7.6 
Zaloguj się, aby dodawać filmy do ulubionych lub polecać je innym użytkownikom.
„Bóg stworzył świat w 7 dni. Ja zniszczyłem swój w 7 sekund.”
-- Ben Thomas, Siedem dusz
Reżyser W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happyness) i dwukrotnie nominowany do Oskara® Will Smith prezentują poruszającą opowieść o człowieku nękanym pewną tajemnicą, który decyduje się odkupić swoje winy drastycznie zmieniając życie siedmiu zupełnie obcych sobie osób. Kiedy już wprowadza swój plan w czyn, nic nie jest w stanie zmienić jego postanowienia. A może tak mu się tylko wydaje... Ben Thomas nigdy nie spodziewałby się tego, że zakocha się w jednej z nieznajomych – i to właśnie ona zacznie go zmieniać.
Film Siedem dusz to pełna tajemnic zaskakująca historia miłosna, która zadaje prowokacyjne pytania na temat życia i śmierci, żalu i przebaczenia, przyjaźni, miłości i odkupienia. Opowiada o związkach, które w bardzo nieoczekiwany sposób łączą ze sobą ludzkie losy.
A wszystko zaczęło się od listy siedmiu nazwisk: Bena Thomasa, Holly Apelgren, Connie Tepos, George’a Ristuccia, Nicholasa Adamsa, Ezry Turner i Emily Posa. Jedyną rzeczą, jaka ich łączyła było to, że każdy z nich znajdował się właśnie w punkcie zwrotnym i pilnie potrzebował pomocy – finansowej, duchowej czy medycznej. Ben wybrał po kolei każdego z nich, aby stał się częścią jego planu odkupienia, a Emily Posa (Rosario Dawson), pełna życia pacjentka oddziału kardiologicznego, pokrzyżowała jego plany robiąc coś, co Ben do tej pory uważał za niemożliwe – zmieniając jego widzenie świata.
Columbia Pictures przedstawia, we współpracy z Relativity Media, produkcję Overbrook Entertainment Escape Artists, film w reżyserii Gabriele Muccino, Siedem dusz. W filmie występują - Will Smith, Rosario Dawson, Michael Ealy oraz Barry Pepper i Woody Harrelson. Reżyseria - Gabriele Muccino, produkcja - Todd Black, James Lassiter, Jason Blumenthal, Steve Tisch i Will Smith, scenariusz - Grant Nieporte, producenci wykonawczy - David Crockett, David Bloomfield, Ken Stovitz i Domenico Procacci, zdjęcia - Philippe Le Sourd, scenografia - J. Michael Riva, montaż - Hughes Winborne, A.C.E, kostiumy - Sharen Davis, muzyka - Angelo Milli.
„Historia opowiedziana w scenariuszu Siedem dusz, zwróciła moją uwagę głównie dlatego, że poświęcona była tajemnicy życia, która sama w sobie była wyznaniem miłości,” mówi reżyser Gabriele Muccino. „Jest to opowieść o człowieku pogrążonym w rozpaczy, który otrzymuje nieoczekiwaną szansę na doświadczenie nowego życia. To poruszająca historia z olbrzymimi pokładami emocji.”
Will Smith czuje podobnie. „Byłem porażony koncepcją scenariusza,” mówi. „To współczesna historia miłosna pokazana w sposób, jakiego chyba wcześniej nie oglądaliśmy. Co więcej, ekipa dowodzona przez Gabriele posiadała niewiarygodnie głębokie wejrzenie w ludzkie emocje – wiedzieli, jak je odnaleźć i sprawić, żeby ożyły na ekranie. Miałem wrażenie, że dodanie do całej tej mieszanki takich gwiazd jak Rosario Dawson i Woody Harrelson, mogło okazać się prawdziwą receptą na sukces. Była to także szansa na opowiedzenie o tym, co od jakiegoś czasu mnie fascynuje: W jaki sposób jesteśmy w stanie poradzić sobie z poważną traumą? Jak dajemy sobie radę w sytuacji, w której rozpada się nasz świat?”
Kiedy producenci Jason Blumenthal, Todd Black i Steve Tisch – to właśnie oni wyprodukowali W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happyness), poprzedni film Gabriele Muccino – otrzymali scenariusz Granta Nieporte, stała się rzadka rzecz we współczesnym Hollywood: okazało się, że nigdy wcześniej nie czytali czegoś tak intensywnie emocjonującego. Blumenthal tak wspomina tę sytuację, „W chwili, kiedy zacząłem czytać scenariusz, wiedziałem, że jest to coś wyjątkowego. Bardzo spodobała mi się tajemnica, która zostaje odkrywana przed naszymi oczyma. A wszystko zaczyna się od tego, że pewien człowiek szuka ludzi, którym mógłby pomóc. Kiedy powoli odkrywamy, dlaczego, film staje się niesamowitą historią miłosną. To właśnie wtedy pomyśleliśmy, że Siedem dusz może okazać się dla Willa Smitha szansą na zagranie postaci, innej od tych, w jakie do tej pory się wcielał.”
Scenariusz został więc przesłany Jamesowi Lassiterowi, partnerowi Willa Smitha w Overbrook Entertainment. Wiedząc już, że Will Smith weźmie udział w filmie, producenci stwierdzili, że idealnym reżyserem może okazać się Gabriele Muccino, włoski filmowiec, który zadebiutował w Hollywood filmem W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happyness). Muccino w trakcie zdjęć do swojego poprzedniego filmu stworzył wyjątkowe relacje ze Smithem, a co więcej producenci czuli, że reżyser posiada odpowiednią wrażliwość, aby w uczciwy sposób, w wizualnie kreatywnym stylu, pokazać na ekranie mieszaninę romantycznych uczuć, tajemnic i ważnych pytań.
Siedem dusz zachwyca pięknem, które jak mówi Gabriele Muccino „tworzy dodatkową warstwę narracji. Chciałem, żeby mój film wyglądał na stylizowany,” mówi reżyser, „Umysł Bena nie działa racjonalnie. Nasz bohater żyje jak w bańce mydlanej i postrzega świat w zupełnie inny sposób. Czuje się, jak ktoś poza jego nawiasem. Widzi, że inni ludzie doświadczają piękna, którego on nie jest w stanie doświadczać do chwili, kiedy spotyka Emily.”
Aby znaleźć odpowiednią filmową estetykę, Muccino zaangażował francuskiego autora zdjęć Philippe’a Le Sourda, który ostatnio wziął udział w realizacji romantycznej komedii Ridleya Scotta Dobry rok (A Good Year). „Pracowałem z Philippe nad jedną z reklam i natychmiast zauważyłem, że jest niezwykle utalentowany,” mówi Muccino. „W naszym filmie użyliśmy jako odnośników kilku słynnych obrazów i miałem wrażenie, że Philippe po prostu jest w stanie namalować taki obraz. Zaczyna od mrocznych zdjęć, aby następnie zachwycać jasnymi kolorami.”
Podobną transformację można odnaleźć w pracy scenografa Michaela Riva, który pracował już z Muccino przy filmie W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happyness). Riva wyjaśnia: „Początkowo cały filmowy świat jest niejako skażony wewnętrzną wizją Bena, dlatego użyliśmy ciemnej palety barw, a szczegóły na planie zostały pozbawione kolorów, po to tylko, aby w miarę rozwoju akcji eksplodować jaskrawością. Po tym, jak Ben spotyka Emily, wszystko staje się pełne barw.”
Riva odnotowuje, że inspiracją dla niego był przełomowy pod względem wizualnym film Motyl i skafander (The Diving Bell and The Butterfly), wyreżyserowany przez malarza Juliana Schnabela, a także francuski film z lat 1960-tych The Things of Life. „Oba te filmy posiadają w sobie liryzm i piękno, które chciałem ujrzeć w Siedmiu duszach,” wyjaśnia.
Jedną ze scen, w której wyraźnie widać wspólną wizję Muccino i Rivy, jest scena kiedy Ben i Emily spotykają się na otwartej przestrzeni z dala od miejskiego zgiełku. Była to dla Muccino wyjątkowo ważna scena – od samego początku zdjęć nalegał, aby została zrealizowana w sposób, jaki sobie wymarzył. Tak wspomina to Riva: „Gabriele powiedział mi, że otoczka tej sceny powinna być bardzo toskańska w stylu, romantyczna i sentymentalna. My znajdowaliśmy się jednak w Kalifornii, pośrodku pustyni i zupełnie nie miałem pojęcia, gdzie w Los Angeles mogę znaleźć podobne miejsce! Szukaliśmy, szukaliśmy, aż zupełnie niespodziewanie natknęliśmy się na olbrzymią przepiękną łąkę w Parku Charmlee w Malibu – i to było dokładnie to, czego oczekiwał Gabriele.”
Producent Jason Blumenthal tak opowiada o tej sekwencji: „To jedna z najromantyczniejszych scen, jakie widziałem w życiu. Para bohaterów prawie się nie dotyka, co jeszcze bardziej utrwala nas w przekonaniu, jak silny jest ten związek.”
Muccino wyczuwał intuicyjnie, że właśnie scena na łące będzie bazą tego, co napędza romans między Benem i Emily. „Był to dla mnie sposób na pokazanie świata otaczającego Bena i Emily, dwojga ludzi zatraconych w głębokim, naturalnym pięknie.”
Dla całej ekipy realizacyjnej, zaangażowanie Muccino w pokazanie w każdej scenie jak największych emocji i uczuć, stało się niekończącym źródłem motywacji. „Gabriele ciągle powtarzał producentom, Willowi, Rosario, całej ekipie i członkom obsady, że nasz film to przede wszystkim historia miłosna i nigdy nie powinniśmy tracić jej z oczu,” wspomina producent Todd Black. „Dosłownie wszystko – począwszy od sposobu, w jaki realizowane były zdjęcia, po scenografię i muzykę, jaką wybrał do filmu – każda rzecz, którą robił na planie przypominała nam o tym, że opowiadamy o miłości.”
Muccino ma nadzieję, że Siedem dusz poruszy w widzach głębokie pokłady emocji. „Wierzę, że widzowie zabiorą ze sobą poczucie tego, jak unikalne jest życie. Zdarza się nam brać życie jako coś oczywistego, a czasami jakiś film pomaga nam zauważyć, jak bardzo jest ono zmienne, delikatne i ulotne – ale także pełne magii. Czasami obejrzana historia jest w stanie uświadomić nam piękno, które nas otacza, ludzi, których kochamy i dary, które nas ze sobą łączą.”
WILL SMITH (Ben Thomas / producent) – Ali – nominacje do Oskara® i Złotego Globu, W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happyness) – nominacje do Oskara® i Złotego Globu, Hancock, Jestem legendą (I am Legend), Hitch, Ja, robot (I, Robot), Rybki z ferajny (Shark Tale) – głos głównego bohatera Oskara, Bad Boys II, Bad Boys, Dzień niepodległości (Independence Day), Faceci w czerni (Men in Black), Faceci w czerni II (Men in Black II), Where the Day Takes You, Made in America, Szósty stopień oddalenia (Six Degrees of Separation), Wróg publiczny (Enemy of the State), Bardzo Dziki Zachód (Wild Wild West), The Legend of Bagger Vance, serial TV The Fresh Prince of Bel-Air – dwie nominacje do Złotego Globu.
ROSARIO DAWSON (Emily Posa) - Killshot, Eagle Eye, Explicit Ills, Deathproof, Descent, Clerks 2, A Guide To Recognizing Your Saints, Alexander, Sin City, musical Rent, Witajcie w dżungli (The Rundown), Shattered Glass, This Girl's Life, 25. godzina (The 25th Hour), Faceci w czerni II (Men in Black II), The Adventures of Pluto Nash, Chelsea Walls, The First $20 Million Is Always the Hardest, Sidewalks of New York, Ash Wednesday, Love in the Time of Money, Dzieciaki (Kids), He Got Game, Light It Up, Down to You, Josie and the Pussycats.
WOODY HARRELSON (Ezra) - Semi-Pro, Surfer, Dude, To nie jest kraj dla starych ludzi (No Country for Old Men), Transsiberian, Battle in Seattle, The Grand, Skandalista Larry Flynt (The People Vs. Larry Flynt) – nominacje do nagrody Akademii® i Złotego Globu, After the Sunset, Play It to the Bone, Cienka czerwona linia (The Thin Red Line), The Hi-Lo Country, Edtv, Fakty i akty (Wag the Dog), Aleja snajperów (Welcome to Sarajevo), Kingpin, Urodzeni mordercy (Natural Born Killers), Niemoralna propozycja (Indecent Proposal), White Men Can’t Jump, The Big White, A Scanner Darkly, The Prizewinner of Defiance, Ohio, A Prairie Home Companion, telewizja – Cheers, Will & Grace.
BARRY PEPPER (Dan) – Szeregowiec Ryan (Saving Private Ryan), Flags of Our Fathers, The Three Burials of Melquiades Estrada, 25. godzina (The 25th Hour), Byliśmy żołnierzami (We Were Soldiers), Knockaround Guys, Zielona mila (Green Mile), Wróg publiczny (Enemy of the State), Princess Ka’iulani oraz Like Dandelion Dust, telewizja - The Dale Earnhardt Story, The Snow Walker.
GABRIELE MUCCINO (reżyseria) – W pogoni za szczęściem (The Pursuit of Happyness), L’ Ultimo Bacio (The Last Kiss) – 5 nagród David Di Donatello w tym nagroda za reżyserię, Remember Me, My Love z Moniką Bellucci w roli głównej.
PHILIPPE LE SOURD (zdjęcia) – Dobry rok (A Good Year), Heartango, Cantique De La Racaille, Peut-Etre, Atomik Circus: Le retour de James Bataille, współpraca operatorska – Delicatessen, Ukryte pragnienia (Stealing Beauty), Miasto zaginionych dzieci (The City of Lost Children), Marie-Louise et La Permission, L'ombre du Doute, Prague oraz Zanim spadnie deszcz (Before the Rain).
