Adaptacja opowiadania Rainera Marii Rilkego o tajemniczym młodzieńcu obejmującym posadę grabarza w San Rocco. Nieznajomym fascynuje się córka miejscowego podesty. Spędza z nim całe dnie w cmentarnym ogrodzie, prowadząc rozmowy o śmierci. Tymczasem miasteczko nawiedza plaga. Ludzie masowo umierają. Film zrealizowano za pomocą aparatu używanego podczas wyścigów konnych do rejestrowania zawodników przecinających linię mety. Przed oczami widza, od strony lewej do prawej, wolno przesuwa się otoczony czarnym tłem prostokąt z fotograficznymi obrazami. Obrazy te są zniekształcone, rozmyte – jakby były utrwalone trzęsącą się ręką. Reżyser zabiera widza w czasy prehistorii kina, umożliwia mu doświadczenie charakterystycznych konstrukcji obrazów filmowych (panoramy) i złożonych z nich narracji.