Łowca androidów (1982)

Wokalistka zespołu muzycznego Blondie Deborah Harry, była rzekomo brana pod uwagę do roli Pris.

Idealnym wyborem do roli Rachel wg Philipa K. Dicka, była Victoria Principal.

Do roli Rachael przesłuchiwano Rachel Ward.

Do zagrania postaci Rachael było prawie sto kandydatek, ale tylko trzy rozpatrywano poważnie. Oprócz Sean Young były to Nina Axelrod i Barbara Hershey. W trakcie ich przesłuchań Deckarda grał Morgan Paull, który potem dostał rolę Holdena.

W około 30-tej minucie filmu Deckard, jadąc samochodem, przesłuchuje nagranie Leona z testu Voighta-Kampha. Wtedy Holden mówi: "Let's continue, shall we?", ale na początku filmu w tej samej scenie mówił "Shall we continue?".

W scenie, gdy Leon rzuca Deckardem o szybę samochodu, można zauważyć, że szyba ta była rozbita już wcześniej, zanim usłyszeliśmy dźwięk tłuczonego szkła, gdy Deckard w nią uderzył.

Gaff i Deckard lecąc na spotkanie z Bryantem dwa razy mijają dach tego samego budynku.

Kiedy Pris (Daryl Hannah) wraz z J.F. Sebastianem (William Sanderson) wychodzą z windy, widzimy, że jej włosy są suche. Jednak w następnej scenie, gdy Pris jest już w jego mieszkaniu, włosy są znowu mokre.

Kiedy Deckard i Bryant przysłuchują się taśmie z testu Leona, dialog pomiędzy nim i Holdenem nie przebiega tak szybko, jak w oryginale.

Nuty, które czyta Rachael w domu Deckarda podczas gry na pianinie, nie pokrywają się z tym, co faktycznie gra. Poza tym jest to opracowanie nut tylko na gitarę, a nie na pianino.

Gdy na bazarze starsza kobieta odczytuje numer seryjny z łuski węża, jest on inny od tego, który wyświetla się jej na ekranie.

Zdjęcie Zhory, które Deckard wydrukował, nie zgadza się z tym, które widział na ekranie.

Przed sprawdzeniem Rachael (Sean Young) testem Voighta-Kampha, Deckard (Harrison Ford) udaje, że wyciąga akcesoria - jednak w tej scenie widzimy całą tą maszynę do testu, która już jest na stole.

Ułożenie figur na szachownicy Sebastiana nie zgadza się z ułożeniem u Tyrella.

Podczas testu Leon mówi "Let me tell you about my mother". Jednak kiedy Deckard przesłuchuje taśmę w pojeździe (w tunelu) słyszymy "I'll tell you about my mother".

Kiedy Deckard spotyka Zhorę w przebieralni, nie ma ona tatuażu na policzku, który mogliśmy zauważyć na zdjęciu. Pojawia się on dopiero po obróceniu jej ciała, zaraz po zabójstwie.

Kiedy Zhora (Joanna Cassidy) przebiera się w garderobie, widzimy jak zakłada buty na obcasie. Jednak podczas ucieczki podeszwy jej butów są płaskie.

W finałowej scenie na dachu Roy Batty (Rutger Hauer) wypuszcza gołębia. Gdy go uwalnia, jest ulewa. Jednak kilka chwil później widzimy, że ptak odlatuje w bezchmurne niebo.

Ukazana w końcowej scenie filmu papierowa figurka origami przedstawiająca jednorożca, zmienia kształt między ujęciami. Błąd ten dotyczy wersji reżyserskiej filmu.

Film nakręcono w Shepperton (Anglia, Wielka Brytania) oraz w Burbank i Los Angeles (Kalifornia, USA).

W wersji producenckiej Deckard (Harrison Ford) przedstawiony jest jako człowiek ścigający replikantów. W wersji reżyserskiej Deckard jest replikantem.

Monolog Roya Batty'ego to improwizacja grającego go Rutgera Hauera. W oryginalnym scenariuszy scena ta była dłuższa, ale tekst przerobiony przez aktora przeszedł do historii kina.

Wszyscy replikanci w filmie są nazywani po imionach a ludzie po nazwiskach. Tylko Rick Deckard jest nazywany po imieniu i nazwisku.

Sceny kończące wersję producencką "Łowcy androidów" to niewykorzystane zdjęcia nakręcone na potrzeby czołówki "Lśnienia" Kubricka.

W filmie użyto jako budynku modelu statku kosmicznego z filmu "Ciemna gwiazda". Jest widoczny obok azjatyckiego plakatu, gdy pracownik Gaffa zbliża się do posterunku policji.

Film w roku premiery zebrał bardzo niskie oceny. Dwaj jego główni amerykańscy krytycy - Siskel i Ebert - swe oceny zmienili dopiero 10 lat później.

Rutger Hauer został poinsturowany przez reżysera, by w scenie rozmowy z Tyrellem wymówić słowo "father" tak, by mogło równie dobrze być zrozumiane jako "fucker".

Pierwotnie było zaplanowanych kilka zakończeń filmu, oto kilka z nich: (1)Deckard zabiera Rachael za miasto i pokazuje jej prawdziwy śnieg, po czym ją zabija. Następnie wraca do miasta, aby kontynuować swoją pracę na stanowisku Blade Runnera. (2)Deckard zabija Rachael i Gaffa, a następnie w ostatnich ujęciach filmu oczekując na przybycie policji ładuje swoją broń. (3)Deckard po samobójstwie Rachael decyduje się odejść na pustynię. Widok napotkanego po drodze żółwia odwodzi go od popełnienia samobójstwa, co jest nawiązaniem do sceny przesłuchania Leona, gdzie reakcja na pytanie o leżącego żółwia na gorącym piasku miała stanowić o człowieczeństwie. Następnie Deckard miał zostać pokazany jako mały punkt na Ziemi.

Do ostatecznej wersji filmu nigdy nie trafiła scena, w której Deckard odwiedza w szpitalu rannego Holdena, którego podczas testu Voighta-Kampfa postrzelił Leon. Holden z dużym trudem rozmawia leżąc w oszklonym pojemniku, a jego rozmowa z Deckardem dotyczy ucieczki Replikantów.

Partia szachów jaką rozgrywają Tyrell i J.F. Sebastian jest oparta na prawdziwej rozgrywce pomiędzy Adolfem Anderssenem a Lionelem Kieseritzkym, która miała miejsce w Londynie w roku 1851. Rozgrywka ta przeszła do historii szachów jako "The Immortal Game".

Philip K. Dick stwierdził, że wygląd filmu dokładnie odzwierciedla zamierzenia jakie przekazuje jego książka. Jednak Ridley Scott, który znany jest z tego, że uzyskuje w filmie zawsze takie efekty jakie chce, przyznał się, że nigdy nie czytał książki Dicka.

Film często był nazywany przez ekipę "Blood Runner"(zapewne wskutek stresu,jaki powodowała praca nad nim).

Kiedy Rick Deckard (Harrison Ford) zatrzymuje Rachael (Sean Young) w swoim mieszkaniu, w pewnym momencie odpycha ją. Grymas bólu na jej twarzy jest prawdziwy, ponieważ podczas nakręcania tej sceny Ford pchnął Young zbyt mocno, co miała mu później za złe.

Ridley Scott przynosił na plan zdjęcie słynnego obrazu Edwarda Hoppera "Nighthawks", by pokazać ekipie, jakiego nastroju wymaga ten film.

Daryl Hannah miała dublerkę-gimnastyczkę podczas sceny ataku Pris na Deckarda. Przed zdjęciami reżyser (Ridley Scott) chciał zobaczyć tę scenę z wielu perspektyw, więc powtarzano ją wielokrotnie. A kiedy filmowanie miało się rozpocząć, gimnastyczka była wykończona i niezdolna do odegrania swej partii. W końcu ową scenę zagrał gimnastyk, którego udało się znaleźć podczas przerwy na lunch.

W 2007 roku Scott wydał film jeszcze raz pod tytułem "Blade Runner: The Final Cut". Ta wersja jest komputerowo poprawiona, ma lepszy dźwięk i obraz. Poprawiono w niej także lub dodano pewne ujęcia do wersji filmu z 1982 roku.

Aktorami branymi pod uwagę do zagrania postaci Deckarda byli James Caan, William Devane, Scott Glenn, Sean Connery, Tommy Lee Jones, Raul Julia, Robert Mitchum i Dustin Hoffman.