FILM

Druhny (2011)

Bridesmaids

Pressbook

KRISTEN WIIG („Saturday Night Live”) wciela się w postać Annie, starszej druhny, której życie przybiera nieoczekiwany obrót, kiedy decyduje się poprowadzić swoją najbliższą przyjaciółkę, Lillian (MAYA RUDOLPH, „Para na życie”) wraz z grupą barwnych druhen - Helen (ROSE BYRNE, serial „Damages”), Rita (WENDI MCLENDON-COVEY, serial „Reno 911!”), Becca (ELLIE KEMPER, serial „Biuro”) i Megan (MELISSA MCCARTHY, „Mike & Molly”) - w szalonej drodze ku małżeństwu. Kiedy Annie odkrywa, że jej przyjaciółka jest zaręczona, stawia sobie za cel zostanie jej druhną. Chociaż nieszczęśliwie zakochana i bez grosza, Annie rzuca się w wir przygotowań, poznając pozostałe druhny, w tym swoją główną rywalkę (Helen) perfekcyjnie przygotowaną do wypełniania obowiązków, o których marzy Annie. Dzielnie stawiając czoła serii katastrof, Annie zdaje sobie sprawę, że to właśnie dzięki przyjaciółce, która zna ją najlepiej, cztery obce osoby na dobre odmienią jej życie.

Komedia DRUHNY została wyreżyserowana przez PAULA FEIGA, a jej producentami zostali – JUDD APATOW („Wpadka”), BARRY MENDEL („Szósty zmysł”), CLAYTON TOWNSEND („40-letni prawiczek”). Autorem zdjęć został ROBERT YEOMAN („The Royal Tenenbaums”), a scenografią zajął się JEFFERSON SAGE („Wpadka”). Pozostali realizatorzy to – montażyści WILLIAM KERR („Chłopaki też płaczą”) i MIKE SALE („Kac Vegas II”), kostiumograf LEESA EVANS („Chłopaki też płaczą”), kompozytor - MICHAEL ANDREWS („Donnie Darko”).

Od Groundlings do DRUHEN:

rozpoczyna się produkcja

Długoletnie przyjaciółki Kristen Wiig i Annie Mumolo poznały się w trupie teatralnej The Groundlings, gdzie pisały dla siebie skecze. Po zagraniu epizodu w drugim filmie Judda Apatowa „Wpadka” (Knocked Up), popularna aktorka kojarzona z Saturday Night Live została poproszona o spróbowanie swoich sił po drugiej stronie ekranu. „Apatow zwrócił się do mnie z prośbą napisania scenariusza, zadzwoniłam więc do Annie i zapytałam, czy chciałaby to ze mną zrobić. Ponieważ miała pewien pomysł, o którym już wcześniej rozmawiałyśmy, od razu się zgodziła,” mówi Kristen Wiig.

Mumolo i Wiig rozpoczęły prace nad scenariuszem już w 2006 roku i bardzo ważne było dla nich to, aby mający powstać film nie był kolejną romantyczną komedią o dziewczynie na weselu czy pannie młodej. Kiedy zastanawiały się nad materiałem źródłowym, z którego mogłyby czerpać, nie musiały szukać zbyt daleko. Wiig śmieje się: „Annie chodziła na wesela i brała udział w wieczorach panieńskich, a jej historie brzmiały jak żywcem wyjęte z filmu. Została m.in. zaproszona na wesele, którego częścią był wieczór panieński, na który nie było jej stać. Dostała takiego e-maila – '2 500 USD od osoby. Robimy zrzutkę.’” Mumolo zgadza się z tym, że humor całej tej historii wynika z sytuacji prowadzących do wielkiego dnia... które zostały troszeczkę podkolorowane. Celem scenarzystek nie było napisanie przesłodzonej komedii romantycznej o usidleniu mężczyzny, ale odważnej opowieści o tym, jak prawdziwe kobiety oddziałują na siebie.

Kiedy rozpoczęto poszukiwania reżysera DRUHEN, jedną z pierwszych osób, które wzięto pod uwagę był Paul Feig. „Paul jest nie tylko niesamowicie utalentowany i zabawny, ale ma także świetne wyczucie komedii. Jest niezwykle cierpliwy i świetnie się z nim współpracuje. Wszystkie dziewczyny na planie kochały się w nim na zabój. Nie wyobrażam sobie nikogo innego jako reżysera naszego filmu,” mówi Wiig.

Coś pożyczonego:

Lokacje i scenografia

Scenograf Jefferson Sage pracował z Juddem Apatowem i reżyserem Paulem Feigiem już podczas realizacji serialu „Freaks and Geeks”. „Pierwszą rzeczą, która zwróciła moją uwagę w scenariuszu DRUHEN było to, że istniały tam dwa odrębne światy: świat Annie w Milwaukee i świat Helen w Chicago. I natychmiast wytworzyło to pewną dychotomię w rywalizacji, jaka się między nimi rozwinęła,” mówi scenograf.

Los Angeles jako Środkowy Zachód

Chociaż w filmie krążymy między dwoma miastami, zdjęcia realizowano niemal w całości w Los Angeles. „Jeśli chodzi o wnętrza, jest je dużo łatwiej dostosować do potrzeb scenariusza, my jednak szukaliśmy architektury, która nadałaby tonu charakterystycznego dla Środkowego Zachodu”, mówi scenograf. „Chicago jest pięknym miastem o wyróżniającej się architekturze, a pewne widoki w centrum L.A. można by uznać za podobne do tych w Chicago. Musieliśmy też znaleźć budynki z klimatem przypominającym Milwaukee.” Ponieważ Annie, Lillian i wszystkie druhny podróżują między dwoma miastami, ekipa realizacyjna musiała sprawić, żeby nie wyglądało to jak podróże po zachodnim Wybrzeżu. „Skoncentrowaliśmy się na okolicznych miastach, aby znaleźć miejsca odpowiednie dla Milwaukee i naszym głównym wyzwaniem okazał się krajobraz. Jest w filmie scena, w której Annie spotyka oficera Rhodesa na autostradzie między Milwaukee i Chicago. Ponieważ krajobraz musiał być podobny do tego na Środkowym Zachodzie, skończyliśmy w Oxnard – szerokim, płaskim terenie w okolicach gór,” wyjaśnia Jefferson Sage.

Wieczór panieński

Chociaż to Annie jest starszą druhną, Helen jest zdeterminowana, aby zostać gospodynią jednego z najbardziej wyszukanych wieczorów panieńskich, jaki kiedykolwiek zorganizowano w jej wzorowanej na epokę Tudorów posiadłości. Tworząc scenografię, ekipa zdecydowała się wykorzystać najlepsze z najgorszych pomysłów, jakie zdołano zebrać dzięki doświadczeniom udziału w podobnych wydarzeniach. Tak mówi o tym reżyser: „Scena wieczoru panieńskiego to mnóstwo aktorów w dużym obiekcie. Świetne miejsce, aby grająca Annie Kristen mogła poszaleć. Zostawiliśmy jej pełną swobodę i posłaliśmy za nią dwóch kamerzystów.”

Kiedy Annie jedzie na wieczór panieński (oczywiście na koniu), widzi, że Helen ukradła jej wszystkie pomysły na paryskie przyjęcie. Od czasu przyjęcia zaręczynowego Lillian i Dougie’go, Helen nie tylko gruntownie przemeblowała dom, ale cała posiadłość wręcz ocieka Paryżem. Taras przypomina małą kawiarenkę, a w ogrodzie ustawiono miniaturową wieżę Eiffela. Dodatkowo, co jeszcze bardziej rani Annie, Helen zamówiła olbrzymią fontannę z czekoladą. Zrobiona z marmuru fontanna ma ponad 2 metry wysokości i wylewa się z niej płynna czekolada. Annie jest gotowa iść na wojnę i nie można jej za to winić.

Wesele

Kiedy Lillian zwierza się Annie ze swoich obaw w stosunku do Helen i jej wygórowanych ambicji, przyjaciółka jest pierwsza, żeby ją uspokoić. Za późno. Ale jakie wesele mogłoby się obejść bez pokazów laserowych, fajerwerków i fontann z czekoladą?

Ekipa produkcyjna zdecydowała się zrealizować scenę ekstrawaganckiego wesela Lillian i Dougie'go w Arboretum Hrabstwa Los Angeles. „To piękny zielony teren z ogrodami i olbrzymim basenem pośrodku wielkiego trawnika. Osuszyliśmy basen, aby móc umieścić w nim platformy i oświetlenie, a następnie ponownie go napełniliśmy wodą. Kilka reflektorów umieszczono na podnośnikach, aby oświetlić zespół, kiedy ten stanie na scenie. Wyglądało to bardzo drogo i efektownie”.

Po sześciu latach występów w programie Saturday Night Live, nominowana do nagrody Emmy, KRISTEN WIIG (Annie / scenariusz / współproducent) stała się jedną z najbardziej pożądanych gwiazd filmu i telewizji. Aktorka wystąpiła ostatnio w filmach „Paul” i „All Good Things”, a także użyczyła swojego głosu w fimie „Jak ukraść księżyc” (Despicable Me). Wiig zadebiutowała na dużym ekranie rolą szefowej głównej bohaterki w komedii Judda Apatowa „Wpadka” (Knocked Up). Inne produkcje, w których wystąpiła to m.in. „Whip It”, „Ghost Town”, „Walk Hard: The Dewey Cox Story” oraz nagrodzony Emmy serial „30 Rock”.

MAYA RUDOLPH (Lillian) wystąpiła ostatnio u boku Adama Sandlera i Chrisa Rocka w komedii „Duże dzieci” (Grown Ups) oraz świetnie przyjętym filmie Sama Mendesa „Para na życie” (Away We Go). Inne filmy z jej udziałem to m.in. „Ostatnia audycja” (A Prairie Home Companion) Roberta Altmana, „Idiocracy”, „Tylko w duecie” (Duets), „50 pierwszych randek” (50 First Dates), „Gattaca”, „Lepiej być nie może” (As Good as It Gets). W 2000 roku, Rudolph zadebiutowała w programie NBC „Saturday Night Live”, gdzie przez 7 lat wcielała się w takie postaci jak Oprah Winfrey, Donatella Versace czy Whitney Houston.

Pochodząca z Australii, ROSE BYRNE (Helen) już po raz drugi z rzędu została nominowana do nagrody Emmy za rolę Ellen Parsons w serialu „Damages”. Rola ta przyniosła jej także nominację do Złotego Globu. Ostatnio aktorkę można było oglądać w thrillerze „Insidious”, który został zaprezentowany m.in. na festiwalu filmowym w Toronto. W jej dorobku znajdują się także takie filmy jak „X-Men: First Class in London”, „Get Him to the Greek”, „Chłopaki też płaczą” (Forgetting Sarah Marshall), „Knowing”, „Adam”, „Marie Antoinette”, „28 tygodni później” (28 Weeks Later), „The Dead Girl”, „Troja” (Troy), „I Capture the Castle” oraz „The Goddess of 1967” - nagroda dla najlepszej aktorki na festiwalu filmowym w Wenecji.

Trzykrotnie nominowany do nagrody Emmy, PAUL FEIG (reżyseria / producent wykonawczy) rozpoczynał karierę jako niezwykle popularny komik, dzięki czemu jako aktor charakterystyczny pojawiał się regularnie m.in. w serialach „Dirty Dancing” czy „Sabrina, nastoletnia czarownica” (Sabrina, the Teenage Witch) oraz filmach „Ski Patrol” i „Szaleństwa młodości” (That Thing You Do!”. Pierwszym filmem, który wyprodukował i wyreżyserował na podstawie własnego scenariusza był pokazywany na licznych festiwalach „Life Sold Separately”. Wkrótce potem, Feig napisał scenariusz pilota serialu „Freaks and Geeks”, który zakupiła DreamWorks Television dzięki długoletniemu przyjacielowi scenarzysty, producentowi Juddowi Apatowowi. NBC wyprodukowała 18 odcinków serialu,a Feig został nominowany do Emmy. Inne produkcje w jego dorobku to „I Am David” z Jamesem Caviezelem i Joan Plowright w rolach głównych oraz komedia familijna „Unaccompanied Minors”.

Feig wyreżyserował także odcinki tak popularnych seriali telewizyjnych jak „Arrested Development”, „Biuro” (The Office), „Siostra Jackie” (Nurse Jackie), „Bored to Death”, „Trawka” (Weeds) i „Mad Men”.

ROBERT YEOMAN, ASC (zdjęcia) jest autorem zdjęć do takich produkcji jak „Get Him to the Greek”, „Whip It”, „Yes Man”, „Drugstore Cowboy”, „Permanent Midnight”, „Dogma”, „Bottle Rocket”, „Rushmore”, „The Royal Tenenbaums”, „Podwodne życie ze Stevem Zissou” (The Life Aquatic With Steve Zissou), „Red Eye” czy „The Squid and the Whale”.

MICHAEL ANDREWS (muzyka) po raz pierwszy pracował z Juddem Apatowem w 2000 roku, kiedy skomponował muzykę do serialu „Freaks and Geeks”. Jego kompozycje można usłyszeć także w filmach „Funny People”, „Bad Teacher”, „Donnie Darko”, „Ty i ja, i wszyscy których znamy” (Me and You Everyone We Know) oraz „Cyrus”.

https://vod.plus?cid=fAmDJkjC