Seks w wielkim mieście (2008)

"Każdego roku dwudziestokilkuletnie kobiety przybywają do Nowego Jorku w poszukiwaniu dwóch "M" – miłości i metek. Byłam jedną z nich dwadzieścia lat temu. Ponieważ z metkami poradziłam sobie dość szybko.... skupiłam się na miłości." - Carrie Bradshaw

Zapnij klamerki swoich sandałów Manolo, w jedną rękę chwyć ciasteczko do kawy, w drugą – Cosmopolitan... Cztery ponętne mieszkanki Nowego Jorku – Carrie, Miranda, Samantha i Charlotte – powracają, tym razem na duży ekran, w pełnometrażowym filmie Seks w wielkim mieście, opartym na jednym z najgłośniejszych seriali wszechczasów.

Serial Seks w wielkim mieście, który zadebiutował na kanale HBO w 1998 roku, wyświetlany był przez sześć fantastycznych sezonów zanim ostatecznie zszedł z ekranów w 2004. W tym czasie serial wyróżniono 50 nominacjami i 7 Nagrodami Emmy, w tym laurami aktorskimi dla Sarah Jessiki Parker i Cynthii Nixon. Seks w wielkim mieście zdobył także 2 Nagrody Screen Actors Guild w kategorii Best Ensemble w Serialach Komediowych oraz 24 nominacje i 8 Nagród Złotego Globu, w tym wyróżnienie dla Najlepszego Serialu Telewizyjnego oraz dla Najlepszych Aktorek – Sarah Jessiki Parker i Kim Cattrall.

Zanim jednak zatriumfował na małym ekranie, Seks w wielkim mieście był cyklem autobiograficznych artykułów Candance Bushnell, publikowanych w dzienniku The New York Observer. Darren Star, twórca i producent wykonawczy takich ikonowych produkcji telewizyjnych jak “Beverly Hills 90210" i “Melrose Place," natychmiast dostrzegł ogromny ekranowy potencjał w snutej przez Bushnell opowieści o erotycznych przygodach śmietanki towarzyskiej Nowego Jorku. "Czytając te artykuły pomyślałem: ‘wow, to kapitalne okno do podglądania życia w Nowym Jorku" – wspomina Star – "spodobał mi się ogromnie pomysł samotnej kobiety-narratorki, piszącej o sobie samej obserwatorki wielkiego miasta i zarazem związkach łączących jego mieszkańców." W późniejszym czasie Candance Bushnell wydała swoje artykuły w postaci książki, która z miejsca stała się bestsellerem, gdy trafiła na rynek w 1996 roku.

Gdy serial zaledwie startował, Star zaproponował Michaelowi Patrickowi Kingowi – który w przyszłości miał stać się producentem wykonawczym Seksu w wielkim mieście, a ostatecznie został scenarzystą i reżyserem kinowej wersji – dołączenie do serialowej ekipy w charakterze scenarzysty i współproducenta wykonawczego. “Darren wiedział, że do scenariusza Michael mógłby wnieść coś bardzo specjalnego i niepowtarzalnego" – mówi Sarah Jessica Parker, która ponownie wciela się w rolę Carrie, pełniąc ponadto funkcję producenta - “Talent Darrena po prostu przyniósł nam szczęście."

Pracując nad scenariuszem serialu, King skupił się na rozwijaniu psychologicznej charakterystyki czterech postaci kobiecych. Jak sam mówi: "Miranda jest sarkastyczna, trochę zbuntowana, trochę zła na świat. Charlotte jest słodka, bardziej tradycyjna, typ grzecznej, schludnej uczennicy. Samantha jest sexy, powoduje nią żądza władzy. No i jest oczywiście Carrie - nie do określenia. Z tych rysów osobowości wypływało wszystko inne. Po prostu wyobrażasz sobie ich poczucie humoru – na ekranie i poza nim. A później, z każdym następnym rokiem kręcenia serialu, coraz bardziej przywiązywaliśmy się do siebie, stawaliśmy się przyjaciółmi, w miarę, jak dziewczęta dojrzewały wewnętrznie, a więzi pomiędzy aktorkami, scenarzystami i reżyserami ulegały pogłębieniu."

Skoro tylko kanał HBO zaczął emitować serial, widzowie z miejsca pokochali Carrie, Samanthę, Charlotte i Mirandę, a dyskusje o treści odcinka z ubiegłego wieczoru stały się stałym elementem rozmów przy automacie do kawy jak Ameryka długa i szeroka.

"Nikt z nas nie spodziewał się aż tak wielkiego sukcesu" – mówi Kristin Davis, która powraca do roli Charlotte - "Nigdy się nie oczekuje, że coś aż tak się powiedzie i będzie "szło" tak długo, jak nasz serial. To był naprawdę niewiarygodny okres w naszym życiu."

"Na sukces tego widowiska złożyło się wiele rzeczy" – dodaje Cynthia Nixon, która ponownie gra Mirandę - "Zacznijmy od scenariusza. Jest naprawdę błyskotliwy, a zarazem aż do bólu szczery. Ludzie oglądają nasz serial ciągle od nowa, po pięć-dziesięć razy ten sam odcinek, bo każdy z nich jest autentycznie pełen treści. To nie tylko żarty – to pomysły i idee. I myślę, że aktorzy byli cudowni."

"To opowieść o kobietach, które spotkały się i połączyły jakby w nową rodzinę, o przyjaciółkach, które trzymają się razem na dobre i na złe" – dodaje Kim Cattrall, powracająca do roli Samanthy - "I właśnie dzięki tym serdecznym relacjom serial zyskał taką popularność."

"Serial został przyjęty tak dobrze, ponieważ była luka, którą trzeba było wypełnić" - kontynuuje Michael Patrick King.- "A chodzi konkretnie o to, że ktoś musiał przemówić w imieniu kobiet żyjących w pojedynkę, ktoś, kto znał smak życia w samotności w obrębie społeczności głoszącej, że ludzie powinni trzymać się razem. A tymczasem nasza produkcja, podprogowo i nie tylko podprogowo, jest tym innym głosem mówiącym: Bądź bystra, silna! Idź własną drogą!"

Do chwili, gdy HBO zakończył emisję Seksu w wielkim mieście, jego widownia wzrosła ogromnie, zaś nowi fani odkrywali go na płytach DVD i w innych stacjach, na mocy umów licencyjnych. W 2004 roku wyemitowano ostatni odcinek serialu, poprzedzony kampanią medialną, podkreślającą jego ogromną popularność i specjalne miejsce w kulturalnym leksykonie. Każdy, kto choćby przelotnie interesował się serialem, wie, że jego bohaterkami były niezależne, inteligentne i wyrafinowane samotne kobiety, z upodobaniem do zapinanych na paski sandałów Manolo, ciasteczek z Magnolia Bakery oraz najświeższych, szeleszczących numerów Cosmopolitan i innych rarytasów, których dostarczają najmodniejsze miejsca w Nowym Jorku.

Zebranie twórców serialu oraz jego obsady przy pełnometrażowym filmie wydawało się oczywistym kolejnym krokiem w kontynuacji opowieści o czterech kobietach. Zdaniem Sarah Jessiki Parker, gwiazdy i zarazem producentki Seksu w wielkim mieście, nie było nawet mowy o tym, by kto inny niż Michael Patrick King mógł napisać scenariusz do filmu. "Naturalnie nikt inny nie mógłby tego opowiedzieć. Od początku wiedziałam, że tylko on może to zrobić" – oznajmia Sarah Jessica - "Jest naprawdę utalentowanym scenarzystą komedii romantycznych i po prostu czułam, że nie zrobiłabym tego filmu bez niego." “Przez wiele, wiele lat musiałem kochać jednocześnie cztery kobiety i wszystkie je nosić w sercu, nawet wówczas, gdy nie kręciliśmy serialu" – kontynuuje King - “musiałem zakochać się w kobietach, które obdarzyłem osobowością i głosem. W realnym życiu rzadko zdarzają się takie historie."

Scenariusz ostatecznie przygotowany przez Kinga koncentrował się wokół uniwersalnego tematu, bliskiego zarówno Carrie, jak jej przyjaciółkom. "Ten serial tak naprawdę opowiadał o poszukiwaniu miłości" - mówi King.- “I myślę, że film jest o tym, co dzieje się, gdy ją znajdujesz. To film o kobietach w związkach – o kobietach i ich przyjaźniach."

John Melfi, który był producentem serialu i ponownie pełni tę funkcję w obrazie pełnometrażowym, opisuje swoje nowe dzieło jako próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie nawiązujące do tradycyjnego zakończenia bajek: "Co to właściwie znaczy: żyli długo i szczęśliwie?"

"Historie miłosne to nie zawsze epickie powieści – niektóre to krótkie opowiadania. Lecz to wcale nie oznacza, że mniej jest w nich miłości."- Carrie Bradshaw

Scenariusz do filmu napisany przez Michaela Patricka Kinga podejmuje akcję w chwili obecnej, cztery lata po tym, jak po raz ostatni oglądaliśmy Carrie i jej przyjaciółki. I – jak to zazwyczaj bywa z upływem czasu – w ich życiu zaszły pewne zmiany.

Carrie - choć nadal pracuje w swoim apartamencie na Upper East Side – nie pisuje już kolumny w gazecie. "Zdarza jej się teraz pisywać dla Vogue" – mówi Sarah Jessica Parker o swojej postaci - “Pracuje nad swoją czwartą książką – a trzy poprzednie były bestsellerami. Toteż nieco inaczej patrzy teraz na życie w Nowym Jorku. Po raz pierwszy była też dosyć rozsądna i ostrożna, by zgromadzić trochę oszczędności. Stała się znacznie bardziej dorosła." Nowo nabyta dojrzałość Carrie dotyczy też jej życia prywatnego – nareszcie jest w stałym związku z Mr. Bigiem, w którego rolę wciela się Chris Noth.

"Sarah Jessica Parker jest fenomenalną muzą dla pisarza" – mówi King - “Kiedy chcesz, by była gwiazdą, staje się gwiazdą. A przecież potrafi też być tą, która została odrzucona. Potrafi zrobić wszystko, co ludzie chcą robić w życiu. Sarah Jessica jest także bardzo inteligentna – ta rola nigdy nie byłaby tak znakomita gdyby nie potrafiła tchnąć w nią tego rodzaju intelektu. Poza tym jest radosna, atrakcyjna i naprawdę zmysłowa, a przy tym obdarzona emocjonalną głębią."

Producent John Melfi jest pełen pochwał dla talentu Parker, który ujawnia się zarówno przed, jak za kamerą. “Jako aktorka posiada niesamowitą zdolność stapiania się z bieżącą chwilą, toteż potrafi zmieniać rolę jak żaden ze znanych mi aktorów" – opowiada “Na planie potrafi stać się Carrie. A potem, kiedy kamera staje, ona błyskawicznie skupia się na roli producenta."

Ponownie na Park Avenue, Charlotte (w tej roli Kristin Davis) żyje marzeniami, które stały się rzeczywistością. Po latach marzeń o miłości i macierzyństwie Charlotte i jej nieoceniony mąż Harry (Evan Handler) stali się dumnymi rodzicami Lily, słodkiej dziewczynki adoptowanej z Chin. Nowo odnalezione szczęście odmienia bohaterkę filmu; jak mówi Davis. “Ponieważ dostała aż tak wiele od życia, w sposób naturalny skupia się teraz na ludziach wokół niej."

Pora na niespodziankę – Samantha (Kim Cattrall), szczycąca się niegdyś podbojami na polu seksu, obecnie jest także w bliskim związku – chociaż na drugim brzegu Ameryki. Pokonawszy po zaciętej walce raka piersi, Samantha przeniosła się do Los Angeles w ślad za narzeczonym - aktorem Smithem (Jason Lewis), który w Kalifornii kontynuuje swoją karierę. Mieszka w pięknym domu przy plaży w Malibu, ale brakuje jej bardzo życia w Nowym Jorku. “Jej przyjaciółki wychodzą za mąż i mają dzieci" - mówi Cattrall – "Pojawia się uczucie, że została w tyle. To coś znacznie więcej niż tylko fizyczne oddalenie."

Ponownie na Brooklynie, Miranda, grana przez Cynthię Nixon, także tęskni za ukochanym Manhattanem. Podejmując codzienną, ustabilizowaną egzystencję u boku męża, Steve’a (David Eigenberg) i syna Brady’ego, Miranda doświadcza stresów współczesnego życia. "Jest zwyczajnie wyczerpana" – wyjaśnia Nixon - “Jak każda pracująca matka, czuje się dosłownie rozrywana w pięciu różnych kierunkach."

Aktorka Candice Bergen także powraca do dawnej roli Enid Frick, współpracującej z Carrie chłodnej redaktorki Vogue. “Enid jest bardzo, ale to bardzo profesjonalna, bardzo zorientowana na karierę" – mówi Bergen, która grała już Enid w kilku odcinkach serialu – "Wydaje się bardzo zaangażowana w swoją pracę – i powiedziałabym, że bardzo potrzebuje jakiegoś życia poza zawodowymi obowiązkami" – śmieje się aktorka. Filmowa współpraca Candice Bergen z Michaelem Patrickiem Kingiem datuje się od czasu udziału aktorki w przebojowym serialu komediowym Murphy Brown, w którym King debiutował jako scenarzysta. “Ja uwielbiam Michaela" – mówi Bergen – "Praca z nim to zawsze wielka przyjemność."

Obok powracających na ekran znajomych twarzy z serialu, uwagę wzbudza postać zupełnie nowa - Louise, młoda dziewczyna zatrudniona przez Carrie jako asystentka, grana przez zdobywczynię Oscara® Jennifer Hudson. Hudson nie należała do szczególnie wiernych widzów Seksu w wielkim mieście, toteż słysząc o roli Louise z entuzjazmem poświęciła się zdobywaniu informacji na jego temat. "I od tamtej pory nie przestałam go oglądać" – śmieje się aktorka – "Jestem uzależniona – Po prostu się w nim zakochałam."

Kiedy Carrie, uradowana sukcesem pisarskim, zatrudnia Louise w charakterze asystentki, dziewczyna okazuje się darem niebios, wnosząc nieco porządku do dość chaotycznego życia pracodawczyni. Hudson opisuje Louise jako osobę zorientowaną na rodzinę, niedawno przybyłą do Nowego Jorku. “Louise, dwudziestopięciolatka z St. Louis, przenosi się do Nowego Jorku aby znaleźć miłość" – mówi – "Ona wierzy w miłość. A jakie przesłanie może być wspanialsze od szerzenia miłości?"

W opowieści o czterech samotnych kobietach w Nowym Jorku mężczyźni, którzy mają znaczenie w ich życiu, powinni przychodzić i odchodzić. Tymczasem ich znaczenia dla akcji nie wolno lekceważyć. “Mężczyźni są cichymi bohaterami Seksu w wielkim mieście, ponieważ bez mężczyzn wyzwalających emocje i reakcje nie byłoby żadnego napięcia narracyjnego" – wyjaśnia Michael Patrick King - “Bez nich zabrakłoby dynamiki akcji."

Chris Noth ponownie wciela się w rolę Mr. Biga, trwałego ideału romantycznego partnera Carrie, pomimo jej licznych miłosnych perypetii. W trakcie serialu “Mr. Big był jak Święty Graal" – śmieje się King – "Ważne było, by Carrie miała kogoś, kto zawsze mógł ją zaskoczyć swoim zachowaniem". W filmie Mr. Big zostaje – na długo i nareszcie – oficjalnym narzeczonym Carrie.

“Chris jest wspaniałym, wspaniałym aktorem" – kontynuuje King - “Wcielając się w postać Mr.Biga roztaczał wokół taką atmosferę, że wszyscy pragnęli, by podziałała na Carrie. Albo chcieli porządnie mu przyłożyć. Albo chcieli, by porzuciła go na dobre."

“Mężczyźni go uwielbiają" - dodaje Sarah Jessica Parker - “Mówią mi: ‘Nie zamierzasz potraktować źle Mr. Biga, prawda?’ A kobiety mdleją z zachwytu, bo jest takim fantastycznym facetem. Jest wart każdej kłótni, każdej walki. I nie ma na świecie nikogo, z kim chciałabym to zagrać poza Chrisem."

“Chemia, która powstała pomiędzy Sarah Jessiką i mną, odegrała nieocenioną rolę" – potakuje Chris Noth -. “Ona i ja, grając razem, połączeni sympatyczną relacją i pewną chemią, pozwalaliśmy naszym kontaktom przybierać wiele zróżnicowanych odcieni."

David Eigenberg powraca jako Steve Brady, mąż Mirandy i ojciec jej małego synka. Po kilku nieudanych związkach “Steve jest tym, który odnalazł klucz do jej serca i zachował się przy niej jak dorosły mężczyzna" - mówi King - “David Eigenberg jest autentyczny. On jest Nowym Jorkiem."

“Steve jest facetem, na którym można polegać" – mówi Eigenberg o granej przez siebie postaci – "Zrobi wszystko dla tych, których kocha. Miranda i Steve są wobec siebie absolutnie lojalni. Oboje tworzą wspaniałą miłosną historię."

Dopełniając rodzinnego kręgu Mirandy, młody Joseph Pupo, który zostawił za sobą dzieciństwo, powraca w roli syna Mirandy i Steve’a, Brady’ego.

Po rozpadzie nieudanego małżeństwa Charlotte nawiązuje nieprawdopodobny flirt ze swoim nieco szorstkim, lecz w gruncie rzeczy przyzwoitym prawnikiem rozwodowym Harrym Goldenblattem - flirt, który przeradza się w coś znacznie poważniejszego. Evan Handler powraca do roli Harry’ego, w którym King dostrzega “dokładne przeciwieństwo wymuskanego marzenia. Evan jest taki ważny ponieważ w moim odczuciu Harry miał być samym sercem, samą akceptacją. Harry jest jak król wiejskiego święta, przystępny, wspierający małżonek.

Handler także opisuje Harry’ego jako mężczyznę, który "nie posiada wszystkich towarzyskich zalet, do których Charlotte przywykła w Nowym Jorku", ale także "faceta, którego temperamentowi i duchowi Charlotte nie mogła się oprzeć."

Tymczasem grana przez Kim Cattrall Samantha Jones ceni sobie bardzo swoją wyzwoloną postawę wobec seksu, goszcząc u siebie tylu mężczyzn, ilu tylko ma ochotę. Teraz jednak pozostaje w bliskim, monogamicznym związku ze Smithem Jerrodem (w tej roli Jason Lewis).

Zdaniem Lewisa, Smith akceptuje Samanthę taką, jaka jest. “Najlepiej charakteryzuje go otwartość, gotowość do akceptacji drugiej osoby i powstrzymanie się od wydawania osądów". Oddanie Smitha wobec Samanthy nie ma granic, ich życie seksualne kwitnie, ale narzeczony okazuje się także nieocenioną podporą podczas walki bohaterki z rakiem piersi.

Kolejnym mężczyzną w życiu czterech dziewcząt jest Anthony Marentino, grany przez Mario Cantone, który początkowo dołączył do rodziny Seksu w wielkim mieście jako organizator wesela Charlotte. Cantone, znający Michaela Patricka Kinga od dawna – od czasu, kiedy obaj występowali jako wykonawcy komediowych monologów w Improv we wczesnych latach 80. – chwali Seks w wielkim mieście za nowe, przełomowe podejście do seksualnych stereotypów. "Tam nigdy nie było uwag w rodzaju; ‘och, on jest gejem’, albo ‘ona lubi uprawiać seks z wieloma mężczyznami’, albo ‘jest pruderyjna i znerwicowana’. Wszystko to było po prostu akceptowane i przedstawiane widzom w bezpośredni sposób, bez wydawania osądów. I do tego to wszystko było jeszcze zabawne. Można przełamywać tabu za pomocą humoru."

Mężczyzną, który stał zawsze po stronie Carrie, jest Stanford Blatch, gej i poszukiwacz talentów, grany przez Willie'go Garsona. Nękany własnymi, romantycznymi rozterkami w związkach z mężczyznami i gotowy do wsparcia, gdy Carrie doświadczała niepowodzeń, Stanford pozostał w pamięci widzów dzięki swemu niezwykłemu stylowi ubierania, który wyróżniały buty o spiczastych noskach, połyskliwe garnitury i muchy. “Stanford jako postać filmowa był przede wszystkim dziełem (projektantki kostiumów) Pat Field" – mówi Garson - “Była to jedyna postać, przy której Pat miała carte blanche – niezależnie od tego, jakie pomysły mogły przyjść jej do głowy. A ponieważ Pat jest wielką osobowością, wielką osobowością stał się także Stanford."

"Po prostu twój zwykły dzień. Śniadanie z Balenciagą, poranna kawa z Vivienne Westwood. lunch z Lacroix…i de la Rentą. A na deser – Karl Lagerfeld" - Carrie Bradshaw

Gdy perypetie Carrie i jej przyjaciółek budziły uśmiech widzów i sprawiały, że bez pamięci zakochiwali się w Seksie w wielkim mieście, niepowtarzalna elegancja i styl bohaterek także wzbudzały zainteresowanie widowni, tydzień po tygodniu wprost olśniewanej kreacjami bohaterek serialu, tworzonymi przez projektantkę kostiumów Patricię Field. Na przestrzeni całych sześciu lat emisji serialu ta ikona wielkomiejskiej mody zdążyła ubrać Carrie, Samanthę, Charlotte i Mirandę dosłownie we wszystko – od wyszukanych strojów haute couture po ciuchy z second handów – zawsze jednak było to coś zaskakującego, świeżego, czasem nawet skandalicznego.

"Pat Field jest niezastąpiona" – oznajmia Sarah Jessica Parker -. "Bez niej nie potrafilibyśmy kontynuować opowieści, i tyle – kropka. Jej pomysły, jej łamanie konwencji, są wprost zaraźliwe."

"Pat Field jest artystką" – dodaje Michael Patrick King -. "Jest taka impulsywna i otwarta na kontakt z otoczeniem, praca z nią to niesamowita frajda."

Field powróciła do Seksu w wielkim mieście wraz z wieloma innymi członkami poprzedniego zespołu, w tym ze współautorką kostiumów Molly Rogers. "Kiedy pracuje się z ekipą przez tyle lat, wszyscy stają się jakby rodziną" – mówi Field.- “To naprawdę fantastyczne, że mogliśmy spotkać się znowu na planie."

Pat Field wiedziała jednak dobrze, że projektowanie garderoby dla serialowych postaci tak zżytych z publicznością, a do tego znanych z dobrego smaku, nie będzie zadaniem łatwym. "Musiałam wymyślić jakiś rodzaj akcji, dzięki której mogłam rozwinąć filozofię filmu" – wyjaśnia – "Starałam się wypełnić tę czteroletnią przerwę pomiędzy serialem i filmem. Myślę, że Michael Patrick po prostu mi zaufał i uwierzył, że zrobię to, co należy. Jeśli zaś chodzi o mnie, moje pomysły musiały po prostu być inteligentne, posiadać jakąś przyczynę. Za wyglądem bohaterek musiała stać jakaś logika, ponieważ nasze dziewczęta stały się już stałymi gośćmi w wielu domach, toteż publiczność będzie je obserwować i sprawdzać, szczegół po szczególe. W ich względzie i strojach musiała zatem tkwić jakaś autentyczna prawda."

A więc, przede wszystkim, Field wyobraziła sobie, że Carrie dojrzała w wielu wymiarach swojego życia. “Widziałam teraz Carrie jako kobietę nieco bardziej sexy, nieco bardziej dojrzałą, nieco bardziej spokojną i akceptującą bardziej swoją kobiecość" – mówi projektantka. "Nadal stara się uporządkować swoje eklektyczne otoczenie, a poza tym zdobywa coraz większą renomę pisarską."

“Myślę, że w tym czasie moda naprawdę się zmieniła" – dodaje Sarah Jessica Parker – "Z drugiej strony Carrie jest zdecydowanie osobą dojrzalszą i inną niż przedtem, osobą, której gust uległ zmianie, podobnie jak paleta barwna jej szafy. Tak zresztą dzieje się zazwyczaj, kiedy dojrzewamy. To było naprawdę ekscytujące."

Jako producent, a także gwiazda filmu, Parker rozpoczęła współpracę z Field wiele miesięcy przed tym, nim zaczęły się zdjęcia. “Aż za dobrze pamiętam, ile próśb i wybiegów wymagała realizacja zamówień i pamiętam, jak musieliśmy się starać, aby nadążyć za Tygodniem Mody, tym w Europie i tym amerykańskim, i ile starań wymagało sprowadzenie tych wszystkich strojów z Europy i innych odległych zakątków świata" – wyjaśnia – "Ale efekt wart jest wszystkich tych wysiłków. To jest naprawdę niesamowite."

"Utrzymaliśmy kontakt z wieloma projektantami, przede wszystkim dzięki wielkiemu sukcesowi serialu" – dodaje Patricia Field -. "Telewizyjne widowisko przydało modzie wiele popularności. A projektanci uwielbiają, gdy ich kreacje nosi Sarah Jessica, która jest supermodelką."

"Widzowie musieli trochę poczekać na ponowne spotkanie z naszymi paniami" – mówi Michael Patrick King -. “A kiedy ujrzą je znowu na ekranie, zobaczą też wiele nowych kolorów i wiele nowych pomysłów. Pat osiągnęła wyżyny swojej sztuki."

Zdaniem Pat Field, do nowych trendów widocznych w filmie należą paski i bardziej masywne buty. “Gdybym była producentem obuwia, wybrałabym Sarah Jessikę na moją modelkę" – mówi projektantka

"Dlatego, że ona wydaje się wprost unosić w powietrzu, ma tyle powabu i wdzięku. I do tego ma wspaniałe nogi."

Jak mówi producent John Melfi, dla potrzeb filmu Pat Field stworzyła ponad osiemdziesiąt kreacji dla samej tylko ’Sarah Jessiki Parker. “A kiedy mówimy o osiemdziesięciu kreacjach, nie zapominajmy o dodatkach, butach i wartej miliony dolarów biżuterii" – dodaje.

“Tak z grubsza mogę ocenić, że cztery bohaterki zmieniały filmowe kostiumy łącznie ponad trzysta razy" – tłumaczy Field - “A były przecież także inne postacie, występujące w dwóch czy trzech różnych strojach, których nigdy nie liczyłam, ale jestem pewna, że przygotowaliśmy razem ponad tysiąc kostiumów. To było naprawdę ogromne zadanie."

“Nikt by nie uwierzył, ile czasu spędziły na przymiarkach" – żartuje Melfi.

“Praca z Patricią Field jest dla mnie takim twórczym doświadczeniem" – mówi Kim Cattrall.- “Ponieważ w jej studiu jest zawsze tyle ekscytacji. Przymiarka kostiumów z kimś takim jak Pat Field i w miejscu, gdzie stoi przynajmniej szesnaście – dwadzieścia stojaków z ubraniami, jest jak wizyta w sklepie, w którym możesz przymierzyć i zabrać do domu wszystko, co ci się spodoba. To jak szalony pokaz w wielkim domu mody."

“Były tam dosłownie stosy torebek, chyba wszystkie nowe torebki, których jeszcze nikt nie oglądał w sklepach" – dodaje Kristin Davis - “Poza tym stosy butów. To było jak prawdziwy sezam z modą."

Poza projektowaniem strojów do filmu, Pat Field nadzorowała także pokaz kreacji stanowiący podsumowanie Tygodnia Mody w Bryant Park.

Największą ambicją Patricii Field jest stworzenie wyglądu, który potrafi oprzeć się upływowi czasu. “Tu nie chodzi o modę w przyszłym roku, albo w następnym sezonie. Ja chciałabym, aby ten film prezentował się dobrze nawet za dwadzieścia lat." – mówi projektantka – "Chciałabym, aby mój styl był naprawdę luksusowy i okazały."

"Myślę, że w niektórych domach…bajki stają się rzeczywistością." - Carrie Bradshaw

Gdy w 1998 roku stacja HBO po raz pierwszy pokazała Seks w wielkim mieście, w Nowym Jorku kręcono niewiele seriali telewizyjnych, a większość stanowiły historie policyjne, ukazujące ciemne strony życia w wielkim mieście. Tymczasem wizja Nowego Jorku stworzona dla Seksu w wielkim mieście przez Darrena Stara inspirowana była raczej obrazami Woody’ego Allena i miastem, które ten reżyser tak fascynująco przedstawił w Manhattanie i Annie Hall. “Te filmy są kwintesencją wielkich romantycznych komedii z lat 70, które rozgrywały się w Nowym Jorku, ja zaś postanowiłem nawiązać trochę do tej tradycji w serialu – mówi Star - “Naprawdę chciałem uchwycić przepych, urok i entuzjazm Nowego Jorku."

“Nowy Jork dodał mnóstwo wdzięku temu serialowi" – potwierdza Michael Patrick King – "moim zdaniem Nowy Jork to najbardziej kosmopolityczne miasto Ameryki. Więc jeśli zamierzasz zagłębić się w życie tych dziewcząt, a one próbują dojrzeć i dorosnąć, czy znajdziesz lepszą scenerię niż najbardziej dojrzałe miasto świata?"

Według Kinga żadna z czterech bohaterek nie pochodzi z Nowego Jorku. Już raczej każda z nich przyjechała do tego wielkiego miasta w pogoni za marzeniami i sprawiła, że Nowy Jork stał się jej domem. "A jest to naprawdę miasto marzeń, ponieważ czasem czujesz, że koncentruje się właśnie na tobie, i czujesz, że właśnie tutaj przeżywasz najlepszy okres w swoim życiu. Lecz zdarzają się także inne chwile, kiedy pogrążasz się w czarnej rozpaczy.

Dlatego to miasto jest kapitalną scenerią dla opowieści." “Nowy Jork stał się piątą bohaterką tej historii" – mówi Sarah Jessica Parker - “Tak naprawdę miasto staje się tą kluczową postacią, nieodzowną w opowieści." Przy takim założeniu nie ulegało wątpliwości, że film długometrażowy będzie kręcony i umiejscowiony w Nowym Jorku.

Główna tura zdjęciowa do Seksu w wielkim mieście rozpoczęła się w Nowym Jorku 19 września 2007 roku, z Michaelem Patrickiem Kingiem u steru, który był także autorem scenariusza. Choć King reżyserował już wiele odcinków serialu, Seks w wielkim mieście stanowi jego kinowy debiut reżyserski.

“Jako filmowca cieszy mnie ogromnie, że mogę wreszcie wyobrazić sobie, jak opowiada się większą historię" – wyznaje King, który na planie stwierdził, że pod pewnymi względami film długometrażowy reżyseruje się łatwiej niż serial – "Podczas pracy nad serialem robiłem jeden odcinek, a myślałem przy tym o siedmiu kolejnych. Toteż możliwość skupienia uwagi – dzień po dniu - na jednej historii była fascynującym przeżyciem."

Sarah Jessice Parker wyjście przed kamery, by ponownie zagrać główną rolę Carrie Bradshaw, wydawało się czymś bardzo naturalnym: “Pierwszy dzień zdjęć był tak zwykły i znajomy, że nawet o tym nie pomyślałam" – wspomina aktorka.

Jako producentka filmu, Parker cieszyła się szczególnie, że tak wielu członków ekipy serialu wróciło na swoje miejsca na potrzeby filmu. Okazało się, że w zdjęciach do filmu będzie brało udział aż osiem osób, które towarzyszyły serialowi od pierwszego do ostatniego odcinka.

“Wszyscy tak niewiarygodnie zaangażowali się w nowe zadanie" – mówi Parker - “Bez namysłu oddając nam czas, który mogli spędzić z dziećmi i rodziną. Do najcenniejszych zawodowych wspomnień mego życia zaliczam te chwile o drugiej czy trzeciej nad ranem, na jakiejś szalonej, nieznanej ulicy, kiedy wszyscy żartowaliśmy i cieszyliśmy się, że jesteśmy tam razem."

“Jesteśmy niczym naprawdę zżyta rodzina" – dodaje Kristin Davis, grająca Charlotte, przyjaciółkę Carrie z Park Avenue -. “Jest z nami kilka nowych osób, a niektórzy nie mogli dołączyć do ekipy, ale prawie wszyscy zebraliśmy się tu razem do nakręcenia tego filmu.

Mimo, iż zdjęcia do serialu na ulicach Nowego Jorku budziły sporo uwagi przechodniów, ani aktorzy, ani ekipa nie byli zupełnie przygotowani na owacyjne przyjęcie, jakie spotkało ich podczas zdjęć do filmu kiedy tylko poszły w ruch kamery. Setki nowojorczyków, turystów, paparazzi i dziennikarzy tłoczyły się na ulicach kiedy kręcono plenerowe ujęcia do Seksu w wielkim mieście.

“Kiedy zabraliśmy się za kręcenie zdjęć do filmu, byłam – tak myślałam – wewnętrznie przygotowana do pewnego zainteresowania na ulicach – mówi Parker - “Ale nie sądzę, abym kiedykolwiek przewidywała, jak wielkie zainteresowanie wzbudzimy na ulicach."

Kim Cattrall, grająca Samanthę, olśniewającą i skandalizującą przyjaciółkę Carrie, także nie była przygotowana na tak entuzjastyczne przyjęcie wielbicieli tej nowojorskiej historii. "Spodziewałam się, że pierwszego dnia może nas przywitać trochę fanów, dziennikarzy albo po prostu przechodniów" – wspomina – "Ale kiedy pojawiłam się na planie i wysiadłam z samochodu, poczułam się natychmiast, jakbym przybyła na filmową premierę."

“To było niczym widownia na trójpoziomowym stadionie" – dodaje Kristin Davis.- “Po prostu niesamowite. Nie było dnia, żeby ktoś nam nie mówił, jak bardzo brakuje mu serialu i jak bardzo go uwielbia. Fani dostarczyli nam mnóstwo wsparcia."

Podczas gdy konieczność panowania nad tłumem poważnie zagrażała opóźnieniem produkcji, talent i doświadczenie reżysera-asystenta Bettianna Fishmana, prawdziwego weterana Seksu w wielkim mieście, dla potrzeb filmu obdarzonego pieszczotliwym przydomkiem “Bullhorn Betty", sprawiły, że tłumnie zgromadzeni entuzjaści czuli się zadowoleni, zabawieni i pozostawali pod kontrolą.

Wśród miejsc, gdzie kręcono zdjęcia do filmu, znalazły się: Piąta Aleja, przed Tiffany’s i Saksem; dom aukcyjny Christie’s, biura Vogue w Condé Nast Building, Salon Riccardo Maggiore i Hotel Giraffe w midtown; Bryant Park i sąsiadujący z nim oddział nowojorskiej Biblioteki Publicznej przy Piątej Alei, sklepy Vitra i Diane Von Furstenberg w dzielnicy meat-packing; Salon Nick’s Hair w Greenwich Village; Henry Street na Lower East Side, Park Avenue na Upper East Side, Perry Street w Greenwich Village, oraz Dekalb Avenue na Brooklynie; Hotel Mercer i sklep z meblami Luce Plan w Soho; jezioro w Central Parku, a także Most Brookliński.

Do restauracji, które odwiedzają filmowe postaci, należały: Buddakan i 202 Restaurant w Chelsea, The Bemelmans Bar w Hotelu Carlyle i Lumi na Upper East Side, Junior’s na Brooklynie, Raoul’s w Soho, the House w pobliżu Gramercy Park, Starbucks na Astor Place, Good World Café w Chinatown oraz The Modern w midtown. Ekipa filmowa wypuściła się także poza Nowy Jork, aby kręcić w Malibu, przed sklepem Gucciego na Rodeo Drive w Beverly Hills, w kampusie UCLA, a także w Simi Valley w Kalifornii.

Gdy nie kręciła w plenerze, ekipa produkcyjna przenosiła się w te same miejsca, gdzie powstawał serial: Silvercup Studios w Long Island City, New York. “To uczucie było surrealistyczne" – wspomina Cynthia Nixon, grająca Mirandę, prawniczkę i niezawodną przyjaciółkę Carrie - "Kiedy wracasz do studia i widzisz swoją starą, znajoma garderobę, to samo pomieszczenie z kostiumami, a wszystko jest dokładnie tak, jak było przedtem, i wszędzie dookoła ci sami ludzie, naprawdę czujesz się, jakby czas się cofnął."

“W moim odczuciu najbardziej surrealistyczny był moment, kiedy ponownie weszłam do mieszkania Carrie" - mówi Sarah Jessica Parker -. “Ponieważ urządzono je dosłownie identycznie jak w serialu. Nazywają to chyba archeologią sądową – jak wówczas, gdy jakiś dom spłonął do fundamentów, a ty próbujesz go odtworzyć. Mówiłam sobie: ‘To cudowne i dziwne."

“Sarah Jessica przechowuje w domu mnóstwo najdziwniejszych przedmiotów, niech Bóg jej wybaczy" – mówi projektant produkcji Jeremy Conway, który miał za zadanie odtworzyć wnętrze apartamentu, gdzie działo się tyle pamiętnych wydarzeń serialu. Lecz w porównaniu z poprzednią wersją, jednej szczególnej rzeczy brakowało. Po zakończeniu zdjęć do serialu biurko Carrie przekazano w darze Smithsonian w Washington DC. Choc projektant wiedział świetnie, gdzie znajduje się rekwizyt, Smithsonian nie ma zwyczaju zwracać ofiarowanych przedmiotów.

“Sarah Jessica potrafiła odpowiednio do nich podejść i przekonać, że może moglibyśmy odzyskać jej biurko tylko na krótki czas, jaki zajmie praca nad tym projektem. Jej interwencja okazała się naprawdę skuteczna." – wyjaśnia Conway. Te fragmenty wyposażenia mieszkania Carrie, których nie można było odnaleźć, zostały pieczołowicie odtworzone dla potrzeb filmu. Z podobną starannością odtworzona została także okazała siedziba Charlotte przy Park Avenue.

“Miałem wiele szczęścia, że udało mi się zgromadzić znaczącą część naszej dawnej ekipy" – mówi Conway - “Było to naprawdę ciekawe doświadczenie, ponieważ powracający na plan członkowie dawnej ekipy serialu przypominali nam o wielu rzeczach – często drobnych szczegółach – o których bez ich pomocy pewnie byśmy zapomnieli."

Ponownie jednak, projektując dekoracje, Conway nigdy nie zapominał, że w życiu czterech bohaterek upłynęły cztery lata. "Wokół wszystkich czterech pań wszystko będzie odrobinę bardziej dojrzałe" – mówi – "I naprawdę skupiliśmy się mocno na wartościowych materiałach – pięknych tapetach, zasłonach i innych detalach i fakturach, których w ich otoczeniu można by oczekiwać."

“Właściwe Jeremy’emu wyczucie stylu, te czyste linie... jest niewiarygodnie elegancki i szykowny, a dzięki własnemu stylowi tworzy wygląd, który jest autentycznie super-realistyczny" – stwierdza producent John Melfi.- “Jeremy ma kapitalny talent do odnajdywania punktu pośredniego pomiędzy szykowna elegancją, którą wszyscy chcielibyśmy się otaczać, a tym, co jest dla nas osiągalne."

“Jeremy wykonał taką wspaniałą pracę" – dodaje Sarah Jessica Parker -“Myslę, że to najlepsze, czego kiedykolwiek dokonał."

Dla potrzeb rozwijającej się historii Conway nie tylko odtworzył domy Carrie, Charlotte i Mirandy, lecz stworzył także nowe mieszkania dla Samanthy, Mr. Biga i innych postaci. “Czasami myślę, że Michael Patrick King nazwałby to słodkością albo lodowym deserem" – mówi Conway o sceneriach filmu. - “Powiedział kiedyś, że ludzie przyjdą go obejrzeć i dowiedzieć się trochę o modzie, o tym, co zamierza zrobić Pat Field, a potem powiedział, ze ja chcę zrobić to samo dla każdego, kto interesuje się architekturą i wystrojem wnętrz."

Kolejną kluczową osobą, która pragnęła nadać filmowi luksusowy wydźwięk, był operator John Thomas, który był także autorem zdjęć do większości odcinków Seksu w wielkim mieście, w tym tych rozgrywających się w Paryżu w ramach pożegnalnego sezonu serialu. "Sądzę, że to największe osiągnięcie w całej jego karierze" – mów Parker – "Jego praca jest niesamowita."

“Zdjęcia Johna Thomasa do filmu są naprawdę piękne" – potwierdza Michael Patrick King. - “Oświetlenia nie sposób przecenić, a na dodatek Thomas jest znakomitym współpracownikiem." To prawda, doskonałym dopełnieniem talentu jest przyjazne usposobienie Thomasa i atmosfera, którą tworzy na planie – otoczenie, w którym lubią pracować wszyscy członkowie ekipy.

Szacunek, jakim aktorzy darzą reżysera, również sprawia, że na planie wszyscy czują się dobrze. “Michael jest bardzo ciepły i bardzo nas wspierają" – mówi Cynthia Nixon.- “Po prostu przez cały czas przekazuje nam swoje dobre wibracje."

“Michael Patrick sprawiał, że codziennie się śmialiśmy" – dodaje Kristin Davis, podziwiająca zaangażowanie, z jakim reżyser podchodzi do realizacji projektu. – "Ma niesamowitą zdolność wczuwania się we wszystkie postaci" – kontynuuje aktorka. – "Bywa, że przychodzi, by reżyserować jakąś scenę filmu, i nie może mówić ze wzruszenia. To takie cudowne. On nie tylko to napisał – on to naprawdę przeżył."

“Jeśli ten film odniesie sukces, to właśnie dzięki jego gorącej pasji nakręcenia go w najlepszy możliwy sposób" – mówi Sarah Jessica Parker o Kingu. - “Jest bardzo inspirujący."

“Mogę szczerze powiedzieć, że praca nad takim filmem jest wielka przyjemnością ze względu na ludzi, których spotykam na planie" – mówi King. - “Każdy z nich jest na swój sposób genialny. Wszystkie aktorki są zachwycające, aktorzy są zachwycający, projektanci są zachwycający. Jeśli chodzi o mnie, czułem się jak dziecko w sklepie ze słodyczami."

King ma nadzieję, że film Seks w wielkim mieście dostarczy równie przyjemnych przeżyć widowni. “Zawsze uważałem, że serial był jak rollercoaster" – mówi - “A teraz myślę, że nasz film jest niczym wielki rollercoaster, z podskokami, zjazdami i pełen niespodzianek.

King wierzy także, że widzowie oglądający Seks w wielkim mieście odnajdą w tym filmie nie tylko to, co lubili w serialu, lecz doświadczą także czegoś więcej. “Kiedy idziesz do kina, chcesz dowiedzieć się czegoś o życiu albo pośmiać się z życia, albo popłakać nad życiem" – mówi – "I mam nadzieję, że na tym filmie będziesz miał okazję i śmiać się, i szczerze płakać.

“Chciałbym, by ludzie opuszczali kino, myśląc: "w porządku, świetnie, było tego naprawdę dużo!" – kończy. – "Były drinki, przystawka, danie główne i deser, deser, deser!"

Sarah Jessica Parker (Carrie Bradshaw)

Sarah Jessica Parker – niekwestionowana ikona mody, gwiazda filmu i telewizji - nie przestaje wzbogacać swojej imponującej kolekcji zasług i wzmacniać popularności dzięki wykwintnemu, niewymuszonemu urokowi i szerokiemu repertuarowi aktorskiemu. Stworzona na aktorkę – pierwszą rolę zagrała w wieku ośmiu lat – Sarah Jessica Parker odnajduje swój styl i odnosi sukcesy jako artystka i jako przedsiębiorca.

W kinowej adaptacji przebojowego serialu HBO Seks w wielkim mieście Sarah Jessica Parker pełni rolę producenta i ponownie wciela się w rolę Carrie Bradshaw, która przyniosła jej już nagrodę Emmy. Grając w tym serialu, Sarah Jessica podbiła zarówno serca widzów, jak i krytyków. – za rolę Carrie została uhonorowana także Nagrodą Złotego Globu dla Najlepszej Aktorki w latach 2000, 2001, 2002, 2004 oraz Nagrodą Związku Aktorów Kinowych w 2001 roku. Sarah Jessica Parker była również producentem wykonawczym serialu, który przez trzy kolejne lata – 2000, 2001 i 2002 – otrzymywał Nagrodę Złotego Globu dla Wybitnego Serialu Komediowego oraz został wyróżniony Nagrodą Emmy dla Najlepszego Serialu Komediowego w 2001 roku.

Niedawno Sarah Jessica Parker podpisała ze stacją HBO dwuletni kontrakt z wyłącznością dla telewizji; kontrakt ten przewiduje, że Parker – za pośrednictwem należącej do niej firmy Pretty Matches Production – zajmie się przygotowaniem i produkcją seriali i programów długoformatowych.

Sarah Jessikę Parker oglądaliśmy ostatnio w długometrażowym filmie fabularnym Smart People w reżyserii Noama Murro. Parker – występująca u boku Dennisa Quaida – grała w nim lekarkę zakochującą się w profesorze, który odsunął się od życia po śmierci żony.

Najnowszy film Sarah Jessiki Parker, powstały w wytwórni Paramount Miłość na zamówienie z Matthew McConaugheyem, przyniósł na całym świecie dochody przekraczające 128 milionów dolarów.

Spośród innych niedawnych dokonań Sarah Jessiki Parker warto wymienić nominowaną do Nagrody Złotego Globu rolę w Rodzinnym domu wariatów; satyrycznej komedii Davida Mameta, Hollywood atakuje; Dudley doskonały, gdzie partnerowała Brendanowi Fraserowi; powstały w wytwórni Paramount Dopóki tam byłaś u boku Dylana Mc Dermotta; film Tima Burtona Marsjanie atakują; Randkę na moście z Benem Stillerem; również Tima Burtona Ed Wood, w roli głównej obok Johnny’ego Deppa; Zmowę pierwszych żon z Bette Midler, Diane Keaton i Goldie Hawn; Miami Rhapsody z Antonio Banderasem; Hokus- Pokus; Miesiąc miodowy w Las Vegas u boku Nicholasa Cage’a oraz jej niezapomnianą główną rolę w Historii z Los Angeles ze Steve’m Martinem.

Z wcześniejszych ról filmowych Parker na uwagę zasługują: Lot Nawigatora, Dziewczyny chcą się bawić, Footloose z Kevinem Baconem; Narodziny obłędu Michaela Apteda, Somewhere Tomorrow Roberta Wiemera, a także Rich Kids United Artists z Johnem Lithgowem.

Kim Cattrall (Samantha Jones)

Od dnia, gdy po raz pierwszy stanęła przed kamerą, Kim Cattrall była nieprzerwanie obecna na wielkim ekranie i w telewizji. Niezaprzeczalny zmysł komediowy, talent dramatyczny i stała obecność na ekranie zapewniły jej miejsce pośród najbardziej zapracowanych aktorów w przemyśle filmowym.

Już w lecie zobaczymy Kim Cattrall u boku Brendena Gleesona w obrazie Johna Boormana The Tiger’s Tail, nakręconym dla Sony Classics. Niedawno Kim zagrała główną rolę w My Boy Jack, razem z Danielem Radcliffem i Davidem Haigiem. Film ten, wyświetlany w Wielkiej Brytanii przez ITV, został wysoko oceniony przez krytykę i wyemitowany także w Stanach Zjednoczonych na kanale PBS Masterpiece Theater. Obecnie Kim wraca do niezapomnianej roli skandalizującej Samanthy Jones w kinowej wersji Seksu w wielkim mieście, która już w maju zostanie pokazana na wielkich ekranach przez New Line Cinema.

To właśnie – w dużej mierze to dzięki Kim Catrall przebojowy serial HBO "Seks w wielkim mieście" zyskał rozgłos i stał się zjawiskiem na skalę światową. Wcielając się w rolę femme fatale Samanthy, Kim podbiła serca wielu kobiet – odtwarzając tę postać żywiołowo i prawdziwie, obudziła wampa uśpionego w naszych ciałach. Dokonania Kim Catrall zostały wysoko ocenione przez krytykę – wyróżniono je Złotym Globem, dwiema Nagrodami Związku Aktorów Kinowych, a także pięciokrotną nominacją do Złotego Globu, czterokrotną do Nagrody Emmy oraz trzykrotną do Nagrody Związku Aktorów Kinowych. Dzięki emisjom "Seksu w wielkim mieście" na mocy umów licencyjnych jej interpretację postaci Samanthy miał okazję poznać cały świat.

Poza stałą obecnością na ekranie, Kim Cattrall prowadzi także Fertile Ground Productions, firmę producencką z siedzibą w Kanadzie. Jej pierwszą produkcją była Sexual Intelligence, powstały dla HBO pełnometrażowy film dokumentalny z towarzyszącą mu książką i występującą gościnnie samą Kim Catrall, która była także jego wykonawczym współproducentem.

W jej bogatej karierze aktorskiej nie zabrakło ról filmowych, scenicznych i telewizyjnych. Urodzona w Liverpoolu (Wielka Brytania), wychowała się na Wyspie Vancouver w kanadyjskiej Kolumbii Brytyjskiej. Mając 16 lat, Kim Cattrall przeniosła się do Nowego Jorku, aby podjąć studia w Amerykańskiej Akademii Sztuki Dramatycznej. Tuż po jej ukończeniu podpisała z reżyserem Otto Premingerem pięcioletni filmowy kontrakt. Rok później, gdy Universal Studios odkupiły jej kontrakt od Premingera, Kim stała się jedną z ostatnich uczestniczek Systemu Universal Contract Player. W ramach umowy z Universalem występowała gościnnie w licznych serialach telewizyjnych, które otworzyły jej drogę do wiodących ról w filmach takich jak Tribute u boku Jacka Lemmona (nominowany za tę rolę do Nagrody Akademii - Academy Award®), a także do nominacji do nagrody Genie (kanadyjskie Oskary) dla Najlepszej Aktorki za udział w filmie Ticket to Heaven.

Pamiętamy jej główne role w licznych hollywoodzkich przebojach, takich jak Akademia policyjna 1; Świntuch; Manekin; Maskarada; Star Trek 6 Wojna o pokój; kultowy klasyk Johna Carpentera Wielka draka w chińskiej dzielnicy z Kurtem Russellem; w Disneyowskiej Księżniczce na lodzie; a także – u boku Toma Hanksa – w kontrowersyjnym filmie Briana De Palmy Fajerwerki próżności. Jej sugestywny portret Jamie w uroczym, niezależnym obrazie Live Nude Girls spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem na wielu festiwalach filmów niezależnych. Wśród produkcji telewizyjnych zagrała – obok Jamie Lee Curtis – główną rolę w dokonanej przez TNT telewizyjnej adaptacji wyróżnionej Nagrodą Pulitzera sztuki Wendy Wasserstein The Heidi Chronicles oraz w miniserialu Olivera Stone’a Wild Palms dla ABC.

W przerwach pomiędzy pracą dla filmu i telewizji Kim Cattrall powracała na scenę, aby zagrać niezapomniane role w głośnych i wychwalanych przez krytykę inscenizacjach: "Widoku z mostu" Arthura Millera, "Trzech siostrach" Antoniego Czechowa (Nagroda Drama Logue), “Pannie Julii" Strindberga i “Mizantropie" Moliera. Zadebiutowała na Broadwayu u boku Iana McKellena w przygotowanej przez National Theater of London i dokonanej przez Michaela Frayna adaptacji sztuki Czechowa "Dziki miód". W styczniu 2005 roku wielki sukces przyniósł jej londyński debiut sceniczny w produkcji Sir Petera Halla “Who’s Life Is It Anyway?" na West Endzie.

Wielbiciele talentu aktorki mogą poznać ją od strony prywatnej dzięki "Intimate Portrait" przygotowanemu przez telewizję Lifetime, a także dzięki bestsellerowi New York Timesa – wydanej przez Warner Books książce Satisfaction, której Kim jest współautorką. W 2006 roku ukazała się na rynku najnowsza książka Kim Cattrall, zatytułowana Being a Girl, ucząca "jak przeżyć żeglugę po wzlotach i upadkach życia nastolatka". W grudniu minionego roku dobiegł końca drugi sezon Kim w granej na londyńskim West Endzie w Donmar Warehouse sztuki Davida Mameta “Idealny mąż"; za udział w tej inscenizacji aktorka zabrała entuzjastyczne recenzje.

Kristin Davis (Charlotte York)

Kristin Davis tworzy sugestywny portret zawsze optymistycznej Charlotte York Goldenblatt, która na Upper East Side odnajduje szczęście z Harrym, niewiarygodnym skarbem-małżonkiem, oraz adoptowaną córką, śliczną Lily.

Wielką różnorodnością ról telewizyjnych, filmowych i scenicznych Kristin Davis udowodniła, że jest aktorką bardzo utalentowaną i wszechstronną.

Rola Charlotty York w wyświetlanym przez sześć sezonów serialu HBO "Seks w wielkim mieście" zapewniła jej nominacje do Nagrody Emmy i Złotego Globu dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej w Serialach Komediowych. Obok niej w serialu wystąpiły Sarah Jessica Parker, Cynthia Nixon i Kim Cattrall – wszystkie cztery zostały laureatkami Nagrody Zbiorowej Związku Aktorów Kinowych (Screen Actors Guild Ensemble Award) –i to nie raz, ale dwukrotnie! W trakcie sześciu sezonów swojej niesłabnącej popularności "Seks w wielkim mieście" wyróżniono także Nagrodą Emmy oraz licznymi Złotymi Globami.

W 2006 roku Kristin Davis – obok Matthew Brodericka, Danny’ego DeVito i Kristin Chenoweth – wystąpiła w wakacyjnej komedii Foxa Wesołych świąt w reżyserii Johna Whitesella. Wraz z Timen Allenem, Dannym Gloverem i Robertem Downeyem Jr. zagrała także główną rolę w nowej wersji Disneyowskiego Na psa urok, reżyserowanej przez Briana Robbinsa. W 2005 roku wystąpiła z Davidem Arquette w nakręconym przez Roberta Rodrigueza filmie przygodowym dla dzieci Rekin i Lava: przygoda w 3D.

Obok ról filmowych i telewizyjnych Kristin Davis nie rezygnuje z działalności scenicznej. W maju 2006 roku zadebiutowała w Londynie, podejmując swoją dawną rolę ‘Sunny Jacobs’ w inscenizacji “The Exonerated." Kristin początkowo dołączyła do objazdowego zespołu aktorskiego, odgrywającego na scenie autentyczne, wzięte z życia historie niesprawiedliwie oskarżonych i skazanych na śmierć więźniów w okrzykniętej wielkim sukcesem przez krytykę off-Broadwayowskiej produkcji w 2003 roku. W 2002 roku Davis pojawiła się na scenie w "Nowym Wspaniałym Świecie", zbiorze gorzkich, oryginalnych dzieł, upamiętniających ataki terrorystyczne z 11 września. W sztuce “Land of the Dead", napisanej i wyreżyserowanej przez Neila LaBute, u boku Paula Rudda zagrała główną rolę kobiety, która musi poradzić sobie ze stratą dwójki najbliższych osób w ciągu jednego tragicznego dnia.

Przed "Seksem w wielkim mieście" Kristin Davis poruszyła widownię telewizyjną, dołączając do obsady fenomenu popkultury - serialu “Melrose Place", gdzie powołała do życia zbłąkaną Brooke Armstrong. Wśród innych dokonań telewizyjnych aktorki na uwagę zasługuje oryginalny film Turner Network Television (TNT) “Bilet do innego świata", w którym zagrała główną rolę narzeczonej legendy baseballu Honusa Wagnera, a także gościnne udziały w “Parze nie do pary", “Seinfeld", “Przyjaciołach", “ER" i “The Larry Sanders Show".

Urodzona w Boulder w stanie Kolorado, Davis przyjechała do Columbii w Karolinie Południowej kiedy jej ojciec, wykładowca psychologii, został przeniesiony na działający tu uniwersytet. Studiowała na Rutgers University, gdzie uzyskała tytuł BFA w prowadzonym tam programie szkolenia w zakresie teatru klasycznego. Po ukończeniu studiów przybyła do Nowego Jorku, gdzie rozpoczęła pracę w teatrze współczesnym i klasycznym, a także występowała w reklamie.

Oprócz pracy dla filmu i telewizji, Kristin Davis pełni też rolę Światowego Ambasadora Oxfam International. Oxfam, we współpracy z ponad 3.000 partnerów z ponad 100 krajów świata, poszukuje sposobów przeciwdziałania biedzie i niesprawiedliwości. Davis wspiera działania tej organizacji w związku z kataklizmem tsunami w Południowo-Wschodniej Azjii w 2005 roku, odwiedzała też projekty Oxfam HIV w Mozambiku, Południowej Afryce i Ugandzie. Jako współpracownik Oxfam America Unwrapped, brała udział w wielu projektach gromadzenia funduszy oraz upowszechniania wiedzy, prowadzonych przez tę organizację.

Kristin Davis dzieli swój czas pomiędzy Nowym Jorkiem i Los Angeles.

Cynthia Nixon (Miranda Hobbes)

Cynthia Nixon gra Mirandę Hobbes, zabawną, sprytną i bezpośrednią prawniczkę z Manhattanu, która – wraz z rozkosznym, rudowłosym synem Bradym i dobrodusznym mężem, barmanem Stevem, mieszka – choć niezbyt chętnie – na Brooklynie.

Cynthia Nixon – zdobywczyni nagród Emmy i Tony – od chwili, gdy ukończyła dwanaście lat, jest wysoko cenioną przez krytykę i rozchwytywaną aktorką. Tej wiosny Cynthia rozpocznie pracę w filmie Dericka i Stevena Martini Lymelife, w którym wystąpią także Alec Baldwin, Tim Hutton i Holly Hunter.

Ostatnio oglądaliśmy ją w obrazie Mały Manhattan New Regency, gdzie wystąpiła u boku Bradleya Whitforda, a także w nakręconym przez Alexa Steyermarka filmie One Last Thing, pokazanym po raz pierwszy w 2005 roku na Festiwalu Filmowym w Toronto i wyświetlanym także podczas Tribeca Film Festival w 2006. Aktorka zagrała główną rolę w telewizyjnej opowieści HBO “Warm Springs," gdzie wcieliła się w postać Eleanor Roosevelt, i gdzie rolę Franklina Roosvelta powierzono Kennethowi Branaghowi. Rola ta przyniosła Cynthii nominację do nagrody Złotego Globu, nominację do Nagrody SAG oraz nominację do Nagrody Emmy dla Najlepszej Aktorki Miniseriali lub Filmu Nakręconego dla Telewizji. W 2004 roku powierzono jej główną rolę w kolejnym miniserialu - “Tanner on Tanner" w reżyserii Roberta Altmana i według scenariusza Garry’ego Trudeau, kontynuacji Tannera '88.

Przez sześć sezonów Cynthia święciła triumfy w najbardziej znanym serialu HBO – “Seks w wielkim mieście", gdzie zagrała Mirandę – tej roli zawdzięcza przyznaną w 2004 roku Nagrodę Emmy dla Wybitnej Aktorki Drugoplanowej w Serialu Komediowym, dwie kolejne nominacje do Emmy, oraz – w kolejnych latach – cztery nominacje do Złotego Globu. W 2001 i 2004 roku Nixon została wyróżniona Nagrodą SAG za Wybitne Dokonania jako Zespołu w Serialu Komediowym (SAG Award for Outstanding Performance by an Ensemble in a Comedy Series).

Na Broadwayu można ją było niedawno podziwiać w tytułowej roli w “Pełni życia panny Brodie ". W 2006 roku aktorka zakończyła pełen sukcesów sezon w przygotowanej przez Manhattan Theatre Club i dokonanej przez Davida Lindsay-Abaira adaptacji nagrodzonej Pulitzerem sztuki “Królicza nora", dla której zdobyła Nagrodę Tony, nominację do Drama League, a także Outer Critics Circle Award. Przedtem na Broadwayu wcielała się w rolę Mary Haines w wystawianej przez Roundabout nowej wersji spektaklu “The Women," emitowanego także w serii Stage to Screen PBS. W wieku 14 lat Cynthia została też wyróżniona Światową Nagrodą Teatralną za debiut sceniczny w roli Dinah Lord w produkcji Ellisa Rabba “The Philadelphia Story", prezentowanej przez Lincoln Center's Vivian Beaumont Theatre. Gdy miała 15 lat, znany twórca filmowy Louis Malle powierzył jej tytułową rolę w "Lydie Breeze" Johna Guare. Co jeszcze bardziej zadziwiające, mając 18 lat występowała równocześnie w dwóch Broadwayowskich produkcjach: “Harmider" Davida Rabe i “The Real Thing" Toma Stopparda, obu w reżyserii Mike’a Nicholsa.

Karierę filmową rozpoczęła – w wieku 12 lat – rolą Sunshine, dziecka-kwiatu, w obrazie Ronalda F. Maxwella Little Darlings, i kontynuowała ją z powodzeniem w filmie Sidneya Lumeta Książę w Wielkim Mieście (rola zdesperowanej narkomanki), w Amadeuszu Milosa Formana (jako Lorl, pokojówka Mozarta), w reżyserowanym przez Roberta Altmana O.C. & Stiggs, nakręconych przez Marshalla Brickmana filmach The Manhattan Project, Let it Ride, Rodzina Adamsów2, Raport pelikana Johna Hughesa, Pokój Marvina, Nowi miastowi, Ucieczka od życia oraz Trzej mężczyźni i ona, opartej na sztuce Douglasa Carter Beane’a (Drama Dept).

Pierwszym naprawdę profesjonalnym zajęciem Cynthii był udział w przygotowanym przez ABC programie dla nastolatków (After School Special): “Seven Wishes of a Rich Kid," gdzie towarzyszyła jej Butterfly McQueen. Później Nixon pojawiła się w przygotowanym dla PBS przedstawieniu według “Private History of a Campaign that Failed" Marka Twaina, w “Fifth of July" Landforda Wilsona oraz “Women and Wallace" (dwie ostatnie pozycje dla American Playhouse).

Ostatnio można ja było oglądać w sieciach telewizji kablowej w gościnnych rolach w “ER" NBC i “House." FOXA. Nieco wcześniej wystąpiła w filmie telewizyjnym CBS “Aniołki taty."

Urodzona I wychowana w Nowym Jorku, Cynthia jest absolwentką Hunter College High School; studiowała Literaturę Angielską w Barnard College. Mieszka w Nowym Jorku z córką Samanthą i synem Charliem.

David Eigenberg (Steve Brady)

Dobroduszny mąż Mirandy i wzorcowy nowojorski właściciel baru - David Eigenberg powraca do Seksu w wielkim mieście i roli Steve’a Brady – roli, która została napisana specjalnie dla niego.

Zanim spodobał się widzom w telewizyjnym serialu HBO “Seks w wielkim mieście", Eigenberg wzbudził zainteresowanie sugestywnym podejściem do roli przestępcy Alexa Robbeya w filmie “Wydział zabójstw Baltimore3." Następnie, przechodząc na drugą stronę stołu w pokoju przesłuchań, wystąpił w powracającej roli prokuratora Harveya Welka w obrazie “The Practice". Eigenberg pojawiał się także regularnie w serialu "The Beat", w którym obok niego zagrali Mark Ruffalo, Lea DeLaria i Celeste Holm, zaś funkcję producentów wykonawczych pełnili Tom Fontana i Barry Levinson. Aktor wcielił się także w postać Nicka Delvecchio w produkowanym przez Jerry’ego Bruckheimera serialu “Najemnicy" i objął stałą rolę w epickim serialu “Ed."

Spośród innych telewizyjnych dokonań Eigenberga warto wymienić role w produkcjach: “Close to Home", “Monk", “The Ghost Whisperer", “Judging Amy", “CSI", “Without a Trace", " The King of Queens" oraz “Brygada ratunkowa". Do dokonań filmowych należały role w See You in September, The Trouble with Romance, Driftwood, Love, Ludlow, Na zakręcie, Garfield, Przepowiedni, a także w Morderstwie doskonałym.

Jako członek zespołu Ensemble Studio Theater w Nowym Jorku, Eigenberg wystąpił w wielu inscenizacjach Off-Broadwayowskich. Popularność na Broadwayu przyniosła mu w 1990 roku rola hochsztaplera w sztuce Johna Guare “Szósty stopień oddalenia" w reżyserii Jerry’ego Zaksa, wystawiana w Lincoln Center. Eigenberg zagrał także główną rolę w “Take Me Out", w reżyserii Joego Mantello, za którą otrzymał nagrody: Tony, Drama Desk, Outer Critics, Drama League oraz New York Critics za Najlepszą Grę Aktorską.

David służył w USMCR w latach 1982 – 1986.

Evan Handler (Harry)

Evan Handler zyskał międzynarodową renomę aż w czterech dziedzinach – jako aktor, pisarz, scenarzysta i dziennikarz. Jeśli dodamy do tego dramat pokonania ostrej białaczki szpikowej – choroby uznawanej za "nieuleczalną" – oraz będące tego następstwem kolejne role życiowe: popularyzatora wiedzy na temat zdrowia, aktywisty, reformatora oraz motywującego i inspiracyjnego prelegenta, Handler objawi nam się nie tylko jako człowiek, który dobrze wykorzystał dany mu czas, ale także jako ktoś, kto bierze udział w kształtowaniu czasów, w których przyszło mu egzystować.

Jeszcze przed trzydziestym rokiem życia Handler zyskał uznanie krytyki i popularność wśród widzów dzięki wiodącym rolom w siedmiu produkcjach Broadwayowskich, wśród nich: “Szósty stopień oddalenia", “I Hate Hamlet", “Wspomnienia z Brighton Beach", “Droga na Broadway " oraz “Master Harold and the boys." Wystąpił także w filmach fabularnych Szkoła kadetów, Porwanie na żądanie, w filmie telewizyjnym “The Three Stooges", oraz – w rolach głównych – w serialach “Seks w wielkim mieście", “It’s Like, You Know…", a także “Studio 60 on the Sunset Strip." Obecnie, również w roli głównej obok Davida Duchovny’ego – gra w przebojowym serialu Showtime “Californication." Handler pozostał także w pamięci widzów dzięki gościnnym rolom w "Zagubionych", “Prezydenckim pokerze," “Sześć stóp pod ziemią" i “Przyjaciołach".

Poza sukcesami aktorskimi Evan jest także autorem dwóch książek. Time on Fire: My Comedy of Terrors, wysoko oceniony przez krytykę wspomnieniowy debiut Handlera, opowiada o stojącym na granicy cudu pokonaniu śmiertelnej choroby oraz o sprzeciwie wobec tych, którzy teoretycznie powinni poświęcać się jej leczeniu. Jego druga książka, It’s Only Temporary: The Good News and the Bad News of Being Alive, opowiada o latach po wyzdrowieniu, obfitujących w randki, absurdalne związki, nieoczekiwane depresje i wreszcie – o odnalezieniu prawdziwej miłości i oczekiwaniu na dziecko. Książka ukaże się nakładem Riverhead books w maju 2008 roku.

Jason Lewis (Smith Jerrod)

Przy swojej naturalnej ekranowej charyzmie i atrakcyjnym, rozmarzonym wyglądzie, Jason Lewis ma szansę stać się najmodniejszym wiodącym aktorem Hollywoodu. To właśnie Lewis wniósł dodatkowy ładunek emocji i uczuciowej głębi do finałowego sezonu wychwalanego przez krytyków i popularnego wśród widzów serialu HBO “Seks w wielkim mieście" i pojawia się także w jego pełnometrażowej kontynuacji. Aktor z sukcesem przeniósł swoje stosunkowo świeżo nabyte laury gwiazdorskie do kilku wartościowych produkcji filmowych i telewizyjnych, grając także wiodącą rolę w słynnej na całym świecie inscenizacji “This is Our Youth" w reżyserii Woody’ego Harrelsona. Ostatnio oglądaliśmy Lewisa w filmie MGM Mr. Brooks, thrillerze psychologicznym, w którym wystąpił u boku Kevina Costnera, Demi Moore i Williama Hurta, a wkrótce obejrzymy go także w The Pardon, dramacie wyprodukowanym przez niezależną wytwórnię, u boku Jamie King.

Obok dokonań filmowych i scenicznych, niedawno Lewis pojawił się gościnnie jako Chad Barry w przebojowym dramacie ABC “Brothers and Sisters", występując także regularnie w długim i popularnym hitowym serialu WB “Czarodziejki", gdzie zagrał wraz z Alyssą Milano oraz resztą błyskotliwej, gwiazdorskiej obsady.

Publiczność polubiła Jasona za sugestywny portret ukochanego Samanthy (Kim Cattrall) w przebojowym serialu HBO “Seks w wielkim mieście", zaś sam aktor stał się integralną częścią kulminacyjnej akcji serialu, łączącej w mistrzowski sposób elementy komedii, dramatu i erotycznego napięcia. Krytycy podkreślają niezwykła chemię, jaka narodziła się pomiędzy Jasonem i Kim Cattrall, a także resztą wyróżnionej wieloma nagrodami obsady. Serial nadal emitowany jest w wielu krajach świata, a Lewis z dnia na dzień staje się międzynarodową sensacją.

Wśród innych filmowych dokonań Lewisa warto wymienić nakręcony przez Warner Brothers film Obłęd, w którym zagrał obok Adriana Brody’ego; thriller Strych w reżyserii legendarnego May Lamberta (Smętarz dla zwierzaków); Podwójna tożsamość, Nu Image Films, u boku Paula Walkera i Laurence Fishburne; My Bollywood Bride, a także Spustoszenie, z Anne Hathaway.

Lynn Cohen (Magda)

Lynn Cohen rozpoczynała aktorską karierę w New York Theater, pojawiając się na scenie w “Makbecie" (Delacorte, Public Theatre, z udziałem Liev Schreiber); “Iwanowie" (Lincoln Center, z Kevinem Klinem); “Orfeuszu zstępującym" (Peter Hall production, z Vanessą Redgrave); “The Devils," (New York Theater Workshop); “Hamlecie" (New York Shakespeare Festival, z Kevinem Kline'm); “Wujaszku Wani" (w reżyserii Andre Gregory); “Paradise Island", “Model Apartment" Donalda Marguliesa (Premiere Stages); “Traveling Lady" Hortona Foote (Ensemble Studio Theatre); “Flesh and the Desert" oraz “Sweetness" (Summer Play Festival).

Aktorka grała także w wielu teatrach regionalnych, między innymi w Guthrie Theater; A.R.T.; Hartford Stage; Long Wharf; Yale Rep; Actors Theater of Louisville (Humana Festival); Williamstown; Eugene O’Neill Playwrights Conference, New York Stage and Film, oraz Sundance Theater Lab.

Wystąpiła również w licznych serialach telewizyjnych, z których najważniejsze to “Prawo i porządek" (jako sędzia Elizabeth Meisner); “Prawo i porządek: zbrodniczy zamiar", “Prawo i bezprawie" “Bill Cosby Show;" “Nowojorscy gliniarze", a także “Fałszywa hrabina", wraz z Teą Leoni.

Lynn Cohen ma na swym koncie wiele sukcesów w produkcjach kinowych; grała – między innymi – w filmach takich jak Monachium Stevena Spielberga, reżyserowany przez Toma DiCillo Delirious; Vince niepokonany (z Markiem Wahlbergiem); Wania na 42 ulicy Louis Malle, Across the Universe Julie Taymor, Tajemnica morderstwa na Manhattanie Woody’ego Allena, Tima Robbinsa Cradle Will Rock; I Shot Andy Warhol; Rozmawiając,obmawiając: The Jimmy Show, Fast Food Fast Women (w reżyserii Amasa Rolleda).

Nadchodzące projekty z jej udziałem to: Seks w wielkim mieście, filmy Helen Hunt Kiedyś mnie znajdziesz ; Eagle Eye (z Shią LaBeouf); nakręcone przez Charliego Kaufmana Synecdoche, NY; The Life Before Her Eyes (z Umą Thurman); Uwiedziony (z Hugh Jackmanem i Ewanem McGregorem); a także Staten Island (z Ethanem Hawke).

Cohen, która posiada tytuł Fox Fellow, została wyróżniona Bowden Award przez New Dramatists oraz jest członkiem Actors Studio, New York Theatre Workshop, E.S.T. i Actors Center.

Mario Cantone (Anthony Marentino)

Mario Cantone, nowojorski aktor sceniczny i komediowy, zyskał sobie uznanie krytyki rolą w nominowanej do Nagrody Tony "Laught Whore", podczas z góry wyprzedanego sezonu w Cort Theatre na Broadwayu, aż po Showtime Networks special. Podczas poprzedniego sezonu teatralnego widzowie mieli okazję podziwiać Cantone w głównej roli w nagrodzonej Tony inscenizacji “Assassins" Stephena Sondheima i Johna Weidmana. Oba przebojowe widowiska reżyserował czterokrotny laureat Nagrody Tony-Joe Mantello.

Znakomity aktor sceniczny Cantone pojawił się na Broadwayu w roli Buzza w obsypanej nagrodami komedii Terrence McNally’ego “Słaba płeć" oraz – jako Stephano – w Szekspirowskiej “Burzy" w Public Theater. Poza Broadwayem Cantone był pierwszym odtwórcą roli Terry’ego w “The Crumple Zone", Benny’ego w “June Moon", a także Grumia w produkcji cyklu Shakespeare in the Park “Poskromienie złośnicy".

W telewizji oglądaliśmy go niedawno jako planującego wesele Charlotty w "Seksie w wielkim mieście", emitowanym przez TBS na mocy umowy licencyjnej po zakończeniu sześciu entuzjastycznie przyjętych sezonów na HBO. Wielbiciele mogą także śledzić jego częste powroty do “The View"; przez trzy minione sezony mieli też okazję oglądać go regularnie w “Men in Trees". W cyklu Comedy Central występy Cantone włączono do “The USO Comedy Tour", “Chappelle’s Show" i “Premium Blend", nie licząc poświęconej mu produkcji specjalnej - “Comedy Central Presents: Mario Cantone".

Cantone prezentował swoje komiczne i nieco prowokacyjne monologi w wielu miejscach, od Carnegie Hall, gdzie rozgrzewał do jazzu wielką Shirley Bassey, po występy w Resorts Atlantic City i Caroline’s na Broadwayu. Peter Marks z The New York Times napisał o jego sztuce: “W dziedzinie zabawnego i skandalizującego scenicznego monologu wyróżnia się bezpretensjonalna, niemal dziecinna wrażliwość Mario Cantone, komika hojnie szafującego kaprysami i równie hojnie obdarzonego talentami... jest propagatorem komedii skandalu". Z upływem lat repertuar Cantone wzbogacił się również o muzyczne parodie Judy Garland, Jima Morrisona, Peggy Lee, Bruce’a Springsteena i Lizy Minnelli.

Mario Cantone osiągnął sukces nie tylko na scenie i w telewizji, ale również na dużym ekranie. Poza przygotowywanym właśnie do premiery pełnometrażowym filmem Seks w wielkim mieście Cantone pojawił się niedawno w zabawnym filmie The Aristocrats. Ponadto użyczył swego głosu Mikey’owi Abramowitz w pokazanym ubiegłego lata animowanym przeboju Na fali, a wkrótce zobaczymy go jako Dyrektora w Dirty Movie. National Lampoon.

Willie Garson (Stanford Blatch)

Ukończywszy wczesne (rozpoczęte w wieku 13 lat) kursy aktorskie w The Actor's Institute w Nowym Jorku, Garson kontynuował studia w zakresie teatru i psychologii na Wesleyan University. Wkrótce po otrzymaniu dyplomu zaczął pojawiać się w gościnnych krótszych i dłuższych rolach w wielu spośród najbardziej popularnych i cenionych widowisk oraz seriali telewizyjnych, takich jak “CSI," “Przyjaciele," “Z Archiwum X" “The Practice," “Ja się zastrzelę," “Party of Five," “Melrose Place," oraz “Ally McBeal." Do chwili obecnej Garson wystąpił w ponad 200 epizodycznych rolach telewizyjnych.

Obok roli Stanforda w “Seksie w wielkim mieście" HBO, Garson pozostał także w pamięci widzów jako Henry, właściciel i mieszkaniec taniego mieszkania detektywa Simone'a (Jimmy Smits) oraz jego niechętny przyjaciel podczas trzech sezonów serialu “Nowojorscy gliniarze." Garson zagrał także główne role w serialach “Chłopiec poznaje świat," “Ask Harriet", niezwykle lubianego Marty’ego, powracającego regularnie do “Stargate SG1", a także w uważanym za sensację miniserialu Stevena Spielberga "Wybrańcy obcych."

Spośród filmowych dokonań Garsona – który miał szczęście do filmów zarówno wyjątkowych, jak i popularnych – warto wymienić przede wszystkim Sposób na blondynkę, Dzień świstaka, Skrytą namiętność, Kręgogłowych, Marsjanie atakują, The Rock, Być jak John Malkovich, Kumpla do bicia, Mike’a Nicholsa Z księżyca spadłeś?, Miłosną zagrywkę, Disneyowski remake Zakręcony piątek, Problem z lękiem, Mały Manhattan, Tak się robi telewizję, a także wiele innych, w tym także długo oczekiwaną pełnometrażową wersję Seksu w wielkim mieście".

Niedawno Garson zakończył swój udział w najnowszym serialu HBO “John From Cincinnati", gdzie producentem wykonawczym był David Milch. Garson pracuje także nad własnym show "The Believers" dla Sci-Fi Channel.

Garson występował z najbardziej prestiżowymi zespołami teatralnymi Nowego Jorku, takimi jak Naked Angels, The Manhattan Theatre Club, the Roundabout Theatre, a także z Geffen Playhouse w Los Angeles. Aktywnie działa w amerykańskiej organizacji typu not-for-profit o nazwie Big Brothers oraz pomaga w prowadzeniu Young Artists United, ogólnokrajowej grupy zajmującej się ułatwianiem komunikacji i rozwiązywaniem problemów młodzieży. Garson aktywnie wspiera działalność organizacji charytatywnych na rzecz dzieci w całych Stanach Zjednoczonych, angażując się także w akcje Aspen Youth Experience, Joslin Diabetes Center i AMFAR.

Jennifer Hudson (Louise)

Na długo przedtem, nim wcieliła się w rolę “Effie" w filmowej wersji legendarnego Broadwayowskiego musicalu Dreamgirls, Jennifer Hudson śpiewała w chórze małego kościoła Chicago, gdzie każdego tygodnia wprawiała w zachwyt zgromadzonych wiernych swoim soulowym, wibrującym głosem.

Jennifer Hudson nagrywa właśnie swój debiutancki, niecierpliwie oczekiwany album z Clivem Davisem dla Arista records, który ma trafić na rynek 30 września. Już niedługo zobaczymy ją w Seksie w wielkim mieście, gdzie dołączy do dawnej obsady telewizyjnego serialu - Sarah Jessiki Parker, Kim Cattrall, Cynthii Nixon i Kristen Davis.

Jennifer Hudson – grając obok Dakoty Fanning, Alicii Keys i Queen Latifah – ukończyła niedawno zdjęcia do kręconego przez Fox Searchlight filmu The Secret Life of Bees. Bohaterką tej wzruszającej opowieści, której akcja rozgrywa się w 1964 roku w Południowej Karolinie, jest czternastoletnia Lily Owens, prześladowana wspomnieniem zmarłej matki. Pragnąc umknąć przed samotnością i trudna relacją z ojcem, Lily wraz z Rosaleen (Hudson) – swoją opiekunką i jedyną przyjaciółką – ucieka do pewnego miasta w Południowej Karolinie, kryjącego tajemnicę przeszłości jej matki. Premierę filmu przewidziano na 17 października.

Gotowy do premiery jest także nakręcony przez Sony film Winged Creatures, reżyserowana przez Rowana Woodsa adaptacja powieści Roya Freiricha, opowiadająca o grupie obcych sobie ludzi, których – po ujściu z życiem z przypadkowej strzelaniny – zaczynają łączyć jedyne w swoim rodzaju więzi. W wyjątkowej obsadzie filmu znalazły się gwiazdy takie jak Forest Whitaker, Kate Beckinsale, Dakota Fanning, Guy Pearce i Jackie Earle Haley.

Jennifer Hudson otrzymała liczne wyróżnienia i nagrody za pamiętną rolę w Dreamgirls, z których najważniejsze to Nagroda Akademii, Złoty Glob, Nagrody SAG i BAFTA, NAACP Image Award oraz Broadcast Film Critics Association Award. Została także wyróżniona przez National Board of Review i okrzyknięta "Gwiazdą Rozrywki Roku" na festiwalu Soul Train Awards. Jakby tego było mało, otrzymała ostatnio trzy nominacje do Nagrody BET w kategoriach: dla Najlepszej Aktorki, dla Najlepszej Kobiecej Osobowości Artystycznej R&B i dla Najlepszego Młodego Artysty.

Talent Jennifer rozkwitał coraz bardziej w miarę jak pojawiała się w dziesiątkach programów rozrywkowych i produkcji muzycznych z udziałem młodych talentów ucząc się jeszcze w gimnazjum i szkole średniej. Po pierwszej profesjonalnej roli filmowej – w lokalnej produkcji “Big River" - Hudson zachwycała swoim fantastycznym, obejmującym cztery oktawy głosem tysiące wycieczkowiczów jako filmowa wokalistka na wakacyjnym statku Disney Wonder. W 2004 roku oczarowała podobnie milionową telewizyjną widownię podczas trzeciego sezonu szalenie popularnego serialu “American Idol."

Sama Jennifer twierdzi, że zawdzięcza swoją niezwykłą maestrię wokalną Julii Kate Hudson, nieżyjącej już babci ze strony matki, długoletniej członkini chóru kościelnego.

Candice Bergen (Enid Frick)

Candice Bergen to “piękna aktorka, promieniejąca inteligencją, humorem, wrażliwością i wewnętrzną siłą – i wszystkim tym mniej więcej jednocześnie" – napisał krytyk Vincent Canby z New York Times. Sama Candice dowodziła tego stale – tydzień po tygodniu – występując przez 10 lat w roli Murphy w uwielbianym przez krytykę serialu komediowym CBS “Murphy Brown," za którą otrzymała pięć nagród Emmy oraz dwie nagrody Złotego Globu. Także wcześniej Candice wzbudziła wiele entuzjazmu widzów i krytyki wcielając się w rolę studentki college’u uniesionej wirem rewolty w kampusie w Uciekającym punkcie, występując w roli ucieleśnienia doskonałej, amerykańskiej dziewczyny marzeń lat 40-tych w filmie Mike’a Nichols’a Carnal Knowledge, a także świeżo wyzwolonej żony w Zacznijmy od nowa, za którą została wyróżniona nominacją do Oskara dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej.

Niedawno Candice stworzyła filmowy portret bystrej, seksy i pełnej osobistej godności prawniczki Shirley Schmidt w komediodramacie Davida E. Kelly’ego “Boston Legal", który przyniósł jej nominacje zarówno do Złotego Globu, jak i Nagrody Emmy. Niedawno ukończyła też zdjęcia do remaku The Woman, gdzie spotkała ponownie twórczynię “Murphy Brown", Diane English, oraz wcieliła się raz jeszcze w postać Enid Mead w gotowym do premiery filmie Seks w wielkim mieście, współtworzonym i reżyserowanym przez Darrena Starra. Obecnie Candice pracuje nad rolą w romantycznej komedii Ślubne wojny, w której zagrają także Anne Hathaway i Kate Hudson.

Córka Frances i nieżyjącego już Edgara Bergena, Candice uczęszczała do przeznaczonej dla dziewcząt szkoły Westlake w Los Angeles, Cathedral School w Washington, D.C., a także do szkoły w Szwajcarii, po czym podjęła studia na University of Pennsylvania, gdzie uzyskała dyplom z historii sztuki i pisarstwa. Ucząc się jeszcze w college’u dojeżdżała do Nowego Jorku, by pracować jako modelka. Na czas studiów na University of Pennsylvania przypadł także jej filmowy debiut w roli urzekającej i tajemniczej Lakey w The Group.

Łącząc karierę aktorską z nienasyconym pragnieniem poznawania świata Candice pojechała do Formosy aby zagrać, u boku Steve McQueena i Sir Richarda Attenborough, w filmie Roberta Wise’a Ziarnka piasku; do Grecji by pojawić się w Dniu, kiedy wypłynęła ryba i do Francji, aby wystąpić wraz z Yvesem Montandem w obrazie Claude Lelouche’a Żyć, aby żyć. Zagrała także główne role w T.R. Baskin, The Adventurers, Niebieskim żołnierzu, Magu, W pogoni za zbrodniarzem, 11 Harrow House, Wietrze i lwie, Bite the Bullet, The Domino Principal, A Night Full of Rain i Historii Olivera.

Jej nowsze osiągnięcia filmowe obejmują Teściów z Michaelem Douglasem i Albertem Brooksem, Dziewczynę z Alabamy, u boku Reese Witherspoon oraz Miss agent. Wystąpiła także u boku Jacqueline Bisset w Bogatych i sławnych, wcieliła się w rolę Margaret Bourke-White w filmie Richarda Attenborough Gandhi, a także zagrała wraz z Burtem Reynoldsem w filmie Spadaj!.

Z upływem lat pani Bergen zaczęła także odnosić sukcesy na polu fotografii i dziennikarstwa. Ma w swym dorobku artykuły do magazynów i eseje fotograficzne pełne dowcipu i inteligencji, dowodzące poczucia humoru i bystrej, wnikliwej obserwacji świata. Napisała cover story do magazynu New York, opowiadając o wspólnej z Liną Wertmuller pracy nad “A Night Full of Rain", artykułami o kenijskim plemieniu Masia oraz o cesarzu Etiopii Haile Selassie, a także – tym razem dla Playboya – relację z czterotygodniowej podróży do Chin, zatytułowaną: "Czy działacz kulturalny z Beverly Hills może odnaleźć szczęście w Chińskiej Republice Ludowej?" Była też autorką artykułu o powrocie do Stanów Charliego Chaplina, dla magazynu Life.

Jej artykuły o debiutanckim filmie The Group, o gorączce wyścigów na rolkach, o towarzyskiej historii Bel Air, a także pisarskie portrety burmistrza Los Angeles Sama Yorty, Oscara Levanta, Paula Newmana i Lee Marvina, podobnie jak relacja z prawyborów prezydenckich1968 roku, ukazały się na łamach Esquire, Vogue, Cosmopolitan oraz Ladies Home Journal.

Broadwayowskim debiutem Candice była rola Darlene w ciepło przyjętej przez krytykę inscenizacji “Harmider," w reżyserii jej długoletniego przyjaciela Mike’a Nicholsa, w której główne role zagrali także William Hurt, Judith Ivey i Ron Silver.

Obok “Murphy Brown," do innych telewizyjnych sukcesów aktorki należały cztery filmy nakręcone dla CBS— w tym “Pani Mayflower", “Okoliczność łagodząca" oraz “Mary i Tim". Oglądaliśmy ją ponadto w wysoko ocenionym miniserialu ABC “Żony Hollywoodu", opartym na bestsellerowej powieści Jackie Collins. Poza tym Candice wystąpiła w dwóch widowiskach na The Oxygen Network - “Exhale" i “Candice Checks it Out".

Owoc pięcioletnie pracy - autobiografia Candice Bergen zatytułowana Knock Wood – ukazała się w kwietniu 1984, natychmiast zbierając wiele pochwał i plasując się na kilka tygodni na liście bestsellerów New York Times.

Candice mieszka w Nowym Jorku z córką Chloe Malle i mężem – przedsiębiorcą i filantropem Marshallem Rose.

Chris Noth (“Mr. Big")

Chris Noth powraca do wyróżnionej nominacją do Złotego Globu roli czarującego, lecz zarazem nieuchwytnego Mr. Biga w pełnometrażowej adaptacji przebojowego serialu komediowego HBO “Seks w wielkim mieście".

Chris – absolwent prestiżowej Yale School of Drama – nie przestaje wzbogacać sukcesami swojej wszechstronnej kariery w filmie, telewizji i na scenie. Do jego najnowszych osiągnięć filmowych należą role w Idealnym facecie, u boku Hillary Duff i Heather Locklear, Panu 3000 oraz wyreżyserowanym przez Roberta Zemeckisa Cast Away, Poza światem, z udziałem Toma Hanksa. Z innych osiągnięć aktora warto wymienić niezależny film Frame of Mind oraz Searching for Paradise, podobnie jak Drugie wcielenie Toma DiCullo z Denisem Leary, Pogrzeb w Teksasie, Getting to Know You, The Broken Giant, Chłód serca, Naked in New York oraz Zeznanie.

Na małym ekranie Noth powraca do roli detektywa Mike’a Logana w “Prawie i porządku: Zbrodniczym zamiarze". Tę sugestywną postać stworzył podczas pierwszych pięciu sezonów emisji serialu “Prawo i porządek" . Był też gwiazdą i producentem wykonawczym filmu TNT Original “Wtyczka"; wcielił się także w postać rzymskiego wodza Pompejusza w epickim miniserialu TNT “Caesar," w którym zagrali również Christopher Walken i nieżyjący już Richard Harris. Spośród innych produkcji telewizyjnych z udziałem Chrisa można wymienić: “Exiled," “Śmiałków" TNT oraz “Ojcowskie prawo."

Poza pracą dla filmu i telewizji, Noth nie przestaje grać w teatrze. Otrzymał fantastyczne recenzje za rolę Teacha w American Buffalo na Berkshire Theatre Festival. Wiele popularności przyczynił mu błyskotliwy występ na Broadwayu w odświeżonej adaptacji “The Best Man" Gore Vidala, gdzie obok niego główne role zagrali Charles Durning i Michael Learned. Jego najnowsze nowojorskie dokonanie to rola w sztuce Christophera Shinna “What Didn’t Happen", wystawianej w Playwright’s Horizons. Występował ponadto na Amerykańskim Festiwalu Szekspirowskim w Connecticut; w nowojorskim Manhattan Club, Circle Rep, La Mama i Roundabout Theater; Seattle Repertory Theater oraz w Mark Taper Forum w Los Angeles.

Noth dzieli swój czas pomiędzy Nowy Jork i Los Angeles.

Michael Patrick King (Reżyser/Scenarzysta/Producent)

Michael Patrick King wciąż otrzymuje dowody uznania za swoje dokonania w charakterze reżysera, scenarzysty i producenta wykonawczego filmów. Jego kapitalny wkład w stworzenie "Seksu w wielkim mieście" HBO doceniły: Writer's Guild, Director's Guild, Producer's Guild, Television Academy i Hollywood Foreign Press Association; ten wszechobecny podziw znalazł wyraz w trzech Nagrodach Złotego Globu dla Najlepszego Serialu Komediowego i dwóch Nagrodach Emmy – dla Najlepszego Serialu Komediowego i dla Najlepszego Reżysera.

Niedawnym dziełem Kinga był “The Comeback" z Lisą Kudrow, która grała także we wspomnianym serialu HBO. Tworząc "The Comebeck", King pełnił funkcję producenta wykonawczego, scenarzysty i reżysera – za reżyserię show otrzymał swoją ostatnią nominację do Emmy. Czarna komedia o aktorce (Kudrow) podejmującej desperackie próby przetrwania w świetle telewizyjnych jupiterów utrzymała się w HBO tylko przez jeden sezon, lecz w pewnych kręgach zyskała opinię kultowej klasycznej komedii.

Swoją telewizyjną karierę King rozpoczął od pracy w telewizji kablowej, doskonaląc warsztat producenta i scenarzysty przy okazji dwóch innych klasycznych programów telewizyjnych - “Will & Grace" i “Murphy Brown," za który otrzymał swoją pierwszą nominację do nagrody Emmy.

Zanim przybył do Hollywood, King spędził wiele lat w Nowym Jorku, rozwijając swój scenopisarski warsztat podczas pracy w teatrze i – JAKO KOMIK - w klubach. W ubiegłym roku połączył oba doświadczenia pisząc scenariusz i reżyserując przebojowe, Off-Off Broadwayowskie widowisko “At Least It's Pink".

Sarah Jessica Parker (Producent)

Patrz: sekcja "O obsadzie".

Darren Star (Producent)

Darren Star – zdobywca Nagrody Emmy – był twórcą i producentem wykonawczym trzech spośród najbardziej popularnych fenomenów telewizyjnych minionej dekady – seriali “Beverly Hills, 90210," “Melrose Place" oraz trzykrotnie nagrodzonej Złotym Globem i Nagrodą Emmy serii komediowej HBO “Seks w wielkim mieście". W każdym z tych seriali oryginalne, wielowymiarowe postaci, interesujące scenerie oraz wielowątkowa akcja podbijały serca widzów, stając się istotnymi elementami współczesnej popkultury.

Wprowadzając “Seks w wielkim mieście" na antenę HBO w 1998 roku, Star miał pomysł stworzenia nowego typu komedii dla telewizji. Dojrzały w tonie i "kinowy w stylu", ten nowy format łamał konwencje i pokazywał, czym naprawdę mogłaby być komedia na małym ekranie. Jako producent wykonawczy serialu, Star stworzył przełomowy scenariusz jej pilotażowego odcinka, a następnie obmyślił akcję i wyreżyserował wiele spośród najbardziej pamiętnych epizodów serialu. On także wybrał odtwórczynie ról czterech głównych bohaterek, kompletując jeden z legendarnych i najgłośniej chwalonych zespołów obsady w całej historii telewizji.

Z innych telewizyjnych osiągnięć Stara trzeba wymienić stworzenie i wykonawczy nadzór producencki nad wychwalaną przez krytykę zakulisową satyrą “Zabijanie na śniadanie", nakręconym przez CBS’ “Central Park West" oraz – również powstałymi pod wykonawczym nadzorem producenckim Stara - produkcjami Foxa “Kitchen Confidential" i “The Street," “Mów mi swatka" NBC, “Runaway" CW, a także “Cashmere Mafia" ABC.

Do kinowych sukcesów Stara należy scenariusz do filmu Warner Bros Szpieg bez matury.

Star mieszka w Los Angeles i Nowym Jorku.

John Melfi (Producer)

John Melfi zajmował się ostatnio produkcją wykonawczą "Rzymu", głośnego dramatu HBO, a także serialu komediowego tej sieci 'pod tytułem “The Comeback.", z udziałem Lisy Kudrow. Jako producent innego przeboju HBO – serialu komediowego “Seks w wielkim mieście" - Melfi został wyróżniony nagrodą Emmy® dla Najlepszego Serialu Komediowego w 2001 roku oraz Nagrodą Złotego Globu dla Wybitnego Serialu Komediowego w trzech kolejnych latach - 2000, 2001 i 2002. Przez trzy sezony otrzymywał także Nagrodę Związku Producentów Filmowych.

Przed "Seksem w wielkim mieście" dokonania Melfiego jako producenta HBO obejmowały miniseriale: “Laurel Avenue" (1992), “Grand Avenue" (1996) oraz “From the Earth to the Moon" (1998), wyróżnione Emmy®, Golden Globe i Nagrodą Związku Producentów Filmowych dla wybitnych miniseriali telewizyjnych. Spośród innych produkcji Johna Melfiego warto wymienić serial NBC “Earth 2" (Amblin / Universal TV); “Ucieczkę o północy" (Universal TV — dwuczęściowy film telewizyjny oparty na produkcji kinowej); On the Make (film fabularny, Taurus Entertainment); Rage and Honor II (film fabularny, I.R.S. Media - Columbia/TriStar); December (film fabularny, I.R.S . Media - Columbia / TriStar). Inne produkcje to: Tales Of The City - Part One (Channel Four / Working Title) oraz Jeden fałszywy ruch (film fabularny, I.R.S. Media - Columbia / TriStar), podobnie jak wiele innych filmów, produkcji telewizyjnych i reklam.

Melfi rozpoczynał karierę jako kierownik sceny w 1982 roku w Nowym Jorku, gdzie pracował przy ponad czterdziestu sztukach i musicalach.

Aaron Zigman (Muzyka)

Wschodząca gwiazda muzyki filmowej, Aaron Zigman szybko umacnia swoją błyskotliwą reputację jako twórca znakomitych, lirycznych i ewokujących cała gamę uczuć opraw dla akcji.

Już od dzieciństwa starannie kształcony w zakresie muzyki klasycznej, Zigman miał solidne podstawy, wielki talent i "ucho" do tego, jak stworzyć melodię naprawdę atrakcyjną. Dysponując znakomitym wyczuciem rytmu i stylu, rozpoczynał karierę jako producent i aranżer pracujący dla popularnych gwiazd muzycznych. Już wkrótce mógł poszczycić się współpracą z gwiazdami tej miary co Aretha Franklin, Natalie Cole, Oleta Adams, Phil Collins, Tina Turner, Patti Labelle, Chicago, Nona Gaye, Carly Simon, the Pointer Sisters, Huey Lewis, Christina Aguilera i Seal.

Pełne pasji zainteresowanie orkiestracją sprawiło, iż stał się uznanym twórcą dzieł koncertowych – skomponował na przykład wiele utworów symfonicznych. Pośród jego dzieł jest też trzydziestopięciominutowy poemat tonalny, podzielony na pięć części i stworzony w hołdzie dla Icchaka Rabina; utwór ten został wykonany przez zespół Jewish Symphony z Los Angeles. Orkiestra USC Symphony wykonała niedawno inny utwór Zigmana - "Impressions", suitę na zespół instrumentów dętych.

Kontynuując i rozwijając muzyczną karierę, Aaron zaczął aranżować i rozpisywać na orkiestrę utwory przeznaczone jako podkład muzyczny do filmów, miedzy innymi do Mulan, What’s Love Got To Do With It, Klatka dla ptaków, Licencja na zabijanie i Pocahontas.

Do grona twórców muzyki do filmów fabularnych Aaron Zigman wszedł w 2002 roku, kiedy reżyser i zarazem przyjaciel muzyka Nick Cassavetes, znający już jego doświadczenia z popem oraz prace orkiestracyjne, zaproponował Zigmanowi udział w konkursie na muzykę do filmu John Q z udziałem Denzela Washingtona. Muzyk przygotował ekstrawagancki, sześciominutowy otwierający montaż, nagrał go z liczącą 55 osób orkiestrą i przedstawił twórcom filmu jako demo. Reżyser, edytor i studio byli pod wrażeniem – i tak Zigman otrzymał zamówienie. Niedługo potem muzyk i reżyser ponownie podjęli współpracę – tym razem przy filmie Pamiętnik, w którym główne role zagrali Gena Rowlands i James Garner, opartym na powieści Nicholasa Sparksa. Ich trzecim wspólnym dziełem będzie gotowy do premiery dramat Cassavetesa My Sister’s Keeper, nakręcony także dla New Line Cinema.

Zigman opracowywał także muzycznie Historię Wendella Bakera, reżyserski debiut Andrew Wilsona i Luke Wilsona, z udziałem ich brata Owena Wilsona, Evy Mendes i Eddiego Griffina, Szansę na sukces, służący prezentacji supergwiazdy popu Hilary Duff, oraz In the Mix, z supergwiazdą R&B Usherem. ATL i Wytańczyć marzenia, dwie z najnowszych premier z muzyką Zigmana, odniosły znaczący sukces kasowy pojawiając się w czołowej dziesiątce począwszy od dnia premiery, zaś jego ścieżka dźwiękowa z filmu Akeelah i jej nauczyciel dostępna jest u Starbuck.

Zaznajomiony z miejską sceną muzyczną, Zigman miał istotny udział w sukcesach nakręconego w 2006 roku przez Touchstone Pictures filmu o tańcu Taniec zmysłów, jego kontynuacji – Step up 2: The Streets (2008) oraz Alpha Dog, najświeższego owocu jego współpracy z Nickiem Cassavetesem. Z innych niedawno pokazanych filmów z muzyką Zigmana warto wymienić Flicka, dramat z Allison Lohman i Timem McGraw w rolach głównych, Most do Terabithii, Za cenę życia z Giovannim Ribisi, Jamesem Marsdenem i Dennisem Hopperem, reżyserowany przezTylera Perry Why Did I Get Married oraz filmy, które dopiero pojawią się na ekranach - Meet The Browns, Facet pełen uroku z Jessiką Alba i Danem Cookiem, a także oczekiwany z niecierpliwością Seks w wielkim mieście.

Patricia Field (Projektantka kostiumów)

Patricia Field zaliczana jest do grona największych wizjonerów mody. To nie tylko wyróżniana nagrodami projektantka kostiumów dla filmu i telewizji – Patricia, firmująca odzież własna marką, od 1966 roku prowadzi awangardowy butik. To właśnie ona przyczyniła się do podniesienia standardów telewizyjnego świata luksusu przygotowując kostiumy do “Seksu w wielkim mieście", najbardziej "modnego" widowiska w historii telewizji. Krytycy byli pełni pochwał dla jej wyrazistych i przykuwających uwagę strojów do tego serialu, bowiem to właśnie one w dużym stopniu dodały tej produkcji prestiżu i uczyniły ją kulturowym fenomenem. Redaktorzy zajmujący się modą, gwiazdy i elity towarzyskie noszą kreacje Patricii i zgodnie podzielają jej filozofię stylu, zasiadając regularnie w pierwszym rzędzie podczas pokazów jej kolekcji w House of Field. Projektantka jest prawdziwą innowatorką, promującą nowy styl ubioru wśród amerykańskich kobiet. Teraz, za pośrednictwem mediów, może stymulować trendy w dziedzinie mody na całym świecie.

Choć czasy telewizyjnego serialu Seks w wielkim mieście dobiegły już końca, luksusowa wizja Patricii Field nadal żyje i przejawia się w wielu późniejszych projektach. To właśnie ona projektowała kostiumy do produkcji ABC “Hope i Faith", a także do pełnometrażowego filmu Diabeł ubiera się u Prady, prawdziwej panoramy przemysłu mody z główną rolą Meryl Streep. Projekty strojów do tego filmu przyniosły Patricii nominację do Nagrody Akademii w 2006 roku. Projektowała kolekcję limitowanej serii obuwia i dodatków dla Candie's Shoes, kolekcję dla Rocawear, opracowała kolekcję limitowanej serii obuwia sportowego Patricia Field dla Pro-Keds, a także – we współpracy z japońską marką Ash & Diamonds – nową linię zegarków dla Seiko Japan. Obecnie pracuje nad nową kolekcją limitowanej serii “Patricia Field for Payless" dla Payless Shoe Source, oraz nad linią strojów Barbie Lux dla firmy Mattel; obie mają być gotowe w sezonie wakacyjnym 2008. Od 2004 roku Patricia sprawuje także funkcję Dyrektora Kreatywnego japońskiej marki Smacky Glam, przygotowując j jej kampanie reklamowe we współpracy z fotografem mody Ellen Von Unwerth. Stworzyła także internetowy butik Patricia Field dla Coffers Japan, zaprojektowała kostiumy na uroczystość wręczenia Greckich Nagród Muzycznych w Atenach oraz nadzorowała przygotowanie kostiumów do musicalu "Barbarella" w Wiedniu.

Patricia Field projektuje kostiumy od niemal dwudziestu lat, a na jej imponującej liście projektów – zarówno filmowych, jak telewizyjnych – znajdują się takie przebojowe widowiska małego ekranu jak “Crime Story," “Wiseguy" czy “Spin City." Do jej projektów filmowych należą: Małżeńska rapsodia, gdzie po raz pierwszy spotkała Sarah Jessikę Parker, Belfer, Dear Diary i naturalnie długo oczekiwana pełnometrażowa wersja Seksu w wielkim mieście. W 1989 roku otrzymała nagrodę Emmy za Najlepsze Kostiumy do Miniserialu, Filmu albo programu Special za stroje do Disneyowskiego filmu telewizyjnego “Mother Goose Rock and Rhyme." Obecnie przygotowuje kostiumy do serialu ABC “Cashmere Mafia", z twórcą nagradzanego “Seksu w wielkim mieście" Darrenem Starem oraz do Confessions of a Shopaholic, produkowanego przez Jerry’ego Bruckheimera.

Poza dwiema otrzymanymi i wieloma nominacjami do Nagrody Emmy oraz nominacją do Nagrody Akademii, Patricię wyróżniono także Stylist of the Year Award CFDA – nagrodą stworzoną specjalnie po to, by uhonorować dokonania Patricii w tej dziedzinie, Albert Einstein Award za innowację, a także Council's Accessories Award za podniesienie dodatków do rangi istotnego elementu stroju, bardzo pożądanego na scenie mody. Patricia Field, urodzona w Nowym Jorku, rozpoczynała karierę od otwarcia butiku w Greenwich Village, którego oferta wychodziła naprzeciw gustom "fashionistas" oraz pozostających w awangardzie mody artystów. Na przestrzeni ponad 40 lat jej salon, położony w centrum wielkiego miasta, był znanym na całym świecie ośrodkiem awangardowej mody, stając się wyróżnikiem miejskiego stylu luksusowego nocnego życia w Nowym Jorku. W 2002 roku Patricia zamknęła sklep w Greenwich Village, przenosząc go na Bowery na Manhattan’s Lower East Side i rozpoczynając nową epokę bajkowej historii Patricii Field.

Molly Rogers (Projektantka kostiumów)

Molly Rogers, pochodząca z Północnej Karoliny, przeniosła się do Nowego Jorku w 1984 roku. Zawodowa współpraca i prywatna przyjaźń z Patricią Field rozpoczęła się dla niej już pierwszego dnia pobytu w NYC. Molly ma na swym koncie pięć nominacji i jedną otrzymaną Nagrodę Emmy – wszystkie za kostiumy do serialu telewizyjnego “Seks w wielkim mieście." Projektanta jest dumna z tego, że może kontynuować swoją cenioną pracę na potrzeby filmu Diabeł ubiera się u Prady oraz pełnometrażowej wersji Seksu w wielkim mieście.

Danny Santiago (Projektant kostiumów)

Danny Santiago pracuje w branży mody od ponad 20 lat. Pochodzący z Miami Danny, dzielący swój czas pomiędzy Nowy Jork i rodzinne miasto, obecnie może realizować swoje dawne marzenie, pracując jako redaktor mody dla Italian Vogue. Danny pracował nad stylem i ubierał wiele gwiazd, wśród nich Jennifer Lopez, Mary J. Blige, Janet Jackson, Madonnę, Iman, Prince’a oraz Lenny’ego Kravitza.

Pasja Danny’ego do gromadzenia designerskich strojów "z drugiej ręki" zaowocowała ogromną kolekcją baśniowych i interesujących kreacji. Danny uwielbia je wplatać w stylizację, wzbogacając o wyrazistą, a zarazem ponadczasową nutę stroje przygotowywane do publikacji w magazynach, filmów oraz inscenizacji teatralnych.

Przez trzy minione lata Danny zajmował się projektowaniem kostiumów do filmów i seriali telewizyjnych. Projektowanie kostiumów rozpoczął w latach 90., przygotowując cały "design" dla MTV Latino, a także przygotowując pod tym względem oprawę dla programów głównej sieci MTV i innych sezonowych wydarzeń.

Danny stylizował kampanie reklamowe dla Guess, Gap, Neiman Marcus, L’Oreal Paris, H&M oraz wielu innych firm. Ponadto projektował i koordynował wiele wydarzeń z dziedziny mody, organizowanych w celach charytatywnych, podobnie jak wiele wydarzeń stanowiących wizytówki projektantów mody.

Michael Berenbaum, A.C.E. (Edytor)

Michael Berenbaum pracuje jako edytor przy filmach pełnometrażowych i telewizyjnych w Nowym Jorku od ponad dwudziestu lat. Do jego najnowszych projektów należy: Hollywoodland and War, Inc. z udziałem Johna Cusacka, Marisy Tomei i Hillary Duff. Pracował z reżyserami tak znakomitymi jak Joel i Ethan Coen, John Turturro, Al Pacino, Juilian Schabel i Martin Scorsese. Spędził też sześć lat z serialem “Seks w wielkim mieście", dla którego zdobył dwie nagrody ACE i dwie nominacje do Nagrody Emmy. Nagrodą Emmy wyróżniono go za pracę nad pilotażowym odcinkiem “Gotowych na wszystko". Spośród innych telewizyjnych projektów Berenbauma warto wymienić produkcje: “Ed", “ Prawo ulicy", “The Comeback", oraz “Life is Wild".

Jeremy Conway (Projektant produkcji)

Nowojorski projektant Jeremy Conway, który tworzył "wygląd" “Seksu w wielkim mieście" przez całe sześć sezonów serialu przez HBO Productions, za swoją pracę był trzykrotnie nominowany do Nagrody Emmy. Projektował także na potrzeby filmów: Miłość na zamówienie dla Scotta Rudina i Paramount Pictures, Szkoła rocka dla reżysera Richarda Linklatera, Namiętności dla Touchstone Pictures, Stopień ryzyka dla Morgana Creeka. Uczestniczył także w artystycznym opracowaniu pewnej liczby filmów pełnometrażowych, wśród nich Drabina Jakubowa, Sabrina oraz Harry Angel.

Spośród innych jego artystycznych projektów warto wymienić określane jako "high profile" MTV Times Square Studios, studia “Today" NBC w Rockefeller Center oraz “Sunday Night Football" dla NBC Sports.

Pracował ponadto w ponadto w Barcelonie, Atlancie, Sydney, Salt Lake City i Atenach jako projektant produkcji dla NBC Olympics.

Za pracę przy Igrzyskach Olimpijskich Jeremy został wyróżniony czterema Nagrodami.

John Thomas (Kierownik zdjęć)

John Thomas może poszczycić się wieloma osiągnięciami jako kierownik zdjęć, zarówno w filmie, jak i w telewizji. Poza pracą przez pięć sezonów dla potrzeb przebojowego serialu telewizyjnego “Seks w wielkim mieście", Thomas jako DP zajmował się także zdjęciami do “Szóstego stopnia oddalenia", “Conviction" i “The Job", oraz kilku Filmów Tygodnia, takich jak Górnicy z Pensylwanii i Hunley z Donaldem Sutherlandem. Otrzymał także nominację do Emmy w kategorii "Best Cinematography" za pracę nad programem specjalnym HBO “Norma Jean & Marilyn", z udziałem Ashleya Judda i Miry Sorvino.

Do największych filmowych dokonań Thomasa należą: Spinning into Butter (z główną rolą Sarah Jessiki Parker), Hi-Life, Rytmy nocy, Trup w akademiku, Jakoś leci oraz Spotkanie, którego nie było. Otrzymał Independent Spirit Award za Najlepsze Zdjęcia do filmu Barcelona oraz za pracę nad Metropolitan dla New Line Cinema, przyczyniając się do nagrodzenia tego ostatniego filmu Independent Spirit Award for Best First Feature, a także jego wyróżnienia go nominacją do prestiżowej Grand Jury Prize podczas Sundance Film Festival. Pracował także nad innym konkursowym filmem Sundance - Freeway, z Keiferem Sutherlandem, Reese Witherspoon i Brittany Murphy. Pełnił funkcje Kierownika Zdjęć przy Kicked in the Head i Palookaville, przy czym oba te filmy nie tylko zyskały wiele uznania w Sundance, lecz zdobyły także Best First Feature na Festiwalu Filmowym w Wenecji.

Z najnowszych dokonań Johna Thomasa obejrzymy niedługo pełnometrażową wersję Seksu w wielkim mieście dla New Line Cinema, której premierę w kinach przewidziano na maj 2008, oraz A Good Old Fashioned Orgy, w reżyserii Petera Huycka i Alexa Gregory’ego.