Ciało Ciro tonie w ciemnych wodach Zatoki Neapolitańskiej. A gdy tonie coraz głębiej, pojawiają się wspomnienia. Dźwięki stłumione przez wodę łączą się z krzykami uciekających ludzi. Jest rok 1980, ziemia się trzęsie, pałac się zawala, ale pod gruzami słychać płacz wciąż żyjącego noworodka. Dziesięć lat później odkrywamy, że to nowo narodzone dziecko przeżywa, jak to możliwe, na ulicach Neapolu, niczyjego syna. Żywe wspomnienia z kryminalnej edukacji, która uczyniła go takim, jakim jest: Ciro Di Marzio, Nieśmiertelny.