Karate Kid (2010)

„Dre Parker to fajny dzieciak, który wyjechał z rodzinnego miasta i teraz musi dać sobie radę w Chinach,” mówi Jaden Smith, który wcześniej zagrał z ojcem w filmie W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happyness). „Jest mu naprawdę trudno – po prostu czuje, że nie pasuje do otoczenia. Trochę nie z własnej woli znajduje się po złej stronie i robi sobie wrogów z klasowych chuliganów.

Nie ma przyjaciół, a jedyną osobą, do której może się zwrócić jest pan Han, który uczy go walczyć.” To właśnie temat samotności w obcym mieście został wcześniej poruszony w filmie o tym samym tytule z Ralphem Macchio i Noriyuki „Patem” Moritą w rolach głównych. Za rolę stoickiego pana Miyagi, Morita otrzymał Oskara® i stał się legendą.

Producent Jerry Weintraub, który zrealizował pierwszy film, uważa, że historia w nim opowiedziana miała szansę na przetrwanie głównie dlatego, że jest uniwersalna. „To opowieść o ojcu i synu”, mówi. „Tutaj nie chodzi tylko o karate. Tym, co przetrwało do dzisiaj są relacje między chłopcem potrzebującym ojca i jego mentorem.”

Prawdopodobnie największym wyzwaniem było obsadzenie roli mentora. Filmowcy potrzebowali ikony – i kogoś takiego znaleźli w Jackie Chanie. Chan poczuł szczególny związek z filmową historią i przyznaje, że tak naprawdę mógł się łatwo z nią utożsamić. „Wiem, jak czuje się ryba bez wody,” mówi. „Około 30 lat temu, po raz pierwszy pojechałem sam do Ameryki. To przerażające, kiedy znajdziesz się zupełnie sam w obcym środowisku i kulturze.”

Kiedy okazało się, że Chan zagra w filmie, filmowcom wydało się naturalne, że akcja powinna wykroczyć poza Stany Zjednoczone. Dzieciak tym razem miał się przenieść z Detroit do Pekinu. A ponieważ zmieniło się miejsce akcji, było jasne, że zmieni się także kilka innych rzeczy – łącznie ze stylem walki. „Jesteśmy w nowym kraju i uczę się kung fu,” mówi Jaden Smith.

„Powód, dla którego tytuł filmu to Karate Kid pokazany jest na początku filmu. Dre sądzi, że będzie w stanie pokonać chuliganów używając karate, które trochę zna,” mówi jeden z producentów. „Ale w Chinach, każdy dzieciak jest ekspertem kung fu, więc jeśli Dre chce przetrwać musi się go nauczyć.” Oczywiście taki właśnie tytuł wydawał się także dobrym sposobem na oddanie honoru pierwszemu filmowi.

Rola Dre wymagała od Smitha nauczenia się kung fu, pobierał więc lekcje od najlepszych, m.in. Wu Ganga, koordynatora kaskaderów z Jackie Chan Stunt Team. W związku z tym, że Chan wykonuje sam większość z trudnych ujęć w swoich filmach, w 1983 roku założył zespół kaskaderski, aby stworzyć dogodne warunki do przygotowania choreografii sekwencji walk. „Kiedy poznałem Jadena od razu go polubiłem, ale nie byłem pewny czy da sobie radę z zadaniem,” mówi Wu. „Udowodnił, że jest bardzo utalentowany i bardzo ciężko pracował. A to nie było łatwe”.

Poza bezcennymi treningami, Smith miał też inny sposób na naukę kung fu. „Obejrzałem mnóstwo filmów z Jackie'm i nawet naśladowałem niektóre z jego ruchów,” śmieje się Smith. Tak naprawdę cała sekwencja, w której pan Han i Dre trenują z kijami, nawiązuje do jednej z najwcześniejszych i najsłynniejszych walk Chana. Zresztą relacje Smitha z Chanem naprawdę odzwierciedlały ich postaci w filmie. „Jest niesamowity. Ciągle uczył mnie czegoś nowego,” mówi Smith. „Jak się poprawnie rozciągać, jak się skupić. Był ze mną przez cały czas.”

Film opowiada nie tylko historię mistrza i ucznia, ale więzi, jak wytworzyła się między samotnym mężczyzną, a pozbawionym ojca chłopcem. Tak mówi o tym Chan: „Na początku pan Han sądzi, że tylko pomaga chłopcu, któremu dokuczają koledzy, ale ostatecznie jego życie także się zmienia. Dre jest jak wszyscy chłopcy – chcą kopać, żeby się zemścić. A w kung fu nie chodzi o ranienie ludzi, ale pomaganie im. Nigdy nie spotkałem tak inteligentnego dzieciaka jak Jaden. Wszystkiego uczy się natychmiast. Jest niesamowity!”

W rolę matki Dre wcieliła się Taraji P. Henson, nominowana do Oskara® za świetną kreację w filmie Ciekawy przypadek Benjamina Buttona (The Curious Case of Benjamin Button). Henson zwróciła uwagę na rolę, bowiem przypominała jej ona własne relacje z synem. „Jesteśmy prawdziwymi przyjaciółmi, ponieważ jesteśmy sami. Właśnie to przemówiło do mnie, kiedy czytałam scenariusz,” mówi aktorka. Henson była pod wrażeniem tego jak otwarci byli Smithowie pozwalając jej utworzyć wiarygodną relację z ich synem. „Mieliśmy trzy tygodnie prób przed wyjazdem do Chin. Zarówno Will jak i Jada stworzyli bardzo korzystne warunki dla Jadena i dla mnie,” mówi.

Kiedy realizatorzy zdecydowali się na przeniesienie akcji filmu do Chin, jedną ze zmian, jaka stała się konieczna było nauczenie Dre nowego stylu walki. Miał się nauczyć chińskiego stylu, a nie karate, które wywodzi się z Japonii. Termin kung fu posiada kilka różnych znaczeń, ale nie jest terminem związanym tylko ze sztuką walki. Dosłownie można go przetłumaczyć jako „praca”, „umiejętność” lub „czas i wysiłek”. Jednocześnie to wyrażenie ma szczególne znaczenie, kiedy odnosi się do sztuki walki, i poza Chinami kung fu może być używane do określenia różnorodności chińskich stylów i skali ich technik.

Na potrzeby filmu Karate Kid, Dre uczył się wushu, wymagającego fizycznie sportu praktykowanego w Chinach. Mistrz Wu Gang, jak nazywał go Jaden Smith, trenował chłopca przez trzy miesiące w Los Angeles przed rozpoczęciem zdjęć w Pekinie, a następnie kontynuował naukę przez cztery miesiące trwania produkcji. „Kilka miesięcy po rozpoczęciu naszych treningów, Jaden był na takim samym poziomie jak dzieci, które trenują od pięciu czy sześciu lat. Był bardzo skupiony i nigdy nie narzekał. Jestem z niego bardzo dumny.”

Oczywiście Smith i inne dzieci grające w filmie byli uczeni jak walczyć przed kamerą i wyglądać dobrze na ekranie. „Wszystkie dzieci były uczniami wushu, ale żadne z nich nie miało doświadczenia walki w filmie,” stwierdza Wu. „Nie jest łatwo utrzymać koordynację i rytm. Gra aktorska podczas walki jest równie ważna jak akcja – dzieci miały opowiedzieć historię walki swoimi twarzami i ciałem. To duże wyzwanie. ”

Jaden Smith twierdzi, że walka przed kamerą wcale nie jest łatwa. „Trzeba naprawdę uderzyć daną osobę – robi się to delikatnie, ale cios powinien wyglądać na mocny,” mówi. „Trzeba się też blokować. Jeśli nie zablokujesz uderzenia, możesz dostać w twarz.”

Czy Smithowi podobały się treningi? „Poprosił mnie o kontynuowanie treningów po zakończeniu zdjęć,” mówi Wu. „Byłem zaszczycony.”