Obława (2012)

Marcin Krzyształowicz:

Gdyby Szekspir dożył czasów nowożytnych - niewykluczone, że osadziłby akcję „Tytusa Andronicusa”, swojej najbardziej krwawej ze sztuk, w górach Jugosławii albo na Kielecczyźnie, czy Sądecczyźnie - uznając, że właśnie na tych terenach, w latach 1943-44 realizowało się apogeum najkrwawszej z wojen w dziejach świata. I choć w powszechnej opinii, militarnym znaczeniem zostały obarczone zupełnie inne miejsca- symbole, jak: plaża Omaha, Monte Casino, czy Kursk, to dla Szekspira może właśnie gęsty bukowy las niedaleko Sącza, byłby przestrzenią wartą literackiego uwiecznienia. A dlaczego? Bo w tym lesie toczyła się masakra, która kpiła z konwencji genewskiej i z zasad honoru, która przybrała postać pierwotnej rzezi, gdzie jedynym stosowanym przykazaniem było: oko za oko, ząb za ząb... Tak mogła wyglądać wojna z krwawych podań i legend i tak wyglądała walka partyzancka z czasów ostatniej wojny.

Marcin Dorociński:

Nie lubię opowiadać o filmie przed jego premierą. Nie chcę narzucać widzom żadnej interpretacji, tym bardziej, że „Obława” będzie odbiegać zdecydowanie od „tradycyjnych” wojennych produkcji. Chcemy naszym filmem zachęcić do refleksji nad dramatyzmem tamtych czasów, nad ogromną siłą i zarazem słabością charakterów ludzi, którym wtedy przyszło żyć.

Maciej Stuhr:

Do tej pory grałem „dobrych” dlatego nie zdawałem sobie sprawy z tego, że granie „złych”, szczególnie w górzystym terenie, wymaga tak wielkiego wysiłku. Podczas realizacji sceny pościgu, kiedy próbując ratować życie, uciekam ze związanymi rękami przed głównym bohaterem, góra-dół, góra-dół, a zwłaszcza góra, miałem wrażenie, że uchodzi ze mnie życie. Zaliczając kolejne podbiegi czułem się bardziej jak Justyna Kowalczyk, niż jak Maciej Stuhr.

Weronika Rosati:

Scenariusz "Obławy" mnie zachwycił. Od razu zaczęłam myśleć o nim jako o bardziej dojrzalej wersji "Bękartów wojny" Quentina Tarantino. Przede wszystkim spodobały mi się wielowymiarowe postaci. W „Obławie” nie ma bohaterów jednoznacznie dobrych lub złych. Są postacie dobre, które wojna zmusza do niegodziwych zachowań, ale są też postacie złe, w których nagle budzi się coś dobrego.

Sonia Bohosiewicz:

Ciężko jest znaleźć we współczesnym polskim kinie tytuły, które traktują o bohaterach i historii w nie pomnikowy sposób. Tę sztukę świetnie opanowali Amerykanie. Oni niemal o każdym kawałku swojej historii potrafią nakręcić cudowny film, który wzrusza nawet po wielu latach. „Obława” reprezentuje właśnie takie „amerykańskie” podejście do historii.

MARCIN DOROCIŃSKI

Aktor filmowy i teatralny. Przed kamerą zadebiutował jeszcze jako student w 1996 roku w drugiej części serialu „Dom”, zagrał też epizod w „Szamance” Andrzeja Żuławskiego. Rok później, na XV Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył wyróżnienie za rolę Kreona w spektaklu Sofoklesa „Antygona”. Po ukończeniu Akademii Teatralnej w Warszawie związał się z warszawskim Teatrem Dramatycznym. Występował także gościnnie w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza (1998). Pierwszą główną rolę zagrał w 1999 roku w „Krugerandach” Wojciecha Nowaka. Wystąpił w wielu serialach telewizyjnych m.in.: „Miasteczko”, „Marzenia do spełnienia”, „Kocham Klarę”, „Sfora” i „Defekt”, ale prawdziwą popularność przyniosła mu dopiero rola podkomisarza w kryminalnym „Pittbulu” Patryka Vegi - zarówno serialu tv, jak i filmie fabularnym. Za tę kreację otrzymał nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego i nagrodę Jantar 2005 za najlepszą rolę męską na Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie. Za rolę gangstera Fabiana 'Fabio' Sawickiego w filmie Macieja Wojtyszki „Ogród Luizy” (2007) został uhonorowany nagrodą na 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wybitna kreacja w filmie Wojciecha Smarzowskiego „Róża”, w którym partnerowała mu Agata Kulesza, została doceniona zarówno przez krytyków, jak i publiczność i przyniosła mu wiele nagród, w tym nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Od września 2011 roku aktor jest członkiem zespołu Teatru Ateneum w Warszawie.

MACIEJ STUHR

Laureat Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego dla najlepszego aktora młodego pokolenia za kreację w „33 scenach z życia” Małgorzaty Szumowskiej (2008). Jest absolwentem Wydziału Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1999) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (2003). W trakcie studiów, wraz z Bogusławem Kaczmarczykiem, powołał do życia kabaret Po Żarcie. Z grupą tą dwukrotnie (w 1996 i 1997 roku) sięgał po laury Przeglądu Kabaretów Amatorskich PaKA. Na ekranie debiutował jako nastolatek w „Dekalogu” Krzysztofa Kieślowskiego. Na stałe gości przed kamerą od 1999 roku, gdy zagrał tytułową rolę w „Fuksie” Macieja Dutkiewicza. W 2005 roku uhonorowano go tytułem Mistrza Mowy Polskiej, a w 2008 został Honorowym Ambasadorem Polszczyzny. 2 grudnia 2006 prowadził wraz z Sophie Marceau galę wręczenia Europejskich Nagród Filmowych w Warszawie. W latach 2004-2008 był aktorem Teatru Dramatycznego w Warszawie. Od 2008 roku jest członkiem zespołu stołecznego Nowego Teatru. Często współpracuje z jednym z najciekawszych polskich reżyserów teatralnych, Krzysztofem Warlikowskim („Anioły w Ameryce”, „(A)pollonia”).

SONIA BOHOSIEWICZ

Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Na scenie zadebiutowała w 1996 roku. Po studiach dostała angaż w Teatrze Starym w Krakowie, do 2007 była związana ze scenami krakowskimi (w latach 2005–2007 aktorka Teatru Słowackiego w Krakowie). Na ekranie zadebiutowała w 1994 roku rolą w filmie Jerzego Stuhra „Spis cudzołożnic”. Laureatka Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego (2007) oraz Orła – Polskiej Nagrody Filmowej jako odkrycie roku (2008). Od marca 2012 wraz z Alicją Węgorzewską i Zbigniewem Zamachowskim zasiada w jury drugiej edycji programu TVP2 Bitwa na głosy.

WERONIKA ROSATI

W 2001 roku zadebiutowała rolą Niki w serialu „Klasa na obcasach”. W 2002 roku rozpoczęła naukę w prywatnej Policealnej Szkole Aktorskiej Haliny Machulskiej i Jana Machulskiego w Warszawie, a w 2003 roku studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Na dużym ekranie wystąpiła po raz pierwszy w 2005 roku w filmie „Pitbull” Patryka Vegi, w którym zagrała u boku Marcina Dorocińskiego. Zafascynowana metodą Strawińskiego w 2005 roku przeniosła się do Nowego Jorku, by podjąć naukę w szkole aktorskiej Lee Strasberga, a rok poźniej zaczęła zajęcia w Stella Adler Academy of Acting and Theatres w Los Angeles. Zagrała role w serialach: „M jak miłość”, „Samo Życie”, „Pitbull”, „Majka” i „Czas honoru”. W 2008 wystąpiła w teledysku do piosenki „Bless me” Raya Wilsona z albumu Propaganda Man.

ANDRZEJ ZIELIŃSKI

Absolwent Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. W latach 1987-89 występował w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach 1989-2001 był aktorem Teatru Ateneum w Warszawie. Od roku 2001 aktor warszawskiego Teatru Współczesnego.

MARCIN KRZYSZTAŁOWICZ- reżyser i scenarzysta

Reżyser i scenarzysta filmowy; twórca filmów fabularnych, dokumentalnych i seriali telewizyjnych. Absolwent Wydziału Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.