W swoim najnowszym dziele autor "Głośniej od bomb" i "W dół kolorowym wzgórzem", nie odchodzi zbyt daleko od wcześniej prezentowanych tematów. Głównymi bohaterami historii są Mikołaj i Anna - młodzi narzeczeni, których już tylko godziny dzielą od ślubu. Wesele ma się odbyć w Gliwicach, ukochanym mieście pana młodego, w którym bez większego sukcesu prowadzi małe wydawnictwo zajmujące się promocją współczesnej prozy polskiej. Na ceremonię zamierzają przybyć skłóceni rodzice Mikołaja. Z czasem okaże się, że ich podróż z Warszawy będzie również ważna dla całej rodziny, jak sakramentalne "tak" wypowiedziane przez młodych.

Wojcieszkowi można zarzucić, że zaczyna się powtarzać. Znów konflikt pokoleń, znów rodzinna trauma, znów narzekanie na zastaną rzeczywistość. Bohaterami ponownie są młodzi ludzie, którzy nawet bardziej, niż przed laty, stają przed wyborem: zostać i narzekać, czy wyjechać za granicę i zarabiać. Także starsze pokolenie, rodziców państwa młodych, ma czego żałować. Zbyt szybkie pójście na kompromisy odarło ich z ideałów. Lęk przed spojrzeniem w lustro oraz przed samotnością zmusza ich do weryfikacji postawy życiowej.

Jednak "Doskonałego popołudnia" nie ogląda się jak kolejny dramat o szarej polskiej biedzie. To wykład do młodych, jak i starszych, o tym że nie jest tak źle, a tak naprawdę wszystko zależy od nas samych, od pozytywnego nastawienia, od wiary w ludzi i w siebie. Film Wojcieszka - oparty czasem na błyskotliwych dialogach, a nieraz grzęznący w banalnych i sentymentalnych wyznaniach - jest także świadectwem tego, iż problemy z jakimi borykają się główni bohaterowie, są częścią życia większości Polaków. Dzięki temu "Doskonałe popołudnie" ma bardzo przyjazny, swojski klimat.