FILM

Wyznania zakupoholiczki (2009)

Confessions of a Shopaholic

Pressbook

Rebecca Bloomwood mieszka w Nowym Jorku. Jest szaloną, pełną życia osobą. Poza tym jest jedną z najlepszych specjalistek w mieście - od robienia zakupów. Luksusowe marki, wyprzedaże, niepowtarzalne okazje, nowe sklepy i trendy sezonu – wie o nich wszystko i... absolutnie nie potrafi się im oprzeć. Jej marzeniem jest praca w jednym z czołowych magazynów o modzie. Niestety, nie jest to cel łatwy do osiągnięcia. Otrzymuje jednak inną dziennikarską posadę – w piśmie finansowym „Successful Saving”.

Becky bardzo frustruje fakt, że nie na wszystko może sobie pozwolić. A zły nastrój poprawiają jej zakupy. Ale wkrótce ta pasja wpędzi ją w poważne kłopoty...

Brytyjska pisarka Sophie Kinsella odniosła wielki sukces rynkowy w USA i Wielkiej Brytanii serią znanych i u nas pięciu książek o Becky Bloomwood. Seria zaczęła powstawać osiem lat temu. Łącznie zyskała ponad 15 milionów czytelników w 35 krajach! Fenomen tego niezwykle popularnego cyklu zwrócił uwagę słynnego producenta Jerry’ego Bruckheimera, który twierdzi, że „zawsze poszukuje świeżych pomysłów”. Zaintrygowała go celność obyczajowych obserwacji i lekko ironiczne poczucie humoru utworów Kinselli.

Sophie pomogła nam w adaptacji, tak by udało się zachować najważniejsze walory jej powieści – mówił producent. Zaprosił zresztą pisarkę na plan filmu, gdzie służyła radą, pomocą i konsultacjami.

Producent wykonawczy Chad Oman wspominał: Po przeczytaniu jakichś piętnastu stron powieści, byłem całkowicie pewny: to jest materiał na film! Bo to pełna emocji, wdzięku i humoru książka.

Mike Stenson, kolejny z producentów, zwracał uwagę także na aktualność tematu. Wziąwszy pod uwagę obecny kryzys i to, że wielu Amerykanów miało w portfelu o wiele za dużo kart kredytowych, myślę, że niemal każdy może się identyfikować z postacią Rebeki.

Bruckheimer osobiście wytypował P.J. Hogana na reżysera filmu. On ma tę wspaniałą lekkość. „Wesele Muriel” i „Mój chłopak się żeni” to filmy, które uwielbiam. Odznacza się też kapitalnym poczuciem humoru i wyczuciem romantycznej konwencji – tak uzasadniał swą decyzję producent.

P.J. Hogan był zdania, że postać Rebeki doskonale oddaje ducha dzisiejszych czasów. Sam się z nią identyfikuję – komentował. – Zakupoholik to ktoś, kto uwierzył w coś, co można nazwać „przecenową terapią”. Czujesz się fatalnie? Idź do sklepu, zaraz ci się polepszy. Problem w tym, że Rebecca nie potrafi tego typu wątpliwego leczenia przerwać.

Powieściowa bohaterka była Angielką, ale na użytek filmu zmieniła się w Amerykankę. W mojej wyobraźni była zawsze Brytyjką – tłumaczyła pisarka. – Ale na całym świecie spotykałam osoby o podobnej mentalności. Zachowaliśmy wszystkie fobie naszej bohaterki oraz jej poczucie humoru. To było najważniejsze. Scenariusz oparto na dwóch pierwszych powieściach, a akcja drugiej z nich rozgrywa się właśnie w Nowym Jorku. Kluczowa kwestia się nie zmieniła: trzeba spróbować wyrzucić w końcu karty kredytowe i zacząć inne życie. Ale czy to się uda ?

Do głównej roli zdecydowano się zatrudnić wschodzącą gwiazdę Islę Fisher. Bruckheimer tak tłumaczył swoją decyzję: Jestem przekonany, że skradła serca publiczności występami w „Polowaniu na druhny” i „Na pewno, być może”. W nowym filmie możemy podziwiać jej inteligencję, dowcip oraz świetne wyczucie komediowej konwencji w każdej właściwie scenie.

Wtórował mu reżyser: Myślę, że wybór Isli był strzałem w dziesiątkę. Ta rola wymaga aktorki, która budzi natychmiastową sympatię widowni i ma także niewątpliwy talent dramatyczny. Moim zdaniem Isla dysponuje wrodzonym instynktem komediowym. To piękna kobieta, która nie obawia się zrobić z siebie kompletnej kretynki, jeśli występ tego wymaga. Takie odważne postępowanie jest rzadkie i cenne. Do komplementów przyłączyła się także Kinsella: Ona jest po prostu fantastyczna, zabawna i pełna ciepła. To dziewczyna, z którą każdy by się chciał zaprzyjaźnić – entuzjazmowała się powieściopisarka.

Okazało się, że Fisher od dawna była wielbicielką powieściowej serii, zanim jeszcze w ogóle pojawił się pomysł jej ekranizacji. Przeczytałam wszystkie książki cyklu, kiedy pracowałam w Londynie. Ludzie oceniali je jako kawałek z gatunku „o laskach”, ale ja myślę, że są to przede wszystkim dowcipne opowieści, w których odbija się wiele problemów naszych czasów. Lubię Rebekę. Jest ładna, pełna optymizmu, bystra. No i oprócz tego poświęca się kompulsywnym zakupom. Przypomina w tym dzieciaka, który nie potrafi oprzeć się pokusom. Towarzyszy jej w tym wierna przyjaciółka. Aktorka wyznała, że nie jest wolna od słabości swej bohaterki. Należę do tych dziewczyn, które są zakręcone na punkcie torebek i butów. Zwłaszcza buty są moją słabą stroną. Mam ich naprawdę dużo, co jest trochę przerażające – śmiała się Fisher.

Partnerem Fisher został Hugh Dancy, który zagrał Luke’a, szefa Rebeki z finansowego magazynu, niewątpliwego pracoholika. Bruckheimer wierzy w jego talent i charyzmę.

Pamiętamy go jako Schmida z „Helikoptera w ogniu” czy Galahada w „Królu Arturze”. Były to filmy, przy których wspólnie pracowaliśmy. Jestem przekonany, że z jego wdziękiem i talentem zostanie wkrótce wielką gwiazdą – mówił.

Hogan podkreślał niezbędny kontrast pomiędzy postaciami. Hugh miał za zadanie być lodem w porównaniu z ogniem Isli. Ma ku temu predyspozycje. Jest Anglikiem zatopionym w książkach, należycie zdystansowanym wobec świata. A bohater, którego gra, to przecież ktoś przesadnie poświęcający się pracy, ktoś kto niewiele poza pracą dostrzega. Becky tchnie życie w Luke’a skoncentrowanego na swej karierze.

Dancy tak komentował spotkanie głównych postaci filmu. Na pozór stanowią swoje przeciwieństwo. Luke całkowicie lekceważy stroje i przedmioty. Jest zagłębiony w świat finansów. Ale jak to bywa z dobrymi parami, głębokie różnice tę dwójkę do siebie w dziwny sposób przyciągają.

Praca z Hugh to była niezła zabawa – mówiła Fisher. – Naprawdę jest bardzo brytyjski. Chłodny, a przy tym błyskotliwy i obdarzony specyficznym poczuciem humoru. Te swoje cechy doskonale wykorzystał w pracy nad rolą. A potem ukazał niezwykłą słodycz w stosunku do Rebeki.

Nieco ekscentrycznych rodziców Rebeki zagrali wyśmienici aktorzy charakterystyczni: Joan Cusack („Pracująca dziewczyna”, „Przeboje i podboje”) oraz John Goodman („Barton Fink”, „Blues Brothers 2000”). Cusack zwróciła uwagę na ważne, choć nienatrętnie wyrażone przesłanie filmu. Kupowanie to fajna rozrywka, ale staje się problemem, gdy niepostrzeżenie przejmuje kontrolę nad całym życiem. A tak właśnie dzieje się z Becky.

Goodman wystąpił w roli zwykłego, jowialnego faceta, zapatrzonego w swą córkę, któremu początkowo trudno dostrzec jej problemy.

W bardzo ważną postać Suze Cleath-Stuart, najlepszą przyjaciółkę Becky, wcieliła się Krysten Ritter („Co się zdarzyło w Las Vegas”, „27 sukienek”), która także nieźle znała powieści Kinselli: Czytasz je i niecierpliwie odwracasz stronę za stroną. Myślę, że także dlatego, że tak żywo nakreślono tu postaci. Suze i Becky są zgrane jak mało kto. Ponieważ dla Suze pieniądze nie są żadnym problemem, więc początkowo nie rozumie rozterek przyjaciółki. A potem próbuje ją powstrzymać.

W rolach drugoplanowych także pojawili się pierwszorzędni aktorzy. John Lightow („Na krawędzi”, „Mój brat Kain”) zagrał prasowego magnata, Teda Westa. Aktora zainteresowało zwłaszcza ujęcie wątku romansowego w scenariuszu. Uważał, że Fisher i Dancy świetnie nawiązują do dawnych, doskonałych hollywoodzkich wzorów.

Moim zdaniem stanowią współczesną wersję Irene Dunne i Cary Granta. Postać Becky wnosi w sztywny świat finansów życie i humor. West stopniowo zaczyna dostrzegać, z jaką kobietą ma do czynienia.

Angielka Kristin Scott Thomas („Cztery wesela i pogrzeb”, „Angielski pacjent”) zagrała... Francuzkę Alette Naylor, wpływową redaktorkę zajmującą się modą. Dobrze się składa – komentowała aktorka. – Bo przez lata mieszkałam we Francji i jestem dwujęzyczna. Nie miałam więc problemów z tamtejszym akcentem. Ale oczywiście nie wymowa jest najistotniejsza. Moja bohaterka jest kompletnie oderwana od realnego świata i to jest jej dominująca cecha.

Leslie Bibb („Iron Man”, „Nocny pociąg z mięsem”) zagrała Alice Billington, podstępną intrygantkę, podwładną Naylor. Bardzo lubię grać niedobre dziewczyny – przekonywała aktorka. – A w dodatku mogłam pracować z pierwszorzędną ekipą i ubrali mnie w ciuchy wybrane przez Patricię Field!

Robert Stanton („Spokojny Amerykanin”, „Żony ze Stepford”) dostał rolę komornika, Dereka Smeatha. Zabawne, bo jako student dorabiałem, telefonicznie strasząc dłużników – mówił. – Nienajlepiej mi to szło, bo przeważnie podczas rozmowy wybuchałem śmiechem. Teraz miałem okazję nauczyć się to robić jak należy.

Gdy zdecydowano się na przeniesienie akcji z Londynu do Nowego Jorku, dla wszystkich stało się jasne, iż jest to miasto, gdzie powinna się rozgrywać ta historia.

Nowy Jork to kolejna filmowa postać, stolica światowej mody, miasto wszystkich miast – mówił Bruckheimer. – Zastąpienie Londynu Nowym Jorkiem nie było więc trudne. Oba miasta mają podobny puls, to upajające połączenie elegancji, chaosu i rozmachu.

W drugiej powieści cyklu Becky trafia do Nowego Jorku i wydaje się jej, że trafiła do sklepowego nieba. A gdzież można lepiej umieścić zakupoholiczkę niż w takim niebie? – pytał reżyser.

Dancy wspominał, że kręcenie w tak zatłoczonym i pełnym energii mieście nastręcza wiele problemów, także czysto technicznych. Ale nikomu nawet nie przeszło przez myśl, by Nowy Jork zagrało jakieś inne miasto, co (by uniknąć trudności i przestojów w pracy) często się zdarza przy filmowych produkcjach. Myślę, że charakter ulic i wnętrz, ta atmosfera i energia są po prostu nie do podrobienia – wyznał aktor. A ekipa się z nim w tej kwestii jak najbardziej zgadzała.

Scenografka Kristi Zea była zdania, że film ma wielki wizualny potencjał. Z jednej strony mamy tu super modne regiony miasta, jak Fifth Avenue, TriBeCa, SoHo czy Lower East Side, z drugiej przedmieście zamieszkane przez klasę średnią, gdzie rezydują rodzice Becky. Moim zadaniem było skontrastowanie tych miejsc oraz ukazanie Nowego Jorku od mało znanej, często zaskakującej strony.

Wnętrze mieszkania Rebeki i Suze wybudowano w studiu Norwalk. Mieszkanie to według scenariusza znajdowało się w rejonie Manhattanu zwanym NoLita (North of Little Italy). Zea tak tłumaczyła swe artystyczne zamiary: Było dla mnie absolutnym priorytetem, by to wnętrze uczynić całkowicie realistycznym i by dokładnie korespondowało ono z budynkiem, który „zagrał” dom dziewczyn z zewnątrz, a który znaleźliśmy na Mott Street na Manhattanie. Wielką uwagę zwracaliśmy też na to, by ukazać różnice w wystroju w częściach apartamentu, które należą do obu dziewczyn. I oddać poprzez to ich charaktery i fantazję.

Przez cztery tygodnie zdjęć w Nowym Jorku wykorzystano tak znane obiekty, jak chociażby St. James’ Church, Grand Salon w hotelu Essex, Hearst Tower, Emigrant Industrial Savings Bank czy Rockefeller Center.

Operator Jo Willems tak tłumaczył wybór stylu filmowania zastosowanego w filmie: Naszym założeniem było uczynić ciuchy, dziewczyny i miasto jak najwspanialszymi, ukazać to wszystko w sposób jak najbardziej witalny. To nie miał być przecież dołujący kawałek. Dziś panuje moda na gaszenie barw, ograniczanie jaskrawości i kontrastu. My przeciwnie – chcieliśmy mieć koloru i światła tak wiele, jak tylko się da.

Starannie wybrano najbardziej efektowne sklepy, gdzie miały powstać sceny zakupowych szaleństw. W tej grupie znalazły się Catherine Malandrino, Kleinfeld, grupa sklepów przy słynnej Madison Avenue (Yves St. Laurent, Sonia Rykiel, Asprey, Barneys) czy Henri Bendel przy Fifth Avenue. Wystawy i wystrój sklepu Bendela, gdzie były kręcone ważne sceny, wspólnymi siłami wymyślili i zaaranżowali filmowcy oraz pracownicy sklepu.

Za kostiumy odpowiadała legendarna projektantka Patricia Field, która pierwszy swój boutique otworzyła w 1966 roku. Stworzyła kostiumy do takich hitów, jak „Seks w wielkim mieście” i „Diabeł ubiera się u Prady”. Czuję się przede wszystkim stylistką, łączącą rzeczy stare i nowe w nową artystyczną całość. Ale jeśli chodzi o film, to zawsze przede wszystkim myślę o aktorach. Moja wizja musi się zgadzać z charakterem portretowanej postaci i wykonawcy – tłumaczyła Field. Zabawne, że Field ubrała Fisher w stroje przywiezione z targów mody w Japonii i wykonane przez tamtejszych projektantów – pełne barw, tak jak chcieli twórcy filmu, utrzymane jednak nie w ściśle narodowym, lecz eklektycznym stylu.

Fisher, choć deklaruje się jako wyznawczyni dżinsów i T-shirtów, była jednak bardzo zadowolona. Ubierając aktorkę, Field wykorzystała, oprócz japońskich zdobyczy, rzeczy z metkami tak znanych projektantów, jak Balenciaga, Marc Jacobs, Christian Louboutin, Lanvin, Zac Posen, Miu Miu, Salvatore Ferragamo, Prada, Todd Oldham, Gucci, Christian Dior i Alexander McQueen.

Krysten Ritter projektantka ubrała w stroje skromniejsze i stonowane – dzielna Suze usiłuje przecież pohamować zakupoholiczne ciągoty przyjaciółki. Wygląda więc po trosze jak studentka, można odnaleźć też w jej ubiorze elementy rockowe i charakterystyczne dla cyganerii.

Natomiast Alette grana przez Thomas ma osobisty, wysublimowany styl, pełen wyrafinowanej elegancji, który ma potwierdzać jej wysoką pozycję, nie tylko w światku mody. Czerń i biel dominowały w kreacjach Bibb, co miało oddać samokontrolę jej bohaterki i nawiązywało nieco do postaci Cruelli ze „101 dalmatyńczyków”. Jeśli chodzi o postać Luke’a, to Field starała się oddać jego ewolucję – od braku zainteresowania ubiorem (rzeczy jakby o pół numeru za duże) po pewną dbałość, która się pojawiła pod wpływem Rebeki.

Bruckeimer postanowił, że sceny, w których Luke pozbywa się swej sztywności i zaczyna inaczej niż dotąd patrzeć na życie, nakręcone zostaną w Miami, mieście hedonistycznym i także bardzo modnym. Po długich staraniach udało się uzyskać zgodę na kręcenie w tamtejszym salonie Prady w Bal Harbor, który uchodzi za cacko designu i luksusu, a także w hotelu Victor. Postanowiono też zaznaczyć latynoskie, zwłaszcza kubańskie wpływy w Miami, rozgrywając jedną z kluczowych scen podczas muzycznego ulicznego festiwalu.

Bruckheimer zadbał też swym zwyczajem o to, by ścieżkę dźwiękową filmu zapełniły atrakcyjne, często premierowe utwory. Możemy tu zatem między innymi usłyszeć: Pussycat Dolls („Bad Girl”), Shontelle („Stuck With Each Other”), Trey Songz („Takes Time to Love”), Jordyn Taylor („Accessory”), Adrienne Bailon („Uncontrollable” oraz „Big Spender”), Jessie James (“Blue Jeans”), Kat DeLuna („Unstoppable”, „Calling You”), Lady GaGa („Fashion”), Natasha Bedingfield („Again”), Greg Laswell („Girls Just Want to Have Fun”), Amy Winehouse („Rehab [Hot Chip Remix]”) i Macy Gray („Don’t Forget Me”).

Isla Fisher (Rebecca Blomwood)

Urodziła się 3.02.1976 roku w Muscat, w Omanie. Jej rodzice są Szkotami. Matka to znana autorka powieściowych romansów. Od 1980 Fisherowie mieszkali w Australii. Isla od dzieciństwa podejmowała próby pisarskie, interesowała się też grą aktorską. W wieku dziewięciu lat wystąpiła po raz pierwszy w telewizyjnej reklamówce. Zaczęła pojawiać się w serialach telewizyjnych, popularność przyniosła jej zwłaszcza opera mydlana „Home and Away”. Opublikowała dwie bestsellerowe powieści: „Seduced By Fame” oraz „Bewitched”. Ma ze znanym komikiem Sachą Baronem Cohenem córkę, Olive Cohen (ur. 2007). Filmografia

1993 – Bay Cove (serial TV), Paradise Beach (serial TV, 2 odc.), 1994 – Home and Away (serial TV, w latach 1994–1997 i 2005), 1997 – Burn Magnet (kr. m.), 1998 – Furnished Room (kr. m.), 1999 – Oliver Twist (miniserial TV), 2000 – Sunburn (serial TV), 2001 – Out of Depth, Hearts and Bones (serial TV), Attila (TV, TVP: Attyla), Swimming Pool – Der Tod feiert mit (DVD: Basen), 2002 – BeastMaster (serial TV, odc. The Trial, prem. TV 14.04. 2002), Scooby-Doo (Scooby-Doo), Random Acts of Intimacy (kr. m., TV), 2003 – The Wannabes, Dallas 362, 2004 – Pilot Season (miniserial TV), Jak być sobą (I Heart Huckabees), 2005 – Polowanie na druhny (Wedding Crashers), London (DVD: London), 2006 – The Pleasure of Your Company, 2007 – Świadek bez pamięci (The Lookout), Hot Rod (DVD, Canal+: Hot Rod), 2008 – Na pewno, być może (Definitely, Maybe), Horton słyszy Ktosia (Horton Hears a Who!, tylko głos), Wyznania zakupoholiczki (Confessions of a Shopaholic)

Hugh Dancy (Luke Brandon)

Urodził się 19.06.1975 roku w Stoeke-on-Trent, Anglia. Jego matka, Sarah, jest wydawcą, ojciec Jonathan – pisarzem i wykładowcą filozofii na uniwersytecie w Reading. Aktor wystąpił z powodzeniem w wielu telewizyjnych ekranizacjach klasyki. Przełomowym momentem w jego karierze był udział w „Helikopterze w ogniu”. Występuje też w teatrze. Zagrał między innymi w sztuce „To the Green Fields Beyond” w Donmar Theater, w inscenizacji Sama Mendesa. Świetną rolę dramatyczną stworzył w „Shooting Dogs”.

Filmografia

1998 – Trial and Retribution II (miniserial TV), The New Adventures of Robin Hood (serial TV, odc. Orphans, prem. 15. 11.1998), Dangerfield (serial TV, odc. Paths, prem. TV 23.10.1998, odc. Tying the Knot, prem. TV 19.11.1999), 1999 – Kavangh QC (serial TV, odc. The More Loving One, prem. TV 15.03.1999), Cold Feet (serial TV, odc. 3/sezon 2, prem. TV 10.11.1999, odc. 4/sezon 2, prem. TV 17.11.1999), 2000 – Madame Bovary (TV, DVD: Pani Bovary), Relic Hunter (serial TV, odc. The Last Knight, prem. TV 24.04.2000), David Copperfield (TV, DVD: David Copperfield), 2001 – Young Blades, Helikopter w ogniu (Black Hawk Down), 2002 – Daniel Deronda (TV), 2003 – The Sleeping Dictionary (DVD: Słownik snów), Tempo (DVD: 8 dni), 2004 – Ella Enchanted (TVP, TV Puls: Ella zaklęta), Król Artur (King Arthur), 2005 – Elizabeth I (serial TV, odc. 2/ sezon 1, prem. TV ), Shooting Dogs (Shooting Dogs), 2006 – Nagi instynkt 2 (Basic Instinct 2), 2007 – Krew i czekolada (Blood and Chocolate), Wieczór (Evening), Rozważni i romantyczni: klub miłośników Jane Austen (The Jane Austen Book Club), 2008 – Adam (kr.m.), Wyznania zakupoholiczki (Confessions of a Shopaholic), Coach (w realizacji), Poe (w realizacji, tylko głos)

Joan Cusack (Jane Bloomwood)

Urodziła się 11.10.1962 w Nowym Jorku. Mistrzyni ról drugoplanowych. Wystąpiła w dziesięciu filmach u boku swego brata, Johna Cusacka. Jej ojcem był Dick Cusack (1925 – 2003) dokumentalista i producent telewizyjny. Była dwukrotnie nominowana do Oscara za role w filmach „Pracująca dziewczyna” oraz „Przodem do tyłu”. Grywa postaci lekko ekscentryczne, budzące z reguły natychmiastową sympatię widowni.

Filmografia

1980 – Cutting Lose, My Bodyguard, 1983 – Class (TVP: Klasa), 1984 – Sixteen Candles (TVP: Szesnaście świeczek), 1984 – All Together Now (TV), Grandview, USA, 1985 – Saturday Night Live (program TV, 18 odc. w latach 1985–1986), 1987 – The Allnighter, Telepasja (Broadcast News), 1988 – Stars and Bars (DVD, TVP: Anglik w Nowym Jorku), Poślubiona mafii (Married to the Mob), Pracująca dziewczyna (Working Girl), 1989 – Say Anything (TVP: Nic nie mów), 1990 – Men Don’t Leave (TVP: Mężczyźni nie odchodzą), Raj na ziemi (My Blue Heaven), The Cabinet of Dr. Ramirez, 1992 – Zabaweczki (Toys), Przypadkowy bohater (Hero), 1993 – Rodzina Addamsów 2 (Addams Family Values), 1994 – Corrina, Corrina (TVP: Corrina, Corrina), Great Performances (cykl TV, odc. Mother, prem. TV 24.11.1994), 1995 – Dziewięć miesięcy (Nine Months), Zbyt wiele (Two Much), 1996 – Mr. Wrong, 1997 – Zabijanie na śniadanie (Grosse Point Blank), A Smile Like Yours, Przodem do tyłu (In & Out), 1999 – Arlington Road (DVD: Arlington Road), Cradle Will Rock, Uciekająca panna młoda (Runaway Bride), Toy Story 2 (Toy Story 2, tylko głos), 2000 – Przeboje i podboje (High Fidelity), Gdzie serce twoje (Where the Heart Is), 2001 – What’s About Joan (serial TV, 9 odcinków), 2002 – It’s Very Merry Christmas Movie (TV, DVD: Gwiazdka muppetów), 2003 – Szkoła rocka (The School of Rock), Looney Tunes znowu w akcji (Looney Tunes: Back in Action), 2004 – Peep and the Big Wide World (serial TV, narrator), Mama na obcasach (Raising Helen), The Last Shot (DVD: Ujęcie), 2005 – Ice Princess (wideo, DVD: Księżniczka na lodzie), Kurczak mały (Chicken Little, tylko głos), 2006 – Friends with Money (DVD: Przyjaciele z kasą), 2007 – Martian Child (DVD: Chłopiec z Marsa), 2008 – War, Inc. (DVD: Wojenny biznes), Kitt Kitredege: An American Girl, Wyznania zakupoholiczki (Confessions of a Shopoholic), My Sister’s Keeper (w realizacji), Hoodwinked 2: Hook vs. Evil (tylko głos, w realizacji).

P.J. Hogan (reżyseria)

Właśc. Paul John Hogan. Urodził się w 1962 roku w Brisbane, w Australii. Wielki międzynarodowy sukces odniósł filmem „Wesele Muriel”, który został z entuzjazmem przyjęty na festiwalu w Cannes i zdobył wiele międzynarodowych nagród. Kasowym przebojem był „Mój chłopak się żeni” z Julią Roberts, a uznanie krytyki zaskarbiła sobie inteligentna adaptacja „Piotrusia Pana”.

Filmografia (jako reżyser)

1984 – Getting Wet (kr.m.), 1986 – The Humpty Dumpty Man, 1993 – Sloth, 1994 – Wesele Muriel (Muriel’s Wedding), 1997 – Mój chłopak się żeni (My Best Friend’s Wedding), 2002 – Unconditional Love (DVD: Bezwarunkowa miłość), 2003 – Piotruś Pan (Peter Pan), 2004 – Dark Shadows (TV), 2007 – Nurses (TV), 2009 – Wyznania zakupoholiczki ( Confessions of a Shopaholic).

Jerry Bruckheimer (producent)

Urodził się 15.09.1945 roku w Detroit, Michigan. Studiował psychologię. Wyprodukowane przez niego filmy przyniosły do tej pory łącznie ponad 12,5 biliona dolarów zysków. Początkowo zajmował się produkcją i realizacją reklamówek w Detroit, następnie poświęcił się produkcji filmowej. Punktem zwrotnym w jego karierze był film „Flashdance” z 1983 roku, który przyniósł ponad 100 milionów dolarów wpływów. Od tamtej pory Bruckheimer współpracował przez 13 lat z (nieżyjącym już) Donem Simpsonem. Razem zdobyli m.in. 15 nominacji do Oscara i dwie nagrody Akademii. Do największych przebojów wyprodukowanych przez Bruckheimera należą „Twierdza”, „Armaggedon” i „Pearl Harbor”. Sukcesem prestiżowym był „Helikopter w ogniu”. Magazyn „Time” uznał go za producenta, który odniósł największy sukces w historii kina. W ostatnich latach z sukcesami zajął się produkcją telewizyjną.

Filmografia:

1975 – Bydło Culpepera (The Culpeper Cattle Company), Żegnaj, laleczko (Farewell, My Lovely), Rafferty i dziewczyny (Rafferty and the Gold Dust Twins), 1977 – March or Die (TVP: Kto nie maszeruje, ten ginie, DVD: Maszeruj lub giń), 1980 – American Gigolo (TVP, DVD: Amerykański żigolak), Defiance, 1981 – Thief (wideo, TVP: Złodziej), 1982 – Ludzie koty (Cat People), Young Doctors in Love, 1983 – Flashdance (Flashdance), 1984 – Gliniarz z Beverly Hills (Beverly Hills Cop), Thief of Hearts (TVP: Złodziej serc), 1986 – Top Gun (TVP. DVD: Top Gun), 1987 – Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II), 1990 – Szybki jak błyskawica (Days of Thunder), 1994 – Przypadkowy rozjemca (Ref), 1995 – Bad Boys (Bad Boys), Karmazynowy przypływ (Crimson Tide), Młodzi gniewni (Dangerous Minds), 1996 – Twierdza (The Rock), 1997 – Con Air – Lot skazańców (Con Air), 1998 – Armagedon (Armageddon), Wróg publiczny (Enemy of the State), Soldier of Fortune, Inc. (serial TV, TVN: Najemnicy), Max Q (TV), 1999 – Swing Vote (TV), 2000 – Wygrane marzenia (Coyote Ugly), 60 sekund (Gone in 60 Seconds), Tytani (Remember the Titans), C.S.I.: Crime Investigation Scene (serial TV, TVP: Kryminalne zagadki Las Vegas), 2001 – Pearl Harbor (Pearl Harbor), The Amazing Race (serial TV), Helikopter w ogniu (Black Hawk Down), 2002 – C.S.I.: Miami (serial TV, AXN: Kryminalne zagadki Miami), Without Trace (serial TV, TVN: Bez śladu), Bad Company (Bad Company), 2003 – Kangaroo Jack (DVD: Kangur Jack), Piraci z Karaibów. Klątwa Czarnej Perły (Pirates of the Caribbean. The Curse of the Black Pearl), Profiles from the Front Line (serial TV), Veronica Guerin (DVD: Veronica Guerin), Bad Boys II (Bad Boys II), Skin (serial TV), Diary of a Pirate (dok., kr.m), 2004 – Fearless (producent wykonawczy, serial TV), Król Artur (King Arthur), CSI:NY (serial TV, AXN, Polsat: Kryminalne zagadki Nowego Jorku), Skarb narodów (The National Treasure), 2005 – Just Legal (serial TV), E-Ring (serial TV), 2006 – Piraci z Karaibów: Skrzynia Umarlaka (Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest), Justice (serial TV), Glory Road (film TV, HBO: Droga sławy), Modern Men (serial TV), Close to Home (serial TV, Polsat: Krok od domu), Cold Case (serial TV, TVN: Dowody zbrodni), Déja Vu (Déja Vu), 2007 – Piraci z Karaibów: Na krańcu świata (Pirates of the Caribbean: At the World’s End), Skarb Narodów. Księga Tajemnic (National Treasure: The Book of Secrets), 2008 – The Dreaming, Eleventh Hour (serial TV), 2009 – Wyznania zakupoholiczki (Confessions of a Shopaholic), G-Force (w realizacji), Prince of Persia: The Sands of Time (w realizacji).

Więcej o filmie:


https://vod.plus?cid=fAmDJkjC