Śladami Kopernika

„Gwiazda Kopernika” w reżyserii Zdzisława Kudły i Andrzeja Orzechowskiego, jest pełnometrażową, polską animacją, powstałą w Studiu Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej. Film ten, realizowano bardzo długo, przede wszystkim dlatego, że jest w klasycznej technice animacji, rysunki były malowane ręcznie. Byłam świadkiem powstawania filmu podczas wizyty w bielskim Studiu i można było tam zobaczyć wkład ogromnej pracy i pasji w powstanie historii astronoma. Niestety ta praca nie jest dziś doceniana, w erze dominacji komputerów. A szkoda, bo strona techniczna tutaj jest naprawdę bardzo dobra. Barwy są wyraziste, wiernie i dokładnie przedstawiono ówczesny Toruń, Kraków, czy Rzym. Przepięknie przedstawiono sceny w niebie, wędrówkę małego Mikołaja wśród gwiazd, z których każda ma swoją osobowość. Astronomia wydaje się być tutaj fascynującą przygodą i realizacją fantazji. Występują również zabawne epizody z rozbrykanym kotem, bawiącym się rybą psem, straszeniem sióstr. Przez to historia Kopernika nie wydaje się być suchą biografią. On sam jest przedstawiony jako młody idealista, marzący o gwiazdach i walczący z podstępnym de Volderem. Przeżywa również pierwszą miłość do Anny.
Animacja jest tutaj na wysokim poziomie, każdy detal jest dopracowany, nawet przy skomplikowanej jeździe Kopernika przez gwiazdy. Całość jest żywa, barwna i dynamiczna. Dziecięce wątki przeplatają się ze scenami grozy – zaraza, czy wizyta na cmentarzu u wiedźmy. Jest to jednak zbyt skomplikowana historia dla najmłodszych – wiele łacińskich nazw, skomplikowane astrologiczne wywody. Szkoda, że nie przedstawiono tej historii bardziej przystępnie, wiele jest tu migawek- potyczki z de Volderem, pierwsze zauroczenie, rodzinne relacje, próby przeforsowania swojej teorii - nie zawsze tworzy to spójną całość.
„Gwiazda Kopernika” której towarzyszy dubbing Jerzego Stuhra i Piotra Adamczyka, jest jednak bardzo ładną animacją, w której Mikołaj Kopernik nie jest jedynie papierową postacią.