodę Independent Spirit Award dla najlepszej aktorki za odegranie roli tytułowej Jason Reitman w przeboju Juno (2007). Zagrana przez Page rola ekscentrycznej nastolatki, która radzi sobie z nieplanowaną ciążą nie tylko ze zrozumieniem, ale i z humorem, przyniosła jej również nominacje do Złotego Globu, SAG Award i BAFTA Award, a także wiele nagród od stowarzyszeń krytyków. W roku 2009 rPage wystąpiła w debiucie reżyserskim Drew Barrymore pod tytułem Whip It jako dziewczyna z małego miasteczka, która znajduje ucieczkę od rzeczywistości na torze roller derby. Przed swoją przełomową rolą w Juno Page zebrała pozytywne opinie za rolę w thrillerze psychologicznym Pułapka Davida Slade’a, którego premiera odbyła się w 2005 roku na festiwalu w Sundance. Dołączyła także do grona członków obsady przeboju X-Men: Ostatni bastion z Hugh Jackmanem i Halle Berry w reżyserii Bretta Ratnera. Poza tym wystąpiła w kilku niezależnych produkcjach takich jak Smart People z Dennisem Quaidem, Sarą Jessicą Parker i Thomasem Hadenem Churchem, Kamienny anioł w reżyserii Kari Skogland z Ellen Burstyn, Fragmenty Tracey Bruce’a McDonalda, za który otrzymała nagrody Atlantic Film Festival Award i Vancouver Film Critics Awards dla najlepszej aktorki, Amerykańska zbrodnia Tommy’ego O’Havera obok Catherine Keener, Niepokorna w reżyserii Alison Murray oraz Wilby Wonderful Daniela MacIvora, za który otrzymała nagrodę Atlantic Film Festival Award. Pochodząca z Halifax w Nowej Szkocji Page od dziecka związana była z kanadyjskim kinem i telewizją. W wieku 10 lat rozpoczęła karierę rolą w filmie telewizyjnym Pit Pony, a następnie wystąpiła w całej serii o tej samej nazwie, za co otrzymała nominacje do nagród Gemini Award i Young Artist Award. Jej debiutem w filmie fabularnym był nagradzany obraz Marion Bridge, za który przyznano jej nagrodę ACTRA Maritimes Award za najlepszą rolę żeńską. Page dostała także dwie kolejne nagrody Gemini Awards: pierwszą za kreację w filmie telewizyjnym Kot pani Ashboro, a drugą za rolę w pierwszym sezonie serii ReGenesis. Pozostałe telewizyjne produkcje z jej udziałem to kultowy serial Chłopaki z baraków oraz filmy Z ulicy na Harvard i Zrujnowana.

TOM HARDY (Eames) wkrótce, wraz z Charlize Theron, rozpocznie pracę nad nowym postapokaliptycznym obrazem science-fiction George’a Millera Mad-Max: Fury Road. Wśród nadchodzących premier z udziałem aktora znajduje się niezależny dramat Warrior z Nickiem Nolte i Jennifer Morrison. W zeszłym roku Hardy otrzymał nagrodę British Independent Film Award dla najlepszego aktora za odegranie tytułowej roli w thrillerze z 2008 roku pod tytułem Bronson. Wśród najnowszych filmowych zasług aktora znajdują się także komedia sensacyjna Guya Ritchie’ego Rock’N’Rolla z Gerardem Butlerem, Thandie Newton, Idrisem Elbą, Markiem Strongiem i Tomem Wilkinsonem, Maria Antonina Sofii Coppoli oraz komedia sensacyjna Przekładaniec z Danielem Craigiem. Pochodzący z Anglii Hardy zadebiutował na ekranie, gdy prosto ze szkoły aktorskiej London Drama Centre trafił na plan wielokrotnie nagradzanego miniserialu wojennego HBO Kompania braci produkcji Toma Hanksa i Stevena Spielberga. Następnie pojawił się w filmach Helikopter w ogniu Ridleya Scotta, Star Trek X: Nemesis, jako czarny charakter, Rachunek sumienia Paula McGuigana z Willemem Dafoe i Paulem Bettanym oraz Kropka nad i — dramacie romantycznym Matthew Parkhilla, który po raz pierwszy był jednocześnie reżyserem i scenarzystą. Hardy otrzymał również nominację do nagrody telewizyjnej BAFTA TV dla najlepszego aktora za rolę w filmie HBO pod tytułem Stuart: A Life Backwards. Wcielił się także w rolę Heathcliffa w produkcji kanału ITV z 2009 roku Wichrowe Wzgórza. Wśród dokonań Hardy’ego na małym ekranie znajdują się także filmy Oliver Twist, A jak Andromeda, Sweeney Todd, Gideon’s Daughter, i Ucieczka z Colditz, a także miniserial BBC Królowa dziewica, w którym aktor wcielił się w rolę kochanka królowej Elżbiety I Wielkiej, Roberta Dudleya. Hardy wystąpił także w licznych spektaklach na deskach teatrów londyńskiego West Endu, między innymi w „Blood” i „In Arabia We’d All Be Kings”, za które odebrał nagrodę dla najlepszego debiutanta podczas imprezy rozdania nagród Evening Standard Theatre Awards w 2003 roku. Rola w „In Arabia We’d All Be Kings” przyniosła mu również nominację do nagrody Olivier Award w 2004 roku. W roku 2005 Hardy wystąpił w londyńskiej premierze sztuki „Roger and Vanessa” napisanej przez Bretta C. Leonarda, wyreżyserowaną przez Roberta Delamere’a. Hardy i Delamere prowadzą także warsztaty teatralne pod nazwą Shotgun at London’s Theatre 503.

CILLIAN MURPHY (Robert Fischer) uprzednio pracował z reżyserem Christopherem Nolanem, gdy wcielał się w postać doktora Jonathana Crane’a o pseudonimie Strach na Wróble w filmie Batman — Początek z 2005 roku, za którą nominowany został do nagrody London Film Critics Circle Award. Ponownie wcielił się w tę postać epizodycznie w przeboju Nolana z 2008 roku pod tytułem Mroczny rycerz. Murphy po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę międzynarodowej publiczności jako cudem ocalały Jim w postapokaliptycznym thrillerze 28 dni później Danny’ego Boyle’a. Potem nominowany był do Złotego Globu za kreację odtrąconego przez społeczeństwo transwestyty Patricka Bradena w dramatycznej komedii Neila Jordana Śniadanie na Plutonie. Następnie Murphy otrzymał dwie nominacje do nagrody British Independent Film Award za role w wielokrotnie nagradzanym dramacie z 2006 roku Wiatr buszujący w jęczmieniu Kena Loacha oraz w thrillerze science-fiction W stronę słońca Danny’ego Boyle’a z 2007 roku. Obecnie Murphy występuje w niezależnej produkcji Perrier’s Bounty z Brendanem Gleesonem. Gleeson także reżyseruje i współwystępuje z Murphym w nadchodzącym irlandzkim filmie At Swim-Two-Birds, w którym udział biorą również Colin Farrell, Jonathan Rhys Meyers i Gabriel Byrne. Bogata filmografia Murphy’ego obejmuje także thriller Wesa Cravena Red Eye z Rachel McAdams, The Edge of Love z Keirą Knightley, Sienną Miller i Matthew Rhysem, dramat wojenny Wzgórze nadziei Anthony’ego Minghelli, dramat obyczajowy Petera Webbera Dziewczyna z perłą ze Scarlett Johansson, czarną komedię Intermission Johna Crowley’a z Colinem Farrellem oraz dramat Johna Carneya Nad przepaścią. Na małym ekranie Murphy zagrał główną rolę w miniserialu BBC Czasy, w których przyszło nam żyć w reżyserii Davida Yatesa. Urodzony i wychowany w Irlandii, Murphy rozpoczął profesjonalną karierę aktorską rolą w wielokrotnie nagradzanej sztuce Endy Walsha „Disco Pigs”. Po otrzymaniu pochlebnych opinii na festiwalu w Dublinie w 1996 roku i na festiwalu w Edynburgu w 1997 roku, spektakl „Disco Pigs” odbył rozległe tournee po Irlandii, Wielkiej Brytanii, Toronto i Australii. W późniejszym czasie Murphy wystąpił w filmowej wersji spektaklu, wyreżyserowanej przez Kirsten Sheridan. Na scenie Murphy często współpracował z uhonorowaną nagrodą Tony reżyserką Garry Hynes przy produkcjach takich jak „The Country Boy”, „Juno i Paw” oraz „The Playboy of the Western World”. Zagrał także w „The Shape of Things” Neila LaBute’a w dublińskim Gate Theatre oraz w inscenizacji sztuki Czechowa zatytułowanej „Mewa” podczas festiwalu w Edynburgu. Niedawno zadebiutował na deskach teatru Ambassadors w londyńskim West Endzie w sztuce Johna Kolvenbacha „Love Song”.

TOM BERENGER (Browning) jest aktorem-weteranem z 30-letnim stażem i ma w dorobku ponad 70 produkcji filmowych i telewizyjnych Otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego oraz nominację do Oscara za rolę w uhonorowanym tą nagrodą filmie Olivera Stone’a Platon. Berenger ponownie podjął współpracę ze Stone’em przy produkcji obsypanego nagrodami filmu wojennego Urodzony 4 lipca z Tomem Cruise’em. Wcześniej pojawił się w głośnym filmie Lawrence’a Kasdana zatytułowanym Wielki chłód z Glenn Close, Kevinem Kline’em i Williamem Hurtem. Wkrótce Berenger wystąpi w dramacie sensacyjnym Faster z Dwayne’em Johnsonem i Billym Bobem Thorntonem, którego premiera ma nastąpić jesienią. Aktor zagrał także w innych znanych produkcjach takich jak Pierwsza liga, komedia z Charlie’em Sheenem, obsypany nagrodami dramat Antoine’a Fuqua Dzień próby z Denzelem Washingtonem i Ethanem Hawke, Belfer Roberta Mandeli, Gettysburg z Jeffem Danielsem i Martinem Sheenem, Sliver Phillipa Noyce’a, doceniony przez krytyków obraz Zabawa w Boga, Okruchy wspomnień Wolfganga Petersena, Pole Jima Sheridana, W pogoni za śmiercią Rogera Spottisewooda z Sidneyem Poitierem oraz dramat romantyczny Ridleya Scotta Osaczona. Berenger wcześnie zdobył uznanie w telewizji otrzymując nominację do nagrody Emmy w 1982 roku za okresową rolę w przebojowym serialu Zdrówko. Pozostałe epizodyczne wystąpienia aktora na małym ekranie to między innymi gościnne role w serialach Ally McBeal, Prawo i porządek, Życie jak sen oraz okresowa rola w serialu Brygada ratunkowa. Był także scenarzystą, producentem i aktorem w amerykańskim serialu Peacemakers, który w 2004 roku zdobył nagrodę Western Heritage Award. Niedawno wystąpił w serii kanału ABC Powrót na October Road oraz w wielu innych projektach takich jak miniserial TNT Marzenia i koszmary oraz film TNT w reżyserii Johna Miliusa pod tytułem Śmiałkowie, który także wyprodukował.

DILEEP RAO (Yusuf) ostatnio wystąpił w bijącym rekordy popularności przeboju Jamesa Camerona Avatar, najbardziej kasowym filmie wszechczasów. W 2009 roku zadebiutował także jako główny bohater pełnometrażowego głośnego horroru Sama Raimiego pod tytułem Wrota do piekieł. Rao urodził się w Los Angeles, ale w związku ze specyfiką pracy jego rodziców, matki-fizyka i ojca-inżyniera, podróżował po całym świecie. Zanim skończył osiem lat, odwiedził ponad 20 państw i przez jakiś czas mieszkał w Arabii Saudyjskiej. Życiowa fascynacja naukami przyrodniczymi sprawiła, że aktor rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego i na poważnie planował zostać chirurgiem. W czasie studiów zaczął jednak uczęszczać na zajęcia teatralne i zainteresował go teatr. Wstąpił do grupy teatralnej La Jolla Playhouse Summer Conservatory, gdzie szkoliła go uhonorowana nagrodą Tony reżyserka Anna Shapiro. Po odegraniu rozmaitych ról zdobył kartę członkowską i ostatecznie zadecydował, że jego dalsza edukacja związana będzie ze sztuką, a nie z medycyną. Rok później Rao został przyjęty do American Conservatory Theater w San Francisco. Po zakończeniu szkolenia zagrał w sztuce Toma Stopparda „Indian Ink”. Kolejne jego sceniczne przedsięwzięcia obejmowały tournee z grupą Manhattan Theatre Club, spektakle w teatrach South Coast Rep i Berkeley Rep oraz otwarcie teatru Kirk Douglas Theatre w Los Angeles. Współpracował z zasłużonymi reżyserami teatralnymi takimi jak Les Waters, Gordon Davidson, David Emmes i Carey Perloff oraz z dramaturgami takimi jak Joe Hortua, Charles Busch oraz Charles L. Mee, z którym pracował nad dwiema światowymi premierami. Ponadto dzięki światowemu obyciu, szerokiej wiedzy oraz doświadczeniu Rao został zwycięzcą quizu „Jeopardy” z jedną z najwyższych pojedynczych wygranych w tym programie.

MICHAEL CAINE (Miles) jest jednym z najbardziej cenionych aktorów w przemyśle filmowym, który w swoim 50-letnim dorobku ma ponad 100 filmów i mnóstwo aktorskich nagród. Caine jest dwukrotnym zdobywcą Oscara. Pierwszą statuetkę otrzymał za najlepszą męską rolę drugoplanową w filmie Woody’ego Allena Hannah i jej siostry, za którą dostał także nominacje do Złotego Globu i nagrody BAFTA. Kolejną statuetkę dla najlepszego aktora drugoplanowego otrzymał za rolę w dramacie Wbrew regułom Lassego Hallströma, za którą został także uhonorowany nagrodą SAG Award oraz nominacjami do Złotego Globu i nagrody BAFTA. Caine zdobył także cztery nominacje do Oscara dla najlepszego aktora. Pierwszą nominację otrzymał w 1966 roku za tytułową rolę w komedii Alfie, za którą dostał także nominację do Złotego Globu oraz nagrodę New York Film Critics Award. Drugą nominację do Oscara otrzymał wraz z nominacją do Złotego Globu i nagrodą Evening Standard Award za wcielenie się w postać bohatera Milo Tindle w komedii sensacyjnej Detektyw (1972) obok Laurence’a Oliviera. Trzecią nominację do Oscara przyniosła mu rola w filmie Edukacja Rity, za którą wyróżniony został także Złotym Globem i nagrodą BAFTA. Najnowsze nominacje do Oscara, Złotego Globu i nagrody BAFTA zdobył za rolę w filmie Spokojny Amerykanin (2002), za którą odebrał także nagrodę London Film Critics Circle Award. Wcześniej Caine uhonorowany został Złotym Globem i nagrodą London Film Critics Circle Award oraz otrzymał nominację do nagrody BAFTA za najlepszą męską rolę drugoplanową w filmie O mały głos. Najnowszą nagrodę London Film Critics Circle Award aktor otrzymał za występ w dramacie Prestiż Christophera Nolana. To był jego drugi film zrealizowany we współpracy z Nolanem. Pierwszym wspólnym filmem był hit Batman —Początek z 2005 roku, w którym Caine zagrał lokaja i powiernika Bruce’a Wayne’a, Alfreda. W roku 2008 ponownie wcielił się w rolę Alfreda w przeboju Nolana Mroczny rycerz. Caine urodził się w południowym Londynie w 1933 roku, jako Maurice Micklewhite. Zainteresowanie aktorstwem wykazywał już we wczesnym wieku. Po zakończeniu służby wojskowej w 1953 roku zajął się robieniem kariery. Pod pseudonimem artystycznym zaczerpniętym z tytułu filmu The Caine Mutiny (Bunt na okręcie), zagrał w wielu spektaklach na terenie Anglii i zaczął pokazywać się w angielskich filmach oraz programach telewizyjnych. W 1964 roku Caine odegrał swoją pierwszą istotną rolę filmową, jako porucznik Gonville Bromhead w produkcji Zulu. Rok później wystąpił w przebojowym thrillerze Teczka Ipcress i zdobył pierwszą nominację do nagrody BAFTA za rolę tajnego agenta Harry’ego Palmera. Jednakże dopiero nagrodzona nominacją do Oscara kreacja w Alfie zapewniła Caine’owi międzynarodową sławę. Pod koniec lat 60. wystąpił w 11 filmach takich jak Teczka Ipcress, Pogrzeb w Berlinie, Mózg za miliard dolarów, Gambit, za który dostał nominację do Złotego Globu, Szybki zmierzch, Siedem razy kobieta, Deadfall, Mag, Włoska robota oraz Bitwa o Anglię. Przez kolejne dwie dekady Caine wystąpił w ponad 40 filmach, takich jak Spóźniony bohater, X, y i zet z Elizabeth Taylor, Człowiek, który chciał być królem Johna Hustona, Harry i Walter jadą do Nowego Jorku, O jeden most za daleko Richarda Attenborougha, komedia Suita kalifornijska Neila Simona, Ubranie mordercy Briana De Palmy, Ucieczka do zwycięstwa Johna Hustona, Śmiertelna pułapka Sidneya Lumeta, To cholerne Rio Stanleya Donena, Pakt Holcrofta Johna Frankenheimera, Mona Lisa Neila Jordana oraz Parszywe dranie, za który otrzymał nominację do Złotego Globu. Od tamtej pory Caine zagrał role w filmach takich jak komedia Poza sceną, Krew i wino, Zatrute pióro, Miss Agent, Austin Powers i Złoty Członek oraz Wakacje Waltera Tima McCanliesa. Nowsze filmowe osiągnięcia aktora to Prognoza na życie Gore’a Verbinskiego, Ludzkie dzieci Alfonso Cuarona, remake filmu Detektyw z 2007 roku zatytułowany Pojedynek oraz tytułowa rola w niezależnej produkcji Harry Brown. Za występy na małym ekranie Caine zdobył nominacje do nagród Emmy i Złotego Globu za podwójną rolę tytułową w filmie Jekyll i Hyde oraz za kreację prezydenta RPA, F.W. de Klerka w dramacie historycznym Mandela i de Klerk. Otrzymał także nominację do Złotego Globu za rolę w filmie Kuba Rozpruwacz oraz nominację do nagrody Emmy za dramat historyczny Giganci drugiej wojny światowej. Caine jest również autorem książek. Napisał swoją autobiografię zatytułowaną „What’s It All About?”, a także „Acting on Film”, książkę na podstawie serii wywiadów, których udzielił telewizji BBC. In 1992 roku Caine uhonorowany został przez angielską królową orderem CBE, a osiem lat później otrzymał tytuł szlachecki.

https://vod.plus?cid=fAmDJkjC