Legendy sowiego królestwa: Strażnicy Ga'Hoole (2010)

EMILY BARCLAY (Gylfie) w 2005 roku otrzymała British Independent Film Award w kategorii najbardziej obiecujący debiut oraz New Zealand Screen Award dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za rolę Celii w thrillerze Brada MacGanna W kryjówce mojego ojca, gdzie zagrała u boku Matthew Macfadyena. Zdobyła uznanie krytyków rolą Katariny, nastoletniej matki, która planuje zabić własnego ojca, w Szatańskim planie Paula Goldmana, za który w 2006 roku została nominowana do nagrody dla najlepszej aktorki przez organizację Film Critics Circle of Australia, otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej Australijskiego Instytutu Filmowego, a także IF Award dla najlepszej aktorki.
Aktorka zagra wkrótce u boku Rhysa Darby’ego, wcielając się w rolę Brendy w kręconej w Nowej Zelandii komedii romantycznej Paula Murphy’ego Love Birds.
Można ją było oglądać także w takich filmach jak Lou, w którym zagrała Rhię u boku nominowanego do Oscara Johna Hurta. Obraz miał swoją premierę na tegorocznym Australijskim Festiwalu Filmowym w Dungog. Barclay zagrała także w komediodramacie Prime Mover Davida Caesara z Michaelem Dormanem, a także u boku Kelly McGillis i Kate Elliott w horrorze Johna Lainga Nikt cię nie usłyszy.
Zyskała uznanie licznymi występami w telewizji, w tym w The Silence, za który otrzymała w 2006 roku nominację AFI dla najlepszego występu gościnnego lub serialowej aktorki drugoplanowej, a także nominację do nagrody Logie Grahama Kennedy’ego dla najwybitniejszej nowej aktorki roku 2007. W 2009 roku otrzymała także nagrodę New Zealand Film dla najlepszej aktorki za rolę młodej Flory w Pieces of My Heart, w którym wystąpiła również Keisha Castle-Hughes.
Zagrała także Mię w spektaklu „That Face” i Suzette w sztuce „Gethsemane”, które wystawiono na deskach Belvoir St. Theatre.

ABBIE CORNISH (Otulissa) jest najbardziej znana z głównych ról w filmach niezależnych — Candy, gdzie grała u boku Heatha Ledgera, oraz Salto z Samem Worthingtonem, dzięki którym organizacja Film Critics Circle of Australia przyznała jej nagrodę dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. W tej kategorii otrzymała również nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) za Salto i nominację za Candy. Cornish zagrała ostatnio u boku Bena Whishawa i Paula Schneidera postać Fanny Brawne, kochanki poety Johna Keatsa w dramacie Jane Campion Jaśniejsza od gwiazd, który miał premierę na festiwalu filmowym w Cannes w 2009 roku. Film ten przyniósł jej nominację do British Independent Film Award dla najlepszej aktorki i uznanie krytyków z całego świata. Wkrótce zobaczymy Cornish w thrillerze The Dark Fields, w którym zagra z Robertem De Niro i Bradleyem Cooperem, a także w Sucker Punch w reżyserii Zacka Snydera, których premierę przewidziano na 2011 rok. Będzie ją można również oglądać w historyczno-fantastycznym obrazie Madonny pt. W.E., który opowiada historię związku króla Edwarda VIII i amerykańskiej bywalczyni salonów Wallis Simpson. Jej pozostałe osiągnięcia filmowe obejmują Stop-Loss w reżyserii Kimberly Pierce; Elizabeth: Złoty wiek Shekhara Kapura, Dobry rok Ridleya Scotta, w którym wystąpiła z Russellem Crowe, a także Doskonały dzień i Maskę małpy. Cornish zadebiutowała jako piętnastolatka w rodzinnej Australii w emitowanym przez Australian Broadcasting Company serialu Children’s Hospital. Następnie wystąpiła w serialu Wildside stacji ABC, dzięki któremu w 1999 roku po raz pierwszy otrzymała nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego. W roku 2003 była nominowana do nagrody AFI za swój gościnny występ w miniserialu ABC Marking Time.

ADRIENNE DEFARIA (Eglantyna) ma sześć lat i wystąpiła ostatnio na wielkanocnej paradzie La Canada Kindergarten w roli Pszczółki nr 3. Wcześniej regularnie brała udział w wieczornych piątkowych kalamburach rodziny DeFaria.
Jest uczennicą, która w zależności od nastroju kształci się na strażaka, prezydenta lub balerinę...

JOEL EDGERTON (Stalowy dziub) zagrał ostatnio w filmie Davida Michoda pt. Królestwo zwierząt. Będzie go można wkrótce oglądać również w obrazie Matthijsa Van Heijningena Jr. The Thing, którego producentem jest Marc Abraham, a także u boku Nicka Nolte, Toma Hardy’ego i Jennifer Morrison w filmie Warrior Gavina O’Connora.
Pojawił się w ponad dwudziestu produkcjach, w tym w takich hitach jak Gwiezdne Wojny: Część II — Atak klonów i Gwiezdne Wojny: Część III — Zemsta Sithów George’a Lucasa, Król Artur Antoine’a Fuqua, As w rękawie Joego Carnahana oraz docenionej przez krytyków komedii Kozaczki z pieprzykiem Juliana Jarrolda. W roku 2002 za rolę Shane’a w filmie Dokonać zemsty otrzymał nominację do nagrody organizacji Film Critics Circle of Australia (FCCA) dla najlepszego aktora drugoplanowego, a w roku 2003 nominowano go w tej samej kategorii za udział w Ned Kelly. W roku 2008 obraz The Square zapewnił mu nagrodę FCCA za najlepszy scenariusz oraz nominację w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy, a także wyróżnienie Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) między innymi w kategorii najlepszy scenariusz oryginalny i najlepszy aktor drugoplanowy. W tym samym roku został również uhonorowany nagrodą Melbourne Underground Film Festival dla najlepszego aktora za film Akolici.
Inne sukcesy filmowe Edgertona to The Waiting City, Separation City, 9 dolarów 99 centów, Zabójczy szept, Open Window, Pechowe tournee, Fatalna pomyłka, Przykładowi ludzie, Praise, Królowie Erskineville, Initiation i Dogonić słońce.
Można go też było oglądać na scenie w wielu produkcjach, w tym ostatnio w roli Stanleya u boku Cate Blanchett w „Tramwaju zwanym pożądaniem” wystawianym przez Sydney Theatre Company, za który w 2009 roku otrzymał nominację do nagrody Sydney Theatre w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy. Wystąpił także w rolach Katuriana w produkcji Melbourne Theatre Company „Pillow Man” i króla Henryka w sztuce „Henryk V” Bell Shakespeare Company. Do jego sukcesów telewizyjnych można zaliczyć udział w kilku serialach, np. W pogoni za szczęściem, za który w roku 2002 otrzymał nagrodę AFI w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy w serialu telewizyjnym oraz nominację Silver Logie dla najwybitniejszego aktora, a także nominację AFI w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy.

DEBORRA-LEE FURNESS (Barran) otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki od organizacji Film Critics Circle of Australia, nagrodę Variety Award, a także nagrodę dla najlepszej aktorki za Shame, przyznaną podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Seattle. Rola w Waiting przyniosła jej nagrodę dla najlepszej aktorki na hiszpańskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian. Furness otrzymała nominację do nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego za gościnny występ w serialu Sea Change i nominację dla najlepszej aktorki drugoplanowej za Duchy Jindabyne Raya Lawrence’a. Za rolę Jude w Duchach Jindabyne otrzymała również nagrodę Film Critics Circle of Australia. Aktorka pojawi się wkrótce w filmie Blessed Any Kokinos.
Furness ukończyła American Academy of Dramatic Arts w Nowym Jorku. Wyreżyserowała monodram „Portret damy” dla London Stage oraz serię sztuk dla Hollywood Playhouse. Jest także autorką scenariusza i reżyserką filmu Standing Room Only, który pokazywano w Europie, Azji, Australii i USA podczas najważniejszych festiwali filmowych. Prowadziła również własny program Directors on Directing dla FOXTEL Australia.
Razem z mężem Hugh Jackmanem i partnerem biznesowym Johnem Palermo założyła wytwórnię filmową Seed Productions. Podczas gali organizowanej w Nowym Jorku przez Worldwide Orphans Foundation Furness zostanie wyróżniona za wspieranie dzieci wymagających szczególnej troski, pracę jako ambasadorka programu World Vision, sponsor akcji humanitarnych na rzecz dzieci, współzałożycielka Rafiki Society w Vancouver oraz Orphan Angels w Australii.

RYAN KWANTEN (Kludd) gra ostatnio w popularnym serialu HBO pt. Czysta krew opartym na serii powieści Charlaine Harris, za który został nominowany do nagrody Gildii Aktorów Filmowych w kategorii wybitne dokonania zespołu serialu telewizyjnego.
Przerwę w kręceniu nominowanego do Złotego Globu serialu spędził, pracując nad filmami długometrażowymi. Wcielił się w rolę policjanta w osadzonym we współczesnych realiach westernie pt. Red Hill, opowiadającym historię zemsty. Premiera obrazu odbyła się w tym roku na Festiwalu Filmowym w Berlinie, gdzie zebrał entuzjastyczne recenzje. Kwanten gra również tytułową rolę tajnego agenta i superbohatera po godzinach w Griff the Invisible. Obecnie pracuje ze Steve’em Zahnem nad filmem The Knights of Badassdom. Inne sukcesy Kwantena to między innymi Don’t Fade Away, Flicka, rola tytułowa w American Brown, za którą otrzymał nagrodę publiczności w kategorii najlepszy film na Festiwalu Filmowym
w Montrealu, Liquid Bridge nominowany w kategorii najlepszy film na Australijskim Festiwalu Filmowym oraz Dead Silence Jamesa Wana.
Kwanten zagrał w wielu filmach i serialach już w czasie, gdy studiował zarządzanie przedsiębiorstwem na Uniwersytecie w Sydney. Światowy rozgłos zyskał, gdy dołączył do obsady popularnego australijskiego serialu Home and Away, który gości na ekranach od wielu lat. Inne sukcesy aktora to doceniony przez krytyków serial Summerland oraz wyprodukowany przez stację ESPN film The Junction Boys.
Ryan jest nie tylko aktorem, lecz także znakomitym sportowcem. Po wygraniu zawodów w biatlonie w Los Angeles dwa lata z rzędu zakwalifikował się do międzynarodowych zawodów w tej dyscyplinie w Szwecji w roku 2006 i we Włoszech w roku 2007.

ANTHONY LAPAGLIA (TWILLIGHT) został powszechnie doceniony za rolę Jacka Malone’a w hitowym serialu Bez śladu, za który otrzymał Złoty Glob, nominację do nagrody Emmy oraz dwie nominacje do nagrody Gildii Aktorów Filmowych. W 2002 LaPaglia został uhonorowany nagrodą Emmy za gościnne występy w serialu Frasier. Za tę samą rolę otrzymał nominacje w latach 2000 i 2004.
Za występ w klasyku Arthura Millera „Widok z mostu” otrzymał nagrody Tony, Drama Desk Award i Outer Critics Circle Award. LaPaglia jest również producentem filmowej wersji sztuki. Inne sukcesy sceniczne aktora to między innymi niezależna produkcja „Bezimienni bohaterowie”, historia kapitana straży pożarnej borykającego się z zadaniem napisania mów pochwalnych na cześć podwładnych, których stracił w wydarzeniach z 11 września. W ekranowej adaptacji pod tym samym tytułem u boku LaPaglii zagrała Sigourney Weaver.
W roku 2009 aktor otrzymał nominację do Australia Inside Film Award za film Balibo, w którym wcielił się w rolę korespondenta wojennego Rogera Easta podróżującego do Timoru Wschodniego, aby zbadać sprawę morderstw „Piątki z Balibo” w 1975 roku. LaPaglia jest jednocześnie producentem obrazu.
Inne sukcesy filmowe aktora to m.in. doceniona przez krytyków Kwestia zaufania, za którą został uhonorowany nagrodą AFI dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, Wesele Betsy, Świat zabawy, Słodki drań, Klient, Człowiek firmy, Mordercze lato, Miłość w Nowym Jorku, Lansky, Phoenix, Wbrew przykazaniom, Sprytne kłamstwa, Zimowe przesilenie, Architekt oraz Happy Feet: Tupot małych stóp.
LaPaglię można było także oglądać w serialu Morderstwo i filmach telewizyjnych Nie poddam się — historia Jima Valvano, Wymiar sprawiedliwości, za który otrzymał nominację do nagrody Cable ACE oraz Ogród odkupienia.

MIRIAM MARGOLYES (Pani Plithiver) użyczyła głosu postaciom z nagradzanych filmów George’a Millera: Pani Astrakhan z filmu Happy Feet: Tupot małych stóp oraz muchy z filmu Babe — świnka z klasą i jego kontynuacji Babe: świnka w mieście. Głosem Margolyes mówili także: robaczek świętojański z filmu Jakubek i brzoskwinia olbrzymka, swatka z Mulan, a także słynna karmelowa królica z reklamy Cadbury. W przyszłości głosy Margolyes, Seana Connery’ego i Alana Cumminga usłyszymy w filmie Sir Billi, gdzie Margolyes wcieli się w postać Baronowej Chantal McToff.
Margolyes zagra też w filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci: część II, ostatnim z bijącej rekordy popularności serii. Wcześniej wystąpiła w jednej z poprzednich części cyklu, zatytułowanej Harry Potter i Komnata Tajemnic. Grała także różne role w ponad 40 innych filmach. Wcieliła się w pielęgniarkę w Romeo i Julii Baza Luhrmanna, gdzie zagrała u boku Leonarda DiCaprio i Claire Danes. Otrzymała rolę Pani Mingott w filmie Wiek niewinności Martina Scorsese, za którą przyznano jej nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Zagrała też Peg Sellers w filmie Peter Sellers — życie i śmierć z Geoffreyem Rushem, Dolly de Vries w Julii z Annette Bening, gosposię Dorcas w Lawendowym wzgórzu z Judi Dench i Maggie Smith, a także Florę Finching w Małej Dorrit.

HELEN MIRREN (Nyra) zdobyła międzynarodowe uznanie za swoje dokonania na scenie, dużym ekranie i w telewizji. Za rolę królowej Elżbiety II w filmie Królowa, przeboju kinowym Stephena Frearsa z 2006 roku, przyznano jej Nagrodę Akademii Filmowej, Złoty Glob, Nagrodę Gildii Aktorów Filmowych (SAG) i nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki. Została okrzyknięta najlepszą aktorką przez praktycznie każdą organizację krytyków od Los Angeles po Londyn.
Na małym ekranie Mirren została także nagrodzona za rolę królowej Elżbiety I w miniserialu HBO z 2005 roku pt. Elżbieta I, która przyniosła jej nagrodę Emmy, Złoty Glob i nagrodę SAG.
Ostatnio Mirren otrzymała także nominację do Oscara i Złotego Globu za rolę Zofii Tołstoj w dramacie historycznym The Last Station.
Mirren zagra w remake’u filmu Artur, dając nowe życie postaci Hobsona, która w oryginalnej wersji filmu przyniosła Oscara Johnowi Gielgudowi. Następnie aktorka wcieli się w rolę Prospery w kinowej adaptacji szekspirowskiej „Burzy” w reżyserii Julie Taymor. Natomiast w październiku zobaczymy ją w roli emerytowanej morderczyni w filmie Red wytwórni Summit Entertainment, nakręconym na podstawie komiksu wydawnictwa DC Comics pod tym samym tytułem. W grudniu pojawi się w thrillerze Johna Maddena The Debt, w którym gra agentkę Mossadu. Mirren rozpoczęła karierę rolą Kleopatry w National Youth Theatre. Następnie przyłączyła się do zespołu Royal Shakespeare Company i zagrała w sztuce „Troilus i Kresyda” oraz „Makbet”. W 1972 dołączyła do grupy teatralnej uznanego reżysera Petera Brooka, z którą występowała na wielu scenach świata.
Jej karierę filmową rozpoczął film Michaela Powella Age of Consent, ale sławę przyniosła jej rola w obrazie Johna Mackenziego Długi Wielki Piątek z 1980 roku. W ciągu kolejnych 10 lat zagrała w wielu znanych filmach, takich jak Excalibur Johna Boormana albo irlandzki thriller Neila Jordana Cal, za który otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Cannes oraz nagrodę Evening Standard Film Award. Można ją było oglądać także w filmach Wybrzeże Moskitów Petera Weira, Kucharz, złodziej, jego żona i jej kochanek Petera Greenawaya oraz Tam, gdzie nie chadzają anioły Charlesa Sturridge’a.
Mirren otrzymała pierwszą nominację do Oscara za rolę królowej Charlotty w filmie Szaleństwo Króla Jerzego Nicholasa Hytnera, która przyniosła jej również nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1994 roku. Drugą nominację do Oscara otrzymała za rolę służącej w filmie Roberta Altmana Gosford Park z 2001 roku. Została za nią nominowana do Złotego Globu i nagrody BAFTA, nagrody kilku organizacji krytyków i dwóch nagród SAG: jedną dla najlepszej aktorki drugoplanowej, a drugą dla najlepszej obsady filmowej.
Zagrała także w wielu innych filmach: Spirala przemocy Terry’ego George’a, którego była też współproducentem, Dziewczyny z kalendarza, za który otrzymała nominację do Złotego Globu, Rozrachunek, Zawód zabójca, Skarb narodów: Księga Tajemnic, Atramentowe serce i Stan gry.
Na małym ekranie Mirren wystąpiła w wielokrotnie nagradzanym serialu Główny podejrzany, w którym wcieliła się w rolę detektyw Jane Tennison. Za rolę w pierwszych sezonach serialu zdobyła nagrodę Emmy i trzy nagrody BAFTA. Kolejną nagrodę Emmy i nominację do Złotego Globu otrzymała za rolę detektyw Jane Tennison w ostatnim sezonie serii kanału PBS zatytułowanym Główny podejrzany 7: Końcowy akt.
Wśród jej licznych ról telewizyjnych należy również wymienić tę w Pożegnaniu z Chase, za którą otrzymała Złoty Glob, w Pasji Ayn Rand, wyróżnioną nagrodą Emmy i nominacją do Złotego Globu, w Od drzwi do drzwi nagrodzoną nominacjami do Złotego Globu, nagrody Emmy i Nagrody Gildii Aktorów Filmowych oraz Rzymskiej wiośnie Pani Stone, która przyniosła jej nominacje do tych samych nagród.
Mirren jest także bardzo zaangażowana w pracę w teatrze. Otrzymała dwie nominacje do nagrody Tony: pierwszą za rolę w spektaklu „Miesiąc w kraju”, a drugą za rolę w „Tańcu śmierci” u boku Iana McKellena. Została także nominowana do Olivier Award dla najlepszej aktorki za rolę w sztuce „Żałoba przystoi Elektrze” Teatru Narodowego w Londynie. W roku 2009 Mirren powróciła do Teatru Narodowego, aby zagrać tytułową rolę w sztuce „Fedra” w reżyserii Nicholasa Hytnera.
W 2003 roku Helen Mirren otrzymała tytuł Dame of the British Empire.

SAM NEILL (Allomere) niedługo zagra w filmie Ice u boku Richarda Roxburgha i Stephena Moyera. Na początku swojej kariery Neill wystąpił u boku Judy Davis w słynnym filmie Gillian Armstrong Moja wspaniała kariera, Obfitości Freda Schepisi, a także Krzyku w ciemności, za który otrzymał w 1989 nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. Zagrał również w takich filmach jak: Śmierć w Brunswick w reżyserii Johna Ruane’a, za który w roku 1991 otrzymał nominację AFI w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy; Martwa cisza Phillipa Noyce’a, gdzie wystąpiła także Nicole Kidman; oraz Płotka, gdzie zagrał u boku Cate Blanchett i za który otrzymał nominację Kręgu Krytyków Filmowych Australii (FCCA) w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy.
Największe osiągnięcia Neilla w produkcjach międzynarodowych obejmują takie filmy jak: Polowanie na Czerwony Październik w reżyserii Johna McTiernana, Aż na koniec świata Wima Wendersa, nagrodzony Oscarem Fortepian w reżyserii Jane Campion, Park Jurajski Stevena Spielberga i jego sequele, Czas przemian Michela Hoffmana, Zaklinacz koni Roberta Redforda, Człowiek przyszłości Chrisa Columbusa, a ostatnio także Świt braci Spierig. Aktor wystąpił w wielu produkcjach telewizyjnych i zagrał role w kilku serialach, takich jak Happy Town stacji ABC czy cieszącej się uznaniem krytyków Dynastii Tudorów, emitowanej przez Showtime. Trzykrotnie nominowano go do nagrody Złotego Globu w kategorii najlepszy aktor: w 1998 roku za miniserial Uczeń Merlina, za który nominowano go także do nagrody Emmy dla najlepszego aktora, w 1992 roku za Pod wiatr oraz serial Reilly: The Ace of Spies, za którego wyróżniono go nagrodą dla najlepszego aktora telewizji brytyjskiej. W 2004 roku otrzymał nagrodę AFI dla najlepszego serialowego aktora pierwszoplanowego za grę w serialu Jessica, a także nominację do nagrody Silver Logie magazynu TV Week dla najlepszego aktora serialowego.

RICHARD ROXBURGH (Boron) zagrał w ponad 25 filmach, takich jak Sanctum, Ice, Love and Mortar, Niewidzialny w reżyserii Roba Cohena, Van Helsing Stephena Sommersa, Liga niezwykłych dżentelmenów Stephena Norringtona, Moulin Rouge Baza Luhrmanna, Mission: Impossible 2 Johna Woo, Oskar i Lucinda Gillian Armstrong i nakręconym w 1996 roku Marząc o Patsy Cline, za który otrzymał nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) dla najlepszego aktora pierwszoplanowego oraz nagrodę FCCA dla najlepszego aktora.
Wystąpił w kilkunastu produkcjach telewizyjnych; wcielił się między innymi w rolę najdłużej urzędującego premiera Australii, Boba Hawke w filmie Hawke. Zagrał także w Ciszy, za którą otrzymał w 2007 roku nominację do nagrody Logie Award dla najlepszego aktora, a także nominację do nagrody AFI dla najlepszego serialowego aktora pierwszoplanowego. Uznanie krytyków przyniosła mu rola w serialu Blue Murder, za którą w 1996 roku otrzymał nominację do nagrody AFI dla najlepszego serialowego aktora pierwszoplanowego, a także Silver Logie Award w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy. Regularnie grał w serialach, otrzymał pierwszoplanową rolę w serialu stacji ABC East of Everything.
Debiutem reżyserskim Roxburgha był film pełnometrażowy Mój ojciec i ja, z Erikiem Baną w roli głównej, za który w 2007 roku otrzymał nagrodę AFI dla najlepszego reżysera.
Aktor wystąpił w wielu sztukach wystawianych przez Sydney’s Belvoir St Theatre, m.in w „Toy Symphony”, za którą otrzymał w 2008 roku Helpmann Award dla najlepszego aktora teatralnego i Sydney Theatre Award dla najlepszego aktora. Razem z Geoffreyem Rushem wystąpił w „Hamlecie”, za co w 1995 roku wyróżniono go nominacją do Green Room Award dla najlepszego aktora, nagrodą STCC dla najlepszego wykonania roli męskiej oraz nominacją do STCC Shakespeare Globe Centre Award za najlepsze wykonanie. Liczne role odgrywane w The Sydney Theatre Company obejmują m.in. „The Closer” i „The Homecoming”, za którą w 1992 roku otrzymał STCC Award w kategorii najlepsze wykonanie roli drugoplanowej. W 1995 roku wyróżniono go nagrodą Variety Club of Australia Stage. Roxburgh wyreżyserował także kilka produkcji teatralnych, m.in. „Ray’s Tempest” i „Twelfth Night” dla Belvoir St Theatre oraz wystawioną podczas Międzynarodowego Festiwalu w Melbourne i Festiwalu w Sydney „That Eye the Sky” dla Burning House Theatre Company, która w 1994 roku otrzymała nominację do nagrody STCC Award w kategorii najlepsza nowa sztuka teatralna lub musical, a także STCC’s John Tasker Award dla niezależnego reżysera. W 1986 roku Roxburgh ukończył National Institute of Dramatic Art.

GEOFFREY RUSH (Ezylryb) jest uznanym zdobywcą wielu międzynarodowych nagród, który od początku swojej kariery w Australii pojawił się w ponad 70 sztukach teatralnych oraz w ponad 20 filmach.
Rush zyskał sławę dzięki roli w filmie Blask Scotta Hicksa. Jest zdobywcą Oscara dla najlepszego aktora, Złotego Globu, nagrody BAFTA, nagrody Gildii Aktorów Filmowych (SAG) oraz Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI). Jego pamiętne występy zyskały międzynarodowe uznanie krytyków, o czym świadczą nagrody FCCA, Broadcast Film Critics oraz New York i Los Angeles Film Critics’ Awards. Rush został nominowany do Oscara za rolę w obrazie Philipa Kaufmana Zatrute pióro i otrzymał podwójną nominację do Oscara i Złotego Globu za rolę w Zakochanym Szekspirze. Za porywający występ w zekranizowanej przez stację HBO produkcji Peter Sellers — Życie & Śmierć Rush zdobył nagrodę Emmy, Złoty Glob oraz SAG Award.
Ostatnio Rush wystąpił w trzech częściach popularnej serii Piraci z Karaibów, która zarobiła ponad 2,7 miliarda dolarów na całym świecie. Wraz z Johnnym Deppem aktor ponownie pojawi się w kontynuacji tej serii, której roboczy tytuł brzmi Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides. W dramacie historycznym The King’s Speech wyreżyserowanym przez Toma Hoopera u boku Rusha zagrają Helena Bonham Carter, Guy Pearce i Colin Firth, natomiast w obrazie Eye of the Storm Rush zagra z Charlotte Rampling i Judy Davis. We wrześniu wchodzi do kin filmowa wersja australijskiego musicalu Bran Nue Dae w reżyserii Rachel Perkins, która w styczniu miała swoją premierę w Stanach Zjednoczonych podczas Festiwalu Filmowego w Sundance.
W 2009 roku Rush zdobył nagrodę Tony dla najlepszego pierwszoplanowego aktora w sztuce za rolę schorowanego króla w komedii Eugene Ionesco „Król umiera”. Za zaangażowanie w życie teatralne Goeffrey Rush zdobył prestiżową nagrodę Sidney Myer Performing Arts Award. We wczesnych latach 80., jako zasłużony członek grupy Lighthouse pod przewodnictwem Jima Sharmana, Rush odgrywał główne rolę w wielu klasycznych produkcjach.
Rush zdobył również nagrodę SCCA za najwybitniejszy występ w The Diary of a Madman Neila Armfielda, otrzymał nominację do Variety Club Award dla najlepszego aktora, a w 1990 roku został uhonorowany Victorian Green Room Award. Został także nominowany do nagrody SCCA dla najlepszego aktora za role w sztukach: „Rewizor” Gogola, „Wujaszek Wania” Czechowa i „Oleanna” Mameta.
Rush ukończył filologię angielską na uniwersytecie w Queensland. Studiował także w Jaques Lecoq School of Mime, Movement and Theater w Paryżu. Po powrocie do Australii wystąpił między innymi w teatralnej produkcji „Króla Leara” oraz w „Czekając na Godota” u boku Mela Gibsona.
Do pozostałych filmów z udziałem aktora należą: Monachium, Elizabeth — Złoty wiek, Candy, Okrucieństwo nie do przyjęcia, Gdzie jest Nemo?, Ned Kelly, Kwestia zaufania, Frida, Krawiec z Panamy, Dom na Przeklętym Wzgórzu, Super-bohaterowie, Nędznicy, Rąbek duszy, Dzieci rewolucji, On Our Selection, Wieczór trzech króli, Oskar i Lucinda oraz Randka z gwiazdą. Udzielił także głosu postaci Boga w serialu komediowym kanału ABC pt. Lowdown.

JIM STURGESS (Soren) wystąpił ostatnio razem z Timothym Spallem i Clemence Posey jako Jamie w cieszącym się uznaniem krytyków Heartless Philipa Ridleya, który miał swoją premierę w lutym tego roku. Tej jesieni aktor zagra Janusza w opartym na faktach filmie The Way Back Petera Weira, gdzie razem z Collinem Farrellem i Edem Harrisem wcielą się w żołnierzy, którzy w 1942 roku planują wyczerpującą ucieczkę z syberyjskiego gułagu. Zagra także u boku Anne Hathaway w komedii romantycznej One Day, nakręconej na podstawie znanej powieści Davida Nichollsa. U boku Kirsten Dunst zagra natomiast Adama filmie science fiction Upside Down, który wejdzie do kin następnej wiosny.
Aktor zagrał ostatnio z sir Benem Kingsleyem w nagradzanym niezależnym filmie Kari Skogland 50 ocalonych na kanwie wstrząsających losów Martina McGartlanda, tajnego agenta, który zinfiltrował IRA. Film ten zaprezentowano w 2008 roku podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto. Sturges otrzymał za niego w 2009 roku nominację do Vancouver Film Critics (VFC) Award w kategorii najlepszy aktor grający w filmie kanadyjskim. Sturgess zagrał także z Kate Bosworth i Kevinem Spacey w kasowym hicie Roberta Luketica pt. 21, Crossing Over, Kochanicach króla i docenionym przez krytyków Across the Universe w reżyserii Julie Taymor, gdzie zagrał u boku Evan Rachel Wood.
Aktor otrzymał nominację w kategorii najlepszy debiut podczas rozdania Empire Film Awards w 2009 roku.

HUGO WEAVING (Noctus/Grimble) jest powszechnie znany z roli Agenta Smitha, którego zagrał w słynnej trylogii Matrix braci Wachowskich, a także filmu V jak Vendetta oraz wielokrotnie nagradzanej trylogii Władca Pierścieni, w której wcielił się w postać Elronda. Niedługo będzie go można oglądać w roli Johanna Schmidta/The Red Skull w zapowiadanym na rok 2011 obrazie Joego Johnstona Captain America. Ostatnio zagrał w filmie Johnstona pt. Wilkołak, a także u boku Emmy Watson i Davida Wenhama w australijskim obrazie Oranges and Sunshine. Weaving zyskał również uznanie, użyczając swojego głosu wielu bohaterom, w tym Megatronowi z hitu Michaela Baya Transformers i jego drugiej części — Transformers: Zemsta upadłych, Noah z nagradzanego Happy Feet: Tupot małych stóp George’a Millera, owczarkowi imieniem Rex z filmów Babe — świnka z klasą i Babe — świnka w mieście. Weaving otrzymał trzy nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) dla najlepszego aktora — pierwszą w 1991 roku za postać niewidomego fotografa w przełomowym obrazie Jocelyn Moorhouse Dowód. W 1994 został nominowany w tej samej kategorii za rolę Mitzi Del Bra w Priscilli, królowej pustyni Stephana Elliotta. Drugą nagrodę AFI otrzymał w 1998 roku za Przesłuchanie w reżyserii Craiga Monahana. Za film ten uhonorowano go w tym samym roku nagrodą dla najlepszego aktora na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Montrealu. W 2005 roku za docenioną rolę w Płotce u boku Cate Blanchett i Sama Neilla otrzymał trzecią nagrodę AFI.
Do teatralnych dokonań Weavinga można zaliczyć między innymi sztukę „Hedda Gabler” wystawionej przez Sydney Theatre Company, „Riflemind” w reżyserii Phillipa Seymoura Hoffmana, a ponadto różne produkcje cenionego w Sydney Belvoir St Theatre, w tym „The Alchemist” oraz „The Popular Mechanicals” z Geoffreyem Rushem.

DAVID WENHAM (Digger) był już wielokrotnie nagradzaną gwiazdą w rodzinnej Australii, zanim przyciągnął uwagę całego świata rolami w takich obrazach jak Moulin Rouge Baza Luhrmanna, gdzie zagrał u boku Nicole Kidman, czy dwie ostatnie części hitu Petera Jacksona, trylogii Władca Pierścieni: Władca Pierścieni: Dwie Wieże oraz Władca Pierścieni: Powrót Króla. Za ostatnią część trylogii otrzymał nagrodę Gildii Aktorów Filmowych, Broadcast Film Critics Award, a także National Board of Review Award w kategorii najlepsze wykonanie. Wenham zagrał ostatnio z Emmą Watson i Hugo Weavingiem w Oranges and Sunshine, we Wrogach publicznych z Johnnym Deppem i Christianem Bale’em, epickim dramacie Baza Luhrmanna Australia, gdzie zagrali także Nicole Kidman i Hugh Jackman. Wcielił się w rolę Diliosa w przeboju kinowym Zacka Snydera 300, zagrał także w thrillerze Van Helsing. Wenham zagrał również w takich filmach, jak: Dzieci z Jedwabnego Szlaku, Propozycja, Pure, Łowca krokodyli, Proch i pył, Żona do wzięcia, Kolonia karna czy Greenkeeping.
W 1997 roku Wenham wystąpił w miniserialu Babies, za który po raz pierwszy otrzymał nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI). W następnym roku dwa razy nominowano go do nagród AFI, najpierw za występ w serialu Sea Change, który przyniósł mu także Logie Award, a następnie za grę w kinowej adaptacji Chłopców, za którą nominowano go także do nagrody FCCA. Za rolę w filmie Wyrównanie rachunków zdobył nagrody AFI, FCCA i Australian Comedy Awards. Nagrodę AFI i nominację do nagród FCCA przyniosły mu również filmy Lepsze niż seks oraz Bank. Otrzymał ponadto nominację do nagrody AFI za Molokai — historię ojca Damiana. Ostatnio nominowano go do nagrody AFI za film telewizyjny The Brush-Off oraz uhonorowano nagrodą AFI za występ w miniserialu Answered by Fire.
Zanim zaczął dostawać niewielkie role w telewizji, studiował w University of Western Australia. Zwrócił na siebie uwagę pamiętną rolą rozgoryczonego byłego skazańca w sztuce „The Boys” oraz rolą piromana w teatralnej i kinowej wersji „Opery u czubków”.

ZACK SNYDER (reżyser) zaczynał od spotów reklamowych i wideoklipów. Jego przepustką do świata filmów fabularnych okazał się remake klasyku George’a A. Romero Świt żywych trupów. Kasowy sukces 300 — adaptacji komiksu Franka Millera — i precyzyjnie wykonana ekranizacja Strażników sprawiły, że Snyder stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych reżyserów w Hollywood. Dbałość o szczegóły i estetykę jest znakiem rozpoznawczym reżysera.
Obecnie Snyder zajmuje się postprodukcją Sucker Punch. Film opowiada historię młodej dziewczyny, dla której świat wyobraźni jest jedyną drogą ucieczki od mrocznej rzeczywistości. W bogatej obsadzie zobaczymy Emily Browning, Abbie Cornish, Jona Hamma i Carlę Gugino. Premiera planowana jest na 25 marca 2011 roku.
Produkcją filmów Snydera zajmuje się działająca pod skrzydłami Warner Bros. wytwórnia Cruel and Unusal Films, którą założył wspólnie z żoną, a zarazem partnerką w produkcji filmów — Deborah. Obecnie pracują nad The Last Photograph — filmem według pomysłu Snydera, którego scenariuszem zajął się Kurt Johnstad. Drugi projekt reżysera to Army of the Dead — thriller z elementami kina akcji, opowiadający historię ojca walczącego o życie córki w świecie opanowanym przez zombie. Scenariusz napisze Joby Harold, natomiast sam Snyder będzie odpowiedzialny za produkcję. Reżyserię powierzono wielokrotnie nagradzanemu Matthijsowi Van Heijningenowi (juniorowi).
To jednak nie wszystko. Snyder i znany z filmu 300 Kurt Johnstad pracują nad obrazem Xerxes — ekranizacją niepublikowanego jeszcze komiksu Franka Millera o tym samym tytule. W planach są również Illustrated Man i Cobalt 60, nad którymi Snyder pracuje wspólnie z żoną Deborah.

ZAREH NALBANDIAN (producent) współpracę z Zackiem Snyderem rozpoczął w 2006 roku podczas produkcji hitu 300. Pracuje również nad powstającym właśnie dziełem Snydera — Sucker Punch.
Był producentem wykonawczym nagrodzonego Oscarem filmu Happy Feet: Tupot małych stóp, przełomowej animacji pełnej niesamowitych, realistycznych zdjęć, rozbudowanych scen tańca i dramaturgii. Do innych projektów Nalbandiana spod szyldu Animal Logic należy zaliczyć Zapowiedź — naszpikowany efektami specjalnymi thriller science-fiction w reżyserii Alexa Proyasa, Australię Baza Luhrmanna, Moulin Rouge!, Hero, Matrix czy Dom latających sztyletów.
Nalbandian rozpoczął karierę we wczesnych latach 70. od tworzenia efektów wizualnych w filmach fabularnych i reklamach w czasach sprzed epoki cyfrowej. W roku 1991, niesiony chęcią stworzenia środowiska, które wykorzysta i ujarzmi możliwości technologii cyfrowej, został współzałożycielem Animal Logic. Jego oddanie kreatywnej i technicznej doskonałości sprawiły, że Animal Logic zyskało miano jednego z czołowych studiów zajmujących się produkcją cyfrową.

JOHN ORLOFF (autor scenariusza) — jest uznanym scenarzystą, cenionym za tworzenie i adaptowanie rozbudowanych historii w różnych gatunkach filmowych.
Jednym z ostatnich dokonań Orloffa jest scenariusz i produkcja Anonymous, dramatu, którego akcja toczy się wokół teorii sugerującej, że dzieła Shakespeara nie były jego autorstwa. Reżyserią zajął się Roland Emmerich, a w obsadzie znaleźli się: Vanessa Redgrave, Sir Derek Jacobi, David Thewlis i Rhys Ifans. Film jest w fazie post-produkcji. Premiera przewidziana jest na rok 2011.
Praca w roli scenarzysty przy Kompanii Braci — miniserii osadzonej w czasach drugiej wojny światowej, której produkcją dla kanału HBO zajęli się Steven Spielberg i Tom Hanks — przyniosła mu nominację do nagrody Emmy. Scenariusz do Ceny odwagi, historii na podstawie porwania dziennikarki Daniel Pearl, w reżyserii Michaela Winterbottoma, nie tylko odbił się szerokim echem wśród krytyków, lecz także przyniósł mu nominację do nagrody FINDIE.
Obecnie, Orloff pracuje nad wieloma różnymi projektami.

EMIL STERN (autor scenariusza) — na swoim koncie ma pracę przy scenariuszach do Tenderness, z Russelem Crowe w roli głównej, oraz dramatu Życie przed oczami z Umą Thurman.
Pracował przy wielu projektach dla różnych firm i studiów filmowych. Mieszka w australijskim Sydney i jest honorowym absolwentem NYU Tisch School of the Arts.

KATHRYN LASKY (autorka, producent wykonawczy) — autorka tytułu „Strażnicy Ga’Hoole”, wydanego przez Scholastic bestsellera dla piętnastolatków, nagrodzonego przez New York Times.
Napisała ponad 120 książek, wśród których znajdują się powieści dla dzieci i młodzieży, jak również pozycje z gatunku literatury faktu. Jej publikacje rozeszły się w ponad 11 milionach egzemplarzy. Wśród nagród, które otzrymała, znalazły się: nagroda Newbery Honor, dwukrotnie nagroda National Jewish Book Award; wyróżnienie przyznane przez Stowarzyszenie Bibliotek Amerykańskich (American Library Association), nagroda Library of Congress Notable Book Award (Biblioteki Kongresu za wybitną książkę); National Academy of Science for the Best Book of the Year Award (nagroda: „książka roku” przyznawana przez odpowiednik Polskiej Akademii Nauk); Parents' Choice Honor Award (nagroda honorowa Parent’s Choice); the Boston Globe Horn Book Award (nagroda przyznawana przez dziennik the Boston Globe i magazyn The Horn Book Magazine); The Washington Post Children's Book Guild Award (nagroda za książkę dla dzieci przyznawana przez The Washington Post); The John Burroughs Award for outstanding Nature Books for Children (nagroda za książkę dla dzieci przyznawana przez John Burroughs Association); the National Cowboy Hall of Fame Western Heritage Award (miejsce w galerii sław muzeum National Cowboy & Western Heritage Museum); dwukrotna nominacja za najlepszy kryminał dla dzieci, Writers of America Edgar Award (Nagroda im. Edgara Allana Poe).
Obecnie Lasky pracuje nad trzema seriami dla wydawnictwa Scholastic: „Wolves of the Beyond”, „Daughters of the Sea” i „The Deadlies”.

DONALD DE LINE (producent wykonawczy) — w ciągu ponad 20 lat pracy w przemyśle filmowym współtworzył filmy z największymi sławami pracującymi zarówno przed, jak i za obiektywem kamery. Jego ostatnie projekty to m.in.: ekranizacja komiksu „Green Lantern”, w reżyserii Martina Campbella z Ryanem Reynoldsem, który jako pierwszy wcieli się w postać tego klasycznego bohatera DC Comics; Miś Yogi — komputerowa animacja Erica Breviga o przygodach misia Yogi. W roli głównej usłyszymy Dana Aykroyda, a misiowi Boo-Boo głosu użyczy Justin Timberlake. Kolejną produkcją jest Burlesque, gdzie w towarzystwie Cher zobaczymy Christinę Aguilerę, Kristen Bell i Stanleya Tucciego.
Nie można też zapomnieć o jego pracy przy takich filmach, jak: Stary, kocham cię Johna Hamburga; W sieci kłamstw Ridleya Scotta z Leonardem DiCaprio i Russellem Crow w rolach głównych; Złap, zakapuj, zabłyśnij z Sethem Rogenem w roli ochroniarza z centrum handlowego. Pierwszym wielkim, producenckim osiągnięciem De Line była Włoska robota, gdzie obejrzeć mogliśmy Marka Wahlberga, Charlize Theron i Edwarda Nortona.
Przed rozpoczęciem kariery producenckiej De Line spędził 20 lat, pracując w studiach filmowych jako prezes, wiceprezes Paramount Pictures i prezes Touchstone Pictures. Za jego kadencji filmy Touchstone Pictures zarobiły na całym świecie ponad 2.5 miliarda dolarów i zdobyły 24 nominacje do Nagrody Akademii Filmowej.
Podczas jego prezesury nakręcono: Pretty Woman, Co z tym Bobem?, obydwie części Ojca panny młodej, Okup Rona Howarda, nominowaną do Oscara biograficzną Tinę; pierwszy film Wesa Andersona Rushmore, pozytywnie przyjętego przez krytyków Eda Wooda w reżyserii Tima Burtona oraz katastroficzny przebój Michaela Baya — Armageddon.

DEBORAH SNYDER (producent wykonawczy), współwłaścicielka Cruel and Unusual Films, założonej wspólnie z mężem Zackiem Snyderem.
Zajmuje się produkcją Sucker Punch Zacka Snydera, filmu z gatunku kina akcji i fantasy, opowiadającego o dziewczynie, dla której wykreowany świat jest jedyną drogą ucieczki od mrocznej rzeczywistości. Obraz ma trafić do kin 25 marca 2011 roku.
Ponadto wspólnie z Zackiem Snyderem pracuje nad The Last Photograph, Army of the Dead, Illustrated Man i Cobalt 60.
Do miana liczącej się producentki Snyder urosła dzięki 300, filmowi inspirowanemu komiksem Franka Millera. Historia Spartan wyreżyserowana przez Zacka Snydera okazała się kasowym sukcesem i przyniosła zyski w wysokości ponad 70 milionów dolarów podczas weekendu otwarcia i 450 milionów dolarów na całym świecie w późniejszym czasie. Deborah Snyder była też producentką pochlebnie ocenianych Strażnikóe, adaptacji komiksu Alana Moore’a.

LIONEL WIGRAM (producent wykonawczy) — w roku 2006 założył własną firmę współpracującą z Warner Bros. — Wigram Productions. Jego najnowszą produkcją jest międzynarodowy hit Sherlock Holmes — historia najsłynniejszego fikcyjnego detektywa z Robertem Downeyem Jr., Judem Law i Rachel McAdams w rolach głównych, który przyniósł ponad 500 milionów dolarów zysku.
Wigram jest producentem oczekiwanej przez rzesze fanów, dwuczęściowej ekranizacji powieści Harry Potter i Insygnia Śmierci. Wyprodukował takie kinowe przeboje, jak: Harry Potter i zakon feniksa, Harry Potter i książę półkrwi czy Cudowne dziecko.
Wigram ukończył Oxford i był jednym ze współzałożycieli fundacji Oxford Film Foundation. Pracę w przemyśle filmowym rozpoczął jeszcze w okresie studiów, pracując w wakacje jako asystent producenta Elliotta Kastnera. Po ukończeniu uczelni pracował dla Kastnera w Kaliforni. Jego pierwszym filmem była Balanga na autostradzie z 1987 roku. Po nim pojawiły się Chłodny odcień błękitu, w którym można było zobaczyć Woody’ego Harrelsona, i Ciepły letni deszcz z Kelly Lynch, wyprodukowany w 1988 roku. W tym samym czasie Wigram pracował przy projektach, z których później powstało Życie Carlita.
W 1990 roku Wigram objął stanowisko kierownika ds. rozwoju w Alive FIlms, gdzie pracował przy filmach Wesa Cravena i Sama Sheparda. W dorobku z tamtego okresu ma też Miłość w rytmie Rap i Na samym dnie Stevena Soderbergha. W roku 1993 wspólnie z właścicielem Alive — Shepem Gordonem — założył firmę zarządzającą szefami kuchni, Alive Culinary Resources. Ponadto wyprodukował serię filmów poświęconych gotowaniu dla Time Life, gdzie po raz pierwszy na ekranie pojawił się Emeril Lagasse.
Rok później Wigram dołączył do The Forge — spółki Renny’ego Harlina i Geeny Davis — gdzie odpowiadał za rozwój firmy. Długi pocałunek na dobranoc, Wyspa piratów czy wyprodukowany dla HBO Mistral to nieliczne z produkcji sygnowanych jego nazwiskiem.
Przed podpisaniem kontraktu producenckiego Wigram przez 10 lat zajmował stanowisko wiceprezesa ds. produkcji w Warner Bros. W tym czasie odpowiedzialny był za kupno praw do Harry’ego Pottera i nadzorowanie franszyzy filmowej. Oprócz tego nadzorował prace nad remakiem produkcji z lat 60. Rewolwer i melonik, oraz filmami Wojna na grzebienie, Charlotte Gray, Złoto pustyni i Dobry Niemiec.

CHRISTOPHER DeFARIA (producent wykonawczy) — jest wiceprezesem wykonawczym ds. produkcji cyfrowych, animacji i efektów wizualnych w Warner Bros. Nadzoruje rozwój i produkcję efektów wizualnych oraz pracę nad animacjami dla studia. Ostatnie projekty, w których brał udział, to m.in.: filmy z serii o Harrym Potterze, Mroczny rycerz, Jestem legendą, Gdzie mieszkają dzikie stwory, Strażnicy, Sherlock Holmes i Starcie tytanów. Angażując się w rozwój innowacyjnych technik animacyjnych i produkcji kręconych techniką hybrydową, DeFaria odegrał znaczącą rolę przy stworzeniu takich filmów, jak 300, Gnijąca panna młoda, Happy Feet: Tupot małych stóp i nadchodząca produkcja Snydera Sucker Punch, przy której jest pełni rolę producenta wykonawczego. We wcześniejszym okresie DeFaria wyprodukował przebój Psy i koty oraz mieszankę animacji i filmu z żywą obsadą Looney Tunes znowu w akcji.
Otrzymał trzy regionalne nagrody Emmy i dwie nagrody NATPE Iris Award. Wśród jego znamiennych zasług dla telewizji są liczne fimy dokumentalne, programy specjalne nadawane w paśmie o najwyższej oglądalności i produkcje długometrażowe, jak np. In Concert Against AIDS lub wyprodukowane dla stacji NBC And Then She Was Gone, Amityville 5, Amityville 6, Tremors II.
Ukończył Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles (UCLA). Jest fundatorem i członkiem rady organizacji non profit o nazwie FilmAid International.

BRUCE BERMAN (producent wykonawczy) — jest przewodniczącym i dyrektorem generalnym Village Roadshow Pictures. Firma ma udziały w Warner Bros. Pictures pozwalające na wspólną produkcję filmów, światową dystrybucję pod szyldem Warner Bros. i częściową dystrybucję pod znakiem Village Roadshow Pictures.
Pierwszymi filmami powstałymi dzięki tej współpracy były takie przeboje, jak: Totalna magia z Sandrą Bullock i Nicole Kidman w obsadzie, Depresja gangstera, gdzie w rolach głównych mogliśmy oglądać Roberta De Niro i Billy’ego Crystala; Matrix z Keanu Reevesem i Laurence’em Fishburne’em; Złoto pustyni, w którym wystąpił George Clooney Kosmiczni kowboje z Clintem Eastwoodem w roli reżysera i głównego bohatera; czy Miss Agent, gdzie zagrali Sandra Bullock i Benjamin Bratt.
Pracując dla Village Roadshow Pictures, Berman wspomógł produkcję wielu przebojów, takich jak m.in.: Dzień Próby, za który Denzel Washington otrzymał Oscara, trylogię Ocean’s… (Eleven, Twelve, Thirteen), Dwa tygodnie na miłość z głównymi rolami Sandry Bullock i Hugh Granta; Rzeka tajemnic Eastwooda, nagrodzona Oscarami dla aktora pierwszoplanowego (Sean Penn) i drugoplanowego (Tim Robbins); Matrix reaktywacja i Matrix rewolucje; Charlie i fabryka czekolady w reżyserii Tima Burtona, w której zagrał Johnny Depp; oscarowa produkcja Happy Feet: Tupot małych stóp; bijący rekordy Jestem legendą z Willem Smithem; przebojowa komedia Dorwać Smarta, gdzie swoje siły połączyli Steve Carell i Anne Hathaway; przezabawny Jestem na tak z główną rolą Jima Carreya; wysoko oceniany Gran Torino, w którym ponownie Clint Eastwood pełnił rolę reżysera i odtwórcy roli głównego bohatera; adaptacja kultowej książki Gdzie mieszkają dzikie stwory w reżyserii Spike’a Jonze’a; oraz kasowa produkcja przygodowa Sherlock Holmes, wyreżyserowana przez Guya Ritchiego, z Robertem Downeyem Jr. i Jude’em Law w rolach głównych. Najnowszym filmem, przy którym pracował Berman, są Psy i koty: Odwet Kitty, a najświeższą produkcją opatrzoną znakiem Village Roadshow jest romantyczna komedia Och, życie w reżyserii Grega Berlantiego z Katherine Heigl i Joshem Duhamelem w rolach głównych.
Berman zaczynał pracę w branży filmowej u boku Jacka Valentiego w MPAA, jeszcze w czasach kiedy uczęszczał do Georgetown Law School w Waszyngtonie. Po ukończeniu studiów, w 1978 roku, rozpoczął pracę w Casablanca Films. Po przejściu do studia Universal wspinał się po szczeblach kariery aż do objęcia stanowiska wiceprezesa ds. produkcji w 1982 roku.
Dwa lata póżniej Berman wsparł szeregi Warner Bros. również jako wiceprezes ds. produkcji, a po czterech latach awansował na starszego wiceprezesa ds. produkcji. We wrześniu 1989 roku mianowano go prezesem produkcji kinowych. Funkcję tę sprawował do maja 1996 roku. Pod jego egidą Warner Bros. Pictures wyprodukowało i rozpowszechniło takie tytuły, jak: Uznany za niewinnego, Chłopcy z ferajny, Robin Hood: Książę złodziei, obraz Wożąc panią Daisy, nagrodzony Oscarem za najlepszy film, Batman Forever, Liberator, Malcolm X, Bodyguard, JFK, Ścigany, Dave, W sieci, Raport pelikana, Epidemia, Klient, Czas zabijania i Twister.
W maju 1996 roku Berman założył niezależną wytwórnię Plan B Entertainment stowarzyszoną z Warner Bros. Pictures, a dwa lata później, w lutym 1998 roku, powierzono mu stanowisko prezesa i dyrektora generalnego Village Roadshow Pictures.

DAVID BURROWS (montażysta) — zaczynał jako asystent montażysty przy filmach takich jak Michael Collins, Rewoler i melonik, Moulin Rouge!, Spokojny Amerykanin. W maju 2004 roku dołączył do Animal Logic, gdzie powierzono mu stanowisko montażysty efektów wizualnych przy Happy Feet: Tupot małych stóp. Urodził się w Dublinie. Tam też studiował na Dublin Institute of Technology na wydziale filmoznawstwa, który ukończył w roku 1994.

SIMON WHITELEY (dyrektor artystyczny) — nadzorował pracę i projektował efekty specjalne do wielu filmów, które wyszły ze stajni Animal Logic. Do najważniejszych należą: oscarowy film Happy Feet: Tupot małych stóp, Babe — świnka z klasą, Babe: świnka w mieście, Matrix, Cienka czerwona linia, Moulin Rouge!, Narzeczony z nieba, Płynąc pod prąd.
Kariera Whiteleya zaczęła się we wczesnych latach 80., kiedy to pracował w BBC jako grafik przy wielu produkcjach telewizyjnych. Następnie zainteresował się branżą reklamową i produkował spoty telewizyjne i bilboardy dla British Printing Communication Company. Później wyemigrował do Sydney, gdzie dołączył do Video Paintbrush Company, a w 1991 roku zasilił szeregi Animal Logic.
Simon ma tytuł licencjata z dziedziny komunikacji wizualnej, który zdobył w Birmingham College of Art.

GRANT FRECKELTON (dyrektor artystyczny) — pracował jako dyrektor artystyczny ds. efektów wizualnych przy filmie 300, co zaowocowało przyznaną w 2007 roku nagrodą Satellite Awards i silną więzią zawodową z Zackiem Snyderem. Ma za sobą pracę jako dyrektor artystyczny ds. efektów wizualnych w Animal Logic, przy wyprodukowanym przez braci Wachowskich filmie Matrix reaktywacja i ekranizacji książki Harry Potter i czara ognia. Wypada też wspomnieć o jego udziale w produkcji Moulin Rouge!, Garażowych dniach i Polowaniu na króliki.
Pracę w Animal Logic zaczynał jako concept designer, choć przy wielu filmach fabularnych i programach pełnił funkcje ilustratora, malarza teł i dyrektora artystycznego. Posiada tytuł licencjata z Curtin University w Perth, ze specjalizacją filmoznawczą i ilustratoską, który uzyskał w 1998 roku.

BEN GUNSBERGER (kierownik ds. grafiki komputerowej) — karierę rozpoczął w Bump Map, w Sydney, w połowie lat 90., jeszcze jako student. Jego pierwszą pracą była pomoc przy produkcji filmów dla korporacji, spotów reklamowych i filmów interaktywnych między innymi dla Segi. W 1996 roku, tuż po ukończeniu studiów, Ben rozpoczął pracę w Animal Logic na stanowisku inżyniera ds. wsparcia systemu, tylko po to, by wkrótce dołączyć do zespołu 3D, w którym wspierał produkcję reklam. Pierwszym filmem fabularnym, przy którym pracował, był Matrix, gdzie nadzorował sceny „przejęcia agenta” i te z użyciem „broni strzelającej ładunkami elektrycznymi”.
Ben wyjechał z Australii, aby dołączyć do amerykańskiego studia PDI/Dreamworks, w którym pracował jako specjalista ds. oświetlenia przy kasowej produkcji Shrek. Następnie przeniósł się do ESC z siedzibą w San Francisco, gdzie zaoferowano mu pracę dyrektora technicznego ds. koloru i oświetlenia przy drugiej części filmu Matrix — Matrix reaktywacja. Jedna ze scen z filmu zdobyła nagrodę za efekt wizualny roku przyznawaną przez Visual Effect Society.
W 2003 roku wrócił do Australii, aby dołączyć do Animal Logic jako kierownik ds. oświetlenia przy filmie George’a Millera Happy Feet: Tupot małych stóp. Nadzorował pracę 70 specjalistów współtworzących tę oscarową animację. W 2006 roku Ben przyjął dodatkową posadę kierownika działu efektów wizualnych i nawiązał bliską współpracę z kierownikiem ds. cyfrowych Brettem Feeneyem.
Ben skończył studia informatyczne na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii i studiował fotografię na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Jest członkiem stowarzyszenia Visual Effects Society i członkiem stowarzyszonym australijskiego związku filmowców Australian Cinematographers Society. Poza tym podpisał kontrakt z Workbook, reprezentującą jego prace agencją z Los Angeles zajmującą się fotografią komercyjną.

DAMIEN GRAY (kierownik ds. postaci) — dołączył do Animal Logic w 2003 roku jako animator 3D, mając za sobą przeszło trzyletnie doświadczenie we wiodącej firmie komputerowej zajmującej się grafiką trójwymiarowąm — Atari Melbourne House. Jeszcze jako pracownik Atari Damien rozwijał swoje zdolności techniczne, projektując modele i tekstury, przygotowując do animowania i później animując postaci z gier, takich jak.: Lonney Tunes: Space Race, Men In Black II: Alien Escape i Trasformers 2 na platformę Playstation 2.
Kiedy Animal Logic rozpoczęło pracę nad oscarową animacją George’a Millera Happy Feet: Tupot małych stóp, Gray dostał zaproszenie do zespołu jako animator 3D, ale z racji swoich umiejętności szybko awansował na stanowisko dyrektora technicznego, a następnie starszego dyrektora ds. postaci.
Damien ma tytuł licencjata zdobyty na wydziale sztuk wizualnych i animacji na Queensland College of Art Uniwesytetu Griffitha w Brisbane.

GREG JOWLE (kierownik działu środowiska) — w roku 1998 dołączył do Catapult Productions, gdzie pracował przy animowanej serii telewizyjnej Mosters by Mistake. Później jako wolny strzelc pracował przy licznych programach TV, wideoklipach i reklamach, co zaowocowało otrzymaniem propozycji od kanadyjskiego przedsiębiorstwa branży rozrywkowej — Nelvana. W 2002 roku podjął pracę na stanowisku kierownika ds. zasobów. Nadzorował zespół specjalistów z działów modelowania, surfacingu i przygotowania modeli do animowania.
Rok później Jowle przeszedł do C.O.R.E i pracował jako główny artysta ds. środowiska w filmie Dżungla, a następnie jako artysta ds. ujęć finalnych w filmie Po rozum do mrówek. W roku 2006 Jowle przeniósł się do studia Vanguard Animation jako kierownik ds. środowiska i surfacingu w długometrażowej animacji Małpy w kosmosie. Jowle ukończył Ontario College of Art and Design. Karierę zaczął jako artysta ds. wizualnych, pracując głównie przy rzeźbach. W późniejszym czasie rozpoczął studia na wydziale animacji 3D na Uniwersytecie w Toronto, które miały znaczący wpływ na jego dalszą karierę.

WAYNE PASHLEY (starszy montażysta dźwięku) mieszka w Sydney. W swoim dorobku ma udział w produkcjach australijskich i międzynarodowych. Karierę rozpoczynał we wczesnych latach 80. w Australian Broadcasting Corporation, gdzie pracował wyłącznie przy dramatach i wielu uznanych serialach telewizyjnych, jak choćby Captain James Cook, The Boy in the Bush czy Wielkie nadzieje.
W 1987 roku postanowił pracować niezależnie jako projektant dźwięku, co otworzyło mu drogę do założenia własnego studia — Big Bang Sound Design — i dało możliwość pracy z najlepszymi reżyserami i producentami w branży filmowej. Od tamtej pory pracował przy ścieżkach dźwiękowych do ponad 40 filmów, włączając w to: Greencard i Fearless Petera Weira, Olej Lorenza, obydwie części przygód świnki Babe George’a Millera, Rajską drogę Bruce’a Beresforda, Oskara i Lucindę Gillian Armstrong i Łowcę krokodyli Steve’a Irwina.
W 1997 roku Pashley zyskał krajowe i międzynarodowe uznanie za pracę przy Kiss or Kill Billa Benetta i otrzymał nagrodę Best Achievement In Sound Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI) oraz nagrodę Best Artistic Contribution na festiwalu Montreal World Film Festival. Drugą nagrodę AFI w tej samej kategorii przyznano mu w roku 1999 za Dziki ląd. Uznanie Akademii Brytyjskiej i American Motion Picture Sound Editors Guild zdobył dzięki Roztańczonemu buntownikowi i Australii Buza Luhrmanna, uhonorowanej nagrodą „ścieżka dźwiękowa roku” przynawaną przez Australian Sound Editors Guild. Sławę przyniosły mu też Babe — świnka z klasą Chrisa Noonana, Babe: Świnka w mieście George’a Millera oraz oscarowa animacja Happy Feet: Tupot małych stóp.
Obecnie Pashley pracuje przy drugiej części Happy Feet: Tupot małych stóp i najnowszej odsłonie Mad Maxa Mad Max: Fury Road.

AIDAN SARSFIELD (kierownik ds. grafiki komputerowej) — do Animal Logic dołączył w 1999 roku. Wcześniej pracował jako niezależny projektant przemysłowy i wewnętrzny projektant wyrobów przemysłowych dla producenta odzieży — Mambo. Od rozpoczęcia współpracy z Animal Logic pracował przy wielu głośnych projektach. Należą do nich między innymi Moulin Rouge! Baza Luhrmanna, przy którym pełnił rolę starszego animatora 3D; Matrix reaktywacja braci Wachowskich, gdzie sprawował funkcję kierownika ds. 3D i Święty dym Jane Campion.
W 2003 roku Zareh Nalbandian zaproponował mu stanowisko kierownika ds. postaci przy pierwszej australijskiej animacji długometrażowej Happy Feet: Tupot małych stóp. Podczas pracy nad przyszłym zdobywcą Oscara za najlepszy długometrażowy film animowany,Sarsfield kierował grupą 40 specjalistów.
Do innych jego osiągnięć zaliczyć należy pracę nad segmentem otwarcia dla Happy Feet podczas 79. corocznej gali Oskarów i wsparcie przy długometrażowym 28 tygodni później.
Sarsfield posiada tytuł inżyniera zdobyty na wydziale projektowania przemysłowego University of Technology w Sydney. Wiedza zdobyta na studiach i udział w praktykach Film and Television Office Digital Effects Traineeship Scheme zorganizowanych w Nowej Południowej Walii otworzyły mu drogę do pracy w Animal Logic.

DAVID SCOTT (dyrektor ds. wizualizacji wstępnej i obiektywów) przez ostatnie piętnaście lat zajmował się grafiką cyfrową: zaczął od reżyserowania animowanych programów telewizyjnych dla dzieci, a obecnie piastuje stanowisko kierownicze w Animal Logic.
W 2006 roku Scott wyreżyserował czterdzieści odcinków wyróżnionego nagrodą Emmy serialu CGI Animalia. Wcześniej pracował z Peterem Jacksonem jako specjalista ds. wizualizacji wstępnej oraz dyrektor techniczny ds. postaci przy trylogii Władca Pierścieni, był głównym twórcą grafiki w nagrodzonym Oscarem filmie animowanym Happy Feet: Tupot małych stóp; oraz reżyserem artystycznym ds. efektów wizualnych w filmie Superman: Powrót i filmie Australia w reżyserii Baza Lurhmanna.
Scott rozpoczynał karierę w branży animacji i efektów wizualnych jako grafik cyfrowy w Nowej Zelandii w latach dziewięćdziesiątych. Ukończył studia licencjackie na kierunku projektowanie komunikacji wizualnej.

ALEX WEIGHT (kierownik ds. animacji) — animacją trójwymiarową zajmuje się od ponad 13 lat. Ukończył wydział sztuk pięknych w National Art. School w Sydney oraz prestiżowy college Julian Ashton. Ma za sobą sześciomiesięczne praktyki odbyte w studio Disneya, pracę nad grami komputerowymi dla australijskiego Brilliant Interactive Ideas, tworzenie reklam dla licznych firm, wiele zleceń dla amerykańskiej stacji Fox, Flap Jack Animation i Ambience Entertainment.
W 2001 roku dołączył do ekipy Animal Logic podczas projektu Łowca krokodyli i materiału promocyjnego do gry Ty the Tasmanian Tiger. Nieco później pełnił rolę starszego animatora w Rising Sun Pictures przy sequelu George prosto z drzewa, jednak wrócił do Animal Logic, by wspomóc ekipę przy nagrodzonym Oscarem filmie Happy Feet: Tupot małych stóp, co zaowocowało awansem na stanowisko głównego animatora.
Po sukcesie Happy Feet: Tupot małych stóp australijska uczelnia Film Television & Radio School poprosiła Weighta o opiekę nad studentami ostatniego roku wydziału Animation & Media Studies. W 2008 roku Alex dodał do listy osiągnięć opracowanie efektów specjalnych do horroru Ruiny.

DAVID HIRSCHFELDER (kompozytor) dwukrotnie nominowany do Oscara za najlepszą muzykę filmową do obrazów Blask i Elizabeth. Nominowany do Złotego Globu w kategorii najlepsza muzyka filmowa za Blask. Wyróżniony nominacją do The Chicago Film Critics Awards za najlepszą muzykę filmową do Elizabeth.
Trzykrotnie nominowany do nagrody BAFTA, którą został dwukrotnie wyróżniony za najlepszą muzykę filmową do tytułów Roztańczony buntownik i Elizabeth. Trzykrotnie nominowany do nagrody Australian Film Institute Award w kategorii najlepsza muzyka filmowa. Nagrodzony tą nagrodą za Blask. Dwukrotnie nominowany i raz wyróżniony nagrodą Genie za utwór do filmu Podać rękę diabłu; Dwukrotnie nominowany do nagrody Films Critic Circle of Australia — nagrodzony za najlepszą muzykę filmową do Przesłuchania.
Trzykrotnie nominowany do nagrody muzycznej ARIA za najlepszą ścieżkę dźwiękową — nagrodzony za Elizabeth. Nominowany do nagrody ARIA w kategorii producent roku. Zdobył nagrodę New Zealand Film and TV Award za najlepszą muzykę filmową do Drogi straceńców, wyróżniony nagrodą Penguin w 1987 roku za film dokumentalny Suzy’s Story. Wśród licznych jego dokonań w branży filmowej znajdują się: Australia, Baza Luhrmana, Roztańczony buntownik, Dzieci z Jedwabnego Szlaku i Podać rękę diabłu Rogera Spottiswooda, Elizabeth oraz Elizabeth: złoty wiek Shekura Kapura, Akwamaryna, Lepsze niż seks, Przekleństwo wyspy Kathryn Bigelow, Gorąca linia Diane Keaton, Droga straceńców, Przesłuchanie, Przypadkowa dziewczyna, Blask, Randka z wrogiem oraz I Love You Too.