FILM

Dobra wróżka (2010)

Tooth Fairy

Pressbook

Dwayne Johnson wciela się w Dereka Thompsona znanego też jako „Wróż Zębowy” – hokeistę, który słynie z tego, że jest bezlitosny dla przeciwników i często pozbawia ich zębów. Pewnego razu zbyt szorstko obchodzi się z młodym fanem i za karę musi przez tydzień pracować jako… prawdziwa Wróżka Zębuszka. A raczej wróż. Dostaje różdżkę i skrzydła, ale początkowo nie idzie mu najlepiej. Z czasem jednak nabiera wprawy. Robi to co do wróża należy, a przy okazji przypomina sobie o dawnych marzeniach.

Dwayne Johnson jest obecnie jednym z najpopularniejszych aktorów. Jego sprawność fizyczną i talent komediowy można było oglądać w takich filmach jak „Plan gry”, „Dorwać Smarta” czy „Góra czarownic”. O „Dobrej wróżce” mówi, że to uniwersalna historia o tym, że należy wierzyć w siebie i mieć marzenia. To film rodzinny, który z przyjemnością obejrzą i dzieci, i dorośli.

„Każde amerykańskie dziecko wierzy we Wróżkę Zębuszkę. Pomyślałem, że nadszedł czas, aby nakręcić o niej film.” – mówi Johnson.

Wróżka Zębuszka, Święty Mikołaj, Zając Wielkanocny – to ważne dla każdego dziecka postaci. Większość z nas wyobraża sobie Wróżkę Zębuszkę, która wlatuje nocą do naszego pokoju, zabiera zęba spod poduszki i zostawia nam pieniądze. Raczej nikt nie spodziewa się, że wróżką jest hokeista… A jednak, Derek Thompson, znany z brutalnej gry, musi przez tydzień sprostać zadaniom wróżki.

Derek był gwiazdą hokeja, ale uraz sportowy uniemożliwił mu dalszą karierę. Nigdy się z tym nie pogodził. „Nie potrafi się odnaleźć. Hokej był całym jego życiem. Pragnie wrócić na szczyt, ale nie wie jak spełnić marzenia.” – mówi Johnson.

Derek to dobry człowiek, ale brakuje mu wiary w siebie. Gdy młody fan stwierdza, że gdy dorośnie też zostanie gwiazdą hokeja, Derek mówi mu brutalną prawdę. Nie chce być wredny. Wydaje mu się, że szczerość jest najlepsza i dał chłopakowi dobrą radę. Czeka go ważna lekcja dotycząca marzeń…

Dzień po niefortunnej rozmowie z fanem Derek znajduje pod poduszką pismo, z którego wynika, że dopuścił się wykroczenia nr 70136 – burzenia marzeń. Zanim domyśli się o co chodzi, trafi do magicznej krainy zamieszkanej przez wróżki. Przejdzie tam specjalne szkolenie.

Początkowo jego strojem służbowym jest niewygodna, różowa spódniczka baleriny („Strasznie chciałem ją założyć!” – śmieje się Johnson), potem wskakuje w wygodniejszy strój. Będzie się musiał tłumaczyć przed Lily (w tej roli legendarna Julie Andrews), która oskarża go o bycie niszczycielem marzeń i skazuje na dwa tygodnie bycia wróżem.

Rolę Lily powierzono Julie Andrews – wspaniałej aktorce, której kariera trwa od czterdziestu lat. Kto nie widział jej w „Mary Poppins” czy „Dźwiękach muzyki”? Andrews spodobało się przesłanie filmu : „Każde dziecko ma prawo do marzeń. Dobry film rodzinny powinien być ciepły i radosny. Wspaniale jeśli jest zabawny i niesie jakieś przesłanie. Zarówno dzieciom jak i dorosłym podoba się też prostota i niewinność, które w dzisiejszym świecie są po prostu magiczne.”

Zaangażowanie Julie Andres było dla twórców ogromnym sukcesem. „Byliśmy zachwyceni, gdy przyjęła rolę. Jest do niej stworzona!” – mówi producent, Jason Blum. Dodaje też, że pozyskanie aktorki to zasługa reżysera, Michaela Lembecka : „Michael długo był aktorem i wie jak pracować z aktorami. Dobry reżyser musi sprawić, że aktorzy czują się na planie pewnie i bezpiecznie. Zwłaszcza jeśli kręci się komedię.”

Bezpośrednim przełożonym Dereka zostaje Tracy, który ma dopilnować, by Derek dobrze wypełniał obowiązki wróża. Współpraca panów nie zaczyna się najlepiej i niestety jest coraz gorzej… Rolę Tracy’ego powierzono angielskiemu komikowi i scenarzyście znanemu m.in. ze współpracy z Rickym Gervaisem przy serialu „Biuro” – Stephenowi Merchantowi. „To typowy komediowy duet. Derek sprzeciwia się karze jaka go dotknęła, a biurokratyczny Tracy tylko go wkurza.” – mówi Merchant i dodaje : „Tracy marzy o byciu wróżem i posiadaniu skrzydeł. Nie może przeboleć, że Derek dostał skrzydła i różdżkę, chociaż wcale nie chce być wróżem. To co jest dla Dereka niesprawiedliwą karą, to spełnienie marzeń Tracy’ego.”

Wiele zabawnych scen z udziałem Merchanta i Johnsona zawdzięczamy sile komizmu fizycznego – Merchant jest wysoki i chudy, a Johnson ma (jak to ujął Merchant) „super-ciało”.

Jeśli Derek ma dobrze wypełniać obowiązki wróża, musi się zaznajomić z osobliwym sprzętem służbowym. Tracy zapoznaje go z Jerrym, który pokazuje Derekowi szereg przydatnych gadżetów:

- różdżkę ze specjalnym przyciskiem „do wszystkiego” (żeby tylko było wiadomo jak działa…)

- spray niewidzialności (podstawowe narzędzie pracy wróża)

- pastę zmniejszającą (przydaje się, gdy trzeba przejść przez dziurę pod drzwiami)

- szczekające miętówki (dobra zabawa gwarantowana)

- odpędzacz kotów (kociaki bywają niebezpieczne jeśli jest się pomniejszonym wróżem)

- proszek zapomnienia (ludzie nie mogą pamiętać, że widzieli wróża/wróżkę)

Derek musi sprostać trudnemu zadaniu, a do tego rozwiązać problemy domowe – dogadać się ze swoją dziewczyną, Carly (Ashley Judd) i jej dziećmi : pięcioletnią Tess i czternastoletnim Randym. „Dzieci mają swoje marzenia i ważne jest, by zachęcać je do ich realizacji. Derek zdał sobie z tego sprawę dopiero wtedy gdy niechcący zburzył marzenia Tess i Randy’ego” – mówi Johnson.

Carly nie ma pojęcia o nowym, sekretnym życiu Dereka, ale trwa przy ukochanym. „Z przyjemnością zagrałam w tym filmie. Wiem, jak ważne jest dążenie do realizacji marzeń. Derek jest w pewnym sensie dużym dzieckiem, ale z drugiej strony zapomniał czym są dziecięcy zapał czy niewinność. Carly i jej pociechy pomogą mu sobie przypomnieć.” – mówi Ashley.

Reżyser Michael Lembeck mówi, że między Dwayne’em, a Ashley była prawdziwa chemia : „Zagrali parę, która potwierdza teorię, że przeciwieństwa się przyciągają. Derek to twardy sportowiec, a Carly jest wykształconą, delikatną samotną mamą. Ich związek jest wyjątkowy.”

Derek w końcu nauczy się jak być z Carly i dbać o Randy’ego i Tess, ale wpierw czeka go dużo trudności. Wypełniając obowiązki wróża zostanie spuszczony w kiblu, pogryziony, a nawet aresztowany. Będzie też musiał stawić czoła młodemu hokeiście, który wyzwie go na hokejowy pojedynek. Gdy Derek wreszcie zaakceptuje nową sytuację odkryje coś niezwykłego : przypomni sobie o własnych marzeniach.

Praca nad „Dobrą wróżką” była jak kręcenie trzech filmów. Pierwsze sceny opowiadają o zawodowym hokeiście. Producenci Mark Ciardi i Gordon Gray z Mayhem Pictures zrealizowali takie filmy jak „Debiutant”, „Cud w Lake Placid” czy „Plan gry”. „Chcieliśmy oddać realia panujące w świecie hokeistów. Zaprosiliśmy do współpracy Marka Eblisa, który czuwał nad tym, by wiernie oddać to, co związane z grą w hokeja.” – mówi Ciardi.

Reżyser Michael Lembeck od lat jest fanem hokeja : „Nie chciałem po prostu pokazać gry. Pragnąłem, by widzowie poczuli jakby sami byli na lodowisku i docenili grację, szybkość i talent łyżwiarzy. Praca z Markiem Ellisem to czysta przyjemność; rewelacyjnie się spisał. Muszę też pochwalić łyżwiarzy – zarówno początkujący jak i profesjonalni hokeiści świetnie zagrali. Kręcenie ich w akcji było fantastycznym przeżyciem.”

Druga część filmu koncentruje się na związku Dereka i Carly oraz relacji między Derekiem, a Tess i Randym. Trzecia część filmu rozgrywa się w krainie wróżek; zdjęcia powstały w Mammoth Studios w Vancouver. Scenografka Marcia Hinds stworzyła centrum dla wróżek inspirując się przestrzennymi dworcami kolejowymi. „Wróżki i wróże bez przerwy wlatują i wylatują z centrum z kolejnymi zadaniami do wykonania. Otwarta przestrzeń i brak drzwi ułatwiają im poruszanie się.” - tłumaczy Marcia.

Główne role zagrali Dwayne Johnson, Ashley Judd i Julie Andrews. Reżyserem filmu jest Michael Lembeck, scenariusz napisali Lowell Ganz, Babaloo Mandel, Joshua Sternin, Jeffrey Ventimilia i Randi Mayem Singer, na podstawie pomysłu Jima Piddocka. Film wyprodukowali Jason Blum, Mark Ciardi i Gordon Gray; producentem wykonawczym jest Jim Piddock. Za zdjęcia odpowiada David Tattersall, za scenografię Marcia Hinds, a za montaż David Finder. Współproducentem filmu jest Kevin Hallora, muzykę skomponował George S. Clinton, a kierownictwo muzyczne powierzono Frankie’emu Pine’owi.

DWAYNE JOHNSON (Derek) zabłysnął rolą Króla Skorpiona w filmie „Mumia powraca”, którą powtórzył w obrazie „Król Skorpion”. Magazyn „Entertainment Weekly” umieścił go na liście najbardziej obiecujących aktorów i aktorek (trafili na nią m.in. Ellen Page, James McAvoy i Amy Adams”.) Najnowsze filmy z jego udziałem to „Dorwać Smarta” ze Steve’em Carrellem i Anne Hathaway oraz „Góra czarownic”, na planie którego ponownie współpracował z Andym Fickmanem (reżyserem „Planu gry”, gdzie Johnson wcielił się w gwiazdę futbolu.)

Użyczył głosu kapitanowi Charlesowi Bakerowi, bohaterowi filmu animowanego „Planeta 51”. Inne postaci mówią głosami Jessici Biel, Gary’ego Oldmana i Justina Longa. W 2007 roku zagrał główną rolę w „Planie gry”. Ciepły film o futboliście, który dowiaduje się, że ma córkę zarobił na całym świecie ponad sto pięćdziesiąt milionów dolarów. Na swoim koncie ma udział w takich filmach jak „Koniec świata” Richarda Kelly’ego, „Gang z boiska” Phila Joanou czy „Be Cool” (sequel „Dorwać małego”). W 2004 roku zagrał w „Z podniesionym czołem” – wcielił się w szeryfa, który wraca do rodzinnego miasta po odbyciu służby wojskowej. Wystąpił także w „Witajcie dżungli” Petera Berga; w filmie zagrali m.in. Sean William Scott i Rosario Dawson. Urodził się w San Francisco, wychował na Hawajach. Na studiach rozpoczął udaną karierę futbolową, ale kontuzja przekreśliła szanse na zawodową grę. Poszedł w ślady ojca i dziadka, którzy byli profesjonalnymi zapaśnikami. W latach 1996-2003 odnosił ogromne sukcesy sportowe; jako „The Rock” stał się niezwykle rozpoznawalną i charyzmatyczną gwiazdą. Od zawsze ciągnęło go do aktorstwa. W 2000 roku wystąpił w programie „Saturday Night Live” i ujawnił duży talent komediowy. Niedługo potem otrzymał rolę w „Mumia powraca”. W 2006 roku założył The Rock Foundation, która pomaga dzieciom na całym świecie. Współpracuje z amerykańskim Czerwonym Krzyżem i The Make-A-Wish Foundation. W styczniu 2000 opublikował autobiografię, która została bestsellerem. Wraz z partnerką, Dany Garcią, wychowuje ośmioletnią córkę, Simone Alexandrę Johnson.

ASHLEY JUDD (Carly) zabłysnęła rolą Ruby Lee Gissing w „Ruby w krainie szczęśliwości” Victora Nuneza. Na swoim koncie ma wiele różnorodnych kreacji i nagród. W 2009 roku wystąpiła w „Helen” Sandry Nettlebeck – dramacie, który miał swoją premierę na festiwalu filmowym w Sundance. W 2006 roku powróciła do kina niezależnego – wystąpiła w „Come Early Morning” i „Robaku”. Na początku 2007 roku wyjechała do Indii, gdzie wystąpiła w dokumencie dla National Geographic. Poruszał tematykę AIDS i miał swoją premierę 1 grudnia 2007 roku (w Światowy Dzień Walki z AIDS). Rok wcześniej Ashley i Salma Hayek wyjechały do Ameryki Południowej, gdzie wystąpiły w filmie dokumentalnym The Learning Channel. W 2004 roku wcieliła się w Lindę Lee Porter w filmie „De-Lovely”. Nominowano ją za to do Złotego Globu. W tym samym roku wystąpiła w „Amnezji” i wcieliła się w Maggie w „Kotce na gorącym blaszanym dachu” Tennessee Williamsa wystawianej na Broadwayu. W 2002 roku zagrała niewielką, choć znaczącą rolę we „Fridzie” oraz jedną z głównych ról w „Boskich sekretach siostrzanego stowarzyszenia Ya-Ya”. Na swoim koncie ma także udział w „Bez przedawnienia”, „Serce nie sługa”, „Kolekcjonerze”, „Podwójnym zagrożeniu”, „Gdzie serce twoje”, „Oku obserwatora” czy „Simonie Birchu” (na podstawie powieści „Modlitwa za Owena” Johna Irvinga). W 1997 roku wystąpiła w „Kolekcjonerze” i „Upalnym lecie”, a dwa lata wcześniej w „Gorączce” Michaela Manna, gdzie zagrali Robert DeNiro, Al. Pacino i Val Kilmer. W 1996 roku zagrała w „Czasie zabijania” Joela Schumachera i „Desperatach”; nominowano ją do Emmy i Złotego Globu za rolę Normy Jean w „Norma Jean & Marylin” stacji HBO. Na deskach teatru debiutowała rolą w „Buster” Timothy’ego Huttona. Od tamtej pory można było ją oglądać m.in. na Broadwayu i w przedstawieniach Roundabout Theatre Company. Zasiada w radzie PSI (Population Services International). W ramach akcji charytatywnych wyjeżdżała m.in. do Tajlandii, Kambodży, Kenii, RPA, Hondurasu, Nikaragui, Salwadoru i Ruandy. Wystąpiła w trzech filmach dokumentalnych, które wyświetlano w ponad 150 krajach świata. Angażuje się w walkę z nierównością społeczną i biedą, a także dyskryminacją płciową czy przemocą w rodzinie. Przemawiała przed Kapitolem i w National Press Club, zaangażowała się w Clinton Globar Initiative. Od niedawna jest rzeczniczką organizacji Defenders for Wildlife i The Sierra Club.

JULIE ANDREWS (Lily) jest gwiazdą kina, teatru i telewizji. Jej kariera trwa od pięćdziesięciu lat. Już jako gwiazda Broadwayu wystąpiła w 1964 roku w filmie „Mary Poppins”, który uchodzi dziś za klasykę kina dziecięcego. Aktorkę nagrodzono Oscarem, Złotym Globem i BAFTA Award. Rok później zdobyła drugą nominację do Oscara i Złoty Glob za rolę Marii Von Trapp z „Dźwięków muzyki”. Za podwójną rolę w „Victor/Victorii” otrzymała trzecią nominację do Oscara i Złoty Glob. Młodzi widzowie kojarzą ją z takich filmów jak „Pamiętnik księżniczki”, „Pamiętnik księżniczki 2”, „Zaczarowana” (była narratorką) czy „Shrek 2” (użyczyła głosu królowej Lilian). Pochodzi z Anglii, gdzie zaczęła karierę od teatru i radia. Jako nastolatka wyjechała do Nowego Jorku; w 1953 roku zadebiutowała na Broadwayu. Za rolę w „My Fair Lady” otrzymała New York Drama Critics Award i nominację do Tony Award. W 1961 roku zagrała Ginewrę w musicalu „Camelot” (druga nominacja do Tony Award). Trzydzieści pięć lat po zagraniu w filmie „Victor/Victoria” zagrała w jego broadwayowskiej wersji, a w 2005 roku wyreżyserowała nową wersję „The Boy Friend” – sztuki, w której zadebiutowała w 1953 roku. W 1957 roku zagrała w telewizyjnym „Kopciuszku”. Za „The Julie Andrews Hours” otrzymała nagrodę Emmy; kolejne nominacje otrzymała za „Julie and Carol At Lincoln Center” i „Sounds of Christmas”. W ostatnich latach można było ją obejrzeć w „Niezwykłym wieczorze”, „Gwiazdce Eloizy”, „Eloize z hotelu Plaza” i „Nad Złotym Stawem”. W latach siedemdziesiątych napisała dwie książki, które zostały bestsellerami („Mandy” i „The Last of The Really Great Whangdoodles”). W 2003 roku razem z córką, Emmą Walton Hamilton, wydała „The Julie Andrews Collection”, w której znajdują się książki dla dzieci. W 2009 roku ukazał się tom zawierający piosenki, wiersze i kołysanki okraszone rysunkami Jamesa McMillana. Autobiografia Julie zatytułowana „Home- A Memoir of My Early Years” trafiła na pierwsze miejsce listy bestsellerów „New York Timesa”. Angażuje się charytatywnie – działa w organizacji Operation USA; brała udział w misjach w Wietnamie i Kambodży. W latach 1992-2006 była Ambasadorką Dobrej Woli UNIFEM.

W 1999 roku otrzymała Order Imperium Brytyjskiego, a w 2001 roku została laureatką Kennedy Center Honores.

STEPHEN MERCHANT (Tracy) pochodzi z Bristolu. Zaczynał jako komik i prezenter radiowy. Jest współ-twórcą serialu „Biuro” (a także jednym ze scenarzystów i reżyserów) – zdobywcy nagród BAFTA i British Comedy Awards, pierwszego angielskiego serialu nagrodzonego Złotym Globem. Wraz z przyjacielem, Rickym Gervaisem, zrealizował serial „Statyści”, za który otrzymał Złoty Glob i British Comedy Award dla najlepszego aktota. Zagrał w takich filmach jak „Hot Fuzz- gorące psy”, „Gazu, mięczaku, gazu” czy „Cemetery Junction”, do którego napisał scenariusz.

RYAN SHECKLER (Mick Donnelly) to młody skateboardzista, który ma na swoim koncie trzykrotny udział w AST Dew Tour i złoty medal zdobyty na X Games w 2008 roku. Wystąpił w reality show „Life of Ryan” produkcji MTV. Pierwszą deskę dostał, gdy miał cztery latka. Jako trzynastolatek był już zawodowym skateboardzistą. Brał udział w takich wydarzeniach sportowych jak Gravity Games, Slam City Jam, Vans Triple Crown czy X Games. W 2005, 2006 i 2007 roku wziął udział w AST Dew Tour i do dziś jest czempionem. Deskorolka nie jest jego jedyną pasją – uwielbia samochody, motocross i muzykę.

MICHAEL LEMBECK (reżyseria) zadebiutował jako reżyser w 2002 roku komedią „Śnięty Mikołaj 2” z Timem Allenem. Potem wyreżyserował „Connie i Carlę” z Toni Colette i Nią Vardalos oraz „Śniętego Mikołaja 3: Uciekającego Mikołaja”. W 2008 roku Warner Bros. powierzyło mu reżyserię „Elity” na podstawie książek Lisi Harrisom. Jest komediowym weteranem. Jako aktor zagrał w ponad dwustu odcinkach takich seriali jak „Szaleję za tobą” czy „Statek miłości”, a wyreżyserował ponad trzysta odcinków różnych seriali (m.in. „Luz we dwóch”, „Karolina w mieście”, „Wszyscy kochają Raymonda”). Za reżyserię „Przyjaciół” otrzymał w 1996 roku nagrodę Emmy, do której był nominowany trzy razy. Współpracował z gigantami komedii : Carol Burnett, Martinem Shortem, Carroll O’Connor, Nathanem Lane’em, Steve’em Carellem, Melem Brooksem czy Philem Hartmanem, a także takimi aktorami jak Julia Roberts, Ellen DeGeneres, Jeremy Piven, Mercedes Ruehl, Hector Elizondo, Alan Arkin, Carl Reiner, Gene Kelly, Jack Benny, Joan Plowright, Dennis Quaid, John Ritter, Peter Falk czy Harvey Korman. Jego ojciec Harley też był aktorem. Występował na Broadwayu, a największą sławę przyniosła mu rola w telewizyjnym „The Phil Silvers Show”. Zanim Michael zaczął robić karierę w Hollywood grał w nowojorskich teatrach. Po przyjeździe do Kalifornii zagrał w takich filmach jak „Teściowie” czy „Kompania Marines C”; przez pięć lat był członkiem obsady serialu „One Day At a Time”. Grał w Canon Theater (wcielał się w Marty’ego Sterlinga w „Isn’t It Romantic”), w Mark Taper Forum (w „The Good War”), wcielił się w Sonny’ego w „Grease” wystawianym w teatrach całego kraju. Razem z siostrą prowadzi Harvey Lembeck Comedy Workshop założone przez ich ojca.

LOWELL GANZ & BABALOO MANDEL (scenariusz) napisali wspólnie wiele scenariuszy – m.in. „Nocną zmianę”, „Spokojnie, tatuśku”, „Komika na sobotę”, „Ich własną ligę” czy „ED-TV”.Pochodzą z Nowego Jorku, ale poznali się dopiero gdy obaj zamieszkali w Los Angeles.

Zanim Ganz zaczął współpracę z Mandelem, pisał z Markiem Rothmanem. Stworzyli scenariusze do seriali „The Odd Couple” i „Happy Days”

JOSHUA STERNIN & JEFFREY VENTIMILIA (scenariusz) pisali wspólnie scenariusze do takich seriali jak „Różowe lata 70”, „Trzecia planeta od słońca”, „Murphy Brown” czy „Simpsonowie”.

RANDI MAYEM SINGER (scenariusz) jest współtwórczynią scenariusza do filmu „Pani Doubtfire”. Była scenarzystką i producentką wykonawczą serialu „Jack&Jill”. Obecnie pracuje nad filmami „Agent XXL 3” i remake’em „Toppera”.

JIM PIDDOCK (pomysł/produkcja wykonawcza) to aktor, scenarzysta i producent. Zaproponował realizację „Dobrej wróżki” Jasonowi Blumowi – Blum został producentem, a Piddock producentem wykonawczym. Zagrał w wielu serialach – m.in. „Ostrym dyżurze”, „Przyjaciołach”, „Detektywie Monku”, „Dollhouse” czy „Zagubionych”.

JASON BLUM (produkcja) jest prezesem Blumhouse Productions. Najnowsze filmy, które wyprodukował to m.in. „Przypadkowy mąż”, „Lektor” i „Paranormal Activity”. W latach 1995-2000 kierował działem produkcji w Miramax Films. W tym czasie Miramax wyprodukował takie filmy jak „Inni”, „Znaki dymne”, „Happy Texas” czy „Upiorne święto”. Odkąd w 2000 roku założył własną firmę wyprodukował ponad dziesięć filmów – między innymi „Lektora” Stephena Daldry’ego za rolę w którym Kate Winslet zdobyła Oscara.

MARK CIARDI i GORDON GRAY (produkcja) są wspólnikami w Mayhem Pictures – firmie produkcyjnej z Santa Barbara, która współpracuje między innymi z Walt Disney Studios Motion Picture Company.Założyli firmę siedem lat temu. Od tamtej pory wyprodukowali takie filmy jak „Debiutant” z Dennisem Quaidem, „Cud w Lake Placid” z Kurtem Russellem czy „Vince niepokonany” z Markiem Wahlbergiem. Współpraca z Walt Disney Studios zaowocowała „Planem gry” z Dwayne’em Johnsonem – film przez dwa tygodnie zajmował pierwsze miejsce listy box office i zarobił ponad 150 milionów dolarów. Mayhem Pictures pracuje obecnie nad „Tommorowland” (we współpracy z Disneyem) i „Big Brave Brain” na podstawie książki dla dzieci. Wyprodukują także komedię „Milion Dollar Arm” ze Steve’em Carrellem i dramat polityczny „How to Rig an Election : Confessions of a Republican Operative” z Billym Rayem. Producenci nie rezygnują z filmów o sporcie – realizują obecnie film „Secretariat” o Penny Chenery – kobiecie, która w latach sześćdziesiątych odziedziczyła po ojcu hodowlę koni; jeden z nich zwyciężył w 1973 roku Triple Crown, czego przez dwadzieścia pięć lat nie dokonał żaden amerykański koń wyścigowy. W filmie wystąpią Diane Lane i John Malkovich.

DAVID TATTERSALL (zdjęcia) pracował między innymi przy najnowszych częściach „Gwiezdnych Wojen” („Gwiezdne Wojny: Część I - Mroczne widmo“ („Star Wars: Episode I – The Phantom Menace”), „Gwiezdne Wojny: Część II - Atak Klonów”(„Star Wars: Episode II – Attack of the Clones”) i „Gwiezdne Wojny: Część III - Zemsta Sithów“ („Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith”).Jest nie tylko cenionym operatorem zdjęć, ale i fotografem. Jego kunszt można oglądać w takich filmach, jak „Zabójcze radio” („Radioland Murders”), „Con Air – Lot skazańców” („Con Air”), „Majestic”, „Zielona mila” („The Greek Mile”), „Granice wytrzymałości” („Vertical Limit”), „Śmierć nadejdzie jutro” („Die Another Day”), „Lara Croft Tomb Raider: Kolebka życia” („Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life”), „Xxx 2: Następny poziom” („XXX: State of the Union”), „Kumple na zabój” („Matador”), „W pogoni za zbrodniarzem” („Hunting Party”), „Speer Racer”, „Zoom” i „Next”.

Tattersall pochodzi z Lake District w północnej Anglii. Studiował na uniwersytecie Goldsmith w Londynie, a także Britain’s National Film and Television School, gdzie skończył specjalizację operatorską i oświetleniową. Jako student zrealizował takie filmy, jak „King’s Christmas”, które w 1987 roku nominowano do nagrody BAFTA, „Caprice” pokazywane na festiwalach filmowych w Mediolanie i Edynburgu, a także „Metropolis Apocalypse” pokazywane w 1988 roku na festiwalu filmowym w Cannes. Tattersall pracował również przy produkcjach telewizyjnych - “Yellowthread Street” i „Kronikach młodego Indiany Jonesa” („The Young Indiana Jones Chronicles”), za które nagrodzono go Emmy i nominowano do ASC za najlepsze zdjęcia.

MARCIA HINDS (scenografia) otrzymała Art Directors Guild Award za scenografię do serialu „Sześć stóp pod ziemią” (nominowano ją także do Emmy). Za prace nad filmem „Winchell” stacji HBO nominowano ją do kolejnej Emmy i Art Directors Guild Award.

Współpracowała z Betty Thomas przy filmach „Ja, szpieg”, „28 dni” i „John Tucker musi odejść”. Najnowszy film, do których stworzyła scenografię to „Ale czad!”.

Współpracuje z twórcami filmowymi, ale i telewizyjnymi – jej scenografie można oglądać w odcinkach takich seriali jak „The World According To Barnes”, „That Guy”, „The Loop”, „Westside”, czy „Boy Next Door”.

DAVID FINFER (montaż) był nominowany do Oscara za montaż filmu „Ścigany”. Od lat współpracuje z Michaelem Lembeckiem – zmontował „Connie i Carlę”, „Elitę” czy „Śniętego Mikołaja 2”.

KEVIN HALLORAN (ko-produkcja) był członkiem ekip produkcyjnych takich filmów jak “Marley i ja”, “Most do Terabithii”, “Eragon” czy “Flicka”. Obecnie produkuje remake “Czerwonego świtu”.

GEORGE S. CLINTON (muzyka) skomponował muzykę do ponad 90 filmów; jego kariera trwa od 25 lat. Zaczynał od pracy przy takich filmach jak „Dzikus” czy „Dowódca plutonu”. Najnowsze filmy, do których stworzył muzykę do m.in. „Czyściciel”, „Guru miłości” i „Extract”.

Więcej o filmie:


https://vod.plus?cid=fAmDJkjC