Łowca jeleni (1978)

Meryl Streep, która była bardzo mało znaną aktorką, zagrała w filmie jedynie dzięki swojemu ówczesnemu partnerowi życiowemu, którym był John Cazale. Był on już wtedy ciężko chory na raka kości, więc producenci obsadzili Streep w filmie, aby mogła towarzyszyć partnerowi w ostatnich chwilach życia. Cazale zmarł podczas kręcenia filmu, czym zakończył swoją krótką, choć bardzo udaną, karierę aktorską, a dla Streep film stał się doskonałą przepustką do wielkiej sławy.

Pierwotnie rolę Michaela miał zagrać Roy Scheider.

Przez pewien moment w oknie sklepu można zauważyć całą grupę ludzi obsługującą kamerę.

W pierwszej scenie polowania kiedy bohaterowie zmieniają ubrania, i kiedy Michael i Stan rozmawiają na temat butów Mike'a widać jak Nick zakłada swój sweter. Po chwili kiedy Mike wypowiada słowa "To jest to", widać jak Nick zakłada swój sweter po raz drugi.

Po wydostaniu się z niewoli Vietcongu, Michael w swojej prawej ręce trzyma karabin, a lewą ręką pomaga Nick'emu. W następnej scenie karabin znika z ręki Michaela.

W scenie kiedy to Steven gra w bingo w szpitalu dla kombatantów, mężczyzna wywołuje numer B-15. Jednak gdy widzimy tablicę, numer B-15 nie jest podświetlony.

W ostatniej scenie polowania na jelenie, Michael goniąc jelenia, zmienia się z lewo-ręcznego w prawo-ręcznego i odwrotnie.

Podczas przyjęcia weselnego poziom piwa w szklance Michaela podnosi się w czasie kiedy Michael się schyla.

Podczas rozmowy z weteranem wojennym Mike przewraca dwa dzbanki. W następnej scenie te same dzbanki stoją.

W scenie w której Linda (Meryl Streep) przygotowuje posiłek dla ojca, podczas nalewania zupy w magiczny sposób znika serweta włożona przez nią za kołnierzyk

Zdjęcia do filmu kręcono w Bangkoku i na rzece Kwai (Tajlandia), oraz w Clairton, Duquesne Heights, McKeesport, Pittsburghu (stan Pensylwania), Cleveland, Youngstown, Mingo Junction, Struthers (stan Ohio), Weirton (stan Wirginia Zachodnia), Lake Chelan i hrabstwie Whatcom (stan Waszyngton) w USA.

Film zrealizowany w całości za angielskie pieniądze (wytwórnia EMI), gdyż żaden amerykański producent nie chciał wyłożyć pieniędzy na produkcję ukazująca piekło wojny w Wietnamie i tego co dzieje się później z tymi, którzy ją przetrwali.

Wiele zdań, które Meryl Streep wypowiada w filmie, zostały przez nią wymyślone.

Scena w której Robert De Niro i John Savage skaczą do rzeki była filmowana 15 razy przez dwa dni.

W poszukiwaniu odpowiednich miejsc do filmowania twórcy przemierzyli około 100000 mil.

Scena ślubu w kościele była kręcona przez pięć dni.

Kiedy film został zaprezentowany na festiwalu w Berlinie Zachodnim w 1979 roku, delegacje, które przybyły na pokaz z krajów komunistycznych opuściły salę, protestując przeciwko okrucieństwom jakie pokazano w filmie.

Film był kręcony podczas gorącego lata. Scenografowie musieli podkolorować trawę i pozrywać liście z drzew, aby pora wyglądała na jesień.

Podczas sceny ślubu, użyty w filmie chór faktycznie występował w kościele. Hymny, które śpiewali trzeba było powtarzać 50 razy.

Ekipa filmowa i aktorzy spali na podłodze w magazynie, w którym kręcono sekwencje z rosyjską ruletką.

Pierre Segui (Julien) naprawdę stracił przyjaciela, który zmarł na skutek gry rosyjską ruletkę.

Gdy bohaterowie opuszczają fabrykę i udają się do baru Welcha, Nick zachęca Michaela, aby ten jechał szybciej. W rzeczywistości Christopher Walken panicznie boi się jeździć szybko samochodami.

Scena w której Nick pluje w twarz Mike'owi była całkowicie zaimprowizowana. Reżyser Michael Cimino przekonał Christophera Walkena do zrobienia tego. Robert De Niro był kompletnie zaskoczony i tak wściekły, że prawie opuścił plan zdjęciowy.

Robert De Niro przygotowując się do roli Mike'a zaczął pracować z prawdziwymi hutnikami. Został przedstawiony przez gospodarzy jako Bob i nikt go wtedy nie rozpoznał.

Bar został specjalnie zbudowany na potrzeby filmu za 25 000 $ w pustym magazynie w Mingo Junction, Ohio. Póżniej ten bar zamienił się w saloon dla okolicznych hutników, który nadal działa.

Jan Scruggs, weteran wojny wietnamskiej po obejrzeniu filmu, wpadł na pomysł zbudowania budynku pamięci weteranów z Wietnamu.

Aktorom i ekipie filmowej pokazano ogromną ilość zdjęć z wojny w Wietnamie by zapewnić filmowi autentyczność.

W pierwszej wersji scenariusza, role Mike'a i Nick'a zmieniają się w połowie filmu. Nick (Walken) wraca do domu, w czasie kiedy to Mike (De Niro) zostaje w Wietnamie, wysyłając pieniądze do Stevena i ginąc grając w rosyjską ruletkę.

Christopher Walken zawdzięcza swój wygląd (w jakim wystąpił pod koniec filmu) jadłospisowi, który zawierał tylko banany i ryż.

Aby podnieść napięcie podczas grania w rosyjską ruletkę, Robert De Niro zasugerował żeby do jednej z komór włożyć kulę. Oczywiście, przed pociągnięciem spustu sprawdzano, czy we właściwej komorze nie ma pocisku.

Na początku "Łowca Jeleni" miał trwać 2 godziny (były 4 godziny materiału), ale po komentarzach widzów wstępnych projekcji Michael Cimino wydłużył czas filmu do trzech godzin.

Kościół użyty w filmie to Theodosius Russian Orthodox Cathedral który znajduje się w Cleveland, Ohio.

Były dwie wersje filmu: krótsza wersja, która byłą wersją studia i dłuższa wersja Cimino. Cimino przyznał się że zapłacił kino-operatorowi aby ten zniszczył kopie wersji studia.

Robert De Niro twierdzi że scena w której Mike spotyka Steve'a w szpitalu była najbardziej emocjonującą sceną filmową w której kiedykolwiek brał udział. Rozpłakał sie opowiadając o tej scenie w "AFI Life Achievement Award: A Tribute to Robert De Niro" (2003) (TV).

W specjalnej edycji DVD "Łowcy Jeleni", (dostępnej tylko w Anglii) w jednym z wywiadów Michael Cimino wyjawia, że to Nick był ojcem dziecka Angeli. Była to jedna z najbardziej omawianych zagadek filmu.

Skacząc z helikoptera do wody John Savage naprawdę złamał sobie obie nogi. Rany były prawdziwe, nie namalowane.