6.4 
Zaloguj się, aby dodawać filmy do ulubionych lub polecać je innym użytkownikom.
Reżyser Tony Scott konstruuje opowieść o porwaniu pociągu i następującej w konsekwencji walce z przestępcami jako przerażającą zabawę w kotka i myszkę, w której dyspozytor metra grany przez Denzela Washingtona, zostaje postawiony w opozycji do nieprzewidywalnego zabójcy (John Travolta).
Metro strachu rozpoczęło żywot jako świetnie przyjęta powieść Johna Godeya, która stawia czytelnikom pytanie – kto byłby w stanie porwać pociąg? Trzeba być kompletnym szaleńcem, aby odważyć się na taki krok, metro bowiem to zamknięty system. Nawet jeśli uda się zdobyć okup, nie ma gdzie uciec. Powieść została po raz pierwszy adaptowana na ekran w 1974 roku, a główne role zagrali Walter Matthau i Robert Shaw. Do dzisiaj jest to kultowy klasyk.
Filmowcy podeszli do nowej ekranizacji nie jako do remake’u klasycznego filmu, ale powrócili do źródła przedstawiając treść powieści, jako współczesny thriller. "To świetna historia, której nie znają nowe pokolenia widzów," mówi Scott. "Świat, a szczególnie Nowy Jork, bardzo się zmienił od 1974 roku."
"Uwielbiam historie, w których ludzie znajdują się w ekstremalnych okolicznościach, a my oglądamy ich zachowanie w sytuacji, kiedy sprawy przybierają zły obrót," mówi Brian Helgeland – zdobywca Oskara® za scenariusz do Tajemnic Los Angeles (L.A. Confidential). "W tym przypadku interesowało mnie pokazanie stosunków między dyspozytorem a porywaczem. Tak naprawdę ani w powieści, ani w oryginalnym filmie Garber i Ryder nie zostają zmuszeni do dogłębnego poznania się."
Garber, szuka sposobu na zmycie plamy na swojej reputacji: oskarżenia o łapówkarstwo, które sprawiło, że został zdegradowany na stanowisko dyspozytora i właśnie to sprawia, że jest w swym działaniu tak bardzo zdeterminowany. "Wierzy, że jeśli pomoże ludziom w pociągu, zatrze złe wrażenie," mówi scenarzysta. "Garber szuka odkupienia."
Odwrotnie jest w przypadku Rydera. On szuka zemsty. Ryder Travolty to przerażająco inteligentny i zawzięty maniak, w jednej chwili okazujący litość, a w drugiej eksplodujący śmiertelną furią. Wcześniej świetnie sobie radził na Wall Street, został jednak skazany za malwersacje finansowe. Teraz jego motywem jest wyrównanie rachunków z Nowym Jorkiem.
Bohaterowie są tak różni od siebie jak światy, które zamieszkują. "Garber pracuje na powierzchni dla MTA NYC Transit. Kiedy przygotowywaliśmy dokumentację okazało się, że MTA dysponuje bardzo wysoką technologią, podobnie jak NASA," mówi Scott. "Zaadaptowałem ten świat – spokój, przejrzystość i zaawansowanie techniczne MTA - i zrównoważyłem z mrokiem podziemnych tuneli metra – trzewi Nowego Jorku.
Reżyser wierzył, że istnieje tylko jeden sposób na osiągnięcie jego wizji. "Tony chciał realizować zdjęcia w prawdziwych tunelach," wspomina producent wykonawczy Barry Waldman. "Metro jest trzecim – obok Garbera i Rydera - bohaterem naszego filmu."
Ekipa pracowała pod powierzchnią przez cztery tygodnie, co było najdłuższym przedsięwzięciem realizowanym kiedykolwiek w nowojorskim metrze. Filmowcy otrzymali zgodę na wstęp od NYC Transit, który nigdy wcześniej nie dał takiego pozwolenia ekipie filmowej, łącznie z twórcami oryginalnego filmu.
Realizowanie zdjęć w tunelach może być wyjątkowo męczącym doświadczeniem – 400 - tonowy pociąg pędzi o parę cali obok, a tzw. trzecia szyna czy przewody elektryczne o napięciu 600 volt grożą olbrzymim niebezpieczeństwem. "Kiedy znajdujemy się w wagonie nie zdajemy sobie sprawy z tego jak olbrzymie są te pociągi," mówi Denzel Washington. "Dopiero stojąc na torach można przyjrzeć się dokładnie tym monstrualnym wagonom pędzącym z prędkością prawie 80 km na godzinę."
Władze NYC Transit zadbały o zapewnienie filmowcom bezpieczeństwa. Zarówno aktorzy jak i ekipa byli świadomi tego, że pociąg może pojawić się na każdym z torów, w każdej chwili.
Reżyser Tony Scott postrzega tunele jako unikalny, odrębny świat. "Moim celem było dotknięcie tego świata w sposób, w jaki nikt tego wcześniej nie zrobił."
W filmie Merto Strachu Pelham 123 (The Taking of Pelham 1 2 3), Denzel Washington gra postać dyspozytora nowojorskiego metra Waltera Garbera, którego zwykły dzień zamienia się w kompletny chaos spowodowany uprowadzeniem pociągu. Sprawcą całego zamieszania jest Ryder – w tej roli John Travolta – dowódca świetnie uzbrojonej grupy czterech osób, który grozi śmiercią pasażerów, jeśli w ciągu godziny nie zostanie zapłacony wysoki okup. Garber stara się wykorzystać całą swoją rozległą wiedzę na temat systemów metra, aby przechytrzyć Rydera i ocalić zakładników. Jednej zagadki nie potrafi jednak rozwiązać: nawet jeśli złodzieje dostaną swoje pieniądze, jak będą w stanie wydostać się z tunelu?
Wewnątrz nieokreślonego budynku położonego na Manhattanie znajduje się nowe, zaawansowane technologicznie Centrum Kontroli Kolei kierujące nowojorskim systemem metra i nigdy nie kończącym się ruchem pasażerskim. W Metrze strachu to właśnie tam siedzi przy biurku Garber i prowadzi walkę na śmierć i życie z zachowującym się jak dr Jekyll i Mr Hyde porywaczem.
Chociaż lwia części filmu została zrealizowana w rzeczywistych obiektach zdjęciowych – dzięki staraniom długoletniej współpracownicy Tony’ego Scotta, Janice Polley i pomocy pracującej dla NYC Transit Alberteen Anderson – miejsce, w którym bije tętno filmu pozostało ukryte przed kamerami.
Anderson na samym wstępie zabrała filmowców do zamkniętego ostatnio Centrum Kontroli Kolei na Brooklynie, które stało się sławne m.in. dzięki filmowi z 1974 roku. Chociaż uśpione, miejsce to jest w pełni funkcjonalne i stanowi wsparcie dla nowego centrum. Po wizycie w dawnym centrum, Scott i kilku członków załogi udało się do nowego obiektu. "Centrum wyglądało jak siedziba NASA – niezwykła, olbrzymia przestrzeń," mówi scenograf. "My jednak zdecydowaliśmy się na stworzenie własnej wersji. Skorzystaliśmy z nowoczesnego projektu centrum i połączyliśmy go ze szczegółami starego, klasycznie nowojorskiego." Zaprojektowany został także wagon metra, który był w stanie pomieścić nie tylko wszystkie kamery, jakich życzył sobie reżyser, ale dużo więcej. Zbudowany w oparciu o system hydrauliczny i umieszczony na torach, wagon mógł przejechać około 12 metrów i zatrzymać w miejscu.
Aby odróżnić Metro strachu od jego pierwszej ekranizacji, Scott zdecydował się wykreować wizualnie ekscytującą atmosferę filmując jedną z sekwencji pod wagonami kolei naziemnej. Wygląda to prawie jak hołd złożony innemu klasykowi z lat 70-tych, filmowi Francuski łącznik (The French Connection). "Pod takim wagonem mamy do czynienia z bardzo interesującym światłem," mówi scenograf Chris Seagers. "Chociaż ciemne, prześwituje przez budynki, co daje wspaniały efekt przy dużej szybkości. Tony właśnie to chciał uchwycić."
Dla ludzi nieobeznanych z Nowym Jorkiem, podróże metrem mogą przywodzić na myśl pływanie w styczniu w oceanie: jest obco, przerażająco, ale i radośnie. Codziennie około pięciu milionów ludzi przemierza tunele metra, a uczenie się tajemnic liczącego sobie ponad 100 lat współczesnego systemu przewozów jest swoistym rytuałem wstąpienia do miejskiego plemienia.
W lipcu 2007, dziewięć miesięcy przed rozpoczęciem zdjęć, ekipa Tony’ego Scotta przyleciała do Nowego Jorku, aby przygotować się do realizacji filmu. Bardzo pomogła im w tym pracująca w dziale "Film i Wydarzenia Specjalne" NYC Transit Alberteen Anderson. Jednym z podstawowych zadań działu jest pomoc ludziom nie nawykłym do pracy w pobliżu 400 ton pędzącej stali i zagwarantowanie im bezpieczeństwa. NYC Transit zapewnił ekipie Metra strachu bezprecedensowy dostęp do całego systemu: tuneli, stacji, Grand Central, i nowego Centrum Kontroli Kolei.
Między innymi stacja Hoyt-Schermerhorn w centrum Brooklynu stała się miejscem realizacji kilku sekwencji: scena ze snajperem, ucieczka przestępców i wyrzucenie ciała motorniczego z wagonu. Od 50 do 100 członków załogi zostało stłoczonych na wąskiej platformie, podczas gdy pod nimi aktorzy strzelali w odizolowanej sekcji pełnego pyłu i bardzo ciemnego "tunelu duchów" – torów teraz już nie funkcjonującej kolejki wahadłowej HH.
Powiedzmy, że porwałeś cały skład wagonów metra i musisz uciec. Jak wydostać się z tunelu?
Zauważyliście kiedyś te metalowe, pomalowane na jasnożółto kraty na nowojorskich chodnikach? Są to wyjścia używane do ewakuacji tuneli podczas zagrożenia. Otwórz kratę od dołu, a znajdziesz się na samym środku pełnego ludzi chodnika lub w parku. Jedna z krat otwiera się nawet wewnątrz eleganckiego XIX-wiecznego domu na Brooklynie.
Czy nowojorskie metro jest najdłuższe na świecie?
Nie, ten tytuł przypada metru londyńskiemu, które jest także najstarsze. Powstało w 1863 roku. Nowy Jork może się natomiast poszczycić największym parkiem maszynowym - ponad 6400 wagonów.
Ile kilometrów torów tworzy system metra?
NYC Transit podaje, że system składa się z ponad 1100 km torów przeznaczonych do przewozu pasażerów. Gdyby rozciągnąć je w jednej linii można by dojechać z Nowego Jorku do Chicago.
Która linia oferuje najdłuższą przejażdżkę bez przesiadki?
Pociąg A z 207. Ulicy na Manhattanie do Far Rockaway w Queens. To najdłuższa linia na świecie licząca prawie 53 km.
Która stacja znajduje się najgłębiej? Jak głęboko?
Najgłębsza stacja metra jest przy 191. Ulicy – linia nr 1 na Manhattanie, znajdująca się na głębokości 54 metrów.
Dlaczego pasażerów nazywa się "wieszakami"?
To anachroniczna nazwa z czasów, kiedy stojący pasażerowie trzymali się uchwytów zamocowanych przy suficie wagonu.
Dwukrotny zdobywca Oskara® DENZEL WASHINGTON (Walter Garber) - Glory, Cry Freedom, Richard III, Dzień próby (Training Day), American Gangster, Inside Man, Déja Vu, Man on Fire, Kandydat (The Manchurian Candidate), Out of Time, John Q, Remember the Titans, The Hurricane, Kolekcjoner kości (The Bone Collector), Fallen, He Got Game, The Siege, Courage Under Fire, The Preacher's Wife, Karmazynowy przypływ (Crimson Tide), Virtuosity, W bagnie Los Angeles (Devil in a Blue Dress), Malcolm X, Mississippi Masala, Wiele hałasu o nic (Much Ado About Nothing), Filadelfia (Philadelphia), Raport Pelikana (The Pelican Brief), teatr - "Ceremonies in Dark Old Men", "When The Chickens Came Home to Roost", "One Tiger to a Hill", "Man and Superman", "Othello", "A Soldier's Play" - nagroda Obie, "Checkmates", "Richard III".
JOHN TRAVOLTA (Ryder) - Pulp Fiction, Dorwać małego (Get Shorty) – Złoty Glob, A Civil Action, Barwy kampanii (Primary Colors), Hairspray, Gorączka sobotniej nocy (Saturday Night Fever) – nominacja do Oskara® i Złotego Globu, Grease, Urban Cowboy, Carrie, Blowout, I kto to mówi? (Look Who's Talking), Michael, Fenomen (Phenomenon), Broken Arrow, Bez twarzy (Face/Off), Córka generała (The General's Daughter), Be Cool, A Love Song for Bobby Long, Ladder 49, The Punisher, Domestic Disturbance, Kod dostępu (Swordfish), Battlefield Earth, Lonely Hearts, Wild Hogs.
JOHN TURTURRO (porucznik Camonetti) – Kolor pieniędzy (The Color of Money), Five Corners, Do the Right Thing, Malaria (Jungle Fever), Quiz Show, Bez lęku (Fearless), La Tregua, Miller’s Crossing, The Big Lebowski, Bracie, gdzie jesteś? (O Brother, Where Art Thou), Barton Fink – nagroda na festiwalu w Cannes, The Good Shepherd, Transformers, Miracle at St. Anna, You Don’t Mess with the Zohan, What Just Happened?, Margot at the Wedding, Nutcracker: The Untold Story.
LUIS GUZMAN (Ramos) - Nothing Like the Holidays, Yes Man, He’s Just Not That Into You, The Cleaner, War, School for Scoundrels, Waiting, Dreamer, Życie Carlita (Carlito’s Way), Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń (Lemony Snicket’s Series of Unfortunate Events), Anger Management, Confidence, Punch-Drunk Love, Welcome to Collinwood, Family Business, Guilty as Sin, Oczy węża (Snake Eyes), Magnolia, Boogie Nights, Traffic, The Limey, Co z oczu, to z serca (Out of Sight), Mr. Wonderful, Black Rain, The Hard Way, Cadillac Man, True Believer, Hrabia Monte Christo (The Count of Monte Cristo).
JAMES GANDOLFINI (burmistrz) - In the Loop, Where the Wild Things Are, Rodzina Soprano (The Sopranos) – trzy nagrody Emmy i Złoty Glob, Romance & Cigarettes, Lonely Hearts, All the King's Men, Surviving Christmas, Człowiek, którego nie było (The Man Who Wasn't There), Ostatni bastion (The Last Castle), The Mexican, Eight Millimeter, A Civil Action, The Mighty, She's So Lovely, Fallen, Night Falls on Manhattan, The Juror, Dorwać małego (Get Shorty), Karmazynowy przypływ (Crimson Tide), Angie, Prawdziwy romans (True Romance).
TONY SCOTT (reżyseria / producent) - Déja Vu, Karmazynowy przypływ (Crimson Tide), Man on Fire, The Hunger, Top Gun, Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II), Wróg publiczny (Enemy of the State), Zawód: szpieg (Spy Game), Domino, Revenge, Szybki jak błyskawica (Days of Thunder), The Last Boy Scout, Prawdziwy romans (True Romance), The Fan, producent - In Her Shoes, Tristan + Isolde, The Assassination of Jesse James oraz seria CBS Wzór (Numbers).
TOBIAS SCHLIESSLER, ASC (zdjęcia) – Hancock, Friday Night Lights, The Rundown, Dreamgirls, Bait, telewizja - The Long Way Home, Outrage, The Escape, The Limbic Region, Mandela and de Klerk.
HARRY GREGSON-WILLIAMS (muzyka) – Shrek Trzeci (Shrek the Third), Opowieści z Narnii (The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch, and The Wardrobe) – nominacja do Złotego Globu, Shrek – nominacja do nagrody BAFTA, Shrek 2, Uciekające kurczaki (Chicken Run), Książę Kaspian (The Chronicles of Narnia: Prince Caspian), Man on Fire, Domino, Spy Game, Déja Vu, Telefon (Phone Booth), Veronica Guerin, The Number 23, Seraphim Falls, Kingdom of Heaven, Bridget Jones: W pogoni za rozumem (Bridget Jones: The Edge of Reason), Wróg publiczny (Enemy of the State), The Replacement Killers, Smilla's Sense of Snow, Mrówka Z (Antz), Twierdza (The Rock), Broken Arrow, The Fan, Muppet Treasure Island, Armageddon, Lepiej być nie może (As Good as it Gets), Książę Egiptu (The Prince of Egypt).
